ต่อไป »

[*~เก้าคุง~*]

คุกกี้ 1 ห่อกับการตัดสินคน

ที่สนามบินนานาชาติระดับโลก มีนักธุรกิจหญิงแต่งตัวดี จำเป็นต้องรอเวลาถึง 3 ชั่วโมง

ในการเปลี่ยนเครื่องบินเพื่อไปจุดหมายปลายทาง เธอจึงตัดสินใจเดินไปซื้อหนังสือ 1 เล่ม และคุ๊กกี้ 1 ห่อ

และเตรียมหาที่นั่งเพื่ออ่านและกิน ฆ่าเวลาไปพลาง ๆ เธอสอดส่ายมองหาที่นั่งได้ 1 แห่ง

เมื่อนั่งลงก็เตรียมหนังสือและคุ๊กกี้ เพื่ออ่านและกินไปพลาง ๆ เธอสังเกตเห็นว่าข้าง ๆ

เธอมีชายหนุ่มซึ่งนั่งเหยียดกายอย่างไม่สนใจใคร ว่าจะมีใครนั่งอยู่ข้าง ๆ เขาสักครู่หนึ่ง ขณะที่เธออ่านหนังสือ

ชายหนุ่มก็หยิบขนมคุ๊กกี้ออกจากถุง ซึ่งวางอยู่ระหว่างคนทั้งสอง

แล้วกินมันอย่างละชิ้นเธอมองด้วยความโกรธแต่ไม่ต้องการทำเรื่องวุ่นวาย เธอจึงทำเป็นไม่สนใจ

เธอเริ่มรู้สึกเบื่อที่จะกินคุ๊กกี้และเฝ้ามองนาฬิกา


ในขณะที่ชายหนุ่มซึ่งเป็นผู้ขโมยไร้ยางอาย กำลังกินมันให้หมดสิ้นไป เธอเริ่มโมโหและคิดในใจว่า

"ถ้าฉันไม่ใช่ผู้ดีมีการศึกษาแล้วละก็....ฉันจะชกหน้าเจ้าหมอนี้ให้แหลกไปเลย"

ทุกครั้งที่เธอหยิบกิน 1 ชิ้น ชายหนุ่มก็หยิบมันกิน 1 ชิ้น

ทั้งสองส่งสายตามองกัน เมื่อคุ๊กกี้เหลือเพียงชิ้นสุดท้าย เธอหยุดและอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะทำอย่างไร

ชายหนุ่มค่อย ๆ หยิบคุ๊กกี้ชิ้นสุดท้ายแล้วหักออกเป็น 2 ชิ้น ส่งให้เธอครึ่งชิ้นและกินเองครึ่งชิ้น

เธอรับจากชายหนุ่มอย่างรวดเร็วและคิดในใจว่า

"เขาช่างเป็นคนไร้มารยาทสุดๆ


ช่างไร้การศึกษา ไม่มีแม้แต่พูดขอบคุณสักคำ"

เธอลุกขึ้นหยิบข้าวของทั้งหมดแล้วตรงไปยังประตูขึ้นเครื่อง

ไม่แม้แต่เหลียวหลังกลับมามองหัวขโมยผู้ไร้มารยาทซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิม

ภายหลังจากขึ้นเครื่องและนั่งประจำที่อย่างสบายแล้ว

เธอก็หยิบหนังสือที่อ่านค้างอยู่ขึ้นมาอีกครั้ง


ในขณะที่หยิบหนังสือจากกระเป๋า ก็พบว่ามีขนมคุ๊กกี้ 1 ห่อ

เธอตกใจมาก

ถ้าคุ๊กกี้ของฉันยังอยู่ที่นี่ ก็แปลว่า.....คุ๊กกี้ห่อนั้นเป็นของชายหนุ่มที่แบ่งให้เธอกิน

เธอลุกขึ้นทันที แล้ววิ่งออกจากเครื่องบินไปยังที่นั่งของชายหนุ่ม แต่คงเหลือแต่ที่นั่งว่างเปล่า

มันสายไปเสียแล้วที่จะได้ขอโทษชายหนุ่ม ระหว่างเดินกลับเข้าเครื่อง

เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ

เธอนั่นเองที่ไร้มารยาท

เป็นหัวขโมยที่ไร้การศึกษาตัวจริง..........

