ต่อไป »

[เดี๋ยวจะบอกว่าชื่ออะไร]

ทหารหนุ่มแอบหลงรักเจ้าหญิงเลอโฉมเขาตระหนักถึงความสูงส่งของเธอ
เฉกเช่นเดียวกับที่ตระหนักถึงความต่ำต้อยตน
แต่เขายังรวบรวมความกล้า เดินเสี่ยงตายเข้าไปบอกเธอว่า...“ รัก ”
และจะอยู่บนโลกต่อไปโดยไม่มีเธอไม่ได้เจ้าหญิงผู้เป็นดวงใจตอบเขาว่า
“ ถ้าสามารถรอคอยอยู่ใต้ระเบียงห้องเธอได้ติดต่อกัน 100 วัน 100 คืน
เธอจะเป็นของเขาตลอดไป ”

ณ ใต้ระเบียง ทหารหนุ่มเฝ้ารอคอยอยู่ตรงนั้น วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า
โดยไม่ยอมขยับเขยื้อนกายไปไหน เขารอคอยในสายลมบาดผิว
รอคอยในสายฝนกระหน่ำ รอคอยในความหนาวเหน็บของหิมะ
วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า โดยมีเจ้าหญิงของเขาเฝ้าดูอยู่ตลอดเวลา
เธอเห็นหยาดน้ำตาของเขาพรูพรายเป็นสาย จนกระทั่งในคืนที่ 99

ทหารหนุ่ม หยุดร้องไห้...หยุดรอคอย...หยุดทุกอย่างไว้

แล้วหันหลัง...เดินจากไป

เรื่องนี้ไม่มีตอนจบ แต่มีบางคำถาม บางคำตอบในใจ
ความรักของเธอกับเขาอาจจะเหมือน " นาฬิกาทราย "
เมื่อฝ่ายหนึ่งเริ่มหมดรักไปในใจอีกฝ่ายหนึ่งกลับรักขึ้นมาใหม่เต็มเปี่ยม

แต่บางทีทหารหนุ่มอาจตั้งใจแค่แสดงให้เห็นว่าเขารักเธอจริงแท้แค่ไหน

แค่พิสูจน์ให้เห็น แต่ไม่ต้องการ ครอบครองไว้ หรือบางทีเขาอาจเสียใจ
ต้องตัดใจจากไปเพราะรักเขาถูกทำร้ายย่ำยี
หรือบางทีเป็นเจ้าหญิงเองที่เสียใจ เพราะไม่เคยมีใครรักเธอได้อีกถึงเพียงนี้...



ความรัก เป็นสิ่งที่ออกแบบไม่ได้
ความรัก เป็นเรื่องที่บังคับใจกันไม่ได้
ความรัก ที่บริสุทธิ์ คือ การให้...
ให้โดยที่ไม่หวังว่าจะได้อะไรตอบแทน

แต่ในความเป็นจริงแล้ว ผู้ที่ให้มักจะหวังอยู่ลึกๆ
ที่จะได้ความรักเป็นสิ่งตอบแทน .. เสมอ
และเมื่อเค้าได้ ความรัก กลับมาแล้ว
มีเพียงน้อยคนนักที่จะสามารถให้ในลักษณะนี้ได้ตลอดไป

ความอดทนอยู่คู่กับความรักไม่ได้ แต่ความเข้าใจต่างหากที่ควรเคียงคู่กันไป
ถูกต้องที่ “ เวลา ” เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ทุกอย่าง โดยเฉพาะความรัก

การประคองให้รักกันได้ตลอดไป เป็นสิ่งที่ยากกว่าการจะทำอย่างไรให้รักกัน

เจ้าหญิงไม่ผิด และ ทหารผู้นี้ก็ไม่ผิด
เพียงแต่เวลาของ ความรัก ของสองคนนี้...
ไม่เท่ากันเท่านั้นเอง

เราจะรู้ค่าของสิ่งของสิ่งหนึ่ง เมื่อเราได้รู้ว่า เรา... “ ได้เสียมันไปแล้ว ”

อันนี้จริงเลย รู้ค่าว่าขาดไม่ได้ก็ตอนที่เสียไปแล้ว Y_______Y

[barbies55]

จริงๆแล้ว ทหารหนุ่มเพิ่งแอบเห็นรูที่พื้น เลยเงยหน้าขึ้นไปดู
ก็เลยเพิ่งรู้ว่า แท้จริงแล้ว เจ้าหญิงยังไม่ได้แปลงเพศ....
อาาาา....นี่หรือความรัก.....

[บอท!]

 
คารวะ ท่าน barbies55  หมื่นจอก

[I~Beau]

ซึ้งๆๆๆๆ ซึ้งนึ่งข้าว 

[kazama]

cinema paradiso

หนังมันยี่สิบปีแล้วเหรอเนี่ย   

[pburin22]

จริงๆแล้ว ทหารหนุ่มเพิ่งแอบเห็นรูที่พื้น เลยเงยหน้าขึ้นไปดู
ก็เลยเพิ่งรู้ว่า แท้จริงแล้ว เจ้าหญิงยังไม่ได้แปลงเพศ....
อาาาา....นี่หรือความรัก.....

