ต่อไป »

[konglha]

ผมจบตรีออกแบบ จบโท mba การตลาด พ่ออยากให้เรียน เพราะพ่อไม่มีมรดกหรือทรัพย์สินไรให้ แกให้แต่การเรียนเต็มที่

อยากจะบอกว่าตอนนี้ผมลืมไปแล้วว่าผมจบโทมา มันไม่สำคัญหรอกครับถ้าคุณไม่ได้เอาวุฒิการศึกษาไปหางาน

ผมธุรกิจ และเป็นมุนษย์เงินเดือน ใช้ความสามารถตอน ป.ตรีเป็นหลัก ความสามารถตอน ป.โทคือ ทักษะการทำธุรกิจ

ที่อยากจะบอกคือ ที่คุณต้องการเรียนโท เพื่อให้ได้งานดีๆเพื่อจะส่งเสียที่บ้านใช่มั้ยครับ

ผมว่าตอนนี้มุ่งมั่น ป.ตรี ก่อนและหาความรู้ IM จากในนี้แหละ บางทีอาจได้เงินมากกว่าจบโทไปทำงานบริษัทอีกนะ

[dingdong8002]

ขออนุญาตนอกหัวข้อสักหน่อย  ผมไม่จบ ป.ตรีครับ แต่หาเงินแสน(ต่อเดือน)ได้และไม่ยากเท่าไหร!!!!!

[CHAPTER I]

ก่อนที่คุณจะเรียนต่อโทที่สถาบันไหนก็ตาม ควรเช็คก่อนว่ามีการรับรองคุณวุฒิ หลักสูตรจากสำนักงาน ก.พ. หรือไม่...ไม่งั้นคุณจะเสียเวลาเรียน
หลักสูตรปริญญาโทเดี๋ยวนี้เปิดกันเกลื่อนเมืองต้องเช็คให้ดีครับ ขอให้คุณมีเงินเท่านั้นก็เรียนได้ ส่วนค่าใช้จ่ายขึ้นอยู่กับชื่อเสียงหรือเกรดของมหาวิทยาลัยครับ
แต่ถ้าคุณมีทุนพอ ผมแนะนำให้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ได้ทั้งความรู้-ภาษาและประสบการณ์ใหม่ๆครับ

ปล.เก็บเงินจากการทำ IM สักสองปี ก็ไปเรียนที่ต่างประเทศได้แล้วครับ สู้ๆครับ

[ตั้มคอมพิวเตอร์]

ไม่ได้จบป.ตรีมีรายได้จากทำเว็บก็เยอะแยะไปนะครับ

[kieattipong]

ผมครับ
กำลังเรียน ป.บัณฑิต
ใกล้จบแล้วเหมือนกัน
เข้าเว็บไทยเสียวมาเป็นปีแล้ว
เริ่มจะชอบทำเว็บมากว่าแล้วครับ
ใครก็ได้ช่วยแนะนำผมด้วยนะครับ

[sleep]

ลองดูพวกทุน ครับ

[nongnarak]

มันเริ่มดราม่าแล้ว

จากประสบการณการสัมภาษณ์งาน รับเด็ก ป.ตรี  , ป.โท มาทำงาน, หรือกระทั่ง ดร.

1.เรียนจบหรือไม่ - วัดความสามารถและความพยายาม  ขนาดเรียนอย่างเดียว  ไม่ได้ทำงาน พ่อแม่ส่งเงินให้เรียนอย่างเดียวยังเรียนไม่จบ  แสดงว่าความรับผิดชอบไม่มีจะมอบหมายหน้าที่สำคัญๆได้หรือไม่  ยกเว้นฐานะไม่ดีไม่มีโอกาสได้ศึกษา   แต่ถ้าฐานะไม่ดีแต่เรียนจบ  โอเคเลยคนนี้น่าสนใจ
2.สถาบัน  -  วัดความพยายามในการสอบเอ็นทราน พยายามแค่ไหนถึงเอ็นติด คู่แข่งเยอะ และประคับประคองให้ตัวเองเรียนจบ ฉะนั้น Resume ที่เลือกมาดูก่อนคือมหาลัยรัฐบาล
3.เกรด - วัดทักษะว่าถนัดด้านไหน ตรงกับที่ต้องการหรือเปล่า  (สูง ต่ำ ไม่สำคัญ เช่น จะรับ DBA  ถ้าได้ database management F จะเอามันไหม)  ถ้าเกรดดีทุกอย่างก็เข้าบริษัทใหญ่ๆได้ เช่น ปตท. ปนซีเมนต์  เงินเดือนสูง โบนัส  12 เดือนไรแบบนี้
4. ประสบการณ์ทำงาน  ลืม ข้อ 1 - 3 ไปเลย ดูแคทำไรมา ทำได้ดีแค่ไห อธิบายในงานเข้าใจอย่างถ่องแท้ ไม่ได้โม้  จบเลย  รับเลยคนนี้

