ขณะที่โลกกำลังสะบักสะบอมจากพิษไข้เศรษฐกิจ อันเนื่องจาก ภาวะวิกฤติการเงินที่ลุกลามใหญ่โตจนยากจะแก้ไข
แต่ประเทศหนึ่ง ซึ่งอยู่ปลายจมูกของเรานี่เอง กำลังร่ำรวยขึ้นอย่างเงียบๆ โดยที่ไม่มีใครได้ทันสังเกต และใส่ใจ
ประเทศที่พูดถึงนี้ ก็คือประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว หรือที่เรียกย่อๆ ว่า “สปป.ลาว”
ประเทศที่มีประชากรเพียง 6 ล้านคน แต่มีทรัพยากรธรรมชาติอย่างมหาศาล ทั้งบนดิน และใต้ดิน จนนักลงทุนจากทั่วโลกอดที่จะชายตามองไม่ได้
“แบตเตอรี่แห่งเอเชีย” กงศุลใหญ่ ณ แขวงสะหวันนะเขต เล่าว่า “สปป.ลาว กำหนดเป็นนโยบาย เป็นแนวทางว่าจะให้ประเทศของตนเองเป็น ‘Battery
of Asia’ คือเป็นแหล่งพลังงานของเอเชีย โดยการผลิตไฟฟ้าพลังน้ำให้มากที่สุด ไฟฟ้าที่ได้ใช้เองในประเทศจำนวนไม่มากนัก ส่วนใหญ่
ส่งออกไปยังประเทศเพื่อนบ้าน ดังนั้น การลงทุนในด้านไฟฟ้าพลังน้ำก็ยังมีศักยภาพสูงอยู่มาก และรัฐบาลก็มีส่วนเกื้อหนุนเต็มที่ที่จะให้
ต่างชาติเข้าไปลงทุน มีโครงการที่ประเทศไทยเข้าไปลงทุน ซึ่งกำลังจะเปิดตัวในเดือนธันวาคมนี้ คือเขื่อนน้ำเทิน 2 ซึ่งผลิตไฟฟ้าได้
ประมาณปีละ 1,090 เม็กกะวัตต์ ส่งขายให้ไทยประมาณ 990 เม็กกะวัตต์ ที่เหลือใช้ภายในประเทศ ซึ่งจะนำมาซึ่งรายได้ให้แก่ลาวปีละ
ประมาณ 2,500 ล้านบาท โดยสัญญาความตกลงที่ทำกับการไฟฟ้าฝ่ายผลิตของไทยมีระยะเวลา 25 ปี เพราะฉะนั้นรายได้จากไฟฟ้า
พลังน้ำก็จะเป็นรายได้หลักของประเทสลาว สามารถนำเงินไปใช้ปรับปรุงสาธารณูปโภคภายในประเทศได้อย่างดีและยังช่วยเกื้อหนุน
ความต้องการของประเทศเพื่อนบ้านด้วย เป็นการลงทุนในลักษณะวิน-วิน”
ปัจจุบันกำลังมีการก่อสร้างเขื่อนไฟฟ้าพลังงานน้ำ 10 โครงการตามแผนทำให้ลาวเป็น "แบตเตอรี่แห่งเอเชีย" และยังมีโครงการ
เขื่อนขนาดใหญ่ ขนาดกลาง ขนาดเล็ก ที่อยู่ในระหว่างการศึกษาความเป็นไปได้อีกประมาณ 144โครงการ โครงการด้านพลังงานไฟฟ้า
ได้ช่วยเคลื่อนเศรษฐกิจมหภาคของลาวที่จะมีผลต่อการนำเข้าอุปกรณ์ด้านการก่อสร้างจากประเทศไทยจำนวนมาก
เหมืองแร่ : ขุมทรัพย์ใต้ดิน ใต้ผืนดินของ สปป.ลาว เป็นแหล่งแร่คุณภาพสูง มีปริมาณมหาศาล ที่รอการขุดขึ้นมาใช้ และจะเป็นแหล่งรายได้ที่สำคัญและมี
บทบาทต่อเศรษฐกิจของ สปป.ลาว ในอนาคตอันใกล้นี้