อ่านจนจบ 



พอมาอ่านเม้มด้านล่างต่อ
หมด mood เลย

[loveloveaon]

อีกวันเดียวเอง
รอมาตั้ง 99 วัน รออีกวันจะเป็นไรไป 

[awat]

ชอบปรโยคนี้

โค๊ด:

คนเราจะรู้และเห็นคุณค่าของสิ่ง ๆ ใด ก็ต่อเมื่อเสียมันไปแล้ว
บางครั้งเรารอให้เวลาหรือจังหวะที่เหมาะสม เวลานั้นอาจจะไม่มีอีกแล้ว

[หมวยแว๊น]

มี่เคยรอ 

[ITAXIz]

ยิ่งรอ ยิ่งมีค่า

แต่ยิ่งรอมาก

ยิ่งยากที่จะรอ

 

[หมวยแว๊น]

ก า ร ร อ ค อ ย...

               เป็นเรื่องที่ทรมาน

                     โดยเฉพาะการรอคอยที่จะกลับมาพบกัน

           หรือรอคอยใครสักคนที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน

                  เพราะในเวลาแห่งการรอคอยนั้น

        มันมีมากกว่า 24 ชั่วโมง 1440 นาที 86400 วินาที

            และเข็มนาฬิกาก็เดินช้าขึ้นอีกเป็นเท่าตัว...

              จากเวลาที่นานอยู่แล้วจึงนานยิ่งกว่า

                 และการดำเนินชีวิตระหว่างการรอนั้น

             ก็มีตัวแปรมากมายที่จะทำให้คนเปลี่ยนไปอยู่ทุกขณะ


 
          เพราะทุกคนมีพื้นฐานความเหงา

             และโดดเดี่ยวอยู่ในตัวเองพอๆ กับความอ่อนไหว

          เป็นโอกาสที่ดีที่จะใช้ระยะทางเป็นเครื่องวัดความรู้สึก

             พิสูจน์ความแข็งแรงของความรัก

           วัดการกระทำ...ความเสมอต้นเสมอปลาย

             และความอดทน

                  ด้วยเงื่อนไขของความลำบากแห่งกาลเวลา

               และตัดสินว่า...การรอคอยจะคุ้มค่าหรือไม่ 




                ก า ร อ ยู่ ห่ า ง กั น...


                  จึงจำเป็นต้องพิสูจน์กันด้วยความเข้มแข็ง

       ต่างคนต่างก็ต้องทำหัวใจให้เข้มแข็งกับอารมณ์ต่างๆ

          ที่คอยรบกวน...และคอยชักจูงออกนอกลู่นอกทาง

                  เพราะมันไม่ใช่เรื่องง่าย...ที่วันนึงเราพบว่า

         คนคนหนึ่ง...คือคนที่ชีวิตเราตามหามาตลอด

             และใครสักคนที่เป็นได้อย่างที่เราฝัน

                     มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

              และคนที่จะฝ่าฟันกับการบีบคั้นแห่งการรอคอย

                 กลับมาหาเราได้ก็ไม่ใช่เรื่องธรรมดา...




                    เ พ ร า ะ ฉ ะ นั้ น...


                    ย่อมหมายถึง...ความรู้สึกที่เค้ามีอยู่ก็คงไม่ได้ธรรมดา

                              และคนคนนั้นก็ย่อมเต็มค่า



             เวลาที่ชาวประมงจะเลี้ยงหอยมุก

                    จะต้องใช้เวลาเนิ่นนาน

          และสามารถรอคอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ

                 เพราะเขารู้ว่า เมื่อไหร่ถึงเวลา

          ที่มุกสามารถนำมาร้อยเป็นสร้อยได้

ย่อมเกิดค่ามหาศาล



           ...ชีวิตจึงจำเป็นต้องรอคอยใครสักคนให้ได้

    หากรู้ว่าเป็นใครสักคน ..ที่มีค่าแก่การรอคอย

         ซึ่งอาจจะช้าบ้างเร็วบ้าง..ก็แตกต่างกันไป



                  "การรอคอยคือความเจ็บปวด

             เป็นความเจ็บปวดที่รวดร้าวที่สุด!

                แต่..ถึงอย่างไรก็ต้องคอย...

          คอยเพื่อให้ถึงวันที่จะไม่ต้องคอย"

[เกรียนพันธ์แท้]

ซึ่ง

[NineTua]

 

[deepsnows]

 

ไม่รู้ค่าจนกว่าจะเสียไปจริงๆนั่นแหล่ะครับ

ผมพิสูจน์มาแล้ว

[mai-a651]

แง่มๆ

[bugmai]

ปัญหาอยู่ที่เวลาจริงๆครับ เวลาและสถานที่สำคัญกับทุกสิ่ง ไม่เว้นแม้แต่ความรัก