อยากบอกว่าปีนี้เป็นปีใหม่ที่ "เชี่ย" ที่ในชีวิตของผม
มีอยู่ปีนึงตอนที่ยังเรียนอยู่ ตอนเค้าท์ดาว์น ผมอยู่ที่หอคนเดียว ไม่มีโปรแกรมไปไหนกับเพื่อน ไม่มีแฟน ไม่ได้อยู่กับพ่อ-แม่ ไม่มีโทรทัศน์ ไม่มีวิทยุ ไม่มีคอมพิวเตอร์ ไม่มีกีต้าร์ ทั้งห้องมีแต่เตียงกับพัดลม ถือเป็นปีใหม่ที่เหงาที่สุดสำหรับผม
แต่ปีนี้ ผมมีคอม มีทีวี อยู่กับพี่น้อง ไม่ได้อยู่คนเดียวอีกแล้ว ผมว่าถึงปีนี้จะไม่ได้ออกไปไหน แต่ผมก็ถือว่ายังไม่แย่เท่าคืนนั้น ที่ผมต้องเหงาอยู่คนเดียว
แต่มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น เมื่อ คนในบ้านดันมาทะเลาะกัน ในวันขึ้นปีใหม่ กลายเป็นว่า ปีใหม่ปีนี้เป็นปีใหม่ที่บรรยากาศแย่ที่สุดในชีวิตของผม อารมณ์สนุกสนานก็ไม่ได้มีอยู่แล้ว ก็พอทน แต่ไิ้อ้คนที่อยู่ด้วยกัน ดันมาทำให้ บรรายากาศอันสงบนิ่งต้องหายไป ไม่สนุกแถมรู้สึกแย่อีกต่างหาก
ผมคิดไปคิดมา ความเหงา ไม่ใช่สิ่งที่แย่ที่สุดในชีวิต แต่สิ่งที่แย่ที่สุดคือ บรรยากาศที่ทำให้จิตเสื่อม
ถ้าผมยังอยู่ที่บ้านนี้ต่อ สงสัยไม่นานนี้ผมต้องได้พบจิตแพทย์แน่ๆ
เฮ้อ แย่ว่ะ
อยู่คนเดียวบางครั้งมันก็เหงาจนน่ากลัว
แต่อยู่กันคนหลายๆ คน ก็ต้องมีบ้างที่ต่างคน ต่างความรู้สึก
จึงเข้าใจไม่ตรงกัน
เคยได้ยินคำถามมาว่า ถ้าเรารักใครมากๆ เราจะทนได้เหรอ
ถ้าวันหนึ่งเราต้องเสียเขาไป และการจากลามันก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
จะเป็นไปได้เหรอที่เราจะรักใคร โดยไม่กลัวการสูญเสีย
จะเป็นไปได้เหรอที่เราจะอยู่ได้ โดยไม่รักใครเลย นี่แหละ คือความเหงา
อยู่กับคนที่เรารัก อยู่กับครอบครัว ถึงจะมีความคิดขัดแย้งกันบ้าง
แต่ก็ดีกว่าไม่มีนะครับ สุดท้าย ขอให้คนในครอบครัวปรับความเข้าใจกันได้เร็วๆ
มีความสุขมากๆ ในวันสุดท้ายของปีนี้ และมีความสุขที่สุดในปีหน้านะครับ
อื่นๆ