อย่าเชื่อเรื่องดวง  .... อย่าเชื่อเรื่องพรสวรรค์ ... อย่าเชื่อเรื่องโอกาส  

คนที่บอกว่า ผมไม่มีโอกาสเหมอนคนอื่นเขา ผมไม่มีพรสวรรค์ดนนี้ ผมคงดวงไม่ดี  ชีวิตอับจนแน่นอน  ไม่มีอะไรที่ชนะพรแสวง ความพยายามหรอก  อย่าไปซีเรียสมาก เที่ยวได้เมาได้เล่นได้ มีเพื่อนได้ แต่แค่รับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองเป็นตัวเองทำ  แล้วอนาคตคุณจะดี

[EazySEO]

ตอนนี้ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก่อนดีกว่าครับ เอาให้เรียนจบ ป.ตรีก่อน

จะเรียนต่อโท ไม่ยากครับ เพราะมีเปิดเยอะเกือบทุกมหาวิทยาลัย

มีทั้งค่าเทอมถูก ทั้งแพง

[nuugib]

อย่าอายทำกิน อย่าหมิ่นเงินน้อย


อยากให้แม่สบาย อยากมีเงินเรียนสบายๆ  ใช้แรงค่ะ ยังเด็กอยู่มีแรง มีเวลา ใช้แรงนี่แหล่ะหาเงิน  ห้ามอายด้วย ห้ามกลัวคนสบประมาท

เก็บไว้ซักเล็กน้อย ไปหาตลาดนัดแถวมหาัลัย ดูว่ามีที่ว่างเ่ช่าไหมไม่เกินวันละ 50 บาท เสาร์อาทิต หรือวันที่ไม่มีเรียน หาไข่นกกะทา ไปทอดขายค่ะ แคะหลุมแบบขนมครก

ทำน้ำจิ้มซีฟุ้ดแซ่บๆไว้ราด ขายกะทงละ 10 บาท พิเศษ 20  


ค้าขาย ตลาดนัด คือทางรอดค่ะ

อย่าอายทำกิน  อยากให้แม่สบาย ต้องหาเงินเพิ่มคะ ไม่ใช่คิดเรื่องเสียเงิน เช่น หาเรื่องเรียนโท ไม่เกิดรายได้แถมยังเสียเงินอีก 

ขายของไป เรียนไป  ว่างไปทำเซเว่น หาเงินเข้าไว้ค่ะ  แบบนี้ถึงจะเรียกว่าอยากช่วยแม่เต็มที่ 


อย่าอายทำกิน

อย่าอายเวลาคนสบประมาท  

ความอายไม่ได้ช่วยให้ใครอิ่มท้อง

[ThaiMaster]

ทำงานด้าน IM จริงๆจังๆ หรือทำพวกเว็บขายของก็รายได้พอๆกับ ป.ตรี ป.โท ละครับ ส่วนมากรายได้มากกว่าด้วยซ้ำ ไม่ต้องเหนื่อยนั่งรถไปทำงานทุกวัน
ประเด็นสำคัญของคุณผมว่า เป็นปัญหาทางด้านการเงินที่มันดูช่างบีบรัดตัวสะเหลือเกิน ควรเริ่มแก้จากตรงนี้แหละครับ อาจจะไปหาทำงานเสริม
พอเริ่มมีทุน ก็หาอะไรที่เราชอบหรือถนัดมาขายในเว็บดู ขยันทำ SEO หน่อย มันก็จะค่อยๆโตไปเรื่อยๆครับ หรือไปลุยพวกงาน IM ก็ได้ครับ ต้นทุนเราอาจไม่สูงเท่าคนอื่น แต่อาศัยความขยัน สักวันมันก็จะเป็นวันของเราครับ

ประเด็นที่ว่าคนรอบข้างคุณมองคุณในแง่ไม่ดี ถึงคุณจบ ป.โท ป.เอก เค้าก็ไม่ได้ยินดียินร้ายกับคุณหรอกครับ คนพวกนี้เห็นใครได้ดีไม่ได้ด้วยซ้ำ คนพวกนี้จะ พยายามดูถูกคนอื่นเพื่อให้รู้สึกว่าตัวเองสูงกว่า มันเป็นความคิดที่น่าสมเพชมากกว่าครับลองคิดดูดีๆ และคนที่เค้ามีจริงๆ เค้าไม่มานั่งคิดกับเรื่องไร้สาระพวกนี้หรอกครับ เค้าเอาเวลาไปทำมาหากิน คนที่มีจริงเค้าเอื้อเเฟื้อเผื่อแผ่ทำบุญกันทั้งนั้นแหละครับ

ลองไปหาหนังสือพวกสร้างแรงบันดาลใจ หรือชีวประวัติของผู้ที่ประสบความสำเร็จมาอ่านสิครับ มันจะทำให้เรามองโลกในมุมที่กว้างขึ้น และคิดในแง่บวก
มีหนังสือแปลเล่มหนึ่งผมเคยอ่านสมัยมัธยมในห้องสมุด และทุกวันนี้ยังนำมาใช้และจำได้ดี กับประโยคที่ว่า "ไม่ได้อยู่ที่คนอื่นคิดกับเราอย่างไร แต่อยู่ที่ตัว เราเองต่างหากที่คิดและมองตัวเองเป็นอย่างไร หากตัวเองยังคิดดูถูกตัวเองและมองตัวเองในแง่ลบ แน่นอนละครับว่าคงปฎิเสธไม่ได้ที่จะให้คนอื่นคิดแบบเดียวกันกับคุณ"  ชีวิตเราลิขิตเอง ถ้าเราคิดดีทำดีแน่นอนสิ่งที่หวังไว้ อยู่ไม่ไกลเกินที่ชีวิตมนุษย์คนหนึ่งจะทำได้ครับ โชคดีปีใหม่ครับ

