ต่อไป »

[lamerryroom]

คิดถึงยายอ่ะค่ะ ยายใจดี ใจเย็นน่ารัก แต่ยายก็หนีเเม่เช่นกัน เพราะแม่ก็ด่ายาย

[bouy22]

มันไม่มีสาเหตุจริงๆนะคะ จิ๊บออกไปสมัครงานทั้งๆที่เป็นซีสในท้องกับในสมองทั้งอาเจียนด้วย เวลาไม่สบายแม่ถามว่าไม่เบื่อเหรอที่เป็นชาตืนี้คุณจะมีอะไรดีบ้าง เกิดมาทำไม อีตัวซวย

พูดไม่ออก..


ร้องเป็นเพื่อนแล้ว กาน 

บ๊วยขี้หลีครับ

 .........
แล้วเมิงพาออกนอกประเด็นทามมาย  
ไม่เป็นไรนะครับพี่สาว น้องชายคนนี้จะเป็นกำลังใจให้  

อ่าว...ชักใบ ให้ เรือเสีย ไอนี่  

[Pirates of the Amazon]

โดยปกติ แม่จะต้องมีความรักลูกโดนธรรมชาติ ขนาดสัตว์ยังรักลูกมันเลย

แต่กรณีเจ้าของกระทู้... ผม no comment

คนเรามีสิทธิส่วนบุคคล การกระทำแบบนี้ผมถือว่าละเมิดสิทธิส่วนบุคคลขั้นรุนแรง

[gwz02]

ลืม เพิ่งเคยเห็นกรณีแหะ สมัยนี้ยังมีอีกเหรอเนี้ย นึกว่าจะมีแต่ในละครซะอีก

ถ้าเป็นผม โดนบังคับแบบนี้ ผมจะยิ่งนิ่งเหมือนก้อนหินแบคนไร้อนาคตไปเลย ไม่ใช่ไปติดยา โดนตึกตายนะ ทำประชดไปเวลาถูกด่า

แล้วก็ไปทำสิ่งที่เราชอบ ทำไปจนกว่าจะสำเร็จ พอถึงตอนนั้นก็เงียบได้เอง

[smaller]

สายด่วนสุขภาพจิต 1667 - กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข

เรื่องนี้ ต้องอาศัยผู้เชี่ยวชาญแล้วครับ

ลองปรึกษาดูครับ  เผื่อเขาจะมาช่วยแก้ปัญหาให้ได้

แต่ทางที่ดี ไปปรึกษาด้วย ตนเอง แล้วลากเจ้าหน้าที่ไปดูเลยครับ

ราชการต้องเข้าใจ ว่าคนใช้บริการกันเยอะ


หรือว่าจะ มูลนิธิ ปวีณา ก็ได้นะครับ 1134

หรือว่า
มูลนิธิเพื่อนหญิง 386/61-62 ซ.รัชดาภิเษก 42 (ซอยเฉลิมสุข) ถ.รัชดาภิเษก แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900
โทร. 0-2513-1001 โทรสาร. 0-2513-1929

[ความว่างเปล่า]

ผมก็เคยโดนนะครับ พ่อแม่ไม่รักครับ T^T ทำอะไรผิดตลอด และท่านก็เป็นประเภทเรียกร้องความสนใจ
โดยเฉพาะท่านพ่อครับ - -

ใครไม่สนใจ ก็จะพยายามเรียกร้องความสนใจ ไม่ผิด ก็จะทำให้ผิดครับ
ไม่มีใครเถียงสู้พ่อผมได้สักคน เพราะเป็นอาร์ตตัวพ่อครับ เกือบจะชนะ แต่สุดท้ายก็มาแพ้ = ="

เคยโดนแบบหนักสุดๆ คือ ขังผมไว้ในห้อง ไม่มีอะไรสักอย่าง คือมีแต่โทรศัพท์ติดตัความเงียบ ผมใช้แบบนี้ทุกครั้งครับ ถ้าทะเลาะกับพ่อมา
ผมจะหาย เงียบ ไม่คุย ไม่สนใจ นานๆสุด จนท่านก็จะพยายามมาสนใจครับ แต่พอเราเริ่มไปสนใจ
มันก็จะเอามาอิหรอบเดิม คือ เรียกร้องความสนใจและหาเรื่องทะเลาะ

