|
หัวข้อ: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 15:52:18 ไม่ไหวแล้วขอระบายหน่อยนะคะ ตั้งแต่เกิดมา เราไม่เคยอยู่กับแม่ อยู่กับยายมาตลอด แต่แม่ส่งเสียเลี้ยงดูมา แบบไม่เคยสนใจเลย ตลอดเวลาที่เจอเเม่จะด่าเเละตบตีเราอย่างเดียว
จนวันนี้เรามีที่อยู่ แม่เดือดร้อนมาอยู่ด้วย แต่ด่าว่าพอหนักเข้าเราทนไม่ไหวเถียงไปคำนึงก็จะโดนแม่ตบตีเป็นสิบๆ เอารองเท้าตบหน้าเรา เอาแฟ๊บมาเทใส่หัวใส่ตัวเรา เราทนไม่ไหวแล้วแต่เถียงไม่ได้ ไม่งั้นก็ถูกตีอีก เราจะทำยังไง แม่บังคับให้ไปสมัครงาน เราไปทำก็อาเจียนๆๆๆๆๆจนเค้าให้กลับ แม่ก็บังคับให้เราไปอีกเรารับปากแล้ว แล้วบอกแม่ว่าเค้าคงให้เริ่มเดือนหน้า แม่ก็ไม่พอใจด่าว่าอาละวาดอีก เราไม่รู้จะทำยังไง อยากตาย หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 15:55:47 ใจเย็นๆ ครับ รู้ว่าเครียด แต่ อย่าเอามาทำให้ เรา ทุกข์ใจ ครับ
มีอะไร ให้ ช่วย หรือ อยาก ระบาย มีปัญหา ก็คุยกับคนในนี้ได้ คนในนี้ ใจดี มีน้ำใจเยอะ ครับ หัวงูก็เยอะ.... :-[ :-[ :-[ >:( >:( >:( เมิงยังจะมีอารมณ์เล่น อีกหรอ.. ขำขำ สู้ๆ อย่าเครียด เพื่อนผมที่รู้จักัน ก็ คล้ายๆ คุณ lamerryroom แต่ที่เค้าเจอ เจอกับพ่อ ครับ และ หนักกว่านี้ ผมก็พูดไม่ออกเหมือนกัน หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bonaliza ที่ 13 สิงหาคม 2010, 15:58:15 :wanwan003: สู้ๆ นะคะ ใจเย็นๆ ค่ะ เครียดมากไปก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นน้าาา
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:00:39 รักแม่นะคะ แต่ทนให้ตบตีมาทั้งชีวิตเช่นกัน แม่ด่าแต่คำหยาบคาย รับไม่ได้ค่ะ แต่ก็ต้องรับมาแม่เรานี่ ทำไมต้องเกิดมาด้วย นี่จะร้องไห้ก็ร้องไม่ได้เด๋วโดนอีก
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:00:52 ช่วยๆ ดัน จะได้มีเพื่อนคุย.. จะได้ไม่เครียด :wanwan020: :wanwan020:
มันจะเครียดหนักกว่าเดิม อ่าดิ :P หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Tanut007 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:01:42 ผมโครตเศร้าเลย บ๊วยเอ้ย แม่ม ออกไปไหนมิได้ อยู่แต่ในห้องคอม เว็บยังมาล่มอีก เยี่ยม
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: RICHEST ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:02:50 แม่ก็คือแม่ คนเดียวของเราถึงท่านจะไม่ดี ต่อเรา เราดีต่อท่านก็พอ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:03:51 ผมโครตเศร้าเลย บ๊วยเอ้ย แม่ม ออกไปไหนมิได้ อยู่แต่ในห้องคอม เว็บยังมาล่มอีก เยี่ยม ใครถาม ??? ??? ปล. แซวเล่น นะตะเอง :wanwan024: :wanwan024: :wanwan024: :wanwan024: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: myspace69 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:04:00 เข้ามารับฟังครับ ... แต่คงไมีมีความเห็น นอกจากขอเป็นกำลังใจให้ครับ :'(
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Kengmanny ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:04:39 ลองอ่านดูครับ
ถ้าคุณเป็นคนหนึ่ง ซึ่งสงสัยอยู่ว่าอกตัญญูไหมที่ไม่รักพ่อ? เนรคุณไหมที่เกลียดแม่? ผิดไหมถ้ารักพ่อมากกว่าแม่? บาปไหมที่ดีใจเมื่อรู้ว่าแม่กำลังจะตาย? วันนี้เรามาดูกันว่าจะสบายใจขึ้นได้อย่างไร หรือดีกว่านั้นคือเปลี่ยนใจตัวเองได้ด้วยวิธีไหน ก่อนอื่นให้มองตามจริงว่าความรู้สึกเป็นสิ่งที่บังคับไม่ได้ คนเรามีหูตาอยู่อย่างนี้ ถ้ากระทบเข้าภาพแย่ๆ เสียงแย่ๆ ความรู้สึกก็ต้องแย่ตาม มิใช่วิสัยที่จะสั่งห้ามใจไม่ให้แย่ไปด้วย ฉะนั้น ถ้าตัดคำว่าพ่อ ตัดคำว่าแม่ออกไป เหลือแต่ความกระทบกระทั่งระหว่างคนกับคน ก็อย่าแปลกใจถ้าจะมีอารมณ์ต่อกัน เป็นความขัดเคืองบ้าง ความโกรธบ้าง ความแหนงหน่ายไม่อยากรักบ้าง หรือกระทั่งความชิงชัง รังเกียจเดียดฉันท์บ้าง ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับใครแล้วรักกันนั้นง่าย แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะรักคนให้ทุกข์ให้โทษกับเราถ่ายเดียว! ถ้าจะกล่าวโทษ ก็ต้องโทษธรรมชาติที่บีบให้คนเราต้องอยู่ร่วมกัน กระทบกระทั่งได้ เกิดความขัดเคืองได้ สะสมความรู้สึกไม่ดีต่อกันได้ ไม่ยอมให้เราเกิดเอง โตเอง สบายเอง มิฉะนั้นก็คงเลือกได้ตามอิสระ เห็นใครอยู่ในฐานะอะไร ควรรักเขามากน้อยแค่ไหน ขณะเดียวกัน ก็ไม่ใช่ความผิดของสังคม ที่คนส่วนใหญ่พากันชื่นชม รำลึกนึกถึงพระคุณของพ่อแม่ ถึงขนาดที่เกือบทุกชาติทุกภาษา จัดให้มีวันพ่อ วันแม่ เป็นประจำทุกปี สะท้อนให้เห็นว่าโลกของสิ่งมีชีวิตชั้นสูงนั้น เขามองกันว่าพ่อแม่เป็นผู้มีบุญคุณยิ่งใหญ่ ขนาดสมควรที่จะไม่ลืมจัดวันพิเศษเพื่อบูชาพวกท่าน พ่อแม่มีชีวิตต่อได้ถ้าไม่มีคุณ แต่คุณมีชีวิตขึ้นมาไม่ได้ถ้าขาดพ่อแม่! กล่าวแบบรวบรัด ถ้าจะถามว่าใครเป็นคนกำหนดให้ต้องนึกถึงบุญคุณพ่อแม่ ก็ต้องตอบว่าธรรมชาตินั่นแหละที่กำหนด และฝังไว้ในสำนึกว่าการรู้คุณพ่อแม่เป็นคุณสมบัติของผู้มีใจสูง คนเราจะทราบว่าตนมีใจสูงหรือใจต่ำ ก็ดูง่ายๆว่าจำได้หรือเปล่าว่าพ่อแม่สำคัญแค่ไหน ถึงตรงนี้สรุปได้สั้นๆว่า อย่ารู้สึกผิดถ้าไม่รักพ่อแม่ แต่จะแย่มากถ้าไม่คิดตอบแทนบุญคุณพวกท่านเลย! ต่อให้เป็นโจรชั่ว เมื่อได้รับพระราชทานอภัยโทษประหารจากองค์ราชา ก็ยังสำนึกคุณ ทุ่มกายถวายชีวิตรับใช้องค์ราชาได้ แม้ต่อมาภายหลังจะถูกกดขี่ข่มเหงอย่างไรก็ก้มหน้าก้มตายอมรับ เพราะจดจำอยู่ว่ามีชีวิตต่อก็ด้วยพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าล้นกระหม่อม แล้วใครจะอ้างได้เต็มปากเล่า ว่าตัวเองย่ำแย่แค่ไหน เกินกว่าจะทำใจรับพ่อแม่อย่างไร จึงนึกถึงบุญคุณของพ่อแม่ไม่ออก ที่ให้ชีวิตมาทั้งชีวิตตั้งแต่แรก เห็นได้ชัดเจนว่ายิ่งกว่าพระราชาประทานชีวิตแก่นักโทษประหารไม่รู้กี่ร้อย เท่า หาค่าของชีวิตให้เจอ แล้วคุณจะได้ตระหนักว่า คุณมีชีวิตขึ้นมาหาค่าของชีวิตไม่ได้ ถ้าปราศจากพ่อแม่ เมื่อเห็นค่าของพ่อแม่ แต่ยังนึกไม่ออกว่าจะตอบแทนอย่างไร อย่างน้อยก็รู้จักความหมายของคำว่า "กตัญญู" ให้ได้ก่อน ความกตัญญูเป็นอาการของใจที่มีความสามารถรู้คุณคน ทราบว่าใครมีอุปการคุณต่อเราไว้อย่างไร กล่าวโดยย่นย่อที่สุดคือนึกออก บอกถูก และทำไว้ในใจว่าผู้นั้นผู้นี้ มีบุญคุณกับเราไว้เมื่อครั้งไหน ถ้ากตัญญูเป็น ก็เหมือนจุดพลุ จุดชนวนให้เกิด "กตเวที" ตามมาเอง เพราะความมีใจสูงของมนุษย์ ย่อมเกิดแรงดันให้อยากตอบแทนคุณ โดยไม่ต้องมีใครเอาหอกดาบมาบังคับ สำหรับคนเกลียดพ่อแม่ แค่มีแก่ใจ ทำความเข้าใจที่มาที่ไปของพ่อแม่ ให้อภัยในความร้ายกาจของพวกท่านได้ ก็นับว่าปรับใจเข้ากับความประเสริฐแบบมนุษย์ อันเป็นธาตุแท้ของคุณได้แล้ว สำหรับคนรักพ่อแม่ไม่เท่ากัน แค่มีแก่ใจ นึกสงสารท่านที่ได้รับความรักจากเราน้อยกว่าอีกท่าน เห็นค่าว่าครึ่งหนึ่งที่ประกอบขึ้นเป็นเรา ได้มาจากท่าน หาใช่รับเต็มตัวมาจากฝ่ายไหน ก็จะก่อให้เกิดกำลังใจในการคิดตอบแทนท่าน ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าอีกท่านหนึ่ง ความคิดอยากตอบแทนเท่าๆกัน จะค่อยๆปรับความรู้สึกรักไม่ให้ทิ้งระดับห่างจากกันเกินไปนัก สำหรับคนรักพ่อแม่มากอยู่แล้ว ควรมีแก่ใจ ดูตามจริงว่าพวกท่านมีที่พึ่งให้ตนเองหรือยัง ในทางพุทธ หากชักชวนโดยละม่อม ให้พวกท่านมีใจยินดี ตั้งมั่นในการให้ทาน รักษาศีล ปลูกศรัทธาในสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไว้หยั่งรากลึกมั่นคงพอ จะนับเป็นการตอบแทนอย่างแท้จริง สมน้ำสมเนื้อ เพราะพวกท่านจะมีหลักประกันให้ตนเองได้ไปดี ไปสว่าง ตลอดจนไปถึงที่สุดทุกข์ได้เป็นแน่แท้ อย่าเค้นใจให้รักพ่อแม่ เพราะจะเหนื่อยเปล่า และยิ่งทรมานใจขึ้น แต่เข้าใจเพื่อเห็นค่าพ่อแม่ แล้ววันหนึ่งจะเข้าถึงความรู้สึกที่ถูกต้อง เป็นสุขที่ได้เป็นมนุษย์เต็มตัว สมเกียรติภูมิกัน ดังตฤณ จากบทความ "ทำยังไงดี?" นิตยสาร Miracle of Life ฉบับ เดือนสิงหาคม ๕๓ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: civilclub ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:07:32 ขออภัยนะครับ :wanwan017:
ผมไม่ทราบว่ามันมีที่มาที่ไปอย่างไร แต่ผมว่ามันน่าจะมีสาเหตุบางประการนะครับ ที่เป็นเหตุจูงใจให้ท่านฉุนเฉียว แต่ก็นะ แม่จะอย่างไรก็เป็นแม่ โกรธท่านไปก็เปล่าประโยชน์ ค่อยๆพูดค่อยๆจากันดีกว่าครับ เป็นกำลังใจให้ครับผม :'( หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:11:12 ไม่มีสาเหตุอะไรเลยจริงๆค่ะ ที่โดนรองเท้าตบหน้าก็เพราะเพื่อนซื้อของขวัญวันเกิดมาให้ เป็นเสื้อค่ะ ราคาสองร้อยกว่าบาทมั้งแล้วจุ๊บจิ๊บเอามาใส่แม่เอารองเท้าตบเลย
ส่วนวันนี้บอกแม่ว่าที่ทำงานเค้าเรียกวันจันทร์ไปสัมภาษณ์ แล้วเค้าคงให้ทำเดือนหน้า เท่านั้นแหละ โดนตีโดนด่าหยาบๆมากๆเลยค่ะ โดยส่วนตัวเราเป็นคนมีสัมมาคาราวะ พูดจาก็มีหางเสียงพูดกับแม่นี่จะพูดดีมากๆแต่ก็ยังมิวายจะโดนหนักขนาดนี้ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: thailovesong ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:17:12 เป็นกำลังใจให้นะครับ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Kuroroman ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:19:31 อายุเท่าไรแล้วครับ ถ้าบรรลุนิติภาวะ มีงานทำ ก็หนีมาเลยครับ ถ้าพ่อแม่ผมเป็นแบบนี้ ผมจะหนีมาแบบไม่คิดเลยครับ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Tanut007 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:19:37 ผมโครตเศร้าเลย บ๊วยเอ้ย แม่ม ออกไปไหนมิได้ อยู่แต่ในห้องคอม เว็บยังมาล่มอีก เยี่ยม ใครถาม ??? ??? ปล. แซวเล่น นะตะเอง :wanwan024: :wanwan024: :wanwan024: :wanwan024: อยากโดนเหมือนคุณจิ๊บโดนไหม ? หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: galaxy ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:21:06 วันแม่ เมื่อวานที่ผ่านมาผมคิดว่าคุณคงทำความดีให้แม่เห็น เช่นกัน แม่รู้สึกอย่างไรบ้างครับ ลองถามแม่ดูนะครับ
แล้วก็บอกแม่ว่า แม่ทำไมต้องมาตบตีหนูด้วย ว่าอย่างเดียวยังไม่พอเหรอ... *ผมคิดว่าการถูกทำร้าย ลงไม้ลงมือถึงขั้น เอารองเท้าตบหน้า มันไม่ธรรมดาแล้วครับ ต่อไปนี้ผมไม่อยากให้คุณยอมแม่ต่อไปแล้ว ถ้าแม่ทำอะไรก็ จับมือเค้าไว้แล้วก็พูดกับเค้า เชื่อว่าคุณก็พูดดีอยู่แล้วครับ และ ร้อยทั้งร้อยแม่คุณต้องพูดว่า (อ๋อเดี๋ยวนี้คิดจะสู้เหรอ) คุณก็บอกไปว่า ไม่ไหวแล้วค่ะแม่..ด้วยเหตุผลหลายๆประการ ก็พูดไปน่ะครับ แต่คุณไม่ควรที่จะยอมแบบนี้อีกต่อไปแล้ว.. หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: SerBeSt ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:22:01 ปะ ตอนเย็นไป ลำสาลี กับ ผม