[ronalton]

ความรุ้เพี๊ยบ 

[contentsiam]

อ่านแล้วเพลิน 

[Legolas]

แล้วถ้าวันนึงถ้าคนแถวบ้านกดดันเรื่องอื่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆเรามีหน้าที่ทำตามเค้าแบบนี้ไปเรื่อยๆตลอดชีวิตรึเปล่าครับ

[pink-roof]

ผมวิเคราะห์ปัญหาหลักๆ ของน้องได้ประมาณนี้นะครับ อันดับหนึ่งเลยคือ น้องรักและห่วงแม่น้องมาก ซึ่งข้อนี้พี่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งนะคับ อย่าลืมบุญคุณท่านนะครับ บางคนได้ดีแล้วลืมพ่อแม่ อันนี้ไม่ควรนะครับ ถึงแม้พ่อแม่เราจะจน เราหยิบยื่นอะไรได้เราก็หยิบยื่นให้ท่าน เหมือนกับผมตอนเด็กก็จะติดแม่มากครับ แม่อยู่ห่างผมไม่ได้ห่างเมื่อไหร่ชาวบ้านเดือดร้อนทุกที เพราะต้องช่วยกันจับผมไม่ไห้ดิ้นนะคับ ฝนตกฟ้าร้องเมื่อไหร่ ผมเป็นห่วงแม่ผมตลอด เมื่อไหร่ที่ไม่เห็นแม่ผม ผมต้องออกไปตะโกนตามเรียกหาแม่ทุกครั้ง แม่ยังเคยเล่าให้ผมและคนอื่นๆฟัง ด้วยความรู้สึก ที่ดีที่ผมเป็นห่วงท่าน แต่ผมก็ทำให้ท่านไม่สบายใจหลาย อย่างเพราะถูกตามใจ เช่น อยากได้อะไรต้องได้ แม้ไม่มีเงิน แม่ก็ต้องหามาให้ผมให้ได้ นึกถึงตอนนี้ผมก็ยังเสียใจอยู่เลย ที่ทำให้ท่านไม่สบายใจ แต่อาจจะกลับไปย้อนสิ่งที่ผ่านมาไม่ได้แล้ว แต่ปัจจุบันและอนาคต ขอทำให้ดีที่สุดเพื่อแม่ พ่อ พี่น้อง และครอบครัวครับ ผมก็เป็นคนนึงที่เหมือนท่านครับ คือไม่อยากให้แม่ทำงาน อยากให้ท่านอยู่สบาย เพราะเรื่องนี้ทำให้ผมต้องทะเลาะกับแม่บ่อยๆ เพราะแม่ไม่ค่อยนอน ทำงานตลอด บางครั้งก็พูดกับแม่เสียงดังๆ อยากให้แม่นอนให้ได้อย่างน้อย 6 ชั่วโมงเพราะเห็นแกปวดหัวบ่อยๆ คงพักผ่อนไม่พอ ผมไม่เหมือนกับพี่น้องคนอื่นๆ ตรงที่ถ้าผมอยากซื้ออะไรให้แม่ ผมก็จะหาตังค์ซื้อให้เลย ไม่มีเงินเองก็ยืมของน้องๆ ช่วยกันแชร์ อย่างเช่นซื่อจานดาวเทียมให้พ่อ เห็นพ่อบ่นว่าดูมวยแล้วมันไม่ชัด ผมก็แชร์กับน้องซื้อให้เลย แต่สำหรับพี่ผมเค้าบอกว่าให้รอก่อน แต่ผมอยากซื้ออะไรหรือทำอะไรให้พ่อแม่ผม ก็ต้องรีบทำให้ทันทีเหมือนกันครับ ผมก็กล้วเหมือนที่น้องกล้วนั่นแหละครับ พ่อแม่เราก็อายุมากแล้ว ปัญหาข้อที่สอง สิ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมากที่ทำให้น้องกังวล ไม่สบายใจ และเครียดคือ เรื่องเงิน ไม่พอที่จะใช้จ่ายในแต่ละเดือนทำให้ มีผลกระทบไปยังแม่ ตัวเองและครอบครัว ซึ่งพี่วิเคราะห์แล้วว่าข้อนี้ข้อเดียวกระทบไปทุกข้อเลย เพราะถ้าเรามีเงิน เราไม่จำเป็นต้องดิ้นรนมาทำงานถึงกรุงเทพ ต้องห่างจากครอบครัว และข้อที่สามคือ อยากจะเรียนต่อปริญญาโท จากที่พี่ใช้ Psychology(จิตวิทยา)วิเคราะห์ดูพี่วิเคราะห์ได้ว่าที่น้องอยากเรียนโทตอนนี้นะครับ เพราะเกิดจากโดนดูถูกเหยียดหยาม และโดนถามบ่อยๆ เช่นจบหรือยังล่ะ ลูกสาวป้า หลานป้า เค้าจบแล้วนะจบโท จบเอกที่โน่น ที่นี่ ตอนนี้ทำงานนั้นนี่ เงินเดือนเท่านั้นเท่านี้ พี่โดนประจำล่ะครับ เช่น ตอนแรก(ตอนยังเรียนอยู่)ถามว่าจบหรือยังล่ะ ลูกป้าจบแล้วนะทำงานที่โน่นที่นี่ เงินเดือนโน่นนี่ (ตอนเรียนจบ)อ้าว มีเมียหรือยังล่ะ ไม่พามีมาด้วยเหรอ ซะอย่างงั้น!!!บางครั้งต้องทำใจครับ เพราะสังคมสมัยสอนให้แก่งแย่งแข่งขันกันครับ อยากโชว์อยากอวด ประเภทไม่มีเงินก็ยอมเป็นหนี้ แบบภายนอกดูดีเข้าไว้ประมาณนั้น บางครั้งก็ต้องปล่อยวางบ้างนะครับ คิดมากจะปวดหัวครับ สังคมสมัยนี้มีเงินเนรมิตได้ทุกอย่างครับ แต่ความสุขเนรมิตไม่ได้ ถ้าไม่รู้จักคำว่าพอครับ ฟังคน ฟังได้ครับ อะไรที่เราฟังแล้วมันได้ประโยชน์กับตัวเราเราก็รับไว้ อะไรที่ทำให้ปวดกะโหลกก็ปล่อยวางครับ