ทำงานได้เงินมาเอง ก็โดนแม่บอกว่า ไปโกงใครเข้ามา ระวังเป็นหนี้ [ไม่เคยภูมิใจลูกตัวเอง หรือชมลูกตัวเองสักครั้ง]

เรียนมาได้เกรดดีๆก็ตอนประถมมันง่ายนิหว่าา ก็ดีครับ พ่อก็ยังชมว่าเก่ง หรือไปโอ้อวดชาวบ้านเข้าบ้าง

แต่พอขึ้นมัธยมมาหรือยังเรียนต่อที่โรงเรียนเดิน ก็หาว่า โง่ ดูเพื่อนๆเค้าพัฒนาไปถึงไหนแล้ว ไม่เก่ง หรืออะไรต่อมิอะไรเยอะครับ
ยังเคยโดนกัดแบบว่า ให้เงินขอทาน ยังดีกว่ามาให้เงินผม ก็เคยโดนประมาณนี้ด้วย

ฮ่าๆ นี่แหละครับ บทหนึ่งของชีวิต ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ จขกท.นะครับ ทนไม่ได้ก็อย่าทนครับ
ชีวิตเป็นของเรา...

[Tanut007]

มันไม่มีสาเหตุจริงๆนะคะ จิ๊บออกไปสมัครงานทั้งๆที่เป็นซีสในท้องกับในสมองทั้งอาเจียนด้วย เวลาไม่สบายแม่ถามว่าไม่เบื่อเหรอที่เป็นชาตืนี้คุณจะมีอะไรดีบ้าง เกิดมาทำไม อีตัวซวย

พูดไม่ออก..


ร้องเป็นเพื่อนแล้ว กาน 

บ๊วยขี้หลีครับ

 .........
แล้วเมิงพาออกนอกประเด็นทามมาย  
ไม่เป็นไรนะครับพี่สาว น้องชายคนนี้จะเป็นกำลังใจให้  

อ่าว...ชักใบ ให้ เรือเสีย ไอนี่  

ขำๆๆ

[gabriel]

คนเราเนอะ เลือกเกิดไม่ได้ เห็นใจนะครับ
แต่ยังไงเขาก็แม่ แต่แม่แบบนี้เป็นผมก็ทนไม่ได้จริงๆ
ยังไงก็อดทนเอานะครับ สู้ๆ  

[tanawat30]

ผมซิครับผ่านชีวิตแบบนี้มาได้สบาย ๆ  แม่ผมประวัติไม่ค่อยดีเท่าไหร่  ทำให้พ่อหย่ากับแม่ตอนนี้ก็ 30  ปีผ่านไปแล้วครับ  ถึงแม้ว่าพ่กับแม่หย่ากันไปแล้วแต่ผมรู้ว่าแม่

รักผมมากแล้วยังคิดถึงอยู่ตลอด  ปีแรก ๆ  ประมาณปี 2524  ไดัมั้งตอนนั้นพ่อกับแม่หย่ากันไปแล้ว  ผมอยากเจอแม่มากตอนนั้นอยู่ ป. 2  ได้  อาบอกว่าจะพาผม

ไปเยี่ยมแม่ที่ทำงานแต่แล้วก็เกิดเปลี่ยนใจเพราะปวดฟัน  แต่ผมไม่ยอมอาไม่พาไปแต่ทั้งตัวและใจของผมไปแล้ว  ผมก็อาบน้ำแต่งตัวออกจากบข้านเลยไม่สนใจใครแล้วแต่

จำได้ว่ามีเงินอยู่ 1  บาท  และแล้วอาที่ปวดฟันทนไม่ได้ที่เห็นผมทำแบบนั้น  ก็รีบปิดบ้านแล้วรีบวิ่งออกมา  แล้วพาผมไปหาแม่ที่ทำงานวันนั้นผมมีความสุขมากเลย  