มีกี่ครั้งในชีวิตของคนเรา ที่ค้นพบในภายหลังว่า "สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริง มันเป็นการเข้าใจผิด

มีกี่ครั้งในชีวิตที่เราขาดความไว้วางใจผู้อื่น และทำให้เราตัดสินผู้อื่นจากความคิดเย่อหยิ่งของเราเอง

ซึ่งห่างไกลจากความเป็นจริงมากมาย"

..........นี่แหละที่ทำให้เราต้องคิดซ้ำแล้วซ้ำอีกก่อนตัดสินผู้อื่น หลาย ๆ

สิ่งไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น ควรมองผู้อื่นในแง่ดี แล้วคอยสงสัยตัวเองว่า

"เรามองโลกในแง่ดีพอแล้วหรือยัง?

เราเคยแบ่งปันอะไรแก่คนอื่นบ้างหรือไม่"..........

[เดี๋ยวจะบอกว่าชื่ออะไร]

เคยอ่านแล้วงับ ชอบ ๆ สนุกดี

[@_@]

ทุกครั้งที่เธอหยิบกิน 1 ชิ้น ชายหนุ่มก็หยิบมันกิน 1 ชิ้น

หิว ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[trvoy]

google ไงครับ ตัดสิน ban จาก cookies อันเดียว 

[ten1312]

ได้ใจจริงๆครับ

[ฉันไม่มีตัวตน]

เข้ามานึกว่า กูเกิ้ลโดนอีกแล้ว 555

[ColdMoney]

เคยอ่านอีกเวอร์ชั่นนึงอ่ะครับ แต่โครงเรื่องแบบเดียวกัน 

[mixture]

กินใจดีจังครับ ถ้าเป็นผม ผมก็แบ่งนะไม่ว่าอะไรเค้าหรอก (เฉพาะผู้หญิง)

[jubsa13]

ขอบคุณครับ 

ตอนแรกคิดว่าพูดถึงพี่กูเกิ้ลเสียอีก อิอิ เห็นCookie เหมือนกัน 

[bugmai]

google ไงครับ ตัดสิน ban จาก cookies อันเดียว 

โอ้ว ช่างคิดกันได้
 

[*~เก้าคุง~*]

++ชายแก่วัยเลย 60 คนหนึ่งคุยกับลูกชายที่เพิ่งกลับมาเยี่ยม

หลังจากลูกชายแต่งงานและย้ายครอบครัวออกไปไม่กี่ปี

++ชายแก่..."แจ๊ค (ชื่อลูกชาย) นั่นอะไรลูก เห็นลางๆ "

แจ๊ค..."อ๋อ วัวแหนะพ่อ"

++ผ่านไป 2-3 นาที

ชายแก่..".แจ๊ค นั่นอะไรลูก"

แจ๊ค..."วัว ตัวเดิมนั่นแหละพ่อ ยังไม่ไปไหนเลย "

++ผ่านไปอีก 2-3 นาที

ชายแก่..."แจ๊ค นั่นอะไรอีกละลูก "

แจ๊ค...(เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด) "วัวพ่อวัว วัวตัวเดิมที่เพิ่งถามนั่น

แหละ "

++เวลาผ่านไปอีก 2-3 นาที

ชายแก่..."แจ๊ค นั่นอะไรลูก "

แจ๊ค..."เอ๊ะ! พ่อนี่ยังไงนะ ถามซ้ำๆซาก ผมจะบอกครั้งสุดท้าย

แล้วนะ.......ว่าวัว "

++ผ่านไปอีก 2-3 นาที

ชายแก่..."แจ๊ค นั่นอะไรลูก "

แจ๊ค..."โอ๊ย ! พ่อเลอะเลือนแล้ว คุยไม่รู้เรื่อง ผมไม่คุยกับพ่อแล้ว "

++แล้วแจ๊คก็ผละจากพ่อไปอย่างอารมณ์เสียเป็นที่สุด

เวลาผ่านไป จวบจนตอนเย็น ไ ด้เวลาอาหารค่ำ

เมื่อไม่เห็นผู้เป็นพ่อลงมา

++แจ๊คจึงเดินไปตามที่ห้อง ณ ที่นั้น เขาได้พบชายแก่คนนั้นนั่งเหม่อลอย

ข้าง ๆ มีไดอะรี่เก่าๆ เล่มหนึ่ง ที่เพิ่งเขียนบันทึกในวันนี้เสร็จ

แจ๊คถือวิสาสะเข้าไป อ่าน ความว่า...

