เล่นกล้อง ก็เหมือน เล่นพระ เล่นปืน เล่นเครื่องบิน
แรกๆ ก็ซื้อของที่เราพอจะซื้อไหว แต่มันไม่จบครับ อีกหน่อย ต้องซื้อเลนส์เพิ่ม บอดี้มันเล็กไป จับไม่ถนัด เล่นตัวใหญ่กว่าดีมั๊ย
ถือเลนส์คิทไปถ่ายกะเพื่อนๆ อ๊ะ ทำไมเลนส์เพื่อนมันอลังกาฬงานสร้างขนาดนั้น ยิ่งเห็นภาพที่ออกมาจากเลนส์เทพ โอว์ มันนอนไม่หลับ
เลนส์คิท มันช่างต่ำต้อยเสียจริง แต่ในความจริงแล้ว มันอาจต่างกันนิดหน่อย เพียงแต่ ความอยาก กิเลส ตัณหา มันพาไป
ผมเองก็ไม่รอดพ้นจากวังเวียนนั้น โดนไปหลายดอกอยู่เหมือนกัน
แนะนำอะไรไม่ได้ เพราะ คนเราต่างความคิด เวลามีคนมาถาม ผมจะบอกว่า มีกำลังเท่าไหร่ ก็เท่านั้น ซื้อไปเถอะถ้าใจชอบ
สุดท้าย การถ่ายภาพเพื่องานอดิเรก ที่ไม่ใช่ถ่ายเพื่อเป็นอาชีพ ผมว่าเวลาถ่ายภาพออกมา ไม่ว่ากล้องจะเทพสูงสุด หรือ ต่ำต้อยติดดินแค่ไหน
มันก็ทำให้ผมยิ้มได้ เวลาที่กลับมาดูภาพที่ตัวเองถ่าย ลองดูภาพที่ผมถ่ายดูสักภาพมั๊ยครับ
อย่าถามนะครับว่าผมใช้ กล้อง กะ เลนส์อะไร แต่ผมจะบอกว่า ผมเป็นสาวกไนค่อน ครับ