^^ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: marketting ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:22:51 ทุกปัญหาเราแก้ได้ครับ แต่ต้องใช้เวลาครับ ถึงเค้าจะด่า เค้าจะว่า เค้าจะตี เค้าคือแม่เรา
แม่ทำไรเราไม่ผิด ที่เค้าบังคับต่างๆ เค้าอยากเห็นลูกค้าเค้ามีหน้าที่การงาน << เป็นกำลังใจให้ครับ...สู้ๆ ครับ >> :wanwan003: :wanwan003: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: k_malee ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:26:37 ใจร่มๆ คับ
ทุกอย่างมีทางออกของมัน ค่อยๆ คิด :wanwan044: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: vava ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:28:25 อายุเท่าไหร่แล้วครับ
ขอโทษนะครับ แต่อ่านแล้วผมงงจริง ๆ ว่าถ้าไม่มีที่มาที่ไปยังไง คน ๆ นึงจะทำกับลูกขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย อยากบอกว่าให้สู้ ๆ แต่ก็รู้ว่าไม่รู้จะสู้ยังไงครับ เข้าใจความรู้สึกมาก ๆ เลยนะครับ เพราะผมเองก็โตมานอกบ้าน ครั้งแรกที่กลับมาอยู่ในบ้านเนี่ย มันสุด ๆ อ่ะครับ โดนทุกอย่าง แต่ตอนนี้เข้าได้กับทุกคนที่บ้านแล้วล่ะครับ ท่านก็เข้าใจเรามากขึ้นด้วย หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:29:03 มันไม่มีสาเหตุจริงๆนะคะ จิ๊บออกไปสมัครงานทั้งๆที่เป็นซีสในท้องกับในสมองทั้งอาเจียนด้วย เวลาไม่สบายแม่ถามว่าไม่เบื่อเหรอที่เป็นชาตืนี้มึงจะมีอะไรดีบ้าง เกิดมาทำไม อีตัวซวย
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: vuntex ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:29:55 เอาใจช่วยครับ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:32:01 มันไม่มีสาเหตุจริงๆนะคะ จิ๊บออกไปสมัครงานทั้งๆที่เป็นซีสในท้องกับในสมองทั้งอาเจียนด้วย เวลาไม่สบายแม่ถามว่าไม่เบื่อเหรอที่เป็นชาตืนี้คุณจะมีอะไรดีบ้าง เกิดมาทำไม อีตัวซวย พูดไม่ออก.. :P :P ร้องเป็นเพื่อนแล้ว กาน :'( :'( :'( :'( หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Aomiz ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:32:52 เป็นกำลังใจให้ครับ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: nocturne in the moonlight ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:39:35 ไม่รู้ใครว่าไง
ถ้าเป็นผม แล้วโดนทารุนแบบนี้นะ ผมย้ายหนีเลยครับ แล้วส่งเงินให้เค้ากินทุกเดือนดีกว่า ถือว่า เราตอบแทนที่เค้าให้เราเกิดมา แต่โดนแบบนั้นเสียสุขภาพจิต รับไม่ได้หรอก หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: vava ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:41:55 มันไม่มีสาเหตุจริงๆนะคะ จิ๊บออกไปสมัครงานทั้งๆที่เป็นซีสในท้องกับในสมองทั้งอาเจียนด้วย เวลาไม่สบายแม่ถามว่าไม่เบื่อเหรอที่เป็นชาตืนี้คุณจะมีอะไรดีบ้าง เกิดมาทำไม อีตัวซวย อย่าปล่อยให้คำพูดแง่ลบเหล่านั้นมันทำร้ายเราได้นะครับ อย่างน้อยเรารู้ว่าเราเป็นใคร เราเก่งแค่ไหน เราดีแค่ไหนก็พอแล้วครับ เพื่อเตือนตัวเราเอง วันนี้มีคนแค่ 1 คนที่มองเรา ในอย่างที่เราไม่ได้เป็น ถึงแม่คน ๆ นั้นจะเป็นแม่เราก็เถอะครับ แต่ให้คิดถึงคนรอบข้าง ที่เค้ารู้จักเราดี คิดถึงคนอื่นที่เค้าไม่ได้มองเราอย่างนั้นครับ ผมเคยเห็นคนมือบอนเอาป้าย "ส้วม" ไปติดไว้ที่ตู้โทรศัพท์แถว ๆ ในซอยบ้านผม แต่ผมไม่เคยเห็นใครเข้าไปนั่งอึในนั้นนะครับ ยังคงมีแต่คนเข้าไปโทรศัพท์เหมือนเคย แล้ววันนึง ป้ายมันก็หายไป เราก็เหมือนกันครับ ถึงจะมีใครเอาป้ายคำว่า "ชั่ว" มาแขวนคอให้เราก็ตาม แต่ถ้าเรารู้ตัวเองว่าเราไม่ได้เป็นอย่างป้ายนั้น มันก็ไร้ค่าครับ จะเป็นกำลังใจให้นะครับ เครียดมา มาคุยกันได้ตลอดครับ :wanwan003: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: korn_nan ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:46:28 พูดตรงๆ ทำข้อตกลงให้ชัด ว่าถ้าแม่ด่า แม่ว่า แม่ตี แม่ทำร้าย แบบมีเหตุผล ฟังเหตุผลของเรา เรารับได้กับการกระทำนั้น แต่ถ้าแม่ไม่มีเหตุผล ไม่ฟังเหตุผล บังคับเรา (ด่ารับได้) ตีหรือทำร้ายเราแบบเจ้าอารมณ์ เราคงต้องแยกทางกัน ไปคนละทาง เพราะดูแล้วแม่คงไม่ได้ตั้งใจให้เราเกิดมา เราจะได้ไม่เป็นตัวซวยของแม่อีกต่อไป ในความเห็นส่วนตัว ควรยึดเหตุและผลมากกว่าสายเลือด เหตุและผลหมายถึงการเลี้ยงดู อบรมสั่งสอน และอีกหลายๆ อย่าง แต่เพียงแค่...คลอดเราออกมาแล้ว...ไม่ทำหน้าที่ของผู้เป็นแม่เลย ให้คนอื่นเลี้ยงดูนี่ก็คิดหนัก แต่ที่ฟัง แม่เป็นคนส่งค่าเลี้ยงดู ทนได้ก็ทนครับ ทนไม่ได้ก็ต้องทน เมื่อทนไม่ไหวก็พิจารณาตามเหตุและผล คิดและตัดสินใจซัก 3 รอบ ก่อนค่อยดำเนินการ แค่อีกหนึ่งความเห็นครับ สู้ๆ ครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:51:20 จิ๊บไปพบจิตแพตย์หลายทีแล้ว คุณหมอบอกว่าให้พาแม่มาพบคนที่พบต้องเป็นแม่ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้
ขอเกริ่นเล่านิดนึงนะคะ เดิมทีจิ๊บมีบ้านซึ่งเป็นบ้านของแม่นั่นแหละ แต่มันอยู่กันคนละชั้นเวลาจะถูกตีพอจะหนีได้ แต่ผิดถูกยังไงจิ๊บจะเข้าไปกราบขอโทษแม่เสมอ ไม่ว่าแม่จะตบตีขนาดไหน ทีนี้แม่แยกกับพ่อพ่อเป็นคนญี่ปุ่นแรกๆก็ส่งเสียมาปัจจุบันพ่อหายสาบสูญไปแล้วค่ะ เลยไม่มีเงินส่งบ้านโดนยึดไป แต่มันผ่านมาสี่ห้าปีแล้ว จิ๊บสุขภาพไม่ดีมากๆแต่ช่วยเหลือรักษาพยาบาลตัวเองมาตลอดไม่เคยขอเเม่เลย เพราะถ้าแม่รู้ว่าป่วยหรือนอนโรงพยาบาลแม่จะไปด่าหมอแล้วให้ออกโรงบาลทันที ทุกครั้งจิ๊บจึงต้องโกหกแม่ว่าสบายดีทั้งที่ทรมานแทบตาย หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 16:57:43 ทีนี้พอบ้านถูกยึด ชีวิตเปลี่ยนไปหน้ามือเป็นหลังมืออย่างที่เคยตั้งกระทู้ไปนั่นแหละค่ะ จิ๊บไม่เคยทำงานอะไรเลย เคยทำก็เป็นงานพาร์ทไทมม์เพราะสุขภาพแย่มาก ทีนี้เลิกทำแล้วค่ะเพราะทานยาเยอะมันอ้วนพูดง่ายๆงานพิธีกรเค้าสั่งลดแต่เราต้องทานยาตลอดเวลา จิ๊บออกมาหาที่อยู่เองใกล้ๆบ้านเก่าทำใจไม่ค่อยได้ที่ชีวิตเป็นอย่างงี้แต่ก็ต้องปล่อยไป แล้วมาทำงานทางเน็ตเเละเรียนไปด้วยแค่นี้ก็พออยู่ได้รอให้เรียนจบก่อนจะไปสมัครงานประจำ ต่อมาหนึ่งปีที่ผ่านมาแม่มาอยู่ด้วยโดยนำสามีมาพักบ้างแม่มีสามีใหม่เป็นคนอังกฤษมาเมืองไทยสองเดือนครั้ง เวลามาแม่ก็พามาอยู่มานอนที่นี่เป็นเดือนอึดอัดมากๆ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Zigado ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:01:32 นานาจิตตัง
เรื่องแบบนี้ บางคนทนได้ก็ทน ถ้าหากทนไม่ได้ ก็อย่าไปยึดติดกับคำว่า กตัญญู หรือ อกตัญญู มากนัก การกตัญญูรู้คุณไม่ใช่การทนให้บุพการีตบตีโดยไม่มีสาเหตุ ข้อแนะนำ หนีได้ก็หนี ย้ายที่อยู่ใหม่ได้ก็ย้าย เบอโทรแม่ก็มี ติดต่อแม่ได้ ถึงเวลาก็โอนเงินให้ท่านใช้จ่าย ถ้าหากกลัวท่านไม่มีที่อยู่...อยู่ที่เดียวกัน แต่ตั้งเงื่อนไข ถ้าแม่ยังไม่หยุด หนูคงต้องไปให้แม่เลือกเอา :wanwan023: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Twenty-One ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:02:32 น่าสงสารจังเลยครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: PAGE ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:02:45 สวดมนต์ถือศีลครับ
ครอบครัวของเราจะคุยกันด้วยเหตุผลครับ ทำให้พี่น้องไม่เคยทะเลาะกัน ตั้งแต่เด็กแล้ว เราก็น้องสุดท้อง ปล.ไม่รวมพี่ๆที่ชอบแกล้ง :'( หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: zczc ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:03:43 คิดอยากทำอะไรก็ทำ ถ้ามันเศร้าขนาดนี้
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:03:55 แล้วพอแม่มาอยู่เค้าเห็นว่าขายของทางเน็ตได้เงินน้อย เพราะขายไม่ดี เค้าบอกว่าเค้าจะกู้เงินทำอะไรก็ไม่ได้เลยเคี่ยวเข็ญให้จิ๊บไปสมัตรงาน จิ๊บก็ไปเพราะถ้าไม่ไปถูกตีแน่ๆ
แม่บอกว่าเค้าแก่แล้วไปที่ไหนใครก็ไม่รับเค้าทำงานหรอก แล้วก็ว่าจิ๊บว่าอายุจะสามสิบแล้วทำไมไม่มีอะไรเลย เราบอกว่าอย่างน้อยก็มีที่ให้แม่อยู่แม่พักพิง แม่ก็ว่าเราลำเลิกบุญคุญ ที่เราไม่ได้ทำงานเพราะเรียนไม่จบ เรียนไม่จบเพราะป่วยหนักเคยเดินไม่ได้ตั้งปีนึง นี่จิ๊บจะจบแล้วช้าหน่อยแต่พยายามอยู่ค่ะ แต่เเม่ก็มาตบตีด่าว่าหยาบคายตลอด แถมพอเราโดนตีเราต้องเป็นฝ่ายออกไปเองแล้วกลับมากราบขอโทษด้วยถึงจะอยู่ต่อได้ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Fashion ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:04:58 ทรมานกันชัดๆ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Fashion ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:07:03 ก่อนหน้า มีเรื่องอะไรกันเหรอครับ ถึงได้เป็นแบบนี้
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: gwz02 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:07:27 แนะนำ เอาหนังสือธรรมมะ ให้แม่อ่าน อ่านเรื่องเวนกรรม
รักลูกเป็นสิ่งที่ดี แต่การบังคับลูกมากๆเกิดทน.. :wanwan014: มันไม่ใช่รัก บังคับจนให้ลูกทุกข์แบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่ถูกตรง บอกตรงๆไปเลยกล้าพูดในสิ่งที่ถูกตรงสมควร หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:07:37 กระทู้ดราม่า ชัดๆ :'( :'(
ยาย อย่าเล่าดิ อิน นะนี่... แต่ถ้าช่วยให้ระบายก็ ยินดี (ตามอ่านอยุ่ :P) สู้ๆ นะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Tanut007 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:08:05 มันไม่มีสาเหตุจริงๆนะคะ จิ๊บออกไปสมัครงานทั้งๆที่เป็นซีสในท้องกับในสมองทั้งอาเจียนด้วย เวลาไม่สบายแม่ถามว่าไม่เบื่อเหรอที่เป็นชาตืนี้คุณจะมีอะไรดีบ้าง เกิดมาทำไม อีตัวซวย พูดไม่ออก.. :P :P ร้องเป็นเพื่อนแล้ว กาน :'( :'( :'( :'( ......... แล้วเมิงพาออกนอกประเด็นทามมาย >:( >:( >:( ไม่เป็นไรนะครับพี่สาว น้องชายคนนี้จะเป็นกำลังใจให้ :wanwan019: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: GoogleBot ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:09:04 จขกท อายุเท่าไหร่แล้ว แม่ทำไมยังดีอยู่ (โทดนะ แม่ยังอยู่กะพ่อไหม)