แต่วันถัดไปซึ่งเป็นวยันอาทิตย์  ผมเห็นพ่อทะเลาะกับอาที่อาพาผมไปหาแม่แล้วพ่อก็โมโหเขี้ยงแก้วกาแฟแตก  สภาพนั้นผมก็ไม่รู้ทำอย่างไรสภาพนั้นทุกคนไม่มีทางเลือก

เพราะถ้าผมอยากเจอแม่ผมก็ต้องทำแบบนั้นแหล่ะ  แล้วอาก็คงรู้ว่าถ้าไม่ให้ผมไปหาแม่ก็ต้องเอาผมไปล่ามโซ่ไว้สถานเดียวแล้วถ้าพ่อรู้ก็ต้องดุอาอีก  พ่อก็ไม่มีทางเลือกเพราะ

รู้สึกว่าทางแฟนใหม่ของพ่อสมัยนั้นยื่นคำขาดว่าถ้าจะแต่งงานกันต้องไม่ให้ผมไปเจอแม่  ผมเองก็อัดอั้นตันใจเลือกอะไรไม่ได้เลย  เพราะผมอยู่กับพ่อแล้วจะให้ผมลืมแม่ผู้ให้

กำเนิดพูดได้คำเดียวเป็นไปไม่ได้แล้ว  ที่พ่อเขวี้ยงแก้วกาแฟแตกระบายอารมณ์ก็ทำให้ผมเจ็บจนพูดไม่ออก  แต่เนื่องจากผมเป็นเด็กก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ทันไปเสีย  แล้วแกล้งถามอ

าว่า  "อะไรนั่น"  พร้อมชี้นิ้วไปที่ซากถ้วยกาแฟเพราะพ่ออาจจะโมโหเพิ่มขึ้นก็ได้  

ผ่านเหตุการณ์นั้นทำให้ผมไม่อยากอยู่กรุงเทพ  แล้วย้ายไปอยู่กับคุณย่าช่วงปี 2526 - 2528

จนกระทั่งจบ  ป 6. เมื่อผมกลับมาอยุ่ กทม. ตอน ม.1  อีก  ตอนนั้นพ่อกับแฟนใหม่แต่งงานกันแล้ว  ผมก็กลับมาอยู่กับแฟนใหม่ของพ่อในฐานะแม่เลี้ง  ตอนแรก ๆ  แม่เลี้ยงก็

พยายามสปอยผมทุกอย่าง  แต่ทำอย่างไรผมก็ไม่มีทางลืมแม่แท้ ๆ  ได้  จานั้นผมก็ขอให้อาคนโน้นคนนี้ช่วยพาผมไปหาแม่ตลอด  แล้วอา ๆ  ทั้งหลายก็ตค่างโดนตำหนิมาตลอด

จนกระทั่งผมเรียนจบ ม. 3  แล้วขึ้นปวช.  ทีนี้ผมไปหาแม่เองเลยไม่มีใครห้ามผมได้อีกแล้ว  แม่เลี้ยงก็ยังพูดกรอกหูในทำนองที่ว่า  จะให้ผมเลือกระหว่างสมบัติกับความสัพันธ์กับแม่

ผมก็ไม่ลังเลเลยที่จะเลือกแม่เป็นแน่แท้  หลังจากนั้นแม่เลี้ยงก็รู้แล้วว่าทำอย่างไรก็ไม่อาจเอาชนะใจผมได้  ก็ไปปรึกษากับยายเลี้ยงแล้วไปขอลูกของคนอื่นมาเลี้ยงตั้งแ่แบเบาะ  เพราะ

แม่เลี้ยงเป็นมะเร็งที่ปากมดลูกจึงมีลูกเองไม่ได้  ส่วนหนึ่งที่พอจะอนุมานได้ว่าจะทำให้ผมเป็นทุกข์  เพราะแม่เลี้ยงเสี้ยมน้องตั้งแต่แรกเกิดเลยว่าื  "อย่ามาเอาอย่างพี่หนึ่งนะ  เพราะพี่หนึ่งไม่

