จากปรากฏการณ์มาม่าล่าสุด ทำให้เราคิดถึงเพื่อนร่วมบอร์ดท่านนึง
เค้าป่วยหนัก แต่เราแทบไม่เคยรู้ และคนอื่นในบอร์ดถ้าไม่ใช่เพื่อนของเขาก็คงไม่มีใครรู้
เพราะเขาไม่เคยมาโพสบอกอะไรใครในบอร์ดเกี่ยวกับอาการป่วยของเขาเลย
แล้วเรารู้ได้ยังไง??
รู้เพราะมีอยู่วันหนึ่งมีคนนึงมาโพสกระทู้แนวๆว่ามีปัญหาโน่นนี่ อยากตาย
แล้วสมาชิกท่านนี้มาโพสให้กำลังใจ โดยแนบรูปแขนของเขามาด้วย
แขนโดนเจาะโน่นนี่มากมาย มีสายอะไรไม่รู้เต็มไปหมด เราเห็นแล้วหวาดเสียวมาก
คิดว่ามีคนในกระทู้นั้นได้ทันเห็นรูปกันหลายคนนะคะ
เขาบอกว่าเขาต้องโดนทำแบบนั้นวันเว้นวันเพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด แต่เขายังยิ้มสู้
และเขาสู้จริงๆนะ แค่เท่าที่เห็นในลายเซ็นก็รู้ว่าเขาทำอะไรๆเยอะพอดู
ในบอร์ดก็เห็นเขาช่วยตอบคำถามโน่นนี่ที่เขาตอบได้ให้คนอื่นด้วย
และก็เห็นเขามาโพสสอบถามความรู้เกี่ยวกับ im การทำเว็บ ทำ seo ทำโน่นทำนี่
แม้จะไม่ค่อยได้เห็นเขาบ่อยนักก็ตาม
เราอ่าน และเห็นรูปที่เขาโพสวันนั้นแล้วน้ำตาซึมเลยนะคะ
โถ...ตัวเองเป็นหนักจะแย่ยังมีน้ำใจมาปลอบใจ ให้กำลังใจคนอื่นอีก
เพื่อนสมาชิกท่านที่เราพูดถึงคือคุณ mrdreamer และนี่คือภาพที่เรา capture มาจากกระทู้นั้นค่ะ แต่รูปที่เขาฝากไว้มันเดี้ยงไปแล้ว แหะๆ
คุณ mrdreamer ถ้าคุณได้เข้ามาอ่าน ไม่รู้ว่าปัจจุบันคุณอาการเป็นอย่างไรบ้าง
แต่เห็นข้อความใต้ avatar ก็พอรู้ว่าคุณยังป่วย
เราอยากบอกคุณว่า เราแอบให้กำลังใจคุณเสมอนะคะ
ทุกครั้งที่เราเห็นโพสของคุณ ไม่ว่ากระทู้ไหน เราแอบยิ้ม แล้วอวยพรให้คุณเสมอค่ะ ^^
มีอีกท่านนึงค่ะ แต่อยู่บอร์ดเพื่อนบ้าน ขออนุญาตเอ่ยถึงท่านผู้ล่วงลับนะคะ เขาคือคุณโต๋เต๋ ค่ะ
เราเข้าไปบอร์ดเพื่อนบ้านไม่บ่อยหรอกนะคะ
แต่ว่าเคยบังเอิญเข้าไปแล้วได้ไปอ่านเจอกระทู้ที่เพื่อนๆบอร์ดนั้นเขาจะไปเยี่ยมคุณโต๋เต๋ที่โรงพยาบาลศิริราช
นั่งๆอ่านๆไปก็รู้ว่าเขาป่วยค่อนข้างหนัก ไม่แน่ใจนะคะว่าเป็นโรคอะไร แต่เหมือนๆว่าต้องผ่าสมองอะไรนี่ละ
ซึ่งก่อนหน้านี้เราก็ไม่รู้เลยยังเห็นคุณโต๋เต๋โพสตอบกระทู้ให้ความรู้คนอื่นเหมือนคนไม่ได้เจ็บป่วย
เราได้เห็นรูปที่คุณโต๋เต๋ใส่ชุดคนไข้ มีผ้าพันๆศีรษะเต็มไปหมด โดยมีโต๊ะเลื่อนๆที่ใช้เสิร์ฟอาหารให้คนป่วยอะค่ะ เรียกไม่ถูก
วางคร่อมเตียงตรงตัวคุณโต๋เต๋ บนโต๊ะนั้นมี laptop แววตาคุณโต๋เต๋มุ่งมั่น มันคือแววตาของคนที่สู้
คือเท่าที่เรารู้คือคุณโต๋เต๋เขาทำ ppc นะคะ แกอยู่โรงพยาบาลถ้าแกได้ยาแล้วอาการดีขึ้นแกก็ยังทำงานอะนะคะ
เห็นแล้วนับถือจริงๆค่ะ ถึงแม้เราแทบจะไม่ได้รู้จักกับคุณโต๋เต๋เลย ไม่เคยพูดคุยกันเลยสักครั้ง
แต่เรื่องราวของคุณโต๋เต๋ที่เรารับรู้มา เป็นกำลังใจให้เราอย่างดีเยี่ยม เมื่อเราเจอปัญหา เราท้อ เรานึกถึงคุณโต๋เต๋ค่ะ
ขนาดเขาป่วยขนาดนั้นเขายังสู้ เราดีกว่าเขาตั้งเยอะ เราจะมามัวร้องไห้ เหนื่อย ท้อ ได้อย่างไรกัน
ขออภัยด้วยนะคะที่ต้องกล่าวถึงคุณโต๋เต๋ที่ล่วงลับไปแล้ว
เหล่านี้คือเพื่อนสองท่านที่เรามีโอกาสได้รับรู้เรื่องราวของเขา
เราคิดว่ายังมีเพื่อนอีกหลายท่านในบอร์ดนี้ ที่มีอาการเจ็บป่วยแต่เราหรือแม้แต่ทุกคนในบอร์ดนี้ไม่ได้รับรู้
เขาอาจโพสตอบสอบถามกระทู้อะไรเหมือนเราๆที่ปกติไม่เจ็บป่วยอะไรอยู่ก็ได้ ^^
ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร เราขอนับถือในหัวใจที่สู้ของคุณ เป็นกำลังใจ และเอาใจช่วยนะคะ
บางทีการคิดบวก มองโลกในแง่ดี ทำให้เราสบายใจมากกว่า มองคนอื่นในแง่ลบแล้วเราไม่สบายใจซะเอง สุดท้ายแล้วมาม่าก็ยังอร่อยสำหรับทุกคน แต่กว่าจะรู้ตัวอีกทีว่ามันมีพิษร้ายแอบแฝงอยู่ ก็ต่อเมื่อมีการสูญเสียใครซักคนไปจริงๆ ชิวิตมันสั้นเนอะ ว่าไปแล้วก็คิดถึงเพื่อน โต๋ว
อื่นๆ