ไม่ทราบว่าน้องเรียนเต็มวันหรือป่าวนะครับ ถ้าสอบอย่างเดียวหรือไม่ได้เข้าเรียนเต็มเวลาก็หางานพวก 7-Family Mart-คลังสินค้า Big C,Lotus ประมาณนี้นะครับ ช่วยได้เยอะเลย ครับอย่างน้อยได้มีเงินเหลือเก็บ และมีเงินส่งให้ทางบ้านมากขึ้นนะคับ อาจเหนือยหน่อย แต่ต้องอดทน เราไม่ได้เกิดมา มีเงินกองไว้ตรงหน้า ตื่นขึ้นมามีคนรถรับส่ง ต้องพยายามครับ อย่างน้อยได้รู้จักอดทน พ่อแม่เราเคยลำบากมามากกว่าเราต้องกี่ปี ลองคิดดูสิครับ นี่เรายังไม่ได้ซักครึ่งชีวิตของท่านเลย อย่าพึ่งท้อ หนทางมีให้เดินเสมอครับ หาให้เจอ แล้วสู้กับมันครับ คนที่เป็นหัวหน้าคนที่แท้จริง ส่วนใหญ่แล้วเคยล้มลุกคลุกคลาน กันมาแล้วทั้งสิ้นครับ ล้มแล้วล้มอีก ไม่เหมือนกับคนที่มีเงินทองมากองให้ผิดหวังขึ้นมาซักนิดหน่อยก็หาทางไม่เจอสุดท้ายก็ไม่มีทางออกเพราะไม่เคยเจออุปสรรคอะไรเลย มีคนคอยเคลียร์ให้ตลอด

และอีกอย่างที่พี่คิดว่าที่น้องเป็นอย่างนี้ตอนนี้น้องอยู่คนเดียวหรือป่าวครับ มีเพื่อนเยอะมั้ย อาจจะเกิดจากความเหงา ไม่มีใครให้ปรึกษาก็ได้ครับ ปริญญาโทหรือเอก ถ้ามีโอกาสใครก็อยากเรียนครับ แต่อย่าไปเรียนตอนที่เรายังไม่พร้อมนะครับ นอกจากเราจะลำบากแล้ว อาจจะไม่จบและอาจจะเครียดยิ่งกว่าเก่านะครับ เรียนโทเรียนเอก ควรจะเรียนเมื่อเราพร้อมนะครับ เรียนตอนไหนก็ไม่สายครับ แต่ตอนนี้พี่ว่า ถ้ามีเวลาว่างก็หางานเสริมครับ ที่ได้กล่าวไปแล้ว และตอนนี้ขอให้ตั้งใจเรียนให้มากๆนะคับ สู้ๆนะคับ

ได้แง่คิดค่ะ

[Optimus]