ดีอย่างนั้นอย่างนี้"  แน่นอนล่ะตอนนั้นผมยังไม่ได้ปฏิบัติธรรมก็เลยเป็นทุกข์ยิ่งนัก  แต่ด้วยสภาพที่ไม่สมประกอบของร่างกายของผมเองก็จำใจที่จะอยู่ต่อไป  แต่แล้วความทุกข์ก็เริ่มมาเยื่อน

แม่เลี้ยงตั้งในอีกไม่นานต่อมา  เพราะน้องที่เอามานั้นกลับร้ายสุดบรรยาย  ดื้อสุด ๆ  แม่เลี้ยงก็เริ่มใช้อารมณ์กับน้องมากขึ้น  ยายเลี้ยงก็อึดอัดใจไม่รู้จะทำอย่างไร  ส่วนผมตอนนั้นยังไม่ปฏิบัติ

ธรรม  ใจลึก ๆ  ก็รู้สึกสมน้ำหน้า  จนกระทั่งผมได้ปฏิบัติธรรมอย่างถูกต้องแล้ว  ทำให้ผมสามารถล้างปมแค้นพ่อลงไปได้อย่างสิ้นเชิง  ที่แค้นเพราะพ่อเป็นส่วนหนึ่งที่กีดกันผมไม่ให้ไปเจอแม่ด้วย

ส่วนแม่เองก็พยาบาทพ่อเพราะแม่รู้ตลอดว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม  แล้วตอนบั้นปลายชีวิตของแม่  ผมได้ใช้ความพยายามอย่างยิ่งที่จะแนะนำให้แม่ทำสมาธิ  ปีแล้วปีเล่าแม่ก็ไม่เคยเชื่อ  ผมก็ไม่เตยย่อ

ท้อจนกระทั่งก่อนแม่ตาย 2  ปี  แม่ก็ได้ลงมือทำตามที่ผมบอก  แล้วผมค่อย ๆ  บอกแม่ว่าที่แม่ป่วยจนทรุดหนักด้วยอาการเบาหวานนั้นเป็นเพราะแม่ยังพยาบาทพ่อไม่เลิก    แม่ก็บ่นว่าอยากตาย

ผมก็บอกว่าไม่ให้แม่ตายหรอกถ้ายังไม่เลิกพยาบาทพ่อ  ในที่สุด ก่อนแม่ตายแม่ก็ทำได้อย่างที่ผมบอก  แล้วแม่ก็จากโลกนี้ไปโดยที่ไม่มีใครเชื่อเลยว่าแม่จะตายจึงไม่มใีใครยื้อชีวิตแม่ไว้  เพราะแม่บอก

ก่อนตาย 1 วันว่าจะไปแล้วนะก็ไม่มีใครสน 

แล้วเรื่องของผมกับคนที่บ้านยังดำเนินต่อไป  น้องก็ร้าสยขึ้นเรื่อย ๆ  คบเพื่อนเก  ดมกาว  ไม่ไปเรียนหนังสือ  ฯลฯ  ไม่เห็นจะเอาแบบผมซักอย่าง  ทั้งบ้านมีพ่อ  แม่เลี้ยงและยายเลี้ยงก็ยัง

เป็นทุกข์ต่อไปจากเหตุที่มาจากพฤติกรรมของน้อง  ส่วนผมเงเป็นคนเดียวที่อยู่ในบ้านอย่างมีความสุข  แล้วผมก็ตัดใจไปนานแล้ว  ใครอยากยกสมบัติอะไรให้ใครผมก็ไม่สนแล้วปฏิบัติธรรมลูกเดียว

นี่เป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้ผมเชือในแนวทางปฏิบัติของผมอย่างเหนียวแน่นแล้วนี่เป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้ผมเข้าใจความทุกข์แล้วเข้าใจสภาวะพ้นทั้งทุกข์และพ้นทั้งสุขในเวลาต่อมา  พ้นทุกข์และพ้นสุขรวมกันเรียก

