แย่จังพรุ่งนี้ก็วันวาเลนไทน์แล้ว แ้ล้วก็แย่จังที่ปีนี้คงไม่มีดอกกุหลาบเก้าดอก มาแอบวางไว้ที่โต๊ะคอมเหมือนทุกๆปี
แต่รู้สึกดีจังที่ "วาเลนไทน์" นี้ทำให้รู้ว่าความรักจริงๆมันคืออะไร (ความรักที่มีให้ผู้หญิงที่ไม่ใช่แม่)
หลังจากเลิกลากันไปเกือบเดือน เราทำใจได้ภายในไม่ถึงสองอาทิตย์เพื่อลืมเธอ โดยใช้ธรรมะเข้าข่ม เพิ่งรู้ว่าธรรมะนี่เป็นยาวิเศษ
แต่รู้สึกว่าตัวเองนี่แย่จัง พอมีความสุขไม่เคยคิดทำบุญ ไม่ฟังธรรม ไม่สวดมนต์ ^^ แต่เวลาทุกข์กลับวิ่งหาพระธรรมคำสอน
ตัวเราเริ่มปล่อยวางได้ เรารู้สึกสบายใจ อย่างน้อยเราก็รู้ว่าเรานี่แหละ
มีรักแท้อยู่กับตัวถึงเราจะไม่ได้อยู่กับเธอจนใครตายไปข้างหนึ่ง
แต่มันไม่สำคัญหรอก เพราะพรุ่งนี้เรื่องเหล่านี้จะกลายเป็นอดีต ไม่มีประโยชน์อะไรที่เราจะฝังใจอยู่กับอดีต ยกเว้นถ้านึกถึงอดีต
แล้วทำให้ยอดคลิ๊ก adsense เพิ่มขึ้น อิอิ ถึงกระนั้นถ้าเป็นจริงยอดคลิ๊กเพิ่มขึ้น แต่เราต้องมานั่งนึกถึงอดีตทุกๆวันแล้วปวดใจ
จะทำไปเพื่ออะไร มันพอเป็นข้อสรุปได้ว่าเงินไม่ใช่ทุกสิ่ง แต่ใจเราหัวใจเราต่างหาก คือสิ่งที่สำคัญ สุข หรือ ไม่สุข มันขึ้นอยู่กับ
ว่าเราสั่งใจสอนใจเรายังไง เราบอกมันว่า ความเป็นอยู่ทุกวันนี้ไม่มีความสุขเอาเสียเลย มันก็จะไม่มีสุขตามเราสั่ง
เราสั่งมันว่า
"เฮ้ยย อย่าน่า!! ที่มีทุกวันนี้มันก็ดีอยู่แล้ว พอแล้วหล่ะ อย่าไปหวังอะไรให้มาก" ใจเรามันก็จะเป็นสุข
อย่างที่ผมกำลังสั่งสอนใจตัวเองอยู่ เอ๊ะ!! ชักเข้าข่ายเทศน์พระธรรมซะแล้ว เข้าเรื่องต่อดีกว่า
เลิกลากันไปแต่ก็ไม่วายที่เราจะวุ่นวายใจเพราะเธออีก หนึ่งเดือนที่ผ่านเธอกับเค้าและอดีตแฟนเก่าของแฟนใหม่เธอ งงมั้ย!?! หวังว่าคงไม่งง
เค้าสามคนเคลียร์กันไม่ลงตัว ทะเลาะกันเลิกกันก็กลับมาหาเรา....อ๊ะ!!! กลับมาเอาไม้จิ้มเล่น แล้วก็หนีไปให้ดีใจบ่อยครั้ง
แต่เออเอาน่า มาจิ้มเล่นบ่อยๆละกันเพราะมันทำให้เราสบายใจ นั่นคือความรู้สึกที่มีตอนนั้น แอบสมน้ำหน้าพวกมันด้วย 5 5 เลิกกันซะที
เหตุการผ่านมาครบเดือน แล้วเมื่อวันพุทธที่ผ่านมาเธอก็กลับมาอีก มาร้องไห้ชักดิ้นชักงอ เนื่องจากเค้าหายไปสามวันแล้ว
"5 5 5 5 ซมซานกลับมาหล่ะสิ เช๊อะ!!" (เช๊อะแต่ยังรับเลี้ยงต่อ 55 55) แอบสะใจเล็กน้อย
แต่ผ่านไปหลายวัน มันไม่ใช่อย่างที่เราคิดแล้ว เราเห็นเธอเจ็บ เห็นเธอทรมาน มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการ
ตอนนี้เราเจ็บและทรมานไปกับเธอ มากกว่าตอนที่เธอทิ้งเราไปซะอีก!! และแล้วความทุกข์มันก็มาเยือนเราอีกครั้ง
แต่เราจะทำยังไงได้หล่ะ ไปตามเขากลับมาเหรอ!?! บ้าน่าา ก็เค้าตั้งใจทิ้งเธอไปแล้วนี่นา จะให้ทำยังไงหล่ะ
สุดท้ายก็ต้องทนดูทนทรมานไปกับเธอ ทำได้แค่เพียงดูแล พาไปหางานทำ กินข้าวแค่นั้นเองที่เราสามรถทำได้
แต่เราไม่สามารถทำให้เธอหยุดทรมานหยุดคิดถึงเค้าได้เลย ไม่รู้ทำไมเธอถึงรักเค้ามากมายแบบนี้ แต่นี่ไม่ใช่คำถามสำคัญสำหรับเราตอนนี้
