ต่อไป »

[ผีหัวโล้นผมยาว]

ค่อยๆ ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ อารมณ์อยากจะออกจากงานผมก็เป็นเหมือนกัน

ถ้าดูแล้วเราออกมาแล้วไม่ลำบาก ก็ดีครับ


แต่จะเหงาหรือเปล่า คุณต้องลองถามตัวเองดูครับ

[kittiwong]

ผมอ่านข้อความคุณidangแล้วจริงๆคุณเป็นคนจริงจังและสมบูรณ์แบบ แถมมีความยุติธรรมสูง
เพราะประโยคนี้"เราก็ไม่ได้อยากได้ชื่อว่า แพ้หรือล้มเหลวหรอกนะ
แต่รู้สึกว่าทักษะในการทำงานเรามันยังไม่ถึงขึ้น".....ถ้าคิดแบบคนรักสบายแบบผมล่ะก็
คงเกาะงานไปเรื่อยๆ บารมีเราก็มี ทำก็พอไปได้แล้วจะออกไปทำไม....
ผมแนะนำกลับมาทบทวนเรื่องตั้งแต่แรกเริ่ม...ในเมื่อตอนแรกที่สามีเข้ามาเสนองานรู้อยู่แล้วว่า...งานนั้นไม่ใช่สายที่คุณถนัด แต่คุณidangรับงานนี้ด้วยเหตุผลอะไร...ถ้าเป็นเหตุผลว่าจะได้ไม่เหงา แต่คุณก็คงคิดเสร็จสรรพแล้วว่า คุณน่าจะปรับตัวได้ถึงรับปากสามีใช่ไหม สามีก็น่าจะไกด์ให้แล้วว่างานนี้ต้องทำอะไร ปรับตัวไปแนวไหน ซึ่งคุณจะน่าจะพอรู้แนวทางอยู่แล้ว ผมเชื่อว่าถ้าคุณไม่มั่นใจคงไม่กล้ารับปาก....ถ้าคุณรับปากสามีไปแล้ว แสดงว่าคุณก็มั่นใจตัวเองในระดับหนึ่ง...ถ้าคุณไม่มั่นใจในตัวเองแล้วใครจะมั่นใจในตัวคุณล่ะครับ ดังนั้นประเด็นเรื่องการรับงาน ผมเชื่อว่าคุณประเมินแล้วว่า คุณมีความสามารถ ดังนั้นจงเชื่อเถอะว่า"คุณมีความสามารถตามที่คุณเชื่อมั่น"...อย่าเขว้กับแค่ปัญหาเล็กน้อย ถ้าคุณเขว้แสดงว่า คุณไม่มั่นใจในความสามารถของตัวเอง
...ประเด็นที่สองเรื่องลักษณะของงาน คุณidangบอกว่า"ทักษะในการทำงานเรามันยังไม่ถึงขึ้น" แสดงว่าคุณยังพัฒนาได้ เพียงคุณกดดันตัวเองด้วยเงื่อนไขเวลา คุณน่าจะลองให้เวลากับตัวเองอีกหน่อย หรือเข้าไปคุยกับฝ่ายHRถึงปัญหานี้แล้วหาCoachingที่จะช่วยคุณปรับตัวให้ได้ ผมว่าถ้าผมเป็นเจ้านาย เจอลูกน้องแบบนี้น่ะ ปลื้มใจครับ ลูกน้องเข้ามาขอให้ช่วยแบบนี้แสดงว่า เขาไม่พยายามทำตัวเป็นกาฝากองค์กร คนอย่างนี้น่าสนับสนุน.
...สุดท้าย ผมขออนุญาตถามหน่อยเถอะครับว่า...กดดัน เครียดเรื่องอะไรครับ ในเมื่อบอกว่าทำก็ทำได้
...สำหรับผม ผมถือว่า การแพ้หรือล้มเหลวนั้น ในเรื่องนี้ คือการเดินหนีไปโดยไม่ได้เข้าใจจริงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วไม่ลองทุ่มเทแบบสุดๆ ถึงเป็นการยอมแพ้ แพ้โดยไม่คิดสู้ แพ้โดยไม่ได้อะไรติดตัว
...ใช้วิกฤตเป็นโอกาส..ได้เรียนรู้ตัวเองเถอะครับ  และจะได้รู้ว่ายามลำบากแบบนี้ มิตรแท้สำหรับเรามีกี่คนครับ โดยเฉพาะสามีอ่ะครับ