จากการสำรวจโดยกระทรวงพลังงานและเหมืองแร่ในปี 2549 ด้วยความร่วมมือช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญจีนได้พบแร่ที่มีมูลค่าสูง
ใน สปป.ลาว กว่า 570 แห่ง ทั้งทองแดง ทองคำ แร่เงิน เหล็ก ตะกั่ว สังกะสี ยิปซัมและถ่านหิน
ตามตัวเลขของทางการ สปป.ลาว ปัจจุบันบริษัทเอกชนกว่า 90 แห่งกำลังสำรวจโครงการเหมืองแร่ในลาว ในนั้น 34 บริษัทเป็น
ของนักลงทุนต่างชาติซึ่งมีความร่วมมือกันอย่างใกล้ชิด
“เหมืองแร่ที่ใหญ่ที่สุดในตอนนี้ก็คือเหมืองทองแดง และทองคำในแขวงสะหวันนะเขต เป็นของบริษัทของจีน ซึ่งเข้ามาซื้อกิจการ
จากบริษัทของออสเตรเลีย ชื่อบริษัทอ๊อกเซียนา ซึ่งประสบปัญหาทางด้านการเงิน ประกอบกับจีนก็แสวงหาทรัพยากรธรรมชาติในประเทศ
ใกล้เคียงอยู่แล้ว การผลิตส่วนใหญ่เป็นการผลิตเพื่อป้อนตลาดจีน ซึ่งมีความต้องการทองแดงค่อนข้างมาก” คุณอภิชาติให้ข้อมูล
“ตอนนี้มีการสำรวจเบื้องต้นได้ข้อมูลว่ามีแหล่งแร่บ๊อกไซต์ ที่มีปริมาณอยู่ในเกณฑ์ดีมากอยู่ในแขวงจำปาสัก ซึ่งขณะนี้บริษัทของ
ไทยกับจีนร่วมทุนกันที่จะทำการขุดเจาะและตั้งโรงงานถลุง เพื่อส่งออกไปยังตลาดโลก บ๊อกไซ้ต์นี่ถลุงแล้วก็จะออกมาเป็นอลูมิเนียม ซึ่ง
ความต้องการในตลาดโลกยังสูงอยู่มาก เพราะฉะนั้นอันนี้ก็เป็นอันหนึ่งที่มีอนาคตสดใสจะเป็นแหล่งรายได้ให้รัฐบาลลาวในระยะ 20-30 ปี
ข้างหน้าได้อย่างสบาย ขณะเดียวกันผู้ที่เข้าไปลงทุนก็สามารถที่จะทำการตลาดได้อย่างเต็มที่ ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยได้รับรู้กันมาก่อนว่าในลาว
จะมีทรัพยากรธรรมชาติมากมาย”
อย่างไรก็ตาม แม้รัฐบาล สปป.ลาว จะเปิดให้มีการทำธุรกิจเหมืองแร่ โดยผู้ลงทุนสำรวจ และภาครัฐให้ความเห็นชอบกับโครงการแล้ว
แต่โครงการต้องไม่มีปัญหาเรื่องสิ่งแวดล้อม และความเป็นอยู่ของประชาชน เพื่อไม่ไปกระทบกับการท่องเที่ยว
นักลงทุนต่างชาติแข่งลงทุน ถ้าย้อนหลังไปประมาณ 10 ปี ประเทศไทยได้ชื่อว่าเป็นแชมป์การลงทุนใน สปป.ลาวในแง่ของมูลค่าการลงทุน แต่ถ้านับเฉพาะ 9
เดือนแรกของปีนี้ เวียดนามมาเป็นอันดับหนึ่ง ประมาณ 1,400 ล้านเหรียญ จีนเป็นอีกประเทศหนึ่งที่เข้าไปลงทุนเป็นอันดับสอง ตอนนี้จีนเข้า