"..ครั้งหนึ่งเมื่อ 30 ปีมาแล้ว เรามีลูกชายคนหนึ่งที่เรารักมาก ....เราตั้งชื่อเค้าเองว่า...แจ๊ค

++ในวันที่อากาศแจ่มใสวันหนึ่ง ตอนนั้น แจ๊คกำลังพูดได้เก่งทีเดียว

เราพาเค้าไปนั่งที่สวนหลังบ้าน พอดีมีวัวผ่านมา...

++แจ๊คถามเราว่า พ่อ นั่นอะไร...วัวไงลูก เราตอบ

เวลาผ่านไปอีกไม่ถึง 1 นาที แจ๊คก็ถามคำถามเดิมเราอีก เราก็ตอบเช่นเดิมอีก เป็นอย่างนี้อยู่ถึง 25 ครั้ง...

เราไม่รู้สึกเบื่อหน่ายเลยที่จะ ตอบคำถามเดิมๆเหล่านั้น

เรา กลับรู้สึกดีใจอย่างที่สุดที่ลูกสนใจเราอย่างไม่เบื่อหน่าย....

++แต่ในวันนี้ ณ ที่แห่งเดิม คน 2 คน ที่เคยถามคำถามเดียวกัน

หากแต่ว่าเราเป็นฝ่ายถาม แจ๊คเป็นคนตอบ...

++เพียง 5 ครั้งเท่านั้น ลูกก็ตวาดเรา หาว่าเราเลอะเลือน รังเกียจแม้แต่จะคุยกับเราต่อไป.... "

[ball6847]

ชอบมากเลยครับทั้งสองเรื่องเลย

เอามาอีกเยอะๆเลยนะ 

เมื่อคนมองต่างมุม ย่อมเห้นสิ่งที่แตกต่างกันเสมอ

[barbies55]

เรื่องคล้ายๆกัน ฉบับไทยๆ ของพระพยอม

พระพยอมเล่าว่า โยมพ่อของอาตมาเป็นคนขี้เหล้า หาเงินมาได้เท่าไหร่ก็กินเหล้าหมด พอเมาก็ดุด่าโยมแม่กับอาตมา อาตมาไม่ชอบพ่อมาก.
"วันหนึ่งโยมพ่อเมากลับบ้านไม่ได้ มีคนให้อาตมาพายเรือไปรับ ตอนนั้นอาตมายังเป็นวัยรุ่น ทํางานมาทั้งวันก็อยากจะนอน อยากพักผ่อน อาตมารู้สึกโมโหมาก พอพายเรือกลับบ้านก็ทิ้งโยมพ่อไว้ในเรือ แต่พ่อเมามากลุกไม่ไหว ตะโกนเรียก ไอ้ยอม... ไอ้ยอม... มึงมาอุ้มกูขึ้นบ้านหน่อย... กูขึ้นไม่ไหว ไอ้เราก็ทนรําคาญไม่ไหว เดินกระทืบเท้า ตึง... ตึง.. ตึง กระชากร่างพ่ออุ้ม"
ในขณะที่อุ้มพ่อ พระพยอมย้อนความรู้สึกตอนนั้นว่า ความรู้สึกเจ็บแค้นที่พ่อทําให้เราลําบากชอบด่าว่าเราเจ็บๆ
พออุ้มพ่อขึ้นมาจากเรือถึงหัวสะพานก็จับร่างพ่อกระแทกกับหัวสะพาน ก้นพ่อกระแทกกับพื้นไม้อย่างแรงเสียงดังโครม....
"พ่อแกร้องไห้ แล้วพูดว่า ไอ้ยอมนะ ไอ้ยอม กูอุ้มมึงมาแต่เล็กแต่น้อย กูนอนหลับ แต่มึงไม่ยอมนอน ร้องไห้กวน กูต้องลุกมาอุ้มมึง ร้องเพลงกล่อมให้มึงนอน จะไปไหน มึงเดินไม่ไหว มึงเหนื่อย กูก็ต้องอุ้มมึง ทั้งที่กูก็เหนื่อย กูอุ้มมึง มึงทั้งขี้ ทั้งเยี่ยวใส่กู แต่กูไม่เคยทุ่มมึงลงกับพื้นเลย...เพราะกูรักมึง วันนี้...มึงอุ้มกู เหล้ากูไม่ได้หกโดนมึงสักนิด มึงทุ่มกูลงพื้นทำไม..."
พอโยมพ่อของพระพยอมพูดจบ พระพยอมเล่าว่า น้ำตาไม่รู้มาจากไหน มันไหลพรูลงมาอาบสองแก้ม อาตมาเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน ก้มลงกราบเท้าพ่อ แล้วพูดว่าพ่อครับ ต่อจากนี้ไปผมจะอุ้มพ่อตลอดชีวิต โดยไม่บ่นและทุ่มพ่อลงพื้นอีกแล้วครับ หลังจากนั้นอาตมาทํางานอย่างหนักเพื่อมาให้พ่อหวังให้พ่อสบายขึ้น
"แต่เมื่อถึงวันนั้นมันก็สายไปแล้ว โยมพ่อได้จากอาตมาไปแล้ว"
คิดแล้วมันทรมานใจเหลือเกิน อาตมาทําผิดพลาดไปแล้ว และแก้ไขไม่ได้
จึงอยากเตือนทุกคนเอาไว้ ไม่อยากให้เสียใจไปตลอดชีวิต