[siamman]

ผมไห้แฟนออกจากงานก็เรื่องเครียดนี่แหละครับ แฟนเครียด เราก็เครียดมากกว่า

อายุคนเรามันสั้นมาก หาที่เราชอบและทำมันไห้ดีที่สุดแค่นั้นก็พอแล้ว

[kittiwong]

เท่าที่อ่านมาก็ไม่เห็นว่า...ไม่ชอบงานที่ทำอยู่เลย
ก็คงเครียดเพราะทำได้ไม่ดีอย่างที่ตัวเองหวังไว้หรือเปล่า

[BB]

เคยอ่านเรื่องลิงกับกะปิ มั๊ยครับ ลองอ่านดู

การยึดติด VS การปล่อยวาง

ลิง ซึ่งถือว่าเป็นบรรพบุรุษของมนุษย์เราเพราะรูปร่าง การเคลื่อนที่ และที่สำคัญคือความฉลาดใกล้เคียงมนุษย์เรา นักมนุษย์วิทยาและนักวิทยาศาสตร์ก็มักใช้ลิงเป็นตัวแทนมนุษย์เพื่อศึกษา พฤติกรรม ต่างๆ ในทำนองเดียวกันเราสามารถเรียนรู้เรื่องของจิตใจของเราได้มากมายจากพฤติกรรม ของลิง หรือพูดได้ว่า “จิตของคนเรานั้นเหมือนกับลิง”

ยก ตัวอย่างเช่นลิงนั้นเกลียดกะปิ ถ้ากะปิถูกมือมันเมื่อไหร่ มันจะถูนิ้วกับพื้นจนเลือดไหลเต็มมือจนกว่ากลิ่นกะปิจะหายในที่สุดจนกลาย เป็นว่า "กะปิ" ถึงจะร้ายก็ไม่ร้ายเท่า”ความเกลียดกะปิ” ที่มือลิงเป็นแผลเหวอะหวะ ไม่ใช่เพราะกะปิหากเป็นเพราะความจงเกลียดจงชังกะปิต่างหาก

สิ่ง ที่เราเกลียดนั้นบ่อยครั้งไม่น่ากลัวเท่ากับความพยาบาท และ ความเกลียดชังในจิตใจเราความเกลียดชังหรือพูดให้ถูกก็คือ ความรู้สึกอยากผลักไสซึ่งรวมทั้งความโกรธและความกลัว ทั้ง 2 อย่างนี้เป็นเสมือนเจ้าตัวร้ายที่เราต้องระวังให้มากๆ แต่นั่นเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของความจริงเท่านั้น เพราะอีกครึ่งหนึ่งก็คือความยึดติดเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เราต้องระวังไม่แพ้ กัน