ไปลงทุนสร้างเมืองใหม่ที่แขวงบ่อแก้ว ซึ่งตรงข้ามกับจังหวัดเชียงราย เป็นเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ คอมเพล็กซ์ขนาดใหญ่ ครบวงจร ตรงข้ามกับ
อ.เชียงของ ของไทย เป็นโครงการหลายพันล้านเหรียญสหรัฐฯ ทำให้แขวงบ่อแก้ว เป็นอีกแขวงหนึ่งที่น่าจะดึงดูดนักลงทุนได้
“สำหรับธุรกิจของไทย ขณะนี้คงจะถึงจุดอิ่มตัวเพราะเราเข้าไปค่อนข้างนาน 10 ปีแล้ว ส่วนใหญ่ผู้ประกอบการก็เป็นรายใหญ่ๆ มีชื่อเสียง
เป็นอุตสาหกรรมต่อเนื่อง อย่างบางโครงการเราลงทุนไปเยอะแล้ว มันสิ้นสุดโครงการ มันก็จบ เพราะฉะนั้นในแง่ของมูลค่ามันอาจจะลดลงไปบ้าง
แต่ในแง่ของรัฐบาลลาว ท่านนายกบัวสอน บุปผาวัน ของลาวก็เคยได้กล่าวกับนายกฯ อภิสิทธิ์ เมื่อเดือนมกราคมปีนี้ ว่าอยากจะเชิญชวนให้ไทย
เข้าไปลงทุนในลาวให้มากยิ่งขึ้น เพื่อให้รักษาอันดับหนึ่งไว้ให้ได้ ซึ่งเป็นการส่งสัญญาณที่ดีของภาครัฐบาลของลาวที่จะตอบรับนักธุรกิจเอกชน
ไทยมากยิ่งขึ้น “ขณะเดียวกันรัฐบาลไทยก็พยายามคัดเลือกผู้ไปลงทุนให้เป็นบริษัทที่มีความน่าเชื่อถือ เข้าไปแล้วไม่ไปสร้างชื่อเสียงในทางลบ
กับประเทศไทยในดินแดนของลาว ซึ่งจะเป็นหน้าเป็นตาเป็นภาพลักษณ์ของคนไทยโดยรวมด้วย เพราะถ้าบริษัทใดบริษัทหนึ่งเข้าไปแล้วทำ
เสียหายก็จะส่งผลกระทบต่อประเทศ และบริษัทอื่นที่จะตามเข้าไป”
ท่านกงศุลใหญ่ ณ แขวงสะหวันนะเขตมั่นใจว่า ด้วยความที่เป็นประเทศเพื่อนบ้านใกล้ชิด มีความผูกพันกันอยู่ทั้งในระดับจังหวัด แขวง
ชายแดนและในระดับส่วนกลาง ก็น่าที่จะมีการลงทุนของไทยที่หลากหลายมากขึ้นในอนาคต โดยเฉพาะทางภาคบริการ ซึ่งลาวกำลังมีการปรับตัว
กันอย่างขนานใหญ่ ในแง่ของต้อนรับนักท่องเที่ยว ซึ่งจะมีในเรื่องของการจัดซื้อวัสดุก่อสร้าง การซื้อเครื่องใช้ไฟฟ้า การเปิดให้ลงทุนร้านอาหาร
โรงแรม รวมไปถึงการเข้าไปตั้งโรงพยาบาลสาขาของไทย หรือโรงเรียนนานาชาติซึ่งมีชื่อเสียงของไทย ซึ่งลูกหลานของลาวซึ่งมีฐานะดี ส่วนใหญ่
มักจะก็ส่งมาเรียนในประเทศไทยอยู่แล้ว
ลาวจะพัฒนาให้ทัดเทียมกับเพื่อนบ้าน รัฐบาล สปป.ลาว ตั้งเป้าหมายไว้ว่าในปี ค.ศ. 2020 หรือ พ.ศ. 2563 จะต้องหลุดพ้นจากการเป็นประเทศด้อยพัฒนา พ้นจากการเป็นประเทศ
ยากจน ซึ่งภายในปีนั้นจะต้องไม่มีคนจน
ซึ่งในสายตาของคุณอภิชาติเห็นว่า เนื่องจากประชากรลาวมีเพียง 6 ล้านคน ประชากรจำนวนนี้เทียบกับศักยภาพของประเทศทางด้านเศรษฐกิจ
