ชอบขี้โม้ โอ้อวด ปวดหัวบ่อย
ทำงานน้อย ลางานมาก ทุกฉากตอน
จะเรียนเล่น เป็นต้องอู้ ทำรู้นอน
เดี๋ยวไว้ก่อน สอนไม่จำ ทำเก่งจริง
ใครจะว่า หาสนใจ ไปปรับปรุง
ใช้ช่วย ก็บอกยุ่ง ไปทุกสิ่ง
ยืมเงิน ก็บอก ไม่มีจริงจริง
คบใคร แล้วก็ทิ้ง ไม่จริงใจ
ยิงกันเอง ฆ่ากันเอง นักเลงนัก
คนรู้จัก ก็ลักไก่ ให้เส้นใหญ่
ไม่รู้หน้า ก็โดนเบียด เฉียดกันไป
ชอบเอาใจ พวกพ้อง เห็นต้องกัน
เข้างานสาย ไม่ตรง คงเวลา
เดี๋ยวหยุดลา เป็นว่าเล่น เห็นสุขสรร
ต้องติดหนี้ หนีเขาล่า หาไม่ทัน
อ้างเงินมัน ได้น้อย คอยโชคอวย
บ้างถูไถ ไล่ถาม เฝ้าตามหา
เลขเด็ดเด็ด ต้องเสร็จข้า คนบ้าหวย
ไม่ทำงาน แต่นั่งฝัน ฉันจะรวย
แล้วบอกซวย หวยไม่ถูก ฉันถูกกิน
ทำวิงวอน อ้อนออด กอดแข้งขา
เจ้านายบ้า ถ้าเอาใจ ได้ทุกสิ่ง
ถึงเขาว่า แสร้งทำ ทรามจริงจริง
เจ้านายนิ่ง ก็กูชอบ เออ..ขอบคุณ
ฉันก็ไทย เธอก็ไทย ใครผิดแน่
ฉันบอกแต่ เธอบอกต้อง คงข้องฉุน
มือขวาซ้าย ซัดใส่หน้า ไม่การุณ
นี่แหละทุน เบื้องต้น ของคนไทย
คิดตรองตรึก นึกไปว่า บางคราคราว
หากกลั่นกล่าว เล่าความ ตามนิสัย
โลกเห็นพ้อง ต้องว่า ประชาไทย
มีน้ำใจ ใสสะอาด ดั่งหยาดมณี...

คนไทยน่ารัก