ผมวิเคราะห์ปัญหาหลักๆ ของน้องได้ประมาณนี้นะครับ อันดับหนึ่งเลยคือ น้องรักและห่วงแม่น้องมาก ซึ่งข้อนี้พี่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งนะคับ อย่าลืมบุญคุณท่านนะครับ บางคนได้ดีแล้วลืมพ่อแม่ อันนี้ไม่ควรนะครับ ถึงแม้พ่อแม่เราจะจน เราหยิบยื่นอะไรได้เราก็หยิบยื่นให้ท่าน เหมือนกับผมตอนเด็กก็จะติดแม่มากครับ แม่อยู่ห่างผมไม่ได้ห่างเมื่อไหร่ชาวบ้านเดือดร้อนทุกที เพราะต้องช่วยกันจับผมไม่ไห้ดิ้นนะคับ ฝนตกฟ้าร้องเมื่อไหร่ ผมเป็นห่วงแม่ผมตลอด เมื่อไหร่ที่ไม่เห็นแม่ผม ผมต้องออกไปตะโกนตามเรียกหาแม่ทุกครั้ง แม่ยังเคยเล่าให้ผมและคนอื่นๆฟัง ด้วยความรู้สึก ที่ดีที่ผมเป็นห่วงท่าน แต่ผมก็ทำให้ท่านไม่สบายใจหลาย อย่างเพราะถูกตามใจ เช่น อยากได้อะไรต้องได้ แม้ไม่มีเงิน แม่ก็ต้องหามาให้ผมให้ได้ นึกถึงตอนนี้ผมก็ยังเสียใจอยู่เลย ที่ทำให้ท่านไม่สบายใจ แต่อาจจะกลับไปย้อนสิ่งที่ผ่านมาไม่ได้แล้ว แต่ปัจจุบันและอนาคต ขอทำให้ดีที่สุดเพื่อแม่ พ่อ พี่น้อง และครอบครัวครับ ผมก็เป็นคนนึงที่เหมือนท่านครับ คือไม่อยากให้แม่ทำงาน อยากให้ท่านอยู่สบาย เพราะเรื่องนี้ทำให้ผมต้องทะเลาะกับแม่บ่อยๆ เพราะแม่ไม่ค่อยนอน ทำงานตลอด บางครั้งก็พูดกับแม่เสียงดังๆ อยากให้แม่นอนให้ได้อย่างน้อย 6 ชั่วโมงเพราะเห็นแกปวดหัวบ่อยๆ คงพักผ่อนไม่พอ ผมไม่เหมือนกับพี่น้องคนอื่นๆ ตรงที่ถ้าผมอยากซื้ออะไรให้แม่ ผมก็จะหาตังค์ซื้อให้เลย ไม่มีเงินเองก็ยืมของน้องๆ ช่วยกันแชร์ อย่างเช่นซื่อจานดาวเทียมให้พ่อ เห็นพ่อบ่นว่าดูมวยแล้วมันไม่ชัด ผมก็แชร์กับน้องซื้อให้เลย แต่สำหรับพี่ผมเค้าบอกว่าให้รอก่อน แต่ผมอยากซื้ออะไรหรือทำอะไรให้พ่อแม่ผม ก็ต้องรีบทำให้ทันทีเหมือนกันครับ ผมก็กล้วเหมือนที่น้องกล้วนั่นแหละครับ พ่อแม่เราก็อายุมากแล้ว ปัญหาข้อที่สอง สิ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมากที่ทำให้น้องกังวล ไม่สบายใจ และเครียดคือ เรื่องเงิน ไม่พอที่จะใช้จ่ายในแต่ละเดือนทำให้ มีผลกระทบไปยังแม่ ตัวเองและครอบครัว ซึ่งพี่วิเคราะห์แล้วว่าข้อนี้ข้อเดียวกระทบไปทุกข้อเลย เพราะถ้าเรามีเงิน เราไม่จำเป็นต้องดิ้นรนมาทำงานถึงกรุงเทพ ต้องห่างจากครอบครัว และข้อที่สามคือ อยากจะเรียนต่อปริญญาโท จากที่พี่ใช้ Psychology(จิตวิทยา)วิเคราะห์ดูพี่วิเคราะห์ได้ว่าที่น้องอยากเรียนโทตอนนี้นะครับ เพราะเกิดจากโดนดูถูกเหยียดหยาม และโดนถามบ่อยๆ เช่นจบหรือยังล่ะ ลูกสาวป้า หลานป้า เค้าจบแล้วนะจบโท จบเอกที่โน่น ที่นี่ ตอนนี้ทำงานนั้นนี่ เงินเดือนเท่านั้นเท่านี้ พี่โดนประจำล่ะครับ เช่น ตอนแรก(ตอนยังเรียนอยู่)ถามว่าจบหรือยังล่ะ ลูกป้าจบแล้วนะทำงานที่โน่นที่นี่ เงินเดือนโน่นนี่ (ตอนเรียนจบ)อ้าว มีเมียหรือยังล่ะ ไม่พามีมาด้วยเหรอ ซะอย่างงั้น!!!บางครั้งต้องทำใจครับ เพราะสังคมสมัยสอนให้แก่งแย่งแข่งขันกันครับ อยากโชว์อยากอวด ประเภทไม่มีเงินก็ยอมเป็นหนี้ แบบภายนอกดูดีเข้าไว้ประมาณนั้น บางครั้งก็ต้องปล่อยวางบ้างนะครับ คิดมากจะปวดหัวครับ สังคมสมัยนี้มีเงินเนรมิตได้ทุกอย่างครับ แต่ความสุขเนรมิตไม่ได้ ถ้าไม่รู้จักคำว่าพอครับ ฟังคน ฟังได้ครับ อะไรที่เราฟังแล้วมันได้ประโยชน์กับตัวเราเราก็รับไว้ อะไรที่ทำให้ปวดกะโหลกก็ปล่อยวางครับ