ว่าสภาวะเสวยวุมุติสุข  แล้วเป็นเหตุที่ทำให้ผมดูเหมือนว่าจะไม่ฟังเสียงใคร ๆ  ด้วย  ก็เพราะผมรู้ยู่เต็มอกว่าเมื่อก่อนผมเป็นอย่างไรแล้วปัจจุบันผมเป็นอย่างไร  ไม่มีใครมารู้กับผมด้วยหรอก

[konnont]

อ่านแล้วได้แต่เศร้าใจ เหนื่อยใจแทน
แต่ไม่รู้จะช่วยได้อย่างไร
เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้เข้มแข็งไว้ ค่อยๆคิดแก้ปัญหาไป มันน่าจะพอมีหนทางแก้ไขได้บ้าง

ปล. ยายยังอยู่ไหมครับ ขอย้ายตัวเองไปอยู่กับยายจะดีไหม

[bouy22]

เราก็ว่า มัคทายก หายไปไหน.... ตามหลัก ต้องมาแล้ว

ที่แท้ แอบไปพิมพ์ อยู่นี่เอง ขอตัวไปอ่านก่อน  

[lamerryroom]

ผมก็เคยโดนนะครับ พ่อแม่ไม่รักครับ T^T ทำอะไรผิดตลอด และท่านก็เป็นประเภทเรียกร้องความสนใจ
โดยเฉพาะท่านพ่อครับ - -

ใครไม่สนใจ ก็จะพยายามเรียกร้องความสนใจ ไม่ผิด ก็จะทำให้ผิดครับ
ไม่มีใครเถียงสู้พ่อผมได้สักคน เพราะเป็นอาร์ตตัวพ่อครับ เกือบจะชนะ แต่สุดท้ายก็มาแพ้ = ="

เคยโดนแบบหนักสุดๆ คือ ขังผมไว้ในห้อง ไม่มีอะไรสักอย่าง คือมีแต่โทรศัพท์ติดตัความเงียบ ผมใช้แบบนี้ทุกครั้งครับ ถ้าทะเลาะกับพ่อมา
ผมจะหาย เงียบ ไม่คุย ไม่สนใจ นานๆสุด จนท่านก็จะพยายามมาสนใจครับ แต่พอเราเริ่มไปสนใจ
มันก็จะเอามาอิหรอบเดิม คือ เรียกร้องความสนใจและหาเรื่องทะเลาะ

ทำงานได้เงินมาเอง ก็โดนแม่บอกว่า ไปโกงใครเข้ามา ระวังเป็นหนี้ [ไม่เคยภูมิใจลูกตัวเอง หรือชมลูกตัวเองสักครั้ง]

เรียนมาได้เกรดดีๆก็ตอนประถมมันง่ายนิหว่าา ก็ดีครับ พ่อก็ยังชมว่าเก่ง หรือไปโอ้อวดชาวบ้านเข้าบ้าง

แต่พอขึ้นมัธยมมาหรือยังเรียนต่อที่โรงเรียนเดิน ก็หาว่า โง่ ดูเพื่อนๆเค้าพัฒนาไปถึงไหนแล้ว ไม่เก่ง หรืออะไรต่อมิอะไรเยอะครับ
ยังเคยโดนกัดแบบว่า ให้เงินขอทาน ยังดีกว่ามาให้เงินผม ก็เคยโดนประมาณนี้ด้วย

ฮ่าๆ นี่แหละครับ บทหนึ่งของชีวิต ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ จขกท.นะครับ ทนไม่ได้ก็อย่าทนครับ
ชีวิตเป็นของเรา...