[News-Master]

ซึ้งจัง เอาอีกๆๆๆๆ

[bankkungz]

หนังสือ เทศนา ฮาสุดขีด ของพระพยอม

ลองไปหาอ่านดูนะครับ

Recommend เลยครับ

ว่าสุดยอด

ได้สาระ แล้วก้อสติด้วยครับ

[thaizeal]

เธอลุกขึ้นทันที แล้ววิ่งออกจากเครื่องบินไปยังที่นั่งของชายหนุ่ม แต่คงเหลือแต่ที่นั่งว่างเปล่า

ชายคนนั้นคือผมเองแหละ แต่คุ๊กกี้ก็ไม่ใช่ของผมเหมือนกัล....



ปล.ล้อเล่นครับ...

[*~เก้าคุง~*]

 การเมืองคืออะไร

หนูน้อยคนหนึ่งถามพ่อว่า "พ่อฮับ การเมืองคืออะไรฮับ"
คุณพ่อใจดีตอบว่า "พ่ออธิบายง่ายๆ อย่างนี้ดีกว่า คือ
พ่อเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัว หนูต้องเรียกพ่อว่า ทุนนิยม
ส่วนแม่เป็นคนจัดการเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ก็ต้องเรียกแม่ว่ารัฐบาล
เราสองคนมีหน้าที่ดูแลความต้องการของลูก เพราะฉะนั้น
เราจะเรียกลูกว่า ประชาชน
ส่วนพี่เลี้ยงของหนูเรามองว่าเธอเป็น ชนชั้นผู้ใช้แรงงาน
สำหรับน้องชายของลูก เราจะเรียกเขาว่า อนาคต
เอาละ ลองเก็บไปคิดดูว่าหนูเขาใจหรือเปล่า

คืนนั้นหนูน้อยเข้านอนพลางคิดถึงคำพูดของคนเป็นพ่อ
กลางดึกพ่อหนูได้ยินเสียงน้องร้องจ้า
ย่องเข้าไปดูเห็นอึกองโตเต็มผ้าอ้อม พอเดินไปห้องพ่อแม่
แต่กลับเจอมามี้นอนกรนคร่อกฟี้
เดินไปห้องพี่เลี้ยง ปรากฏว่าประตูติดล็อก เขย่งมองในรูกุญแจ
ก็เห็นภาพบิดากำลังเล่นจ้ำจี้กับพี่เลี้ยงเข้าเต็มตา
หนูน้อยเลยล้มเลิกความพยายาม แล้วกลับไปนอนคลุมโปงตามเดิม

