คือเมื่อวันที่ 15/3/2557 น้องหมาผมโดนรถชนหน้าปากซอยที่บ้าน เพิ่งอยู่ด้วยกันแค่ปีเดียว
เพราะเอาเข้าบ้านช่วงเดือนต้นเดือนมีนาคม ประมาณวันที่ 8 ไม่ก็ 15 อายุน้อง 1 ปี 47 วัน
น้องเค้าชอบกินผักและผลไม้มากๆ กินได้ทั้งวัน ของโปรดเค้าก็ กะหล่ำปี ผักกาด แตงกวา แล้วก็ แอปเปิ้ล
พอน้องเค้าจากไป ความรู้สึกเสียใจมากครับ เหมือนหัวใจแตกสลาย ไม่เป็นอันทำอะไรทั้งนั้น
จนมาถึงวันนี้แล้วยังทำใจไม่ได้ ยิ่งแย่ลงทุกวันๆ พยายามหลอกตัวเองว่าเค้ายังไม่ตาย
พรุ่งนี้ตื่นมาก็เจอ มันแค่ฝัน แล้วก็นอนทั้งวันเพื่อตื่นมาจะได้เจอ ไม่ยอมทำอะไรจนถึงวันนี้ ร้องแล้วร้องอีก
ยิ่งนึกถึงตอนเราง่วงแล้วไปเข้าไปนอน น้องจะมานอนเฝ้าหน้าประตูทำหน้าหงอยๆ บางครั้งก็กระโดดขูดประตูเรียกเราออกมา
ยิ่งทำให้รู้สึกผิดมากๆเลยครับ ที่ตอนนั้นไม่ออกไปเล่นกับเค้า ดูแลเค้าไม่ได้ วันนี้แฟนเอาหมาตัวใหม่มาอายุพอๆกัน พอดีเจ้าของเค้าไม่เลี้ยงเลยไปขอมา
มันน่าสงสารมากครับ แต่เหมือนใจผมยังไม่ยอมเปิดรับ ลองดูแลน้องตัวใหม่ดู แต่พอนั่งๆมองไปเหมือนผมไม่พร้อม ผมไม่ยอมรับตัวไหนทั้งนั้น
อาจเป็นเพราะทุกวันนี้ผมยังหลอกตัวเองว่าเค้ายังไม่ตาย ทั้งหมดเป็นแค่ฝัน ผมภาวนา ขอพร บน ทั้งหมดเท่าที่จะทำได้ เพียงให้ทั้งหมดเป็นแค่ความฝัน
คือจะทำยังไงดีครับ ผมอยากหลุดพ้นจากสถานะนี้ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย ผมเจ็บปวดมากๆ มันทรมานหัวใจแบบไม่เคยเป็นมาก่อน การปลงนี่มันโคตรยากมากๆเลยนะครับ

ผมอาจจะเห็นแก่ตัว เป็นเจ้าของที่ไม่ได้เรื่อง ไม่ค่อยได้ดูแล เอาเวลาส่วนมากมาทำแต่เว็บ อย่างน้อยผมอยากจะขอโทษน้องเค้าจริงๆ ที่ดูแลเค้าได้ไม่ดี