แต่ตอนนี้ไม่โดนดุแล้วใช่ป่าวคะ

[bouy22]

มันไม่มีสาเหตุจริงๆนะคะ จิ๊บออกไปสมัครงานทั้งๆที่เป็นซีสในท้องกับในสมองทั้งอาเจียนด้วย เวลาไม่สบายแม่ถามว่าไม่เบื่อเหรอที่เป็นชาตืนี้คุณจะมีอะไรดีบ้าง เกิดมาทำไม อีตัวซวย

พูดไม่ออก..

ร้องเป็นเพื่อนแล้ว กาน 

บ๊วยขี้หลีครับ

 .........
แล้วเมิงพาออกนอกประเด็นทามมาย  
ไม่เป็นไรนะครับพี่สาว น้องชายคนนี้จะเป็นกำลังใจให้  

อ่าว...ชักใบ ให้ เรือเสีย ไอนี่  

ขำๆๆ

 

[RiceX]

สายด่วนสุขภาพจิต 1667 - กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข

เรื่องนี้ ต้องอาศัยผู้เชี่ยวชาญแล้วครับ

ลองปรึกษาดูครับ  เผื่อเขาจะมาช่วยแก้ปัญหาให้ได้

แต่ทางที่ดี ไปปรึกษาด้วย ตนเอง แล้วลากเจ้าหน้าที่ไปดูเลยครับ

ราชการต้องเข้าใจ ว่าคนใช้บริการกันเยอะ


หรือว่าจะ มูลนิธิ ปวีณา ก็ได้นะครับ 1134

หรือว่า
มูลนิธิเพื่อนหญิง 386/61-62 ซ.รัชดาภิเษก 42 (ซอยเฉลิมสุข) ถ.รัชดาภิเษก แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900
โทร. 0-2513-1001 โทรสาร. 0-2513-1929

แนะนำเลยครับ  

[lamerryroom]

จุ๊บจิ๊บเคยแบบมันอัดอั้นมาก ทำไรไม่ได้พอแม่ด่าหนักๆเลยกรีดร้องดังมากแบบร้องเลย มันเก็บกดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แม่บอกว่า อีบ้า มึงอ่ะมันบ้า

[vava]

จุ๊บจิ๊บเคยแบบมันอัดอั้นมาก ทำไรไม่ได้พอแม่ด่าหนักๆเลยกรีดร้องดังมากแบบร้องเลย มันเก็บกดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แม่บอกว่า อีบ้า คุณอ่ะมันบ้า

ไม่เป็นไรครับ ระบายมันออกมาครับ

คนที่นี่ใจด ใจดี มีเยอะ พร้อมรับฟังเสมอครับ

[WPDSign]

อ่านทุก คห.ของคุณ lamerryroom แล้วเคร้าครับ นึกถึงผมตอนเด็กๆ โดนสารพัด แต่แม่มีเหตุผลน่ะ เพราะผมชน ดื่อ มากๆเลย

อ่าน คห. จขกท. แล้วไม่รู้จะให้ คห. อย่างไรดี สงสารครับ

ที่สำคัญเลยผมว่าน่ะ ดวงชตา ของคุณ lamerryroom ไม่ถูกกับแม่เอามากๆเลยน่ะครับ
ต้องทำใจให้ปลงครับ ยอมรับชตากรรม เพราะเราได้เกิดมาร่วมทุกร่วมสุขกับแม่ ถึงแม่คนนี้จะเป็นอย่างไร ก็ต้องพยามหาเหตผลให้แม่ยอมรับให้ได้
แต่จริงๆ เหตการณ์ในลักษณะนี้ต้องอยู่หางอย่างเดียวครับ ถึงจะลดเหตุปะทะได้ และก็พยามทำให้เค้าคิดถึงเรา เมื่อเราไม่ได้อยู่กับเค้า แต่ก็ลำบากอีกเพราะเห็นบอกว่าแม่แก่แล้ว