เช้าวันต่อมาหนูน้อยเดินไปหาพ่อบอกเสียงขรึมว่า "พ่อครับ
ตอนนี้ผมเข้าใจคอนเซ็ปต์การเมืองแล้วละครับ"
" เหรอลูก ไหนบอกพ่อซิ ลูกคิดว่าการเมืองคืออะไร"
คุณพ่อตัวดีซักไซ้
คุณลูกตอบฉะฉาน "การเมืองก็เป็นเรื่องประมาณว่า
ขณะที่ทุนนิยมกำลังกดขี่ผู้ชนชั้นใช้แรงงาน
รัฐบาลก็หลับคุดคู้ไม่รู้ไม่เห็น
ด้านประชาชนก็ถูกละเลยไม่ได้รับความสนใจ
ส่วนอนาคตก็จมอยู่ในกองขี้ไงครับ"

[ball6847]

การเมืองคืออะไร
.
..
.
.
.
เช้าวันต่อมาหนูน้อยเดินไปหาพ่อบอกเสียงขรึมว่า "พ่อครับ
ตอนนี้ผมเข้าใจคอนเซ็ปต์การเมืองแล้วละครับ"
" เหรอลูก ไหนบอกพ่อซิ ลูกคิดว่าการเมืองคืออะไร"
คุณพ่อตัวดีซักไซ้
คุณลูกตอบฉะฉาน "การเมืองก็เป็นเรื่องประมาณว่า

ขณะที่ทุนนิยมกำลังกดขี่ผู้ชนชั้นใช้แรงงาน
รัฐบาลก็หลับคุดคู้ไม่รู้ไม่เห็น
ด้านประชาชนก็ถูกละเลยไม่ได้รับความสนใจ
ส่วนอนาคตก็จมอยู่ในกองขี้ไงครับ"

เราไม่ขุด เราไม่พลัส เราไม่เกรียน เราเบื่อเก็บเวล เราเลยมา

สุดยอดเลยคิดได้งัย

[Sylar]

การเมืองคืออะไร

หนูน้อยคนหนึ่งถามพ่อว่า "พ่อฮับ การเมืองคืออะไรฮับ"
คุณพ่อใจดีตอบว่า "พ่ออธิบายง่ายๆ อย่างนี้ดีกว่า คือ
พ่อเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัว หนูต้องเรียกพ่อว่า ทุนนิยม
ส่วนแม่เป็นคนจัดการเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ก็ต้องเรียกแม่ว่ารัฐบาล
เราสองคนมีหน้าที่ดูแลความต้องการของลูก เพราะฉะนั้น
เราจะเรียกลูกว่า ประชาชน
ส่วนพี่เลี้ยงของหนูเรามองว่าเธอเป็น ชนชั้นผู้ใช้แรงงาน
สำหรับน้องชายของลูก เราจะเรียกเขาว่า อนาคต
เอาละ ลองเก็บไปคิดดูว่าหนูเขาใจหรือเปล่า

คืนนั้นหนูน้อยเข้านอนพลางคิดถึงคำพูดของคนเป็นพ่อ
กลางดึกพ่อหนูได้ยินเสียงน้องร้องจ้า
ย่องเข้าไปดูเห็นอึกองโตเต็มผ้าอ้อม พอเดินไปห้องพ่อแม่
แต่กลับเจอมามี้นอนกรนคร่อกฟี้
เดินไปห้องพี่เลี้ยง ปรากฏว่าประตูติดล็อก เขย่งมองในรูกุญแจ
ก็เห็นภาพบิดากำลังเล่นจ้ำจี้กับพี่เลี้ยงเข้าเต็มตา
หนูน้อยเลยล้มเลิกความพยายาม แล้วกลับไปนอนคลุมโปงตามเดิม