เราลองกลับมาที่ลิงจอมซนอีกที ....ในอินเดียลิงเป็นไม้เบื่อไม้เมากับชาวบ้านเพราะชอบขโมยผลไม้ในสวน ชาวบ้านจึงคิดวิธีจับลิงโดยใช้กล่องไม้ซึ่งมีฝาด้านหนึ่งเจาะรูเล็กๆ พอให้ลิงสอดมือเข้าไปได้ ในกล่องมีถั่วซึ่งเป็นของโปรดของลิงวางไว้เป็นเหยื่อล่อวันดีคืนดีลิงมาที่ สวนเห็นถั่วอยู่ในกล่องก็เอามือล้วงเข้าไปหยิบถั่ว แต่พอถอนมือออกมาก็ติดฝากล่องเพราะกำมือของลิงนั้นใหญ่กว่าฝากล่องที่เจาะ ไว้ ลิงพยายามดึงมือเท่าไหร่ก็ไม่ออก พอชาวบ้านมาจับก็ปีนหนีขึ้นต้นไม้ไม่ได้เพราะมีมือเปล่าอยู่ข้างเดียวสุด ท้ายก็ถูกคนจับได้ ลิงหาได้เฉลียวใจไม่ว่าเพียงแค่มันคลายมือออกเท่านั้นมันก็เอาตัวรอดได้ แต่เพราะยึดถั่วไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยจึงต้องเอาชีวิตเข้าแลก


มี หลายอย่างที่เราอยากได้ใฝ่ฝันจึงถึงกับยึดไว้อย่างเหนียวแน่นเวลาประสบปัญหา เพียงแค่คลายสิ่งที่ติดยึดนั้นเสียบ้างปัญหาก็คลี่คลายแต่เป็นเพราะเราไม่ ยอมปล่อยจึงเกิดผลเสียตามมามากมายไม่คุ้มกับสิ่งที่ติดยึดจะชอบหรือพึงใจกับ อะไรก็ตามอย่าถึงกับยึดติดจนเหนียวแน่นเกินไปเพราะโอกาสที่หน้ามืดตามัวนั้น มีสูงจนหาทางออกไม่เจอ ปัญหาทั้งหลายในชีวิตนั้นถ้าเรารู้จักปล่อยวางบางสิ่งเสียบ้างมันก็จะบรรเทา ไปได้เยอะ


บ่อยครั้งการปล่อยวาง ไม่เพียงแต่เป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ปัญหาเท่านั้นหากเป็นทางออกจากปัญหาเลย ที่เดียว ความจริง การอยากผลักไสอะไรสักอย่างก็เป็นการติดยึดอีกแบบหนึ่งนั่นเองทั้งๆ ที่ลิงพยายามถูกำจัดกลิ่นกะปิไปจากมือก็อดไม่ได้ที่จะดึงมือมาดมหากลิ่นกะปิ ซ้ำแล้วซ้ำเล่ารู้ทั้งรู้ว่ากลิ่นกะปินั้นเหม็นแต่ก็ดมมือไม่ยอมเลิกง่ายๆ

ใน ทำนองเดียวกันไม่ว่าเราจะโกรธอะไรหรือเกลียดใครก็มักดึงสิ่งนั้นหรือคนนั้น เข้ามาในจิตใจให้ครุ่นคิดเสมอ ไม่ยอมปล่อยไม่ยอมวางเสียทีทั้งๆ ที่ยิ่งคิดก็ยิ่งทุกข์ ปล่อยวางเสียเถิดแล้วใจเราจะเบาขึ้นเป็นกองความทุกข์ทั้งหลายไม่ว่าจะเป็น เพราะพลัดพรากจากสิ่งที่รักหรือประสบกับสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาที่มันบีบคั้น กดทับจิตใจเราไม่หยุดหย่อนเสียทีก็เป็นเพราะเราไปยึดไปแบกมันเข้าไว้ ทั้งวันทั้งคืน

ในหลายกรณีความทุกข์ ก็ไม่ได้มาจากไหนหากมาจากการยึดติดไม่ยอมปล่อยดังเช่นเจ้าลิงหวงถั่ว นั่นเอง หากคนในสังคมเราไม่ว่าจะเป็นสังคมที่เล็กที่สุดคือครอบครัว ถ้าสมาชิกในครอบครัวรู้จักการปล่อยวาง ครอบครัวก็จะเป็นสุข ในสถาบันต่างๆ เช่นสถาบันการศึกษา หากนักเรียนไม่มีความพยาบาท และยึดติดในศักดิ์ศรีก็คงไม่ต้องมีการตีกัน และในระดับประเทศชาติหากผู้ที่มีอำนาจ มีกฏหมายอยู่ในมือ ไม่ยึดติดในความอยากได้ใคร่มี ก็คงไม่มีการโกงกิน ราษฎรก็จะเป็นสุข เราจะได้อยู่ถึงจนได้เห็นการปล่อยวาง เกิดขึ้นในสังคมบ้านเราหรือเปล่าครับ หากเราไม่ช่วยกันผมเชื่อว่าคงไม่มีโอกาสได้เห็นแน่ครับ