ไม่ทราบว่าน้องเรียนเต็มวันหรือป่าวนะครับ ถ้าสอบอย่างเดียวหรือไม่ได้เข้าเรียนเต็มเวลาก็หางานพวก 7-Family Mart-คลังสินค้า Big C,Lotus ประมาณนี้นะครับ ช่วยได้เยอะเลย ครับอย่างน้อยได้มีเงินเหลือเก็บ และมีเงินส่งให้ทางบ้านมากขึ้นนะคับ อาจเหนือยหน่อย แต่ต้องอดทน เราไม่ได้เกิดมา มีเงินกองไว้ตรงหน้า ตื่นขึ้นมามีคนรถรับส่ง ต้องพยายามครับ อย่างน้อยได้รู้จักอดทน พ่อแม่เราเคยลำบากมามากกว่าเราต้องกี่ปี ลองคิดดูสิครับ นี่เรายังไม่ได้ซักครึ่งชีวิตของท่านเลย อย่าพึ่งท้อ หนทางมีให้เดินเสมอครับ หาให้เจอ แล้วสู้กับมันครับ คนที่เป็นหัวหน้าคนที่แท้จริง ส่วนใหญ่แล้วเคยล้มลุกคลุกคลาน กันมาแล้วทั้งสิ้นครับ ล้มแล้วล้มอีก ไม่เหมือนกับคนที่มีเงินทองมากองให้ผิดหวังขึ้นมาซักนิดหน่อยก็หาทางไม่เจอสุดท้ายก็ไม่มีทางออกเพราะไม่เคยเจออุปสรรคอะไรเลย มีคนคอยเคลียร์ให้ตลอด

และอีกอย่างที่พี่คิดว่าที่น้องเป็นอย่างนี้ตอนนี้น้องอยู่คนเดียวหรือป่าวครับ มีเพื่อนเยอะมั้ย อาจจะเกิดจากความเหงา ไม่มีใครให้ปรึกษาก็ได้ครับ ปริญญาโทหรือเอก ถ้ามีโอกาสใครก็อยากเรียนครับ แต่อย่าไปเรียนตอนที่เรายังไม่พร้อมนะครับ นอกจากเราจะลำบากแล้ว อาจจะไม่จบและอาจจะเครียดยิ่งกว่าเก่านะครับ เรียนโทเรียนเอก ควรจะเรียนเมื่อเราพร้อมนะครับ เรียนตอนไหนก็ไม่สายครับ แต่ตอนนี้พี่ว่า ถ้ามีเวลาว่างก็หางานเสริมครับ ที่ได้กล่าวไปแล้ว และตอนนี้ขอให้ตั้งใจเรียนให้มากๆนะคับ สู้ๆนะคับ

ได้แง่คิดค่ะ

ขอบคณพี่ JamesKung มาก ๆ นะครับ
ตอนนี้ผมเริ่มจับทาง Amazon ได้แล้วครับ รอแค่เงินที่จะได้เดือนแรกสิ้นเดือนกุมภาประมาณ 7000 บาท ผมจะแบ่งให้ท่านส่วนนึง อีกส่วนนึงผมก็จะเก็บมาไว้ทำทุน ไว้ใช้ในการเรียน
ผมตั้งไว้ว่าผมจะทำ Amazon ให้ได้เกินเดือนละ 15,000 ผมจะให้ท่านออกจากงานที่ทำ ล้วให้อยู่บ้านเฉยๆ แต่กว่าจะถึงวันนั้น แม่ผมคงต้องลำบากแบบนี้อีกหลายเดือนครับ

ขอบคุณมากๆ นะครับ สำหรับทุกๆ ท่านที่ให้แง่คิด และกำลังใจที่ดีกับผม 

[cazama]