เช้าวันต่อมาหนูน้อยเดินไปหาพ่อบอกเสียงขรึมว่า "พ่อครับ
ตอนนี้ผมเข้าใจคอนเซ็ปต์การเมืองแล้วละครับ"
" เหรอลูก ไหนบอกพ่อซิ ลูกคิดว่าการเมืองคืออะไร"
คุณพ่อตัวดีซักไซ้
คุณลูกตอบฉะฉาน "การเมืองก็เป็นเรื่องประมาณว่า
ขณะที่ทุนนิยมกำลังกดขี่ผู้ชนชั้นใช้แรงงาน
รัฐบาลก็หลับคุดคู้ไม่รู้ไม่เห็น
ด้านประชาชนก็ถูกละเลยไม่ได้รับความสนใจ
ส่วนอนาคตก็จมอยู่ในกองขี้ไงครับ"

ขำอันนี้อ่ะ 

[*~เก้าคุง~*]

..++ผมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง เป็นคนที่ชอบกินหัวปลามากเป็นพิเศษ

จนเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่เพื่อนฝูง

++ทุกครั้งที่บ้านของเขากินปลา คนในบ้านของเขาก็มักที่จะคีบ

หัวปลาให้เขาก่อนเป็นอันดับแรก และทุกๆครั้งที่เพื่อนๆนัดเลี้ยง

สังสรรค์กันทุกๆคนก็มักจะเลือกเอาหัวปลาให้เขาก่อนเสมอ

แต่ไม่มีใครรู้ว่าเพราะเหตุใดในเวลาที่อยู่กับเพื่อนๆเขามักจะปฏิเสธ

ความหวังดีนี้อยู่เสมอ

++เมื่อไม่นานมานี้เอง ผมได้ข่าวว่าเขาเสียชีวิตแล้ว ก่อนที่เขาจะ

สิ้นใจ มีเพื่อนสนิทหลายคนได้ไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล

บางคนถึงขนาดทำหัวปลาปรุงพิเศษไปให้ แต่ในขณะนั้น

เขาไม่สามารถที่จะกินอะไรได้อีกแล้ว แต่ก็ยังพยายามที่จะเปิดเผย

ความลับที่เขาได้ปกปิดมานานนับสิบปีให้เพื่อนๆฟังด้วยความยาก

ลำบากว่า.....

++เขาพูดว่า "เราขอขอบใจในน้ำใจของพวกเพื่อนๆที่อุตส่าห์ทำ

หัวปลามาให้ และในเมื่อมาถึงขั้นนี้ เราก็คงไม่มีความจำเป็นที่จะ

ต้องปิดบังอะไรพวกเพื่อนอีกแล้ว แม้ว่าหัวปลาจะอร่อยและเราก็ได้

กินมันมาครึ่งค่อนชีวิตแล้วก็ตาม แต่เราขอบอกตามตรงเลยว่า

เราไม่เคยชอบกินมันเลย หากแต่เป็นฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี

อีกทั้งคนในครอบครัวต่างก็ชอบกินเนื้อปลากันทั้งนั้น

เมื่อเป็นเช่นนี้ หากเราเลือกที่ยังจะกินเนื้อปลาพวกเขาก็จะได้กินกัน

น้อยลง แต่ถ้าหากเราจะไม่กินปลาเลยพวกเขาก็คงจะรู้

และไม่สบายใจ ดังนั้น เราก็เลยต้องแกล้งทำเป็นชอบกินหัวปลา

ทั้งๆที่ความจริงแล้ว เราเองก็อยากที่จะกินหัวปลากับเขาด้วยเหมือนกัน ! "

++จนถึงทุกวันนี้ ทุกครั้งที่ผมได้ยินว่ามีคนชอบกินหัวปลา

ผมเองก็อดที่จะมองเขาด้วยความพินิจพิเคราะห์ไม่ได้

ในใจก็ตั้งคำถามว่า เขา "รักที่จะกินหัวปลา" หรือ "กินหัวปลาเพราะรัก" กันแน่?...

++ปล.สิ่งที่ประจักษ์ต่อสายตาของเราไม่ได้หมายความว่าจะต้อง

เป็นจริงเสมอไป

++ บางคนรักที่จะทำ จึงไม่เคยสนใจหรือใส่ใจความรู้สึกของคนอื่น

แต่บางคนทำเพราะรัก จึงยอมสละทุกสิ่งโดยไม่เคยคิดถึงตัวเอง

แม้ว่าจะไม่มีใครรู้ก็ตาม .......

.....