จนมาเช้าวันนี้กำลังจะพาเธอไปขึ้นทะเบียนคนว่างงาน เพราะเงินเดือนเก่าเธอได้ครึ่งหนึ่งของเดือนมันก็ยังมากอยู่
แต่!!! สุดท้ายก็แจ๊คพ๊อตต เค้ากลับมาแล้ว เค้าโทรมาหาเธอ เค้าบอกว่าเค้าอยู่ตรงใหน ให้เธอไปหา
เธอยิ้ม เธอดีใจ หลังจากวางโทรศัพท์ เธอก็ยืนหน้าประตูบ้านแล้วหันมามองเรา แล้วเธอก็พูดว่า
"เดี๋ยวเค้ามานะแป๊ปเดียว เดี๋ยวเค้าขอไปเคลียร์กับมันให้จบ จะได้จบๆกันซะที"ส่วนเราตอนนี้ก็มองไปที่หน้าเธอแล้วก็ยิ้มให้เธอ แล้วก็บอกเธอว่า
"ไม่ต้องบอกต่อหรอก ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ ไปดีละกัน โชคดีนะ
"
ซึ่งมันก็เป็นแบบที่เราคิด เธอไปแล้วไม่กลับมา ผ่านไปหลายชั่วโมงเธอก็โทรมา บอกว่า เค้าไปเคลียร์กับแฟนเก่ามาแล้ว
เค้ากลับไปทำให้มันจบ ซึ่งเราเองก็มั่นใจจริงๆว่าคราวนี้เค้ากับแฟนเก่าคงจบกันจริงๆ เพราะแฟนเก่าโทรมาบอกเราเพิ่งไปหย่ามา
ตอนนี้เรามีความสุขมาก เธอยิ้ม เธอร่าเริง เธอหัวเราะเหมือนเก่าแล้ว ถึงจะไม่ได้ยิ้มให้เราก็เถอะ แต่เราก็มีความสุขที่เห็นเธอยิ้ม
ก่อนวางสายเราก็อวยพรเธอ
"ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทำให้มันดีกว่าเดิม อย่านึกถึงอดีต นึกถึงได้เหมือนกันถ้าอดีตมันจะทำให้ถีบตัวเอง ทำในสิ่งที่ดีกว่าในอดีต
ตัวต่อเองจะคอยดูอยู่ห่างๆแบบนี้แหละ ไม่ขออะไรมากไปกว่านี้แล้ว มีความสุขแล้วแหละีที่เห็น....มีความสุข หวังว่าสามสี่ปีข้างหน้า
ถ้าได้เจอกัน ....คงจะมีความเป็นอยู่ดีกว่าตอนนี้นะ
"
หลังจากวางสายผมก็มานั่งเขียนบ่นๆอยู่นี่ ได้แต่อวยพรให้เธอเจอสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับชีวิตเธอ แล้วก็ไม่จำเป็นต้องเก็บภาพความทรงจำดีๆ
ของเรากับเธอมาคิดอีก เพราะมันไม่เป็นการดีต่อตัวเองเท่าไรนัก
ก้าวต่อไปข้างหน้า ชีวิตยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ สิ่งเลวร้ายที่เราเจอ ในปัจจุบันมันก็แค่ข้อสอบยากๆข้อหนึ่งเหมือนตอนที่เราเรียน
"โห่!!ยากอิ๊บอ๋าย!!!" แต่สุดท้ายไม่ว่าเราจะทำผิดหรือถูก เราก็จะรู้เฉลยของข้อสอบนั้นเสมอ สั่งใจให้สนุกกับชีวิตที่เหลือ
ซึ่งมันเหลืออีกกี่วันเราก็ไม่รู้เหมือนกัน นั่นแหละเป็นเหตุผลที่เราต้องสั่งตัวเองให้มีความสุขปัจจุบันให้มากที่สุด ไม่รู้จะตายเมื่อไหร่
...................................................................
ขออภัยหากทำให้ท่านรำคาญ แต่หวังว่าเรื่องเล่านี้จะช่วยเพื่อนๆหลายๆคนในบอร์ดนี้หลายๆคนที่มีเหตุกรณีแบบผม
(ซึ่งที่เห็นๆมีหลายคนมากๆ ย้ำหลายคนมากๆ - -")
ขอฝากเรื่องเล่านี้ไว้ที่บอร์ดนี้หน่อย อีกห้าปีสิบปีข้างหน้าถ้ายังมีชีวิตอยู่ จะได้มานั่งเสิทชื่อยูสเซอร์ตัวเองในgoogle
แล้วมาอ่านระลึกความหลังเก่าๆ ที่เราเคยได้ทำให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง
อื่นๆ