แต่ยังไงก็พยายามใช้ความดีเข้าสู้นะครับ สู้ ๆๆ อ้อ จขกท ถ้าโสด ก็หาสามีได้แล้วนะครับ เผื่อช่วยได้... หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:09:21 คิดถึงยายอ่ะค่ะ ยายใจดี ใจเย็นน่ารัก แต่ยายก็หนีเเม่เช่นกัน เพราะแม่ก็ด่ายาย :wanwan023:
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:09:36 มันไม่มีสาเหตุจริงๆนะคะ จิ๊บออกไปสมัครงานทั้งๆที่เป็นซีสในท้องกับในสมองทั้งอาเจียนด้วย เวลาไม่สบายแม่ถามว่าไม่เบื่อเหรอที่เป็นชาตืนี้คุณจะมีอะไรดีบ้าง เกิดมาทำไม อีตัวซวย พูดไม่ออก.. :P :P ร้องเป็นเพื่อนแล้ว กาน :'( :'( :'( :'( ......... แล้วเมิงพาออกนอกประเด็นทามมาย >:( >:( >:( ไม่เป็นไรนะครับพี่สาว น้องชายคนนี้จะเป็นกำลังใจให้ :wanwan019: อ่าว...ชักใบ ให้ เรือเสีย ไอนี่ :( :( หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Pirates of the Amazon ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:12:57 โดยปกติ แม่จะต้องมีความรักลูกโดนธรรมชาติ ขนาดสัตว์ยังรักลูกมันเลย
แต่กรณีเจ้าของกระทู้... ผม no comment คนเรามีสิทธิส่วนบุคคล การกระทำแบบนี้ผมถือว่าละเมิดสิทธิส่วนบุคคลขั้นรุนแรง หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: gwz02 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:13:53 ลืม เพิ่งเคยเห็นกรณีแหะ สมัยนี้ยังมีอีกเหรอเนี้ย นึกว่าจะมีแต่ในละครซะอีก
ถ้าเป็นผม โดนบังคับแบบนี้ ผมจะยิ่งนิ่งเหมือนก้อนหินแบคนไร้อนาคตไปเลย ไม่ใช่ไปติดยา โดนตึกตายนะ ทำประชดไปเวลาถูกด่า แล้วก็ไปทำสิ่งที่เราชอบ ทำไปจนกว่าจะสำเร็จ พอถึงตอนนั้นก็เงียบได้เอง หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: smaller ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:16:11 สายด่วนสุขภาพจิต 1667 - กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข
เรื่องนี้ ต้องอาศัยผู้เชี่ยวชาญแล้วครับ ลองปรึกษาดูครับ เผื่อเขาจะมาช่วยแก้ปัญหาให้ได้ แต่ทางที่ดี ไปปรึกษาด้วย ตนเอง แล้วลากเจ้าหน้าที่ไปดูเลยครับ ราชการต้องเข้าใจ ว่าคนใช้บริการกันเยอะ หรือว่าจะ มูลนิธิ ปวีณา ก็ได้นะครับ 1134 หรือว่า มูลนิธิเพื่อนหญิง 386/61-62 ซ.รัชดาภิเษก 42 (ซอยเฉลิมสุข) ถ.รัชดาภิเษก แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900 โทร. 0-2513-1001 โทรสาร. 0-2513-1929 หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: ความว่างเปล่า ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:18:24 ผมก็เคยโดนนะครับ พ่อแม่ไม่รักครับ T^T ทำอะไรผิดตลอด และท่านก็เป็นประเภทเรียกร้องความสนใจ
โดยเฉพาะท่านพ่อครับ - - ใครไม่สนใจ ก็จะพยายามเรียกร้องความสนใจ ไม่ผิด ก็จะทำให้ผิดครับ ไม่มีใครเถียงสู้พ่อผมได้สักคน เพราะเป็นอาร์ตตัวพ่อครับ เกือบจะชนะ แต่สุดท้ายก็มาแพ้ = =" เคยโดนแบบหนักสุดๆ คือ ขังผมไว้ในห้อง ไม่มีอะไรสักอย่าง คือมีแต่โทรศัพท์ติดตัว[แต่ใช้ทำอะไรไม่ได้] ไม่ได้ทานข้าวมา 3 - 5 วันเนี้ยแหละครับ แต่ก็โดนแม่มาง้อ - -" และก็ยังโดนพ่อกัดอยู่ครับ [แต่ยังดีที่รอดมาได้ เพราะน้ำช่วยชีวิต =0="] และยังโดนอีกหลายอย่าง แต่ส่วนมากก็จะเถียงกันไปเถียงกันมา แต่ทางออกของผมที่คิดว่าดีที่สุดคือ ความเงียบ ผมใช้แบบนี้ทุกครั้งครับ ถ้าทะเลาะกับพ่อมา ผมจะหาย เงียบ ไม่คุย ไม่สนใจ นานๆสุด จนท่านก็จะพยายามมาสนใจครับ แต่พอเราเริ่มไปสนใจ มันก็จะเอามาอิหรอบเดิม คือ เรียกร้องความสนใจและหาเรื่องทะเลาะ ทำงานได้เงินมาเอง ก็โดนแม่บอกว่า ไปโกงใครเข้ามา ระวังเป็นหนี้ [ไม่เคยภูมิใจลูกตัวเอง หรือชมลูกตัวเองสักครั้ง] เรียนมาได้เกรดดีๆก็ตอนประถมมันง่ายนิหว่าา ก็ดีครับ พ่อก็ยังชมว่าเก่ง หรือไปโอ้อวดชาวบ้านเข้าบ้าง แต่พอขึ้นมัธยมมาหรือยังเรียนต่อที่โรงเรียนเดิน ก็หาว่า โง่ ดูเพื่อนๆเค้าพัฒนาไปถึงไหนแล้ว ไม่เก่ง หรืออะไรต่อมิอะไรเยอะครับ ยังเคยโดนกัดแบบว่า ให้เงินขอทาน ยังดีกว่ามาให้เงินผม ก็เคยโดนประมาณนี้ด้วย ฮ่าๆ นี่แหละครับ บทหนึ่งของชีวิต ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ จขกท.นะครับ ทนไม่ได้ก็อย่าทนครับ ชีวิตเป็นของเรา... หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Tanut007 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:19:29 มันไม่มีสาเหตุจริงๆนะคะ จิ๊บออกไปสมัครงานทั้งๆที่เป็นซีสในท้องกับในสมองทั้งอาเจียนด้วย เวลาไม่สบายแม่ถามว่าไม่เบื่อเหรอที่เป็นชาตืนี้คุณจะมีอะไรดีบ้าง เกิดมาทำไม อีตัวซวย พูดไม่ออก.. :P :P ร้องเป็นเพื่อนแล้ว กาน :'( :'( :'( :'( ......... แล้วเมิงพาออกนอกประเด็นทามมาย >:( >:( >:( ไม่เป็นไรนะครับพี่สาว น้องชายคนนี้จะเป็นกำลังใจให้ :wanwan019: อ่าว...ชักใบ ให้ เรือเสีย ไอนี่ :( :( หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: gabriel ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:19:59 คนเราเนอะ เลือกเกิดไม่ได้ เห็นใจนะครับ
แต่ยังไงเขาก็แม่ แต่แม่แบบนี้เป็นผมก็ทนไม่ได้จริงๆ ยังไงก็อดทนเอานะครับ สู้ๆ :wanwan003: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:20:18 ผมซิครับผ่านชีวิตแบบนี้มาได้สบาย ๆ แม่ผมประวัติไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ทำให้พ่อหย่ากับแม่ตอนนี้ก็ 30 ปีผ่านไปแล้วครับ ถึงแม้ว่าพ่กับแม่หย่ากันไปแล้วแต่ผมรู้ว่าแม่
รักผมมากแล้วยังคิดถึงอยู่ตลอด ปีแรก ๆ ประมาณปี 2524 ไดัมั้งตอนนั้นพ่อกับแม่หย่ากันไปแล้ว ผมอยากเจอแม่มากตอนนั้นอยู่ ป. 2 ได้ อาบอกว่าจะพาผม ไปเยี่ยมแม่ที่ทำงานแต่แล้วก็เกิดเปลี่ยนใจเพราะปวดฟัน แต่ผมไม่ยอมอาไม่พาไปแต่ทั้งตัวและใจของผมไปแล้ว ผมก็อาบน้ำแต่งตัวออกจากบข้านเลยไม่สนใจใครแล้วแต่ จำได้ว่ามีเงินอยู่ 1 บาท และแล้วอาที่ปวดฟันทนไม่ได้ที่เห็นผมทำแบบนั้น ก็รีบปิดบ้านแล้วรีบวิ่งออกมา แล้วพาผมไปหาแม่ที่ทำงานวันนั้นผมมีความสุขมากเลย แต่วันถัดไปซึ่งเป็นวยันอาทิตย์ ผมเห็นพ่อทะเลาะกับอาที่อาพาผมไปหาแม่แล้วพ่อก็โมโหเขี้ยงแก้วกาแฟแตก สภาพนั้นผมก็ไม่รู้ทำอย่างไรสภาพนั้นทุกคนไม่มีทางเลือก เพราะถ้าผมอยากเจอแม่ผมก็ต้องทำแบบนั้นแหล่ะ แล้วอาก็คงรู้ว่าถ้าไม่ให้ผมไปหาแม่ก็ต้องเอาผมไปล่ามโซ่ไว้สถานเดียวแล้วถ้าพ่อรู้ก็ต้องดุอาอีก พ่อก็ไม่มีทางเลือกเพราะ รู้สึกว่าทางแฟนใหม่ของพ่อสมัยนั้นยื่นคำขาดว่าถ้าจะแต่งงานกันต้องไม่ให้ผมไปเจอแม่ ผมเองก็อัดอั้นตันใจเลือกอะไรไม่ได้เลย เพราะผมอยู่กับพ่อแล้วจะให้ผมลืมแม่ผู้ให้ กำเนิดพูดได้คำเดียวเป็นไปไม่ได้แล้ว ที่พ่อเขวี้ยงแก้วกาแฟแตกระบายอารมณ์ก็ทำให้ผมเจ็บจนพูดไม่ออก แต่เนื่องจากผมเป็นเด็กก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ทันไปเสีย แล้วแกล้งถามอ าว่า "อะไรนั่น" พร้อมชี้นิ้วไปที่ซากถ้วยกาแฟเพราะพ่ออาจจะโมโหเพิ่มขึ้นก็ได้ ผ่านเหตุการณ์นั้นทำให้ผมไม่อยากอยู่กรุงเทพ แล้วย้ายไปอยู่กับคุณย่าช่วงปี 2526 - 2528 จนกระทั่งจบ ป 6. เมื่อผมกลับมาอยุ่ กทม. ตอน ม.1 อีก ตอนนั้นพ่อกับแฟนใหม่แต่งงานกันแล้ว ผมก็กลับมาอยู่กับแฟนใหม่ของพ่อในฐานะแม่เลี้ง ตอนแรก ๆ แม่เลี้ยงก็ พยายามสปอยผมทุกอย่าง แต่ทำอย่างไรผมก็ไม่มีทางลืมแม่แท้ ๆ ได้ จานั้นผมก็ขอให้อาคนโน้นคนนี้ช่วยพาผมไปหาแม่ตลอด แล้วอา ๆ ทั้งหลายก็ตค่างโดนตำหนิมาตลอด จนกระทั่งผมเรียนจบ ม. 3 แล้วขึ้นปวช. ทีนี้ผมไปหาแม่เองเลยไม่มีใครห้ามผมได้อีกแล้ว แม่เลี้ยงก็ยังพูดกรอกหูในทำนองที่ว่า จะให้ผมเลือกระหว่างสมบัติกับความสัพันธ์กับแม่ ผมก็ไม่ลังเลเลยที่จะเลือกแม่เป็นแน่แท้ หลังจากนั้นแม่เลี้ยงก็รู้แล้วว่าทำอย่างไรก็ไม่อาจเอาชนะใจผมได้ ก็ไปปรึกษากับยายเลี้ยงแล้วไปขอลูกของคนอื่นมาเลี้ยงตั้งแ่แบเบาะ เพราะ แม่เลี้ยงเป็นมะเร็งที่ปากมดลูกจึงมีลูกเองไม่ได้ ส่วนหนึ่งที่พอจะอนุมานได้ว่าจะทำให้ผมเป็นทุกข์ เพราะแม่เลี้ยงเสี้ยมน้องตั้งแต่แรกเกิดเลยว่าื "อย่ามาเอาอย่างพี่หนึ่งนะ เพราะพี่หนึ่งไม่ ดีอย่างนั้นอย่างนี้" แน่นอนล่ะตอนนั้นผมยังไม่ได้ปฏิบัติธรรมก็เลยเป็นทุกข์ยิ่งนัก แต่ด้วยสภาพที่ไม่สมประกอบของร่างกายของผมเองก็จำใจที่จะอยู่ต่อไป แต่แล้วความทุกข์ก็เริ่มมาเยื่อน แม่เลี้ยงตั้งในอีกไม่นานต่อมา เพราะน้องที่เอามานั้นกลับร้ายสุดบรรยาย ดื้อสุด ๆ แม่เลี้ยงก็เริ่มใช้อารมณ์กับน้องมากขึ้น ยายเลี้ยงก็อึดอัดใจไม่รู้จะทำอย่างไร ส่วนผมตอนนั้นยังไม่ปฏิบัติ ธรรม ใจลึก ๆ ก็รู้สึกสมน้ำหน้า จนกระทั่งผมได้ปฏิบัติธรรมอย่างถูกต้องแล้ว ทำให้ผมสามารถล้างปมแค้นพ่อลงไปได้อย่างสิ้นเชิง ที่แค้นเพราะพ่อเป็นส่วนหนึ่งที่กีดกันผมไม่ให้ไปเจอแม่ด้วย ส่วนแม่เองก็พยาบาทพ่อเพราะแม่รู้ตลอดว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม แล้วตอนบั้นปลายชีวิตของแม่ ผมได้ใช้ความพยายามอย่างยิ่งที่จะแนะนำให้แม่ทำสมาธิ ปีแล้วปีเล่าแม่ก็ไม่เคยเชื่อ ผมก็ไม่เตยย่อ ท้อจนกระทั่งก่อนแม่ตาย 2 ปี แม่ก็ได้ลงมือทำตามที่ผมบอก แล้วผมค่อย ๆ บอกแม่ว่าที่แม่ป่วยจนทรุดหนักด้วยอาการเบาหวานนั้นเป็นเพราะแม่ยังพยาบาทพ่อไม่เลิก แม่ก็บ่นว่าอยากตาย ผมก็บอกว่าไม่ให้แม่ตายหรอกถ้ายังไม่เลิกพยาบาทพ่อ ในที่สุด ก่อนแม่ตายแม่ก็ทำได้อย่างที่ผมบอก แล้วแม่ก็จากโลกนี้ไปโดยที่ไม่มีใครเชื่อเลยว่าแม่จะตายจึงไม่มใีใครยื้อชีวิตแม่ไว้ เพราะแม่บอก ก่อนตาย 1 วันว่าจะไปแล้วนะก็ไม่มีใครสน แล้วเรื่องของผมกับคนที่บ้านยังดำเนินต่อไป น้องก็ร้าสยขึ้นเรื่อย ๆ คบเพื่อนเก ดมกาว ไม่ไปเรียนหนังสือ ฯลฯ ไม่เห็นจะเอาแบบผมซักอย่าง ทั้งบ้านมีพ่อ แม่เลี้ยงและยายเลี้ยงก็ยัง เป็นทุกข์ต่อไปจากเหตุที่มาจากพฤติกรรมของน้อง ส่วนผมเงเป็นคนเดียวที่อยู่ในบ้านอย่างมีความสุข แล้วผมก็ตัดใจไปนานแล้ว ใครอยากยกสมบัติอะไรให้ใครผมก็ไม่สนแล้วปฏิบัติธรรมลูกเดียว นี่เป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้ผมเชือในแนวทางปฏิบัติของผมอย่างเหนียวแน่นแล้วนี่เป็นเหตุหนึ่งที่ทำให้ผมเข้าใจความทุกข์แล้วเข้าใจสภาวะพ้นทั้งทุกข์และพ้นทั้งสุขในเวลาต่อมา พ้นทุกข์และพ้นสุขรวมกันเรียก ว่าสภาวะเสวยวุมุติสุข แล้วเป็นเหตุที่ทำให้ผมดูเหมือนว่าจะไม่ฟังเสียงใคร ๆ ด้วย ก็เพราะผมรู้ยู่เต็มอกว่าเมื่อก่อนผมเป็นอย่างไรแล้วปัจจุบันผมเป็นอย่างไร ไม่มีใครมารู้กับผมด้วยหรอก หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: konnont ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:21:16 อ่านแล้วได้แต่เศร้าใจ เหนื่อยใจแทน
