แวะมาบอกว่า หนังสือมาส่งที่บ้านแล้วครับ ห่อเรียบร้อยงดงาม เดี๋ยวเย็นๆ จะเริ่มเปิดอ่าน อิๆ
ปล. เขียนคำนำน่ารักดีนะครับ
ขอบคุณครับ
สำหรับคำนำนี่เป็นส่วนที่ผมภูมิใจที่สุดเลยครับ โดยเฉพาะท่อนนี้
"ผู้เขียนต้องขอขอบคุณอีกครั้งกับคุณพ่อคุณแม่, พี่ชายของผู้เขียน และคุณน้ำ – จิดาภา แฟนของผู้เขียนเองที่ได้อดทนเสียสละเวลาและเข้าใจต่อการทำงานของผู้เขียน เนื่องจากต้องเสียสละเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันซึ่งไม่สามารถเรียกคืนมาได้"
จริง ๆ ยังมีอีกประโยคนึงที่ผมอยากเขียนไว้ และตกไปคือ
"ซึ่งผมก็ได้เข้าใจแล้วว่าทำไมนักเขียนหลาย ๆ ท่านถึงได้ขอบคุณครอบครัวของตัวเอง"
มันเป็นอะไรที่ต้องเสียไปจริง ๆ ครับ ซึ่งก็คือเวลาที่เราจะให้กับครอบครัวและแฟนนั่นเอง ถ้าไม่เข้าใจ หนังสือไม่เสร็จครับ
เวลาที่ผมเสียไป ทำให้ได้ความภูมิใจออกมาเป็นหนังสืออีกเ่ล่มนึง แล้วผมก็ได้ถือหนังสือเล่มที่ผมเขียนนี้ ไปให้พ่อแม่ และแฟนดู เป็นเรื่องเล่าได้ไม่รู้เบื่อ เป็นความภูมิใจจริง ๆ ครับ