ไม่ว่าจะเป็นด้านเหมืองแร่ พลังงานไฟฟ้า ภาคเกษตรอุตสาหกรรม ภาคท่องเที่ยว และการบริการ ซึ่งจะทำให้รัฐบาลและประชาชนลาวมีรายได้มาปรับปรุง
และฟื้นฟูประเทศให้หลุดพ้นจากความยากจนภายในปี คศ. 2020 ได้อย่างแน่นอน
“ยิ่งไปกว่านั้น ทุกวันนี้ประเทศลาวเองเปรียบเสมือนแลนด์บริดจ์ของอนุภูมิภาค จะเป็นตัวเชื่อมระหว่างไทย-เวียดนาม-กัมพูชา-จีนตอนใต้ มี
เส้นทาง East-West Corridor หรือระเบียงเศรษฐกิจตะวันออก-ตะวันตก และเส้นทาง North-South Economic Corridor หรือระเบียงเศรษฐกิจ
เหนือ-ใต้ผ่าน ลาวจึงเหมือนเป็นศูนย์กลางการเชื่อมโยงเครือข่ายในภูมิภาค เพราะฉะนั้นในแง่ของการฉกฉวยประโยชน์การค้าการลงทุน ขนส่ง
ท่องเที่ยวเป็นไปสูงมาก ประกอบกับภาคเกษตรอุตสาหกรรม และการท่องเที่ยว ผนวกกับการเชื่อมโยงเส้นทาง 4 ประเด็นหลักๆ จะเป็นปัจจัยเกื้อหนุน
ที่จะทำให้ลาวในแง่ของทรัพยากรธรรมชาติ ในแง่ของประชาชนที่มีอยู่ คิดว่าเขาจะบรรลุเป้าหมายในการที่จะพัฒนาขึ้นมาเคียงบ่าเคียงไหล่กับประเทศ
อาเซียนได้แน่นอนในปี 2020
“นอกจากนั้น สปป.ลาว ยังได้รับความช่วยเหลือจากนอกประเทศ เช่น ในกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียนเองได้มีโครงการที่สมาชิกดั้งเดิมอาเซียน
ช่วยเหลือสมาชิกใหม่4 ประเทศ ซึ่งมี สปป.ลาว อยู่ด้วย นอกจากนั้นรัฐบาลญี่ปุ่นยังเห็นความสำคัญของอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง ประกาศให้ทั้งเงิน
สนับสนุนทั้งแบบให้เปล่าและเงินกู้ผ่อนปรนประมาณ 1.84 แสนล้านบาท ซึ่งลาวจะได้อานิสงส์ไปด้วยในฐานะที่ยังเป็นประเทศด้อยพัฒนาอยู่ ทั้งใน
รูปของการพัฒนาเศรษฐกิจ พัฒนาการศึกษา พัฒนาระบบสังคม ให้มั่นคงยั่งยืนต่างๆ และสหรัฐฯเองก็มีโครงการที่ให้คงวามช่วยเหลือกลุ่มประเทศ
ลุ่มแม่น้ำโขงในการใช้ประโยชน์ให้เต็มที่จากแม่น้ำโขงทั้งในเชิงเศรษฐกิจและวัฒนธรรมในชื่อ “แม่โขง-มิสซิสซิปปี้” ไม่นับประเทศจีนที่ช่วยพัฒนา
สาธารณูปโภคหลายด้าน ฉะนั้นจึงเชื่อว่าลาวจะพัฒนาได้แน่นอน และคิดว่าจะขึ้นมาเทียมบ่าเทียมไหล่ประเทศอาเซียนได้ภายใน 10 ปีนี้”
พอดีกำลังหาข้อมูลประเทศลาว เห็นว่าดีเลยนำมาให้ดูกัน
cwmagazine.com
< กดยุบ (ห้องยกเลิกการใช้งาน)