ผมวิเคราะห์ปัญหาหลักๆ ของน้องได้ประมาณนี้นะครับ อันดับหนึ่งเลยคือ น้องรักและห่วงแม่น้องมาก ซึ่งข้อนี้พี่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งนะคับ อย่าลืมบุญคุณท่านนะครับ บางคนได้ดีแล้วลืมพ่อแม่ อันนี้ไม่ควรนะครับ ถึงแม้พ่อแม่เราจะจน เราหยิบยื่นอะไรได้เราก็หยิบยื่นให้ท่าน เหมือนกับผมตอนเด็กก็จะติดแม่มากครับ แม่อยู่ห่างผมไม่ได้ห่างเมื่อไหร่ชาวบ้านเดือดร้อนทุกที เพราะต้องช่วยกันจับผมไม่ไห้ดิ้นนะคับ ฝนตกฟ้าร้องเมื่อไหร่ ผมเป็นห่วงแม่ผมตลอด เมื่อไหร่ที่ไม่เห็นแม่ผม ผมต้องออกไปตะโกนตามเรียกหาแม่ทุกครั้ง แม่ยังเคยเล่าให้ผมและคนอื่นๆฟัง ด้วยความรู้สึก ที่ดีที่ผมเป็นห่วงท่าน แต่ผมก็ทำให้ท่านไม่สบายใจหลาย อย่างเพราะถูกตามใจ เช่น อยากได้อะไรต้องได้ แม้ไม่มีเงิน แม่ก็ต้องหามาให้ผมให้ได้ นึกถึงตอนนี้ผมก็ยังเสียใจอยู่เลย ที่ทำให้ท่านไม่สบายใจ แต่อาจจะกลับไปย้อนสิ่งที่ผ่านมาไม่ได้แล้ว แต่ปัจจุบันและอนาคต ขอทำให้ดีที่สุดเพื่อแม่ พ่อ พี่น้อง และครอบครัวครับ ผมก็เป็นคนนึงที่เหมือนท่านครับ คือไม่อยากให้แม่ทำงาน อยากให้ท่านอยู่สบาย เพราะเรื่องนี้ทำให้ผมต้องทะเลาะกับแม่บ่อยๆ เพราะแม่ไม่ค่อยนอน ทำงานตลอด บางครั้งก็พูดกับแม่เสียงดังๆ อยากให้แม่นอนให้ได้อย่างน้อย 6 ชั่วโมงเพราะเห็นแกปวดหัวบ่อยๆ คงพักผ่อนไม่พอ ผมไม่เหมือนกับพี่น้องคนอื่นๆ ตรงที่ถ้าผมอยากซื้ออะไรให้แม่ ผมก็จะหาตังค์ซื้อให้เลย ไม่มีเงินเองก็ยืมของน้องๆ ช่วยกันแชร์ อย่างเช่นซื่อจานดาวเทียมให้พ่อ เห็นพ่อบ่นว่าดูมวยแล้วมันไม่ชัด ผมก็แชร์กับน้องซื้อให้เลย แต่สำหรับพี่ผมเค้าบอกว่าให้รอก่อน แต่ผมอยากซื้ออะไรหรือทำอะไรให้พ่อแม่ผม ก็ต้องรีบทำให้ทันทีเหมือนกันครับ ผมก็กล้วเหมือนที่น้องกล้วนั่นแหละครับ พ่อแม่เราก็อายุมากแล้ว ปัญหาข้อที่สอง สิ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมากที่ทำให้น้องกังวล ไม่สบายใจ และเครียดคือ เรื่องเงิน ไม่พอที่จะใช้จ่ายในแต่ละเดือนทำให้ มีผลกระทบไปยังแม่ ตัวเองและครอบครัว ซึ่งพี่วิเคราะห์แล้วว่าข้อนี้ข้อเดียวกระทบไปทุกข้อเลย เพราะถ้าเรามีเงิน เราไม่จำเป็นต้องดิ้นรนมาทำงานถึงกรุงเทพ ต้องห่างจากครอบครัว และข้อที่สามคือ อยากจะเรียนต่อปริญญาโท จากที่พี่ใช้ Psychology(จิตวิทยา)วิเคราะห์ดูพี่วิเคราะห์ได้ว่าที่น้องอยากเรียนโทตอนนี้นะครับ เพราะเกิดจากโดนดูถูกเหยียดหยาม และโดนถามบ่อยๆ เช่นจบหรือยังล่ะ ลูกสาวป้า หลานป้า เค้าจบแล้วนะจบโท จบเอกที่โน่น ที่นี่ ตอนนี้ทำงานนั้นนี่ เงินเดือนเท่านั้นเท่านี้ พี่โดนประจำล่ะครับ เช่น ตอนแรก(ตอนยังเรียนอยู่)ถามว่าจบหรือยังล่ะ ลูกป้าจบแล้วนะทำงานที่โน่นที่นี่ เงินเดือนโน่นนี่ (ตอนเรียนจบ)อ้าว มีเมียหรือยังล่ะ ไม่พามีมาด้วยเหรอ ซะอย่างงั้น!!!บางครั้งต้องทำใจครับ เพราะสังคมสมัยสอนให้แก่งแย่งแข่งขันกันครับ อยากโชว์อยากอวด ประเภทไม่มีเงินก็ยอมเป็นหนี้ แบบภายนอกดูดีเข้าไว้ประมาณนั้น บางครั้งก็ต้องปล่อยวางบ้างนะครับ คิดมากจะปวดหัวครับ สังคมสมัยนี้มีเงินเนรมิตได้ทุกอย่างครับ แต่ความสุขเนรมิตไม่ได้ ถ้าไม่รู้จักคำว่าพอครับ ฟังคน ฟังได้ครับ อะไรที่เราฟังแล้วมันได้ประโยชน์กับตัวเราเราก็รับไว้ อะไรที่ทำให้ปวดกะโหลกก็ปล่อยวางครับ