บท ความข้างต้นนี้ผมไม่ทราบว่าใครเป็นผู้เขียนจึ่งไม่ได้มีการขออนุญาติจากเจ้า ของโดยตรงผมจึงขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ด้วยผมมีเจตนาเพียงต้องการแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ความรู้สึกดีๆ ข้อคิดดีๆให้กับเพื่อน ๆ เพื่อเป็นกำลังใจให้กันและกันเท่านั้นครับ และผมขอขอบคุณท่านผู้เขียนบทความนี้ไว้ณ ที่นี้ด้วยครับ
ที่มา: http://www.bloggang.com/viewbl...-2008&group=5&gblog=45

[จับกัง]

ขอเป็นกำลีงให้ จขกท สู้ๆ นะครับ

อย่าท้อ เราต้องสู้ๆๆ นะคร้าบ 

[bugmai]

จากที่เล่ามาไม่มีปัญหาที่น่ากดดันเลยนี่ครับ คิดไปเองทั้งนั้นเลย

อยู่ที่อยากทำหรือไม่อยากทำเท่านั้นครับ ถ้าอยากทำก็มองให้มีความสุข มันก็อยู่ได้ เรื่องความสามมารถ มันพัฒนาตามกันได้ครับ ถ้าสู้จริงๆ เรื่องภาษาจะให้เหมือนเจ้าของภาษาเลย อันนั้นก็ดีครับที่หวังไว้ แต่ทุกวันนี้คงเก่งกว่าหลายคน รวมทั้งผมแล้ว 

สู้ๆครับ

[ก้ามปู]

"ขี้แพ้" คือความคิดของเราทั้งนั้น ถ้าเราตัดคำนี้ออกไปได้ อะไรก็ง่ายขึ้นค่ะ
เมื่อก่อนป้าก็คิดแบบนี้ และดันทุรังสู้ไป สุดท้ายเราก็เองนั่นแหละที่เหนื่อย ทุกข์ และอื่นๆอีกเยอะแยะ  
สุดท้ายก็เลยตัดสินใจลาออกเพื่อออกมาทำสิ่งที่ใจเราเป็นสุข และผลลัพท์ที่ออกมาคือ สุดยอด (รู้งี้ออกนานล่ะ ไม่เสียเวลาไปรบกับหัวหน้าหรอก   )

"คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยากส์" คำๆนี้ใช้ได้เสมอค่ะ  



สู้ๆ น่ะค่ะ จขกท

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

ขอบคุณทุก ๆ คนที่ไม่ได้ quote ด้วยนะคะ

ออกเถอะครับ อย่าไปเดือดร้อนในสิ่งที่ไม่จำเป็นเลย

เดี๋ยวถ้าพี่แดงออก ผมจะยุ bugmai ให้อกมาอยูชมรมคนตกงานด้วยกัน 

[khun9.com]

 

คงใช้เวลาตัดสินใจอีกสักอาทิตย์ หรือสิ้นเดือนนี้ค่ะ
ถ้าลาออกจากงานเมื่อไหร่ จะมาติดหนึบบอร์ดนี้ทันทีเลยค่ะ
รู้สึกว่า สาว ๆ หนุ่ม ๆ บอร์ดนี้น่ารัก เป็นมิตรดีจังเลยค่ะ

ขอบคุณทุกคนมาก ๆ เลยค่ะ

[Nongkhai_tong]

