ผมจะสอนน้องผมยังไงดี ? ? ?

ประเด็นนี้น่าคิดนะครับ แต่ผมโชคดีที่พ่อให้ตังค์ไม่ค่อยพอใช้มาตั้งแต่เด็กอยู่แล้ว ครั้งหนึ่งผมไปทำงานซ่อมคอมก็พอรู้ล่ะครับว่าสภาพเป็นยังไง แต่เนื่องจากสายตาสั้นมองหาน๊อตไม่ค่อยเห็น

ต้องทำงานกับนายที่เขารับเท่านั้น ตอนหลังก็หาจุดของตนเองเจอ ช่วงหลังช่วงปี 2540 ผมหันมาสนใจทางะรมเต็มตัว แล้วเนื่องจากสภาพที่พิการหลายอย่าง เช่นสมองช้าแล้วเป็นโรค

หลายอย่างไม่ว่าจะเป็นโรคหัวใจเบาหวาน ผลอาจจะมาจากที่สมัยเรียนก็ทำงานอาทิตย์ละ 6 วัน เช้าเรียนบ่ายทำงานกว่าจะได้นอนตี 2 บางทีนอนก็หลับไม่ลงเพราะกลัวตื่นสาย เพราะ

7 โมงเช้าต้องถึงโรงเรียนแล้ว ตอนนี้ตัดทุกำอย่างกลับมาเกาะพ่อกินแล้วเอาเงินเดือนที่ได้ไปทำเว็บเล่าประสบการณ์ในการปฏิบัติธรรมซะเลย แล้วนี่คือปัจจัยที่ทำให้ผมเผชิญทุกอย่างได้

พอมาปฏิบัติธรรมต้องทรมานร่างกายและจิตใจเป็นอย่างมากกว่าจะเอาชนะตนเองได้ พอเอาชนะตนเองได้ก็สบายล่ะครับ แล้วนี่ทำให้ผมทนได้ทุกอยางรวมทั้งถูกคนรุมด่า เพราะในชีวิต

นี้เจอมาหมดแล้ว ทำงานก็เจอลูกค้าด่า เพิ่งเหนื่อยกลับจากโรงเรนียนมาเจอแจคพอตเลย คนที่เค้ารับเรื่องพอเห็นผมมาก็ออกไป serice ลูกค้านอกร้าน ผมมายังไม่ทันรู้เรื่องก็โดน

ลูกค้าด่าซะยับ สมัยนั้นยังเด็กอยุ่เลยอายุ 18 ปีเอง ผ่านไปเกือบ 20 ปีแล้วนะนั่น โมโหลูกค้าอยากจะต่อยลูกค้าแต่นายเห็นเสียก่อนก็เลยห้ามเอาไว้ มีทั้งเอาของไปส่งลูกค้า

ติดตั้งเสร็จเทสต์ระบบเรียบร้อยลูกค้าไม่จ่ายตังค์ เพราะเห็นสภาพความพิการของผมก็ต้องถอดกลับ ทั้ง ๆ ที่อุปกรณ์ผมก็ต้องนั่งรถไปซื้อ ค่ารถบรษัทก็ออกให้ แต่ความเหนื่อยที่สะสม

จากการที่เรียนมาทั้งวัน พอขึ้นรถ Taxi เอาของไปส่งบอกทางคนขับเสร็จหลับคารถเลย คนขับต้องปลุกว่าถึงแล้ว เอา Antivirus Carsd ไปติดก๊สโล่สเลหล ท้ายสุดต้องถอดกับ

แต่กลีบไปนายก็ไม่ว่า แล้วเค้าก็ยอมเสียลูกค้าคนนั้นไป นี่แหล่ะครับชีวิตถ้าไม่ให้เค้าเจอแบบนี้บ้างคงคิดไม่ได้ว่าจะต้องทำอย่างไร