แต่ไม่รู้จะช่วยได้อย่างไร เป็นกำลังใจให้นะครับ ขอให้เข้มแข็งไว้ ค่อยๆคิดแก้ปัญหาไป มันน่าจะพอมีหนทางแก้ไขได้บ้าง ปล. ยายยังอยู่ไหมครับ ขอย้ายตัวเองไปอยู่กับยายจะดีไหม หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:22:16 เราก็ว่า มัคทายก หายไปไหน.... ตามหลัก ต้องมาแล้ว
ที่แท้ แอบไปพิมพ์ อยู่นี่เอง ขอตัวไปอ่านก่อน :P หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:22:39 ผมก็เคยโดนนะครับ พ่อแม่ไม่รักครับ T^T ทำอะไรผิดตลอด และท่านก็เป็นประเภทเรียกร้องความสนใจ โดยเฉพาะท่านพ่อครับ - - ใครไม่สนใจ ก็จะพยายามเรียกร้องความสนใจ ไม่ผิด ก็จะทำให้ผิดครับ ไม่มีใครเถียงสู้พ่อผมได้สักคน เพราะเป็นอาร์ตตัวพ่อครับ เกือบจะชนะ แต่สุดท้ายก็มาแพ้ = =" เคยโดนแบบหนักสุดๆ คือ ขังผมไว้ในห้อง ไม่มีอะไรสักอย่าง คือมีแต่โทรศัพท์ติดตัว[แต่ใช้ทำอะไรไม่ได้] ไม่ได้ทานข้าวมา 3 - 5 วันเนี้ยแหละครับ แต่ก็โดนแม่มาง้อ - -" และก็ยังโดนพ่อกัดอยู่ครับ [แต่ยังดีที่รอดมาได้ เพราะน้ำช่วยชีวิต =0="] และยังโดนอีกหลายอย่าง แต่ส่วนมากก็จะเถียงกันไปเถียงกันมา แต่ทางออกของผมที่คิดว่าดีที่สุดคือ ความเงียบ ผมใช้แบบนี้ทุกครั้งครับ ถ้าทะเลาะกับพ่อมา ผมจะหาย เงียบ ไม่คุย ไม่สนใจ นานๆสุด จนท่านก็จะพยายามมาสนใจครับ แต่พอเราเริ่มไปสนใจ มันก็จะเอามาอิหรอบเดิม คือ เรียกร้องความสนใจและหาเรื่องทะเลาะ ทำงานได้เงินมาเอง ก็โดนแม่บอกว่า ไปโกงใครเข้ามา ระวังเป็นหนี้ [ไม่เคยภูมิใจลูกตัวเอง หรือชมลูกตัวเองสักครั้ง] เรียนมาได้เกรดดีๆก็ตอนประถมมันง่ายนิหว่าา ก็ดีครับ พ่อก็ยังชมว่าเก่ง หรือไปโอ้อวดชาวบ้านเข้าบ้าง แต่พอขึ้นมัธยมมาหรือยังเรียนต่อที่โรงเรียนเดิน ก็หาว่า โง่ ดูเพื่อนๆเค้าพัฒนาไปถึงไหนแล้ว ไม่เก่ง หรืออะไรต่อมิอะไรเยอะครับ ยังเคยโดนกัดแบบว่า ให้เงินขอทาน ยังดีกว่ามาให้เงินผม ก็เคยโดนประมาณนี้ด้วย ฮ่าๆ นี่แหละครับ บทหนึ่งของชีวิต ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ จขกท.นะครับ ทนไม่ได้ก็อย่าทนครับ ชีวิตเป็นของเรา... แต่ตอนนี้ไม่โดนดุแล้วใช่ป่าวคะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:23:09 มันไม่มีสาเหตุจริงๆนะคะ จิ๊บออกไปสมัครงานทั้งๆที่เป็นซีสในท้องกับในสมองทั้งอาเจียนด้วย เวลาไม่สบายแม่ถามว่าไม่เบื่อเหรอที่เป็นชาตืนี้คุณจะมีอะไรดีบ้าง เกิดมาทำไม อีตัวซวย พูดไม่ออก.. :P :P ร้องเป็นเพื่อนแล้ว กาน :'( :'( :'( :'( ......... แล้วเมิงพาออกนอกประเด็นทามมาย >:( >:( >:( ไม่เป็นไรนะครับพี่สาว น้องชายคนนี้จะเป็นกำลังใจให้ :wanwan019: อ่าว...ชักใบ ให้ เรือเสีย ไอนี่ :( :( :wanwan038: :wanwan038: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: RiceX ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:23:24 สายด่วนสุขภาพจิต 1667 - กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข เรื่องนี้ ต้องอาศัยผู้เชี่ยวชาญแล้วครับ ลองปรึกษาดูครับ เผื่อเขาจะมาช่วยแก้ปัญหาให้ได้ แต่ทางที่ดี ไปปรึกษาด้วย ตนเอง แล้วลากเจ้าหน้าที่ไปดูเลยครับ ราชการต้องเข้าใจ ว่าคนใช้บริการกันเยอะ หรือว่าจะ มูลนิธิ ปวีณา ก็ได้นะครับ 1134 หรือว่า มูลนิธิเพื่อนหญิง 386/61-62 ซ.รัชดาภิเษก 42 (ซอยเฉลิมสุข) ถ.รัชดาภิเษก แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพฯ 10900 โทร. 0-2513-1001 โทรสาร. 0-2513-1929 แนะนำเลยครับ 8) หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:27:56 จุ๊บจิ๊บเคยแบบมันอัดอั้นมาก ทำไรไม่ได้พอแม่ด่าหนักๆเลยกรีดร้องดังมากแบบร้องเลย มันเก็บกดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แม่บอกว่า อีบ้า มึงอ่ะมันบ้า หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: vava ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:30:09 จุ๊บจิ๊บเคยแบบมันอัดอั้นมาก ทำไรไม่ได้พอแม่ด่าหนักๆเลยกรีดร้องดังมากแบบร้องเลย มันเก็บกดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่เป็นไรครับ ระบายมันออกมาครับแม่บอกว่า อีบ้า คุณอ่ะมันบ้า คนที่นี่ใจด ใจดี มีเยอะ พร้อมรับฟังเสมอครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: WPDSign ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:50:57 อ่านทุก คห.ของคุณ lamerryroom แล้วเคร้าครับ นึกถึงผมตอนเด็กๆ โดนสารพัด แต่แม่มีเหตุผลน่ะ เพราะผมชน ดื่อ มากๆเลย
อ่าน คห. จขกท. แล้วไม่รู้จะให้ คห. อย่างไรดี สงสารครับ ที่สำคัญเลยผมว่าน่ะ ดวงชตา ของคุณ lamerryroom ไม่ถูกกับแม่เอามากๆเลยน่ะครับ ต้องทำใจให้ปลงครับ ยอมรับชตากรรม เพราะเราได้เกิดมาร่วมทุกร่วมสุขกับแม่ ถึงแม่คนนี้จะเป็นอย่างไร ก็ต้องพยามหาเหตผลให้แม่ยอมรับให้ได้ แต่จริงๆ เหตการณ์ในลักษณะนี้ต้องอยู่หางอย่างเดียวครับ ถึงจะลดเหตุปะทะได้ และก็พยามทำให้เค้าคิดถึงเรา เมื่อเราไม่ได้อยู่กับเค้า แต่ก็ลำบากอีกเพราะเห็นบอกว่าแม่แก่แล้ว หากเรียนอยู่ถึงปวยก็พยามเรียนให้จบน่ะครับ เพราะเป็นสิ่งสำคัญมากในภายหลัง ซึ่งพยามทำให้แม่เห็นว่าเราพยามเพื่อแม่แค่ใหน เรียนจบแล้วมันเป็นแรงบันดานใจอย่างหนึ่ง เพราะการเรียนให้จบตามที่ตั้งใจเป็นความฝันของเกือบทุกๆครับ ถึง จขกท.จะอยู่ภายใต้แรงกดดันก็ตาม สู้ๆน่ะครับ เมื่อเรียนจบแล้ว ส่วนเรื่องทำงาน หากไม่ค่อยสบายพยามทำงานออนไลน์นี้แหละครับ แต่พยามลดความเครียดลงเพื่อไม่ให้กระทบกับอาการป่วย เป็นกำลังใจให้น่ะครับ +1 ให้ครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: KonRaiNamJai ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:54:10 ตอนนี่ ต้องอยู่ด้วยเพราะว่า ป่วย จนไม่สามารถดูแลตัวเองไหวหรือป่าวครับ?
ยั่งมั่นใจหรือป่าวว่าพอทำงานไหว สภาพร่ายการ+สภาพจิตใจ ตอนนี่น่าเป็นห่วงมากเลยอ่า.. คิดว่าในหัวคุณคงมีความคิดหลายๆอย่างขัดแย่งกันอยู่เช่น อยากหนีออกไป ถึงจะมีที่อยู่ก็ห่วงแม่ อีกเพราะท่านก็อายุมาก แล้วแน่นอนท้าพลานใส่คุณแบบนี่ได้ รอบๆตัวก็คงเป็นเช่นกัน เลยไม่ไปไหนเพราะอย่างน้อยก็ยังมีคนดูแลกัน แต่พอคิดว่าเราทำตัวดีแล้วก็ยังโดนด่าได้ตลอด ทั้งที่คิดว่าไม่ได้ทำอะไีร..ผิด.. อยากคุยด้วยก็ว่าเถียง เงียบก็ว่าไม่สนใจ? จะไปก็ไม่ไห้จะอยู่ ก็บอกตัวถ่วง ราวๆนี่ใช่ม่ะครับ? หลายๆคนก็คงเคยเป็นละครับ ผมเองก็เคยมีช่วงเวลาแบบนั้น แต่ผมเองเป็นผู้ชาย และ ไม่ได้ป่วย เพราะงั้นมันถึงได้ชิวกว่า ..ผมว่าตอนนี่มันถึงจุดที่น่าจะคิดได้แล้วว่าสิ่งที่เค้าทำกับคุณมันเกินไป น่าจะร้องเรียนได้แล้วนะครับ อาจดูไม่ดี แต่อย่างที่บอก สภาพร่ายการ+สภาพจิตใจ มันแย่แบบนี่ตัวคุณคงไปก่อนคุณแม่แน่ๆ ท้าอยากเอาเรื่องบาปบุญมาพูด ตายก่อนพ่อแม่นี่บาปสุดๆละครับ เพราะงั้นคิดแบบนี่ก่อนดีกว่า เอาไห้ตัวเองรอดก่อนแล้วไปช่วยทีหลังได้ครับ ผมคิดว่าอาการของแม่คุณก็น่าจะพวกความเครียดสะสม ทำอะไรแล้วรู้สึกสบายใจก็ทำไปไม่สนคนอื่น ไม่อยากระบุว่าเป็นอาการทางจิตนะครับ แต่ก็นะนำว่าควรอยู่แยกกันอ่าครับ ไม่พูดว่าอยากช่วยนะครับแต่ไห้กำลังใจ สู้ต่อไปนะครับ จิตไม่สงบ ไม่พบหรอกครับ พระธรรม เพราะงั้นอยากไปหวังเผิ่งตอนนี่เอาตัวไห้รอดก่อนครับเรื่องอื่นว่ากันอีกที หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: noomkung ที่ 13 สิงหาคม 2010, 17:56:14 :P เห็นใจครับ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: galaxy ที่ 13 สิงหาคม 2010, 18:01:21 เป็นกำลังใจให้ครับ เรียนจบ หางานทำ แล้วก็ รักษาสุขภาพร่างกาย ตัวเองครับ
ไม่ต้องใส่ใจกับแม่มาก อย่างีท่ผมบอก หน้าแรก หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: dummy ที่ 13 สิงหาคม 2010, 18:13:23 ใจเย็นๆนะคะ คิดเลยว่า คุณไม่ใช่คนโชคร้ายที่สุดในโลก
อย่างน้อยก็มียายให้คิดถึง มีคนในบอร์ดให้ระบาย มีวันพรุ่งนี้ให้สู้ต่อไป บางคน แม้แต่วันพรุ่งนี้ ยังไม่รู้ว่าจะมาเยือนหรือเปล่า ไม่มีใครสักคนที่จะมารับฟัง ไม่มีใครสักคนให้ความทรงจำที่ควรคิดถึง คุณอาจจะโชคร้ายกว่าหลายคน แต่ในขณะเดียวกัน คุณก็โชคดีกว่าหลายๆคนมาก นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :wanwan017: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 18:49:25 ขอบคุณทุกท่านมากนะคะ เงียบไปนี่โดนด่าอีกหล่ะค่ะ วันนี้ไม่ค่อยหยาบเท่าไร แต่ถ้าเมื่อกี๊เถียงไปหละโดนแน่เคยมีบางทีแม่ก็ยกเท้าถีบหัวเลยค่ะ สาบานว่าไม่มีเรื่องไรจริงๆคืดบางทีแม่ว่ามาก ทนไม่ไหวก็เถียงแต่เถียงแบบดีๆ ก็โดนเลยค่ะ คือเถียงแม้แต่คำเดียวไม่ได้เลย :wanwan023: :wanwan023:
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: อุ้ม ที่ 13 สิงหาคม 2010, 18:55:40 เป็นกำลังใจให้ค่ะ พูดยากเหมือนกัน เจอแบบนี้
คิดซะว่าที่เราเป็นแบบนี้เพราะกรรมเก่าเป็นตัวกำหนด ไม่มีอะไรเกิดขึ้นโดยบังเอิญ แบบไม่มีเหตุผลหรอกค่ะ ชาติก่อนเราอาจเคยทำไม่ดีกับท่าน ชาตินี้ถึงต้องชดใช้ เถียงก็จะโดนหนัก พยาพยามเฉย และเงียบให้มากที่สุดค่ะ ทำให้เห็นว่าเราไม่สนใจในการกระทำของท่าน ทำเหมือนทองไม่รู้ร้อนน่ะค่ะ เหอ ว่างๆก็ลองหาไปวัด ไปปฎิบัติธรรม ถือศีล8ดูค่ะ ถ้าข้างนอกมันวุ่นวายนัก ก็สงบจากข้างในดีกว่า สู้ๆค่ะ :) หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: imodernlamp ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:00:21 เราเปลี่ยนนิสัยแม่ไม่ได้นะครับ ถ้าทำอะไรรุนแรงอาจจะเสียใจภายหลังได้
แนะนำได้อย่างเดียว "แต่งงานครับ" ไม่ได้มุขนะ ตอนนี้แม่ยังคิดว่าเราเป็นเด็กอยู่เลย และมีสิทธิที่จะสั่งสอน จนถึงตบตีครับ ถ้าแต่งงานแล้ว แม่จะเปลี่ยนความคิดนะครับ อย่างน้อยก็จะรู้สึกว่าคุณไม่ใช่ลูกเค้าคนเดียวแล้ว แต่เป็นภรรยาของคนอีกคนนึงด้วยครับ ปล. อย่าเครียดมากนะครับ เสียสุขภาพ ทำใจๆ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: GigBoT ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:01:55 ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ ต้องพบทางออกที่ดีที่สุดของปัญหา สักวันนึงแน่นอนครับ :wanwan003:
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: songuru ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:06:44 หนีออกจากบ้านดีกว่า คุยกันไม่รู้เรื่อง ละเป็นแบบนี้ เป็นผม ไม่ทนหรอก ไปเช่า อยู่ที่ไหนก็ได้ แบบนี้ไม่ไหว ไม่มีสมาธิในการทำงานแน่ ๆ อย่า ทนครับ เราจะเครียดจนไม่ได้ทำ อะไร ไม่มีใครว่า คุณ เป็นคนอกตัญญูหรอกครับ เงิน ค่อย ส่งไปให้แม่ใช้ เอา
ปล.แค่คำแนะนำนะครับ เอาไปคิดดูครับ :P :P หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: subup ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:23:11 :wanwan031:
เหอๆ มองให้เป็นขำขำไป -..- ยังไงเขาก็แม่เนอะ คนแย่กว่าเรามีแยะเนอะๆ เขาจะตี เราก็วิ่งหนี เขาด่าก็ยัดหูฟังเปิดเพลงดังๆ -.- เขาจะเฟี้ยงของใส่ เอาเลยเฟี้ยงมา เราคอยหลบ ถ้าไม่ไหว เดินออกจากบ้านไปร้านเน็ต รอเวลาเขาหลับ กลับมาทำต่อที่บ้าน เชื่อสิ สักวันเขาก็ต้องหยุึดทำแบบนั้น :wanwan012: สู้ๆ - -* หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: m_manthai ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:28:47 ทะแม่งๆ คุณพอหาเงินซื้อข้าวกินได้ไหม หนีไปอยู่คนเดียวเสียเหอะ กรณีนี้มัน พิลึกกึกกือ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:32:01 ทะ:Xๆ คุณพอหาเงินซื้อข้าวกินได้ไหม หนีไปอยู่คนเดียวเสียเหอะ กรณีนี้มัน พิลึกกึกกือ :P :P หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Tanut007 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:34:33 หาแฟนครับพี่ แนะนำ บ๊วยเลย หน้าตาดูดีนิ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:38:04 หาแฟนครับพี่ แนะนำ บ๊วยเลย หน้าตาดูดีนิ >< บ๊วยมีแฟนแล้วค่ะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Vladipooh ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:41:46 :wanwan005: :wanwan005:
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:44:55 :wanwan005: :wanwan005: ตอนนี้แม่หยุดอาละวาดแล้วหล่ะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Vladipooh ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:45:47 บอกให้ทำงานจะได้ออกมาอยู่เองได้
อยู่กับแม่ก็ทนไป หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: SerBeSt ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:45:55 หาแฟนครับพี่ แนะนำ บ๊วยเลย หน้าตาดูดีนิ >< บ๊วยมีแฟนแล้วค่ะ ผมยางมะมีเด้อๆ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: WPDSign ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:46:26 :wanwan005: :wanwan005: ตอนนี้แม่หยุดอาละวาดแล้วหล่ะ ขอโทษน่ะครับ แม่กินเหล้าหรือเปล่าครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Fallen ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:48:07 ค่อยๆคิดน่ะครับ
ปัญหาทุกอย่างทุกอย่างทีทางแก้ อย่าใจร้อนครับ เวลาผ่านไปเด๋วก็มีทางออกดีๆ เป็นกำลังใจให้คับ :( หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:49:02 ไม่กินค่ะ เวลาอยู่ด้วยเราจะทุกข์มากคือไม่รู้จะโดนตอนไหน บางทีหลับอยู่หรือนอนป่วยอยู่เค้าจะปาข้าวของในห้องมาเลยล่าสุดนี่เอาแฟ๊บมาปาเราห่อใหญ่สุดทั้งถุงอ่ะค่ะทั่วห้องไปหมดเลย
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:50:08 :wanwan031: เหอๆ มองให้เป็นขำขำไป -..- ยังไงเขาก็แม่เนอะ คนแย่กว่าเรามีแยะเนอะๆ เขาจะตี เราก็วิ่งหนี เขาด่าก็ยัดหูฟังเปิดเพลงดังๆ -.- เขาจะเฟี้ยงของใส่ เอาเลยเฟี้ยงมา เราคอยหลบ ถ้าไม่ไหว เดินออกจากบ้านไปร้านเน็ต รอเวลาเขาหลับ กลับมาทำต่อที่บ้าน เชื่อสิ สักวันเขาก็ต้องหยุึดทำแบบนั้น :wanwan012: สู้ๆ - -* อันนี้ท่าจะเวิร์ค>< หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: mikmk1 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:51:06 ผมไม่รู้จะบอกยังไงเหมือน
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Vladipooh ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:52:30 เออไม่ได้บอก
เพื่อนเราก็มีแม่คล้ายๆแม่ของยายอ่ะ มันเรียนปีสามอยู่ แม่ไม่ชอบก็บอกให้ออกมาเปลี่ยนคณะให้ ตบหน้า เรียกใช้ เอาแต่ใจเหมือนเด็ก ขนาดพ่อของเพื่อนมันยังหนีไปแล้ว :P หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:56:14 หาแฟนครับพี่ แนะนำ บ๊วยเลย หน้าตาดูดีนิ >< บ๊วยมีแฟนแล้วค่ะ (http://www.udon108.com/board/Smileys/Lots_O_Smileys/yoyo_005.gif) (http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/391/7391/images/Emotion/Heart01.gif) (http://www.udon108.com/board/Smileys/Lots_O_Smileys/yoyo_079.gif)กำลังตามหาอยู่ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: WPDSign ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:59:21 ไม่กินค่ะ เวลาอยู่ด้วยเราจะทุกข์มากคือไม่รู้จะโดนตอนไหน บางทีหลับอยู่หรือนอนป่วยอยู่เค้าจะปาข้าวของในห้องมาเลยล่าสุดนี่เอาแฟ๊บมาปาเราห่อใหญ่สุดทั้งถุงอ่ะค่ะทั่วห้องไปหมดเลย คุณ lamerryroom เคยถามแม่ไม่ครับ เวลาตอนแม่ตี "แม่ตีหนูทำมัย แม่โกรธอะไรหนูหรือเปล่า" "แม่เฟี้ยงของใส่หนูทำมัย แม่รำคาญหนูหรอ" หนูรักแม่น่ะ ลองใช่จิตวิทยาดูครับ ไม่ได้ผลในทีเดียวแต่ต้องคอย ซึมซับไปเรื่อยๆครับ ลองพูดดูครับ ลองสังเกตดู พูดคำไหนบ้างที่ทำให้แม่ หยุดชะงัก และคิด ก็พยามหาจุดอ่อนของแม่ให้ได้ครับ เพราะใหนๆเค้าก็คือแม่ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Tanut007 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 19:59:41 โกหก
เอาสไนเปอร์ส่องหัวให้เละคาทุ่งทานตะวันเลยดีไหม แล้วคุยอยู่กับใคร 2-2 ไหนเฟซบุ๊คอ่ะตัว :wanwan016: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:04:02 โกหก เอาสไนเปอร์ส่องหัวให้เละคาทุ่งทานตะวันเลยดีไหม แล้วคุยอยู่กับใคร 2-2 ไหนเฟซบุ๊คอ่ะตัว :wanwan016: บ้า ไม่เคย อ่ะ 2-2 :wanwan015: :wanwan015: เคย แต่ 3-1 :-[ :-[ แหม เพื่อนกานนนนนนนนนนน มันส์ดี เพื่อนซี้_ี้ มันส์ :o :o ขำขำนะ ตะเอง อ่าว ถามใครฟร่ะ (ร้อนตัว :P) เพื่อน จิ๊ง จิง หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: deadclosed ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:10:43 ไม่ได้ว่าอย่างโน้น อย่างนี้เลยครับ
หาแฟนดีกว่า แล้วแต่งงาน ย้ายครัวออกไป :wanwan015: ผมจำได้ครั้งล่าสุดที่แม่ด่าผม หนีไปอยู่ต่างจังหวัดยาวเลย ถ้าตีก็อย่าหวังผมกลับบ้าน แบบเป็นคนเอาแต่ใจครับ :P แต่กรณีนี้ รับไม่ได้จริงๆ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:12:53 ไม่รู้บอกยังไงได้แต่เล่าประสบการณ์ที่แสนยาวนานให้ฟัง
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:13:21 เออไม่ได้บอก เพื่อนเราก็มีแม่คล้ายๆแม่ของยายอ่ะ มันเรียนปีสามอยู่ แม่ไม่ชอบก็บอกให้ออกมาเปลี่ยนคณะให้ ตบหน้า เรียกใช้ เอาแต่ใจเหมือนเด็ก ขนาดพ่อของเพื่อนมันยังหนีไปแล้ว :P ปู่ เราเสียใจอ่ัะ มากมาก หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:13:59 ไม่รู้บอกยังไงได้แต่เล่าประสบการณ์ที่แสนยาวนานให้ฟัง อ่านทุกข้อความค่ะ อ่านซ้ำไปซ้ำมา หลายรอบด้วย หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: TOOAds.com ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:17:51 พาแม่ไปโรงบาลบ้าเลยครับ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: catz001 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:21:58 พาแม่ไปโรงบาลบ้าเลยครับ เห็นด้วยตามนี้หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:22:02 ไม่รู้บอกยังไงได้แต่เล่าประสบการณ์ที่แสนยาวนานให้ฟัง อ่านทุกข้อความค่ะ อ่านซ้ำไปซ้ำมา หลายรอบด้วย แต่นั่นตัดตอนแค่บางส่วนเท่านั้น ตอนที่ขาดหายไปตอนนั้นอยู่กับอาหลายคน สมัยนั้นอาสอนการบ้านแล้วทำการบ้านไม่ถูกก็โดนก้านมะยม คือเล่าช่วงก่อนไปอยู่ปัตตานีนะ แล้วพ่อก็จ้างแม่บ้านมาทำ-อะไรขัดใจแม่บ้านก็ถูกหยิก แต่พ่อทนที่ผมถูกอาตีจนขึ้นแนวไม่ได้ก็หันไปดุอา ผมว่าชีวิตคุณสบายกว่าผมน่า เพราะผมที่เขียนไว้ว่าพิการก็มีสายยตาเหล่ สายตาสั้น ประสาทสมองช้า หมดทางหนีทีไล่เลย ยังไงที่เขียน เพื่อให้เป็นกำลังใจ นี่ผมเพิ่มส่วนที่ขาดให้อีกหน่อย แล้วเจ้ากรรมนะย้ายไปปัตตานีก็เจออาคนที่ว่าอีก เวลาดูอะไรแล้วดูคนที่เค้าลำบากกว่าเราแล้วเราจะสบายใจ แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นผมก็สามารถพาตนเองจนพ้นทุกข์ทางใจทั้งปวงได้ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: xaou ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:26:02 เห็นใจนะครับ
แต่ยังไงก็แม่เราอะครับ :'( ถ้าให้ผมแนะนำก็พยายามอย่าเก็บเรื่องของท่านมาใส่ใจมากนัก ท่านพูดอะไรก็เออๆออๆตามไปก่อนอะไรแบบนี้อะครับ :wanwan006: ปล. สู้ๆนะครับ ผมเข้าใจสถานการณ์ครับ เดียวก็ดีขึ้นครับ :wanwan012: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:31:42 คนเราไม่มีใครทำให้เราเจ็บได้เท่าพ่อแม่องตนเองอีกแล้วครับ ถ้าให้ทำใจอาจจะยากสักหน่อย แต่นั่นอย่างไรก็พ่อแม่ของเรานิครับ มันไม่มีทางเลือก
คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกทำได้ สำหรับคนที่ไม่เคยโดนเข้ากับตนเองไม่รู้หรอกครับ โฑดนเพื่อนต่อยหน้าแตกยังไม่เจ็บเท่าพ่อแม่ทำร้ายจิตใจ นะครับ ของแบบนี้ต้องเจอด้วยตัวเอง หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:33:37 คนเราไม่มีใครทำให้เราเจ็บได้เท่าพ่อแม่องตนเองอีกแล้วครับ ถ้าให้ทำใจอาจจะยากสักหน่อย แต่นั่นอย่างไรก็พ่อแม่ของเรานิครับ มันไม่มีทางเลือก คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกทำได้ สำหรับคนที่ไม่เคยโดนเข้ากับตนเองไม่รู้หรอกครับ โฑดนเพื่อนต่อยหน้าแตกยังไม่เจ็บเท่าพ่อแม่ทำร้ายจิตใจ นะครับ ของแบบนี้ต้องเจอด้วยตัวเอง จริงค่ะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Vladipooh ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:34:52 ยายย้ายมาอยู่กับเราไหม :-[
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:36:48 ยายย้ายมาอยู่กับเราไหม :-[ ไป ยอมเป็นยายสักปีก็แล้วกัน :wanwan004: :wanwan004: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:39:36 ยายย้ายมาอยู่กับเราไหม :-[ บ้าแฟนปู่ จะหนักก่าแม่นะ>< หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: konthai15054 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:41:47 คำบูชาพระรัตนตรัย
อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา, พุทธัง ภะคะวันตัง อภิวาเทมิ. (กราบ) สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม, ธัมมังนะมัสสามิ. (กราบ) สุปะฏิปปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ, สังฆัง นะมามิ. (กราบ) พระผู้มีพระภาคเจ้า, เป็นพระอรหันต์ดับเพลิงกิเลสเพลิงทุกข์สิ้นเชิง ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง ข้าพเจ้าขออภิวาทพระผู้มีพระภาคเจ้า, ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน (กราบ) พระธรรมเป็นธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้า, ตรัสไว้ดีแล้ว , ข้าพเจ้าขอนมัสการ พระธรรม (กราบ) พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า, ปฏิบัติดีแล้ว ข้าพเจ้าขอนอบน้อมพระสงฆ์ (กราบ) บทสวดนมัสการนอบน้อมบูชาพระพุทธเจ้า นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต, อะระหะโต, สัมมาสัมพุทธัสสะ (๓ จบ ) ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์นั้น ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส เป็นผู้ตรัสรู้ด้วยพระองค์เอง โดยชอบ (กราบ) บทสวดพุทธานุสสติ อิติปิโส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ, วิชชาจะระณะสัมปันโน, สุขโต โลกะวิทู, อนุตตะโร ปุริสสะทัมมะสาระถิ,สัตถา เทวะมะนุสสานัง, พุทโธ ภะคะวาติ (กราบ) เพราะเหตุอย่างนี้ๆ พระผู้มีพระภาคเจ้านั้นเป็นผู้ไกลจากกิเลส และตรัสรู้ด้วยพระองค์เองโดยชอบ เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะเป็นผู้ไปแล้วด้วยดี เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง เป็นผู้สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า เป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานด้วยธรรม เป็นผู้มีความเจริญ เป็นผู้จำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์ดังนี้. หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Legolas ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:43:07 น่าเห็นใจจัง เป็นกำลังใจให้นะ
ปล.แต่งงานกันมั๊ยครับ :-[ :-[ :-[ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Vladipooh ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:42:29 ยายย้ายมาอยู่กับเราไหม :-[ ไป ยอมเป็นยายสักปีก็แล้วกัน :wanwan004: :wanwan004: กำ ไม่อาววปู้จาย อิอิ ยายย้ายมาอยู่กับเราไหม :-[ บ้าแฟนปู่ จะหนักก่าแม่นะ>< คนนี้ใจดีอ่ะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: konthai15054 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:46:58 บวชชีเลย แนะนำ จะได้ปลงๆ ขอพูดตรงๆหน่อยละกัน ถ้าเรามานั่งทุกข์ใจอยู่คนเดียว การที่จำให้จิตใจเราสงบนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้ก็เหมือนสายน้ำและเวลาที่ไม่หวนคืนย้อน กลับ ถ้าพี่ เกิดความทุกข์ในใจ การที่เจริญภาวนา หัดนั่งสมาธิเดินจงกรม ธรรมมะแหละคือทางออก นักธุรกิจบางคนทำใจไม่ได้ ก็หาทางเข้าธรรมมะ สวดมนต์ทุกคืน พอแม่ด่าแม่ว่า ให้สวดมนต์ในใจ และจิตใจจะเย็นจะเห็นความสดชื่นของแม่น้ำใจ ดั่งคำสอนของพระพุทธเจ้า แม่คือพระอรหันต์เวลาท่านด่าท่านว่า ก็เหมือนสวดมนต์ไปในตัว เราก็สวดมนต์ตอบ และทางแก้จริงๆมันต้องมาเหตุ เหตุดับทุกข์ และเราสบายใจขึ้น หัดเข้าวัดฟังธรรม เพราะเราอยู่แต่โลกสีสัน จิตใจมันเร่าร้อนไงละ ขอให้คำพูดน้องคนนี้เป็นประโยนชน์ต่อพี่บ้าง อย่าลืมสวดมนต์กลับไปหาแม่ด้วย แทนที่จะเถียง สวดมนต์แทน
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: anhkiet ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:47:16 เป็นกำลังใจให้นะครับ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:48:08 ไม่อยากให้เศร้าก็เล่นมุขบ้าง แต่ถ้าใครโดนเข้าไปแล้วผ่านยาก แต่ถ้าผ่านแล้วกลับมานั่งงงตัวเองว่าผ่านช่วงชีวยิตนั้นมาได้อย่างไร
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:54:14 ใจเย็นๆ ครับ รู้ว่าเครียด แต่ อย่าเอามาทำให้ เรา ทุกข์ใจ ครับ มีอะไร ให้ ช่วย หรือ อยาก ระบาย มีปัญหา ก็คุยกับคนในนี้ได้ คนในนี้ ใจดี มีน้ำใจเยอะ ครับ หัวงูก็เยอะ.... :-[ :-[ :-[ << ผิดคำซะที่ไหน ;D ;D หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: deedy ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:55:55 สวดมนต์นั่งสมาธิแล้วแผ่เมตตาให้ท่านเยอะ ทำบุญก็ให้ท่านไป ไม่ใช่ว่าเราจะทำเฉพาะกับคนตายเท่านั้นนะคะ คนเป็นๆ เราก็ทำได้คะ คือนอกจากเราจะทำดีอย่างที่ลูกที่ดีควรกระทำแล้ว เราก็ทำบุญให้ท่านด้วย เพราะอาจจะมีกรรมติดกันมาเมื่อชาติก่อนก็เลยมาเกิดมาเป็นแม่ลูกกันแล้วก็มาทำให้เราเป็นทุกข์ :'(
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:57:09 สวดมนต์นั่งสมาธิแล้วแผ่เมตตาให้ท่านเยอะ ทำบุญก็ให้ท่านไป ไม่ใช่ว่าเราจะทำเฉพาะกับคนตายเท่านั้นนะคะ คนเป็นๆ เราก็ทำได้คะ คือนอกจากเราจะทำดีอย่างที่ลูกที่ดีควรกระทำแล้ว เราก็ทำบุญให้ท่านด้วย เพราะอาจจะมีกรรมติดกันมาเมื่อชาติก่อนก็เลยมาเกิดมาเป็นแม่ลูกกันแล้วก็มาทำให้เราเป็นทุกข์ :'( ขอบคุณค่ะดีใจจังมีเพื่อนๆผู้หญิงมาตอบบ้าง ฮือ ฮือ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: konthai15054 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:57:31 สวดมนต์นั่งสมาธิแล้วแผ่เมตตาให้ท่านเยอะ ทำบุญก็ให้ท่านไป ไม่ใช่ว่าเราจะทำเฉพาะกับคนตายเท่านั้นนะคะ คนเป็นๆ เราก็ทำได้คะ คือนอกจากเราจะทำดีอย่างที่ลูกที่ดีควรกระทำแล้ว เราก็ทำบุญให้ท่านด้วย เพราะอาจจะมีกรรมติดกันมาเมื่อชาติก่อนก็เลยมาเกิดมาเป็นแม่ลูกกันแล้วก็มาทำให้เราเป็นทุกข์ :'( ป้าพูดถูกแป๊ะ :wanwan035: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: konthai15054 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 20:59:38 สวดมนต์นั่งสมาธิแล้วแผ่เมตตาให้ท่านเยอะ ทำบุญก็ให้ท่านไป ไม่ใช่ว่าเราจะทำเฉพาะกับคนตายเท่านั้นนะคะ คนเป็นๆ เราก็ทำได้คะ คือนอกจากเราจะทำดีอย่างที่ลูกที่ดีควรกระทำแล้ว เราก็ทำบุญให้ท่านด้วย เพราะอาจจะมีกรรมติดกันมาเมื่อชาติก่อนก็เลยมาเกิดมาเป็นแม่ลูกกันแล้วก็มาทำให้เราเป็นทุกข์ :'( ขอบคุณค่ะดีใจจังมีเพื่อนๆผู้หญิงมาตอบบ้าง ฮือ ฮือ :wanwan004: เจอคำนี้สะอึกเลย ฮ่าๆ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:00:24 ผมใช้วิธีตามลายเซ็นต์ล่ะครับ อยู่หน้าแรกของเว็บเลย รอดมาได้ทุกอย่างที่ว่ามา ยังไม่พอครับ โรคเบาหวาน ความดัน โรคเครียดก็อันตรธานหายไปด้วย
บ๊าย...บายก่อนนะความทุกข์เอ๋ย หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:02:45 ผมใช้วิธีตามลายเซ็นต์ล่ะครับ อยู่หน้าแรกของเว็บเลย รอดมาได้ทุกอย่างที่ว่ามา ยังไม่พอครับ โรคเบาหวาน ความดัน โรคเครียดก็อันตรธานหายไปด้วย บ๊าย...บายก่อนนะความทุกข์เอ๋ย เด๋วจะเข้าไปดูนะคะ ฟังธรรมมะบ้างก็ดี หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:04:57 ผมใช้วิธีตามลายเซ็นต์ล่ะครับ อยู่หน้าแรกของเว็บเลย รอดมาได้ทุกอย่างที่ว่ามา ยังไม่พอครับ โรคเบาหวาน ความดัน โรคเครียดก็อันตรธานหายไปด้วย บ๊าย...บายก่อนนะความทุกข์เอ๋ย เด๋วจะเข้าไปดูนะคะ ฟังธรรมมะบ้างก็ดี คลิ๊กไปที่ ธรรมะ เลยครับอ่านเอาง่ายกว่า หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: เก๋าลัดคุง ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:10:58 คนเราไม่มีใครทำให้เราเจ็บได้เท่าพ่อแม่องตนเองอีกแล้วครับ ถ้าให้ทำใจอาจจะยากสักหน่อย แต่นั่นอย่างไรก็พ่อแม่ของเรานิครับ มันไม่มีทางเลือก คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกทำได้ สำหรับคนที่ไม่เคยโดนเข้ากับตนเองไม่รู้หรอกครับ โฑดนเพื่อนต่อยหน้าแตกยังไม่เจ็บเท่าพ่อแม่ทำร้ายจิตใจ นะครับ ของแบบนี้ต้องเจอด้วยตัวเอง คนเราเลือกเกิดได้ครับ :P หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:13:01 คนเราไม่มีใครทำให้เราเจ็บได้เท่าพ่อแม่องตนเองอีกแล้วครับ ถ้าให้ทำใจอาจจะยากสักหน่อย แต่นั่นอย่างไรก็พ่อแม่ของเรานิครับ มันไม่มีทางเลือก คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกทำได้ สำหรับคนที่ไม่เคยโดนเข้ากับตนเองไม่รู้หรอกครับ โฑดนเพื่อนต่อยหน้าแตกยังไม่เจ็บเท่าพ่อแม่ทำร้ายจิตใจ นะครับ ของแบบนี้ต้องเจอด้วยตัวเอง คนเราเลือกเกิดได้ครับ :P เลือกก่อนเกิดน่ะได้ หลังเกิดแล้วไม่ได้ซิครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: เก๋าลัดคุง ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:15:25 คนเราไม่มีใครทำให้เราเจ็บได้เท่าพ่อแม่องตนเองอีกแล้วครับ ถ้าให้ทำใจอาจจะยากสักหน่อย แต่นั่นอย่างไรก็พ่อแม่ของเรานิครับ มันไม่มีทางเลือก คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกทำได้ สำหรับคนที่ไม่เคยโดนเข้ากับตนเองไม่รู้หรอกครับ โฑดนเพื่อนต่อยหน้าแตกยังไม่เจ็บเท่าพ่อแม่ทำร้ายจิตใจ นะครับ ของแบบนี้ต้องเจอด้วยตัวเอง คนเราเลือกเกิดได้ครับ :P เลือกก่อนเกิดน่ะได้ หลังเกิดแล้วไม่ได้ซิครับ หลังเกิดแล้วก็เลือกได้ครับ :wanwan016: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:17:08 คนเราไม่มีใครทำให้เราเจ็บได้เท่าพ่อแม่องตนเองอีกแล้วครับ ถ้าให้ทำใจอาจจะยากสักหน่อย แต่นั่นอย่างไรก็พ่อแม่ของเรานิครับ มันไม่มีทางเลือก คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่เลือกทำได้ สำหรับคนที่ไม่เคยโดนเข้ากับตนเองไม่รู้หรอกครับ โฑดนเพื่อนต่อยหน้าแตกยังไม่เจ็บเท่าพ่อแม่ทำร้ายจิตใจ นะครับ ของแบบนี้ต้องเจอด้วยตัวเอง คนเราเลือกเกิดได้ครับ :P เลือกก่อนเกิดน่ะได้ หลังเกิดแล้วไม่ได้ซิครับ หลังเกิดแล้วก็เลือกได้ครับ :wanwan016: เลือกยังไง ถ้าเป็นการใช้ชีวิตหลังเกิดผมเรียกว่าเลือกทำ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Vladipooh ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:17:20 เลือกได้จริง ไปเกิดกับคนรวยๆ มีตังดีกว่า ไม่ต้องมานั่งทำเสียวยังงี้ :wanwan004:
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:20:31 เลือกได้จริง ไปเกิดกับคนรวยๆ มีตังดีกว่า ไม่ต้องมานั่งทำเสียวยังงี้ :wanwan004: ปู่ชิว แอด fb ผม ยังคับ รบกวนหน่อย หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: เก๋าลัดคุง ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:32:19 เลือกได้ โดย
