มี่ว่าเก่งแค่ไหนแต่ไม่รู้จักปรับตัวให้เข้ากับสังคมที่ตัวเองอยู่ หรือปรับตัวเข้ากะคนอื่นไม่ได้ ก็สมควรแล้วที่จะออกไปหางานที่ตัวเองถนัดและทำคนเดียวโดยไม่ต้องพึ่งคนอื่น อยู่ร่วมกับคนหมู่มาก เราต้องเป็นฝ่ายปรับตัวหาเค้าบ้าง จะรอให้คนอื่นเค้าปรับมาหาเรา เป็นไปไม่ได้ มันต้องเริ่มที่ตัวเองก่อนทั้งนั้น
การเปิดใจให้กว้างเพื่อยอมรับสิ่งใหม่ๆ รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมยังผลให้เกิดความสำเร็จง่ายยิ่งขึ้น เช่น แทนที่เราจะเปลี่ยนงานเราควรที่จะเปลี่ยนมุมมองของเราต่องานเดิม แล้วเปลี่ยนวิธีการทำงานเสียใหม่ อันจะส่งผลให้เรามีความสุขมากขึ้น และประสบความสำเร็จมากขึ้น รวมทั้งพยายามใช้วิธีการใหม่ในการทำงานเพื่อให้ได้ผลงานที่ดีกว่าเดิม เพราะพฤติกรรมเดิมๆ ย่อมนำมาซึ่งผลลัพธ์ที่เหมือน ๆ เดิม // ถูกไล่ออกเหมือนบริษัทเดิมมั้ง ฮี่ๆ
คิดเองนะว่าใครจะได้รับการยอมรับและความร่วมมือมากกว่ากัน ระหว่าง คนรู้มากแต่หยิ่ง กับ คนรู้ไม่มากแต่ถ่อมใจ ?
ความเย่อหยิ่งของคนนำเขาให้ต่ำลง แต่คนที่มีใจถ่อมจะได้รับเกียรติและปัญญา เคยอ่านเจอบทความนึง เค้าว่าไว้ว่า
คนเก่งที่สำคัญตัวผิดว่าตนเองนั้นเก่งสุดยอดในปฐพี ถ้านำมารวมเข้าด้วยกันเป็นทีม ทีมคนเก่งแบบนี้จะแตกแยกล้มเหลวหลังจากเริ่มต้นได้ไม่นานเกินรอเพราะอะไรอ่าเหรอ โหะๆ ก้อเพราะคุณๆคนเก่งทั้งหลายน่ะ พยาย๊ามมมม พยายามทำเรื่องนั้นเรื่องนี้ตามแนวทางของตัวเองชนิดที่ว่าไม่สนใจว่ากติกากำหนดไว้เป็นยังไง อ้างแต่ว่าเนี่ย ชั้นน่ะนะมุ่งเน้นไปที่ความสำเร็จขององค์กรนะตะเอง แต่ก็ไม่สนใจอีกว่า การทำงานตามแบบฉบับที่เก่งเลิศเลอ เริ่ดดดดดดสุดๆของตัวเองจะสร้างความวุ่นวายใดๆ ให้กับงานของผู้อื่น รู้แต่ว่าจะทำงานตามแบบที่ตนคิดไว้เท่านั้น ถ้ามีผู้ใหญ่มาขัดใจ ผู้ใหญ่ก็กลายเป็นตัวกีดกันไม่ให้เกิดความก้าวหน้า คิดได้แต่ว่า
โอ้ยยย ผู้จัดการมันไม่ถูกกะผ๊มมมมม ส่วนผมน่ะไม่ถูกกะโปรแกรมเมอร์อีกทีนึง (แล้วทำไมถึงไม่ถูกกะใครๆทั่วไปหมดเลย
) แต่ถ้าผู้น้อยมาขัดใจก็กลายเป็นผู้น้อยไร้ฝีมือ ทำตามที่ตนต้องการไม่ได้ แล้วก้อเลยได้แต่คิดว่า
