รู้ดีไม่มีหมด รู้หมดไม่มี...
ว่างจากความท้อ
เกินทนจึงท้อ
เกินรอจึงแยก
เกินแบกจึงทิ้ง
เกินวิ่งจึงคลาน
ทางไกลลวงตาให้เห็นแต่ขอบฟ้าที่มาไม่เคยถึง
ก้าวแรกลวงใจให้เห็นแต่จุดเริ่มต้นที่ไม่เคยใกล้เส้นชัย
เมื่อเข้าใจว่าทุกเส้นทางมีที่สิ้นสุด
ก็จะไม่หยุดอยู่ที่ก้าวแรก
กับทั้งตระหนักว่าก้าวสุดท้าย
ย่อมปรากฏหลังก้าวแรกเสมอ
ไม่มีก้าวแรกใดพาไปถึงจุดสุดทางได้
ขอบฟ้าที่มาไม่ถึงเป็นเพียงจินตนาการจอมปลอม
ถ้ายอมเชื่อก็ท้อเกินกว่าจะเริ่มก้าวแรกเสียด้วยซ้ำ
อุปสรรคมีไว้ให้ทำลาย
เครื่องขวางมีไว้ให้ป่ายปีน
ทุกเส้นทางมีความยาก
ทุกความลำบากมีรางวัลรอ
เมื่อว่างจากความท้อ
ก็ว่างจากการรอเปล่า
แต่ประจุเต็มด้วยความหฤหรรษ์
ผายผันจากก้าวแรกไปสู่ก้าวที่สอง
มองเห็นก้าวสุดท้ายเป็นภาพจริง
ที่สิงสู่อยู่ในทุกก้าวเดินอันทรงพลัง
http://www.dungtrin.com 
อนุญาตเผยแพร่สำหรับธรรมทานเท่านั้น