ไม่ทราบว่าน้องเรียนเต็มวันหรือป่าวนะครับ ถ้าสอบอย่างเดียวหรือไม่ได้เข้าเรียนเต็มเวลาก็หางานพวก 7-Family Mart-คลังสินค้า Big C,Lotus ประมาณนี้นะครับ ช่วยได้เยอะเลย ครับอย่างน้อยได้มีเงินเหลือเก็บ และมีเงินส่งให้ทางบ้านมากขึ้นนะคับ อาจเหนือยหน่อย แต่ต้องอดทน เราไม่ได้เกิดมา มีเงินกองไว้ตรงหน้า ตื่นขึ้นมามีคนรถรับส่ง ต้องพยายามครับ อย่างน้อยได้รู้จักอดทน พ่อแม่เราเคยลำบากมามากกว่าเราต้องกี่ปี ลองคิดดูสิครับ นี่เรายังไม่ได้ซักครึ่งชีวิตของท่านเลย อย่าพึ่งท้อ หนทางมีให้เดินเสมอครับ หาให้เจอ แล้วสู้กับมันครับ คนที่เป็นหัวหน้าคนที่แท้จริง ส่วนใหญ่แล้วเคยล้มลุกคลุกคลาน กันมาแล้วทั้งสิ้นครับ ล้มแล้วล้มอีก ไม่เหมือนกับคนที่มีเงินทองมากองให้ผิดหวังขึ้นมาซักนิดหน่อยก็หาทางไม่เจอสุดท้ายก็ไม่มีทางออกเพราะไม่เคยเจออุปสรรคอะไรเลย มีคนคอยเคลียร์ให้ตลอด

และอีกอย่างที่พี่คิดว่าที่น้องเป็นอย่างนี้ตอนนี้น้องอยู่คนเดียวหรือป่าวครับ มีเพื่อนเยอะมั้ย อาจจะเกิดจากความเหงา ไม่มีใครให้ปรึกษาก็ได้ครับ ปริญญาโทหรือเอก ถ้ามีโอกาสใครก็อยากเรียนครับ แต่อย่าไปเรียนตอนที่เรายังไม่พร้อมนะครับ นอกจากเราจะลำบากแล้ว อาจจะไม่จบและอาจจะเครียดยิ่งกว่าเก่านะครับ เรียนโทเรียนเอก ควรจะเรียนเมื่อเราพร้อมนะครับ เรียนตอนไหนก็ไม่สายครับ แต่ตอนนี้พี่ว่า ถ้ามีเวลาว่างก็หางานเสริมครับ ที่ได้กล่าวไปแล้ว และตอนนี้ขอให้ตั้งใจเรียนให้มากๆนะคับ สู้ๆนะคับ

ได้แง่คิดค่ะ

ขอบคณพี่ JamesKung มาก ๆ นะครับ
ตอนนี้ผมเริ่มจับทาง Amazon ได้แล้วครับ รอแค่เงินที่จะได้เดือนแรกสิ้นเดือนกุมภาประมาณ 7000 บาท ผมจะแบ่งให้ท่านส่วนนึง อีกส่วนนึงผมก็จะเก็บมาไว้ทำทุน ไว้ใช้ในการเรียน
ผมตั้งไว้ว่าผมจะทำ Amazon ให้ได้เกินเดือนละ 15,000 ผมจะให้ท่านออกจากงานที่ทำ ล้วให้อยู่บ้านเฉยๆ แต่กว่าจะถึงวันนั้น แม่ผมคงต้องลำบากแบบนี้อีกหลายเดือนครับ

ขอบคุณมากๆ นะครับ สำหรับทุกๆ ท่านที่ให้แง่คิด และกำลังใจที่ดีกับผม 

เพิ่งมาเห็นอันนี้พอดี คุณ JamesKung  แนะนำดีมากๆ ... เหมาะสำหรับน้องที่ ยังหาตัวเองไม่เจอ หรือ ขาดกำลังใจ

ขอบคุณคุณJamesKung ที่ให้คำแนะนำดีๆ

ขอบคุณ เจ้าของกระทู้ที่ ตั้งกระทู้นี้ และได้คำแนะนำดีๆกลับไป

[wizmagna]

ผมเองจบตรีอย่างเีดียว แต่หลายปีครับ 555 ผมทำโปรแกรมขายไปด้วย เรียนไปด้วยตั้งแต่ปี 1 ผมเรียนรามฯ แถมไม่ได้เรียนด้านสายงานที่ทำด้วยนะ แถมส่งตัวเองเรียนเหมือนกัน พอจบมาแล้ว กลับมองว่าการเรียนต่อโท หรือเอก นั้นในสายงานผมเองอ่ะนะ ไม่ได้เกิดให้เงินเดือนขึ้นมากเท่าไร

ผมว่าไปอบรมด้านวิชาการที่อื่นๆ แบบคอร์สสั้นๆ ดีกว่า สามารถนำมาทำงานได้เลย และประสบการณ์ในการทำงาน สร้างเงินเดือน รายได้ดีมากครับ ตอนนี้ผมทำงานในสายงานคอมฯ และตำแหน่งอยู่ในระดับสูงกว่าคนจบโทในสายงานเดียวกันด้วยซ้ำ

สำหรับคนที่ดูถูก ชอบเปรียบเทียบคนที่จบน้อยกว่าตน ผมว่าคนกลุ่มนี้เป็นคนใจแคบ ตรงนี้มันอยู่ที่ตัวเราครับ ไม่ได้อยู่ที่กระดาษใบเดียวที่บอกว่าเราจบอะไร คณะอะไร เพราะจบมาแล้ว พอทำงาน ประสบการณ์ต่างหากที่จะบอกว่าคุณทำงานได้หรือไม่ ทำเป็นหรือไม่ สร้างผลประโยชน์ให้กับบริษัทหรือไม่