โถ่ ไอ้พวกนี้ดีแต่ประจบละสิท่า ไม่เคยทำอะไรได้ แต่เงินเดือนอัพเอาๆ วันๆ ดีแต่ปาก เลียแขงเลียขาเจ้านาย สุดท้ายก็มีกุทำอยู่คนเดียว เซ็งว้อยยยย ไม่ทำมันแระ กลับบ้านกินนมนอนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยมาทำต่อ ชิ (แล้วงานจะเสร็จมั้ยเนี่ย คนทำงานเซ็งกับงานตัวเองซะแว้วววว
) กลายเป็นองค์กรที่ต่างคนต่างมุ่งความสำเร็จสูงสุดเฉพาะในส่วนของตนเอง โดยไม่สนใจว่าผลลัพธ์ในภาพรวมขององค์กรนั้นจะเป็นอย่างไรงั้นรึเจ้าคะ
ซึ่งตัวอย่างของทีมคนเก่งที่เป็นแบบนี้หาดูได้ไม่ยากในบ้านเรา เก่งกันทั้งทีม แต่กลับล้มเหลวตั้งแต่เริ่มต้น เพราะทุกคนเก่งสุดยอดจนกระทั่งไม่สามารถยอมทำตามวิธีของคนอื่นได้ ใครมาขวางก็ซัดจนตกเก้าอี้ โดยไม่สนใจว่าผลลัพธ์โดยรวมจะเป็นอย่างไร รู้เพียงแต่ว่า ฉันเก่ง ทุกคนต้องทำตามฉันเท่านั้น
ไม่รู้นะ ถ้ามี่เป็น... คนไม่เก่ง แต่ดี นี่มี่เก็บไว้นะ แต่คนเก่งแต่เห้- ถ้าฆ่าได้ มี่ฆ่าทิ้งเลย ไม่เอาไว้หรอก เพราะต่อให้มันเก่งแค่ไหนแต่เลวเนี่ย มันสามารถใช้ความเก่งของมันมาทำให้เราฉิบหายเมื่อไหร่ก็ได้
ถ้าเก่งแล้วคิดว่าจะไม่พึ่งใครในโลกนี้แล้ว ก้อเอาเลย ทำนาเกี่ยวข้าวมากินเอง หุงหาเอง ปลูกผักเลี้ยงหมู ไก่ หาปูหาปลากินเอง ทำอะไรทำเอง ตัดผมเอง เสื้อผ้าตัดใส่เอง ทำเองให้หมด เวลาจะตายก็อย่าให้มีใครต้องมาคอยเดือดร้อนด้วย ทำเองให้หมดเลย พาตัวเองไปวัดซะ เตรียมเทปพระสวดอภิธรรมคลอดนตรีธรณีกรรแสงเปิดกล่อมตัวเอง ็ตั้งสมาธิให้แน่วแน่ มัดตราสังตัวเอง เทน้ำมันอะไรให้เรียบร้อย แล้วลงไปนอนสงบนิ่งในโลง จากนั้นก็ระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย แต่ถ้าคิดว่าไม่จำเป็นก็นอนรำลึกถึงพระคุณตัวเองก็ได้ พอรู้ตัวว่าจะตายแน่ๆแล้วละก็ ก่อนลมหายใจเฮือกสุดท้าย ก็จุดไม้ขีดไฟเอง ก็แค่นั้น จบ
แก้เพิ่มตรงนี้นิดนึง ฮี่ๆ
ปล.กราฟฟิคที่ถูกกะโปรแกรมเมอร์ก็มีเยอะแยะไป กราฟฟิคที่เจ้านายรักก็ถมเถ เพราะงั้นเป็นกำลังใจให้บรรดากราฟิคที่ไม่ถูกกะเพื่อนร่วมงานทั้งหลายนะคะ ลองปรับตัวซักนิดแล้วจะพบว่า อะไรๆในชีวิตไม่ได้ยากขนาดน้านเด้อ พี่น้องเอ้ย ฮิ้วววววววววววววววววววว
อื่นๆ