ถ้ามีทางที่ดีกว่า เลือกได้ หรือทำอันอื่นแล้วสบายใจกว่าแล้วผมคิดว่าน่าจะไปได้นะคับ

[MrWebmonster]

สู้ๆครับ มีงาน ดีกว่าไม่มีครับ ผมคิดว่าให้ Adsense เป็นตัวช่วยเสริมดีกว่านะครับ อย่าเพิ่งคิดว่าเป็นตัวช่วยหลัก

[ITAXIz]

อยากมีงานประจำ

 

[khun9.com]

แวะมาขอบคุณทุก ๆ กำลังใจค่ะ

[bestpositionno.1]

คนในอยากออก คนนอกอยากเข้าคับ เห็นด้วยคับมีงานดีกว่าไม่มี
ออกงานมาถ้าไม่ได้ทำอะไรก็เกิดค่าใช้จ่ายขึ้นเรื่อยๆ ด้วย ส่วนนี้ต้องคิดนิดสะนึง ถ้าจะลาออกต้องมีงานรองรับ

เเสดงว่าเจอที่ทำงานที่มีภาวะการเเข่งขันสูงในที่ทำงานเเน่ ๆ เลยเครียดเพราะเราคิดไปเองว่าเราด้อยกว่าคนอื่น ตรงนี้ไม่ต้องไปคิดนะคับ :

[cute]

ช่วงนี้งานหายาก คนตกงานเยอะนะครับ

[thongseed]

ยังทำงานอยู่ก็ดีแล้วครับ
ตอนนี้เศรษฐกิจไม่ดีอยู่ 

[perng]

ใจเย็น ๆ ครับ สู้ต่อไป

[abac401]

ถ้าออกแล้ว ไม่ลำบาก ออกดีกว่าครับ
 อยู่แล้วเสียสุขภาพจิต ยิ่งต้องไปทำงานที่ตัวเองไม่ถนัด และไม่ชอบ ก็ไม่รู้จะฝืนทำไม

หรือไม่ก็ทนๆ ไปก่อน ตั้งเป้าไว้ อีก 3 เดือนออก ช่วงนี้ก็หาลู่ทางไปทำส่วนตัวได้เลย 



แต่ถ้าออกแล้วลำบาก พอสมควรก็ตั้งเป้าไว้ว่า ปีหน้าออก

[k_sakda]

ตัดสินใจดีๆ หากออกจากงานควรมีอะไรทำทดแทนก่อน จึงค่อยลาออก อย่าออกโดยหวังพึ่งน้ำบ่อหน้าครับ

[metoo55]

ผมเคยเจอสภาพแบบนี้ครับ กดดันมาก...เครียดทุกวัน ทุกวันไม่อยากไปทำงาน

แต่สิ่งที่ได้จากบริษัทนี้คือ ประสบการณ์ จากคนเก่ง
และมันจะทำให้เราเก่งขึ้น.....ข้อแนะนำของผมคือ ยื้ออยู่ให้นานที่สุดเท่าที่คุณจะทนได้

เมื่อคุณลาออก แล้วไปอยู่ที่ใหม่....ผมรับรองได้เลยว่าคุณจะเป็นคนที่ไม่ธรรมดา สำหรับที่ใหม่แน่นอน
อดทนหน่อยนะครับ เืพื่อประสบการณ์

******************************

สำหรับแนวคิดที่บอกว่า ทำแล้วไม่มีความสุขอย่าทำ หรือจงใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เพราะชีวิตเรามันสั้นนัก
บางครั้ง...ผมก็ไม่เห็นด้วยครับ หากการกระทำนั้นได้ประโยชน์กลับมา เช่นประสบการณ์
ซึ่งแน่นอนว่าคุณคงไม่ตกนรกตลอดชีวิตแน่ๆ อย่างมากก็ 2-3 ปี แล้วสิ่งที่คุณได้มา...จะมีคุณค่าอีกหลายสิบปีในอนาคต