หากเรียนอยู่ถึงปวยก็พยามเรียนให้จบน่ะครับ เพราะเป็นสิ่งสำคัญมากในภายหลัง ซึ่งพยามทำให้แม่เห็นว่าเราพยามเพื่อแม่แค่ใหน เรียนจบแล้วมันเป็นแรงบันดานใจอย่างหนึ่ง เพราะการเรียนให้จบตามที่ตั้งใจเป็นความฝันของเกือบทุกๆครับ ถึง จขกท.จะอยู่ภายใต้แรงกดดันก็ตาม สู้ๆน่ะครับ
เมื่อเรียนจบแล้ว ส่วนเรื่องทำงาน หากไม่ค่อยสบายพยามทำงานออนไลน์นี้แหละครับ แต่พยามลดความเครียดลงเพื่อไม่ให้กระทบกับอาการป่วย


เป็นกำลังใจให้น่ะครับ
+1 ให้ครับ

[KonRaiNamJai]

ตอนนี่ ต้องอยู่ด้วยเพราะว่า ป่วย จนไม่สามารถดูแลตัวเองไหวหรือป่าวครับ?
ยั่งมั่นใจหรือป่าวว่าพอทำงานไหว สภาพร่ายการ+สภาพจิตใจ ตอนนี่น่าเป็นห่วงมากเลยอ่า..

คิดว่าในหัวคุณคงมีความคิดหลายๆอย่างขัดแย่งกันอยู่เช่น อยากหนีออกไป ถึงจะมีที่อยู่ก็ห่วงแม่ อีกเพราะท่านก็อายุมาก แล้วแน่นอนท้าพลานใส่คุณแบบนี่ได้ รอบๆตัวก็คงเป็นเช่นกัน
เลยไม่ไปไหนเพราะอย่างน้อยก็ยังมีคนดูแลกัน แต่พอคิดว่าเราทำตัวดีแล้วก็ยังโดนด่าได้ตลอด ทั้งที่คิดว่าไม่ได้ทำอะไีร..ผิด..
อยากคุยด้วยก็ว่าเถียง เงียบก็ว่าไม่สนใจ? จะไปก็ไม่ไห้จะอยู่ ก็บอกตัวถ่วง ราวๆนี่ใช่ม่ะครับ?

หลายๆคนก็คงเคยเป็นละครับ ผมเองก็เคยมีช่วงเวลาแบบนั้น แต่ผมเองเป็นผู้ชาย และ ไม่ได้ป่วย เพราะงั้นมันถึงได้ชิวกว่า

..ผมว่าตอนนี่มันถึงจุดที่น่าจะคิดได้แล้วว่าสิ่งที่เค้าทำกับคุณมันเกินไป น่าจะร้องเรียนได้แล้วนะครับ อาจดูไม่ดี แต่อย่างที่บอก สภาพร่ายการ+สภาพจิตใจ มันแย่แบบนี่ตัวคุณคงไปก่อนคุณแม่แน่ๆ
ท้าอยากเอาเรื่องบาปบุญมาพูด ตายก่อนพ่อแม่นี่บาปสุดๆละครับ เพราะงั้นคิดแบบนี่ก่อนดีกว่า เอาไห้ตัวเองรอดก่อนแล้วไปช่วยทีหลังได้ครับ
ผมคิดว่าอาการของแม่คุณก็น่าจะพวกความเครียดสะสม ทำอะไรแล้วรู้สึกสบายใจก็ทำไปไม่สนคนอื่น ไม่อยากระบุว่าเป็นอาการทางจิตนะครับ
แต่ก็นะนำว่าควรอยู่แยกกันอ่าครับ

ไม่พูดว่าอยากช่วยนะครับแต่ไห้กำลังใจ สู้ต่อไปนะครับ จิตไม่สงบ ไม่พบหรอกครับ พระธรรม เพราะงั้นอยากไปหวังเผิ่งตอนนี่เอาตัวไห้รอดก่อนครับเรื่องอื่นว่ากันอีกที

[noomkung]

  เห็นใจครับ

[galaxy]

เป็นกำลังใจให้ครับ เรียนจบ หางานทำ แล้วก็ รักษาสุขภาพร่างกาย ตัวเองครับ

ไม่ต้องใส่ใจกับแม่มาก อย่างีท่ผมบอก หน้าแรก