ถือศีล นั่งสมาธิ นั่งกับพื้น นั่งขัดสมาธิขาขวาทับขาซ้าย มือขวาหงายทับมือซ้าย วางไว้บนตัก สวดมนต์ ทำบุญ ตั้งจิตอธิษฐาน นิพพาน ..อีกเยอะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:34:57 เลือกได้ โดย ถือศีล นั่งสมาธิ นั่งกับพื้น นั่งขัดสมาธิขาขวาทับขาซ้าย มือขวาหงายทับมือซ้าย วางไว้บนตัก สวดมนต์ ทำบุญ ตั้งจิตอธิษฐาน นิพพาน ..อีกเยอะ อันนั้นทั้งหมดผมเรียกว่าเลือกทำครับ เกิดอีกทีก็รออยู่ เกิดใหม่ตอนไร้ร่างมนุษย์แล้ว อิอิ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Vladipooh ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:35:31 เลือกได้จริง ไปเกิดกับคนรวยๆ มีตังดีกว่า ไม่ต้องมานั่งทำเสียวยังงี้ :wanwan004: ปู่ชิว แอด fb ผม ยังคับ รบกวนหน่อย คนไหนอ่ะ ส่งข้อความมาในเฟสบุคทีครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: BlueDragon ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:43:34 พูดยากเหมือนกันนะค่ะนี่
ดูท่ายิ่งอยู่ใกล้ ๆ กันแล้วจะยิ่งเครียด ถ้าเป็นฉัตร คิดว่าแยกกันอยู่ดีกว่าค่ะ ส่วนหน้าที่ลูกก็ทำไปเช่น ส่งเงิน โทรคุยกันบ้างเป็นครั้งคราว ข้อดีคืออยู่ ห่าง ๆ กัน จะได้ไม่เครียด ไม่ต้องทะเลาะกัน จะได้ไม่มีความรู้สึกแย่ ๆ ต่อ กัน เราก็จะได้ไม่ต้องทำบาปกับแม่ด้วย เป็นกำลังใจให้ค่ะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: เก๋าลัดคุง ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:43:41 อันนั้นทั้งหมดผมเรียกว่าเลือกทำครับ เกิดอีกทีก็รออยู่ เกิดใหม่ตอนไร้ร่างมนุษย์แล้ว อิอิ ท่านไม่เกิดในท้องมนุษย์ ท่านจะไปเข้าท้องสัตว์หรือ :P เหนือกว่ามนุษย์เขาไม่เกิดแล้ว ไปนิพพานแล้ว :wanwan008: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: เด็กฝึกงาน ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:50:19 ผมไม่มีอะไรจะแนะนำ แต่ขอเป็นกำลังใจให้ ให้ผ่านปัญหาไปให้ได้นะครับ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: bouy22 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:51:19 เลือกได้จริง ไปเกิดกับคนรวยๆ มีตังดีกว่า ไม่ต้องมานั่งทำเสียวยังงี้ :wanwan004: ปู่ชิว แอด fb ผม ยังคับ รบกวนหน่อย คนไหนอ่ะ ส่งข้อความมาในเฟสบุคทีครับ pm ไปแล้ว หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:52:06 ปู่ส่งเมลล์มาใน PM ด่วนนนนนนนนนนนนนนน
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:52:40 อันนั้นทั้งหมดผมเรียกว่าเลือกทำครับ เกิดอีกทีก็รออยู่ เกิดใหม่ตอนไร้ร่างมนุษย์แล้ว อิอิ ท่านไม่เกิดในท้องมนุษย์ ท่านจะไปเข้าท้องสัตว์หรือ :P เหนือกว่ามนุษย์เขาไม่เกิดแล้ว ไปนิพพานแล้ว :wanwan008: ก็ช่วงที่พ้นจากมนุษย์ไปเป็นเทพไงครับ ที่จริงผมก็พ้นแล้วนี่หว่า เพียงแต่ว่าร่างมนุษย์เสื่อมสลสยเมื่อไหร่ก็ทิ้งไปเท่านั้น สิ่งที่ท่านว่ามาคือการกระทำเพื่อนำไปสู่การเกิด แต่ยังไม่เกิดผมใช้เวลาเริ่มจาก 0 ไปถึงตอนเกิดใหม่ 2 ปี ตะบี้ตะบัน ทำอย่างที่ท่านว่าตลอดเวลาก็เร็วเลย หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Vladipooh ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:54:31 ผมเข้าใจและเห็นด้วยกับท่านมัคนะวันนี้
วันอื่นอาจจะไม่เข้าใจเท่าไหร่ :wanwan019: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:55:16 พูดยากเหมือนกันนะค่ะนี่ ดูท่ายิ่งอยู่ใกล้ ๆ กันแล้วจะยิ่งเครียด ถ้าเป็นฉัตร คิดว่าแยกกันอยู่ดีกว่าค่ะ ส่วนหน้าที่ลูกก็ทำไปเช่น ส่งเงิน โทรคุยกันบ้างเป็นครั้งคราว ข้อดีคืออยู่ ห่าง ๆ กัน จะได้ไม่เครียด ไม่ต้องทะเลาะกัน จะได้ไม่มีความรู้สึกแย่ ๆ ต่อ กัน เราก็จะได้ไม่ต้องทำบาปกับแม่ด้วย เป็นกำลังใจให้ค่ะ ยายก็บอกอย่างงี้ค่ะ ห่างกันยังมีคิดถึง อยากโทรหา แต่เราคงต้องเป็นฝ่ายออกไปเองเพราะให้แม่ไปคงไม่ถูกเนอะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 21:58:54 ผมเข้าใจและเห็นด้วยกับท่านมัคนะวันนี้ วันอื่นอาจจะไม่เข้าใจเท่าไหร่ :wanwan019: กว่ามาถึงวันนี้นะท่านซุเปอร์มัค ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยจอะ ภ้าให้เล่านะท่านซุเปอร์มัคท่านก็จะรู้เองว่ากว่าผมจะมาถึงวันนี้ผมเจออะไรมามั่ง พวกที่ดรามากับผมสัมผัสผมแค่เผิน ๆ เองแหล่ะท่านซุเปอร์มัค ผมถึงเฉย ๆ ไงครับท่านซุเปอร์มัค ที่เล่ามานี้ก็อีกเสี้ยวนึงของชีวิตอีก แล้วท่านซุเปอร์มัคไม่ต้องเห็นด้วยกับผมทั้งหมดหรอก ประสบการณ์ที่แต่ละคนประสบไม่เหมือนกันจะให้เห็นอย่างเดียวกันหมดได้อย่างไร หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: เก๋าลัดคุง ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:02:07 ก็ช่วงที่พ้นจากมนุษย์ไปเป็นเทพไงครับ ที่จริงผมก็พ้นแล้วนี่หว่า เพียงแต่ว่าร่างมนุษย์เสื่อมสลสยเมื่อไหร่ก็ทิ้งไปเท่านั้น สิ่งที่ท่านว่ามาคือการกระทำเพื่อนำไปสู่การเกิด แต่ยังไม่เกิดผมใช้เวลาเริ่มจาก 0 ไปถึงตอนเกิดใหม่ 2 ปี ตะบี้ตะบัน ทำอย่างที่ท่านว่าตลอดเวลาก็เร็วเลย ออครับ ยินดีด้วยอีกครั้งครับ พ้นแล้ว :wanwan008: ขอตั้งจิตต่อไปขอเกิดในยุค พระศรีอารย์ :wanwan003: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: kkusd ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:11:26 พูดยากเหมือนกันนะค่ะนี่ ดูท่ายิ่งอยู่ใกล้ ๆ กันแล้วจะยิ่งเครียด ถ้าเป็นฉัตร คิดว่าแยกกันอยู่ดีกว่าค่ะ ส่วนหน้าที่ลูกก็ทำไปเช่น ส่งเงิน โทรคุยกันบ้างเป็นครั้งคราว ข้อดีคืออยู่ ห่าง ๆ กัน จะได้ไม่เครียด ไม่ต้องทะเลาะกัน จะได้ไม่มีความรู้สึกแย่ ๆ ต่อ กัน เราก็จะได้ไม่ต้องทำบาปกับแม่ด้วย เป็นกำลังใจให้ค่ะ ยายก็บอกอย่างงี้ค่ะ ห่างกันยังมีคิดถึง อยากโทรหา แต่เราคงต้องเป็นฝ่ายออกไปเองเพราะให้แม่ไปคงไม่ถูกเนอะ แนะนำว่าออกไปอยู่ที่อื่นดีกว่าครับ เอาแบบไม่ให้แม่รู้ได้ก็ดีครับ คิดถึงค่อยโทรหา อยากเจอค่อยไปพบ แต่ก็ไม่ต้องให้แม่มาหาเดี๋ยวอยู่นานอีก :wanwan035: ปล.เลิกตอบกระทู้ของจ้าวธรรมะซะที จขกท. เค้าเศร้ายังจะมาทะเลาะกันอีก ปล.2 ถ้าอยากมาม่ากับผมตั้งกระทู้ใหม่เดี๋ยวเข้าไปฟังอภินิหาร หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:11:18 ก็ช่วงที่พ้นจากมนุษย์ไปเป็นเทพไงครับ ที่จริงผมก็พ้นแล้วนี่หว่า เพียงแต่ว่าร่างมนุษย์เสื่อมสลสยเมื่อไหร่ก็ทิ้งไปเท่านั้น สิ่งที่ท่านว่ามาคือการกระทำเพื่อนำไปสู่การเกิด แต่ยังไม่เกิดผมใช้เวลาเริ่มจาก 0 ไปถึงตอนเกิดใหม่ 2 ปี ตะบี้ตะบัน ทำอย่างที่ท่านว่าตลอดเวลาก็เร็วเลย ออครับ ยินดีด้วยอีกครั้งครับ พ้นแล้ว :wanwan008: ขอตั้งจิตต่อไปขอเกิดในยุค พระศรีอารย์ :wanwan003: ผมไม่รอยุคพระกศรีอารย์แล้ว รอแค่ร่างกายเสื่อมอีกไม่กี่สิบปีพอแล้ว แหม๋มถ้าไม่นับสภาพความเสื่อมทางกายภาพ เช่นตาเหล่ ประสาทช้า นอกนั้นยิ่งอยู่ยิ่งแข็งแรงสงสัยจะมีอายุอีกนานเลย น้อง ๆ เกิดทีหลังหลายปีต่างพากันแก่ตัวลงไปหลายคนแล้ว ผมเดินกับน้องคนยังคิดว่าผมอายุ 20 อยู่เลย มาลดอายุผมลงตั้ง 17 ปี จะให้แก่ได้ไงวัน ๆ มีแต่นั่งหัวเราะขนาดตอบดราม่าไปยังหัวเราะไปเลย เสียงหัวเราะมีผลชะลอความแก่จริงนะนี่ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Vladipooh ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:15:26 อยากเห็นรูปท่านมัคจัง :-[
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: workpoints ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:17:12 ผมอ่าน กระทู้และรายละเอียดของท่านเจ้าของกระทู้ และท่านอื่นๆ
ระหว่างที่อ่านผมก็มานั่งคิดว่า แม่ ทำอย่างนี้กับลูกเลยหรอ โดยส่วนตัวแม่ผมไม่เคยตีหรือมีทีท่าใช้กำลัง แต่เรื่องดุเรื่องบ่น นี้มีบ้าง ตอนที่ผมทำอะไรไม่คิด หรือเกเร แต่ดูจากข้อมูลที่ท่านเจ้าของกระทู้ให้ไว้ ผมอ่านแล้ว คิดว่า ท่านเจ้าของกระทู้ก็เป็นลูกที่ดี เหตุการณ์ต่างๆ ที่คุณแม่ทำร้ายคุณอาจมีผลมาจากการที่คุณแม่เครียดก็ได้ อย่างไรก็ผ่านพ้นอุปสรรคเหล่านี้ให้ได้นะครับ ขอให้คุณกับคุณแม่้คุณเข้าใจกันในที่สุดนะครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:18:41 อยากเห็นรูปท่านมัคจัง :-[ ไม่มีซิหุหุ รอเคลียร์ทางสะดวกก่อน หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: เก๋าลัดคุง ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:19:00 ผมไม่รอยุคพระกศรีอารย์แล้ว รอแค่ร่างกายเสื่อมอีกไม่กี่สิบปีพอแล้ว แหม๋มถ้าไม่นับสภาพความเสื่อมทางกายภาพ เช่นตาเหล่ ประสาทช้า นอกนั้นยิ่งอยู่ยิ่งแข็งแรงสงสัยจะมีอายุอีกนานเลย น้อง ๆ เกิดทีหลังหลายปีต่างพากันแก่ตัวลงไปหลายคนแล้ว ผมเดินกับน้องคนยังคิดว่าผมอายุ 20 อยู่เลย มาลดอายุผมลงตั้ง 17 ปี จะให้แก่ได้ไงวัน ๆ มีแต่นั่งหัวเราะขนาดตอบดราม่าไปยังหัวเราะไปเลย เสียงหัวเราะมีผลชะลอความแก่จริงนะนี่ ดีครับ 5 อ หัวเราะ ออกกำลังกาย กินน้ำเปล่าสะอาดเยอะ กินอาหารตามสูตร อากาศดีๆ ไม่เจ็บไม่จน ทำให้มีโอกาสสร้างบุญ นั่งสมาธิ เยอะๆ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: voravi ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:27:08 อยู่ห่างๆแม่ไปซักพักดีกว่านะครับ รอให้ท่านเย็นลงแล้วจึงไปคุย
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:28:50 ผมอ่าน กระทู้และรายละเอียดของท่านเจ้าของกระทู้ และท่านอื่นๆ ระหว่างที่อ่านผมก็มานั่งคิดว่า แม่ ทำอย่างนี้กับลูกเลยหรอ โดยส่วนตัวแม่ผมไม่เคยตีหรือมีทีท่าใช้กำลัง แต่เรื่องดุเรื่องบ่น นี้มีบ้าง ตอนที่ผมทำอะไรไม่คิด หรือเกเร แต่ดูจากข้อมูลที่ท่านเจ้าของกระทู้ให้ไว้ ผมอ่านแล้ว คิดว่า ท่านเจ้าของกระทู้ก็เป็นลูกที่ดี เหตุการณ์ต่างๆ ที่คุณแม่ทำร้ายคุณอาจมีผลมาจากการที่คุณแม่เครียดก็ได้ อย่างไรก็ผ่านพ้นอุปสรรคเหล่านี้ให้ได้นะครับ ขอให้คุณกับคุณแม่้คุณเข้าใจกันในที่สุดนะครับ ค่ะจิ๊บจะเงียบก่อนทุกครั้งที่แม่ว่า ทนให้ว่าไปจนพอมาถึงจุดนึงก็จะเถียงไปคำนึง เช่น เเม่พูดกับหนูดีดีก็ได้ไม่ต้องใช้อารมณ์ เท่านั้นแหละเท้าจะนำมาก่อนเลย นี่ทุกวันก็พูดเอาใจเค้าตลอดเช่นเค้าพูดไรมาเราก็ เออออ รับฟังทุกอย่าง เเต่พอคุยไปสักพักผิดหูเค้านิดนึงก็เป็นเรื่อง แยกกันอยู่ดีที่สุด แต่ทำยังไงจะแยกกันได้แบบไม่เจ็บตัวอ่าคะ บอกหน่อย ถ้าบอกเค้าไปเค้าก็หาว่าไล่แม่อีก หนีไปก็แล้ว ยังต้องกลับมากราบขอโทษ เพราะเราออกเงินสองที่ไม่ไหวอ่า หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:30:12 ผมไม่รอยุคพระกศรีอารย์แล้ว รอแค่ร่างกายเสื่อมอีกไม่กี่สิบปีพอแล้ว แหม๋มถ้าไม่นับสภาพความเสื่อมทางกายภาพ เช่นตาเหล่ ประสาทช้า นอกนั้นยิ่งอยู่ยิ่งแข็งแรงสงสัยจะมีอายุอีกนานเลย น้อง ๆ เกิดทีหลังหลายปีต่างพากันแก่ตัวลงไปหลายคนแล้ว ผมเดินกับน้องคนยังคิดว่าผมอายุ 20 อยู่เลย มาลดอายุผมลงตั้ง 17 ปี จะให้แก่ได้ไงวัน ๆ มีแต่นั่งหัวเราะขนาดตอบดราม่าไปยังหัวเราะไปเลย เสียงหัวเราะมีผลชะลอความแก่จริงนะนี่ ดีครับ 5 อ หัวเราะ ออกกำลังกาย กินน้ำเปล่าสะอาดเยอะ กินอาหารตามสูตร อากาศดีๆ ไม่เจ็บไม่จน ทำให้มีโอกาสสร้างบุญ นั่งสมาธิ เยอะๆ คนเรานะครับ ถ้าไม่เป็นทุกข์จนถึงที่สุดจะไม่ดิ้นตรนหรือสนใจที่จะทำให้ตนพ้นทุกข์หรอก ส่วนมากจะมองว่าหาเงินอย่างไรจะทำอย่างไรให้รวย ผมเจ็บปวยเจียนตาย แล้วก็ตายไปแล้วจากการทำสมาธิร่างเละไปแล้ว เสียสติก็เป็นมาหมดแล้วประสบการณ์มีหมด ทรมานมากตุ่มหนองเต็มตัว กว่าจะหายก็ 2 ปี ฉะนั้นถ้าผมจะเป็นอย่างที่ผมเป็นอยู่ทุกวนนี้ เพราะผมดิ้นรนที่จะทำให้ตนพ้นทุกข์แล้วเมื่อพ้นทุกข์แล้วความขยันที่ทำสมาธิ แทบ 24 ชั่วโมงก็ยังไม่ได้ลดละมาจนถึงปัจจุบัน ทำให้ผมไม่กลัวอะไรอีกแล้วไง เจอมาหมดแล้วนิ ถ้าผมไม่เจออย่างที่ผมเจอ ผมอาจจะไม่ ต่างอะไรคกับคนอื่นก็ได้ ผมเจอที่สุดมาหลายด้าน เป็นทุกข์ลิ้มรสความทุกข์จนชิน ฉะนั้นให้คนรุมด่าผมก็จึงเป็นเรื่องจิ๊บ ๆ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: vuntex ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:34:26 มี 2 ประเด็นในกระทู้เดียวกัน :wanwan004:
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: พันโทจัง ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:37:14 น่าเห็นใจ นะครับ เคย นั่งคุยกันจริงรึเปล่าครับ ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
ผมแนะนำว่า ให้ลองนั่งคุยกันกับแม่ว่าเรารู้สึกยังไง เราคิดอะไร ทำไมแม่ทำแบบนี้ หนูเสียใจ อะไรประมาณนั้น คือ นั่งเปิดใจคุยกันเลยหนะครับ ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ อย่าท้อหละ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: เก๋าลัดคุง ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:42:54 คนเรานะครับ ถ้าไม่เป็นทุกข์จนถึงที่สุดจะไม่ดิ้นตรนหรือสนใจที่จะทำให้ตนพ้นทุกข์หรอก ส่วนมากจะมองว่าหาเงินอย่างไรจะทำอย่างไรให้รวย ผมเจ็บปวยเจียนตาย แล้วก็ตายไปแล้วจากการทำสมาธิร่างเละไปแล้ว เสียสติก็เป็นมาหมดแล้วประสบการณ์มีหมด ทรมานมากตุ่มหนองเต็มตัว กว่าจะหายก็ 2 ปี ฉะนั้นถ้าผมจะเป็นอย่างที่ผมเป็นอยู่ทุกวนนี้ เพราะผมดิ้นรนที่จะทำให้ตนพ้นทุกข์แล้วเมื่อพ้นทุกข์แล้วความขยันที่ทำสมาธิ แทบ 24 ชั่วโมงก็ยังไม่ได้ลดละมาจนถึงปัจจุบัน ทำให้ผมไม่กลัวอะไรอีกแล้วไง เจอมาหมดแล้วนิ ถ้าผมไม่เจออย่างที่ผมเจอ ผมอาจจะไม่ ต่างอะไรคกับคนอื่นก็ได้ ผมเจอที่สุดมาหลายด้าน เป็นทุกข์ลิ้มรสความทุกข์จนชิน ฉะนั้นให้คนรุมด่าผมก็จึงเป็นเรื่องจิ๊บ ๆ สิ่งที่คนเรารักมาก 1 เงิน คนเรารักมันมาก แต่มันไม่รักเรา ช้าวก็ไปหาเงิน ต่อตายเงินก็ไม่สนใจเรา 2 สามี ภรรยา รักกันนิดหน่อย ตายไปก็แค่หน้าหลุมศพ 3 บุญ รักน้อยสุด ตายไปถึงจะได้รู้ :P สร้างบุญกันมากๆนะครับ :wanwan011: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: YellowLight ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:43:34 น่าเห็นใจมากคะ เป็นกำลังใจนะคะ ใช้สติปัญญาแก้ไขปัญหาในแนวทางที่ถูกต้องนะคะ
มีคำถามคะ ทุกวันนี้คุณทนอยู่กะแม่เพราะอะไรคะ ยิ่งคุณทนมันจะยิ่งก่อบาปให้ทั้งตัวคุณเองและคุณแม่ของคุณด้วย ทางที่ดี คุณย้ายออกมา แรกๆ ยังไม่ต้องส่งเสียแม่ก็ได้มั้งคะ ถ้าคุณยังรับผิดชอบค่าใช้จ่ายสองทางไม่ไหว เพราะคุณแม่ก็มีสามีอยู่ คงพอจะทนอยู่ได้ พอตั้งตัวได้ก็ค่อยส่งเสีย ยังไม่สายคะที่จะตอบแทนพระคุณ เพิ่มเติมอีกหน่อยคะ ควรพาแม่ตรวจหน่อยก็ดีคะ ท่านต้องมีปัญหาทางจิตแน่ๆ ช่วยรักษาท่านให้เป้นปกติ ยังงัยก็เป็นแค่ความเห้นของเรานะ คุณต้องตัดสินใจเองคะ ขอให้พบทางแก้ปัญหาที่ดีคะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: เกมส์เกมส์.com ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:46:06 ทำร้ายผู้อื่นเป็นอาการทางจิต อย่างหนึ่ง
ลองสังเกตุแม่เราซิว่า 1.ไม่ดูแลตัวเอง บกพร่องด้านไม่ทำกิจวัตรประจำวัน หรือไม่ 2.มีพฤติกรรมต่อต้านสังคม แยกตัวเล่น ไม่ยุ่งกับใคร หรือไม่ 3.เข้ากับคนอื่นไม่ได้ หรือไม่ 4.อาละวาด ทำลายข้าวของ หรือไม่ บางทีแม่อาจมีปมในอดีต ผมว่าต้องเล่าประวัติขอแม่มาให้ช่วยกันวิเคราะห์ก็ดี หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:50:17 ทนไว้นะครับคุณ lamerryroom ถ้าทำอย่างที่ผมบอกแล้วไม่ตอบโต้ เมื่อเรามีบารมีในทางธรรมถึงจุดหนึ่งถ้าเราหลุดพ้นจากบ่วงกรรมนั้นแล้ว
หากผู้นั้นยังให้ร้ายเราอยุ่ ผลนั้นย่อมสะท้อนถึงตัวเขาเอง หากว่าเป็นบุพการีจะไม่ทำให้ผลนั้นส่งถึงก็ต้องอโหสิกรรมให้เขาด้วย เพราะใครมีเจตนา ทำอย่างไรผลนั้นย่อมส่งถึงตนแบบนั้น ถ้าใครตั้งใจทำให้เราเดือดร้อนแล้วยังไม่หยุดผลนั้นสะท้อนเข้าหาตนเอง เข้าทำนองว่าเขกหัวคนอื่นแล้วเรา เจ็บหัวเอง จากที่ผมเล่ามาผมเองต้องหมั่นอโหสิกรรมให้ยายกับแม่เลี้ยงอยู่บ่อย ๆ แม้จะมีความตั้งใจที่จะอโหสิกรรมให้ทุกคนเป็นอัตโนมัติแล้วก็ตาม แต่ผลยังส่ง เช่นผมซื้อของมาทำกิน ยายเลี้ยงก็ดุว่าแม่บ้านด้วยเสียงไม่พอใจว่า "ไปทำอะไรให้หนึ่งมันกินมากนักหนา" สักพักแม่บ้านบอกว่า "ของ เค้าซื้อมาเอง" ยายก็หน้าเสียไปอีก หรือผมโทรศัพท์คุยเรื่องส่วนตัวยายเลี้ยงได้ยินว่าพาดพิงถึงเขาก็รับไม่ได้ แสนดงอาการเป็นทุกข์เป็นร้อนออกมา ให้เห็นน่าสงสารยิ่งนัก ต้องเหยียบเบรกด้วยการให้อโหสิกรรมเสมอ ๆ หรือไม่นาน ๆ สักทีก็แกล้งทำเป็นเถียงไปบ้าง กรรมของยายจะได้เพลา ๆ ลง แต่ผู้ที่จะทำให้ได้ผลกับตนเองแบบนี้ต้องมีขันติบารมีอย่างแรงกล้าทีเดียวจึงจะเห็นผล สำหรับในเว็บบอร์ดวิธีการไม่ให้กรรมส่งผลผมก็จะใช้วิธี ดวลแบบ reply ต่อ reply กันไป (ความลับเผยอีกแล้ว) หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: พันโทจัง ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:54:08 ลองอย่าเถียงครับ เงียบๆไว้ เฉยๆ นิ่ง ท่านว่า นั่งฟัง ไม่ต้องแสดงอาการ แต่ออกไกลไกลหน่อย เผื่อโดนถีบ ระวังไว้ด้วย
ลองใช้แบบนี้แหละครับ เงียบ ไม่ต้องพูดด้วยเลย หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:55:18 การมีแฟนเป็นอีกอย่างนึงที่แม่ไม่ชอบค่ะ แม่อยากและเคยบังคับให้มีแฟนต่างชาติซึ่งเราต่อต้านสุดๆแต่ตอนนั้นแม่ยังไม่มาอยู่่ด้วย
แม่เป็นคนฉุนเฉียว โมโหร้ายมาก แม่รักยายแต่พอยายมาอยู่ด้วยแม่ก็กระแทกของใส่ยายจนยายอยู่ไม่ได้ว่ายายแรงๆจนยายร้องไห้ เราพยายามเข้าใจแม่และไม่โกรธแม่เลยแต่ทำไมแม่ต้องบังคับทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต บางทีพูดกับเรากับยายดีดีก็ได้ จิ๊บฟังแม่อยู่แล้ว แต่ไม่เคย TT แม่ดูแลตัวเองและเป็นคนสวยมาก จึงยังมีคนมาจีบอยู่ค่ะ แต่อารมณ์จะว่าเสียสติไปเลยก็ไม่ใช่ เราเป็นลูกคนเดียว ป่วยด้วยบางวูบนึงก็อยากตายค่ะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 22:59:21 ลองอย่าเถียงครับ เงียบๆไว้ เฉยๆ นิ่ง ท่านว่า นั่งฟัง ไม่ต้องแสดงอาการ แต่ออกไกลไกลหน่อย เผื่อโดนถีบ ระวังไว้ด้วย ลองใช้แบบนี้แหละครับ เงียบ ไม่ต้องพูดด้วยเลย เท้านี่ไวมากค่ะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: พันโทจัง ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:07:14 เเฟนจิ๊บเค้ารู้เรื่องนี้มั้ยครับ แล้วได้เข้ามามีส่วนร่วมบ้างอะป่าว
ผมอ่านหลายๆกระทู้แล้วครับ เห็นบางท่านบอกให้เข้าวัดฟังธรรมบ้าง ผมฏ้ขอแนะนำนะ จะได้เห็นซึ่งความจริงของโลกเรา เพราะมันก็ไม่มีอะไรมาก ลองปรึกษา อาจารย์ หม่อง คนเห็นกรรม ดูครับเกี่ยวกับเรื่องกรรมของเราหรือของแม่เราในอดีต ผมว่าบางทีเรื่องอย่างงี้ก็น่าจะมีส่วน เพราเราปรึกษาหมอไม่ได้ ใช่มั้ย ก็ปรึกษาพระ หรือคนที่เกี่ยวข้อง แบบนี้น่าจะดีครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:07:52 ลองอย่าเถียงครับ เงียบๆไว้ เฉยๆ นิ่ง ท่านว่า นั่งฟัง ไม่ต้องแสดงอาการ แต่ออกไกลไกลหน่อย เผื่อโดนถีบ ระวังไว้ด้วย ลองใช้แบบนี้แหละครับ เงียบ ไม่ต้องพูดด้วยเลย เท้านี่ไวมากค่ะ วิธีนี้ใช้ได้ดีในตอนต้นจะทำให้เราหลุดจากการเป็นเจ้ากรรมของแม่ได้เร็วขึ้น แต่เมื่อหลุดแล้วผลจะเป็นอย่างที่ผมบอก เพราะผมทำมาหมดแล้ว ฉะนั้นผมก็จะบอกำทางหนีทีไล่ให้เมื่อเวลานั้นมาถึง อดทนได้ก็เป็นการสร้างขันติบารมีแล้วครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: RICHEST ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:10:29 ยังไม่จบอีกเหรอกระทู้นี้ :wanwan005:
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: BlueDragon ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:12:11 พูดยากเหมือนกันนะค่ะนี่ ดูท่ายิ่งอยู่ใกล้ ๆ กันแล้วจะยิ่งเครียด ถ้าเป็นฉัตร คิดว่าแยกกันอยู่ดีกว่าค่ะ ส่วนหน้าที่ลูกก็ทำไปเช่น ส่งเงิน โทรคุยกันบ้างเป็นครั้งคราว ข้อดีคืออยู่ ห่าง ๆ กัน จะได้ไม่เครียด ไม่ต้องทะเลาะกัน จะได้ไม่มีความรู้สึกแย่ ๆ ต่อ กัน เราก็จะได้ไม่ต้องทำบาปกับแม่ด้วย เป็นกำลังใจให้ค่ะ ยายก็บอกอย่างงี้ค่ะ ห่างกันยังมีคิดถึง อยากโทรหา แต่เราคงต้องเป็นฝ่ายออกไปเองเพราะให้แม่ไปคงไม่ถูกเนอะ แนะนำว่าออกไปอยู่ที่อื่นดีกว่าครับ เอาแบบไม่ให้แม่รู้ได้ก็ดีครับ คิดถึงค่อยโทรหา อยากเจอค่อยไปพบ แต่ก็ไม่ต้องให้แม่มาหาเดี๋ยวอยู่นานอีก :wanwan035: ปล.เลิกตอบกระทู้ของจ้าวธรรมะซะที จขกท. เค้าเศร้ายังจะมาทะเลาะกันอีก ปล.2 ถ้าอยากมาม่ากับผมตั้งกระทู้ใหม่เดี๋ยวเข้าไปฟังอภินิหาร ที่อยู่ปัจจุบัน เช่าอยู่ หรือเป็นบ้านตัวเองเลยค่ะ ... ให้แม่เึค้าอยู่เถอะค่ะ เราย้ายออกดีกว่า ถ้าพอจะมีเงินหรือมีงานทำอยู่บ้าง เห็นด้วยค่ะว่าให้ ย้ายออกไปอยู่ที่อื่น ย้ายไปเช่าห้อง อยู่หอพักหญิง หรืออะไรประมาณ นี้ค่ะ ที่อยู่ได้แค่คนเดียว แล้วแม่ก็พาสามีใหม่เข้ามาอยู่ด้วยไม่ได้ ... แล้วให้แม่เค้าอยู่ที่บ้านเดิมกับสามีใหม่ไป ถ้าเราพอมีเงินจุนเจือก็โอนไปให้แกบ้าง หรือถ้าเราลำบากก็ไม่ต้องส่งไป ให้ก่อน เชื่อว่าในเมื่อแม่อยู่กับสามีใหม่ ก็น่าจะมีเงินพอใช้จ่าย พอจ่ายค่า บ้าน (ถ้าบ้านเดิมเช่าอยู่) เมื่อเราพอมีแล้วค่อยให้ค่ะ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:14:13 ยังไม่จบอีกเหรอกระทู้นี้ :wanwan005: น้องเค้าน่าสงสารออก มาตอบเพื่อหาทางออกให้ มันก็จบยากล่ะครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: ttuunn ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:17:34 :'(
อ่านแล้ว เห็นใจมากๆมีอะไรให้ช่วยPMบอกเลยครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: เก๋าลัดคุง ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:20:47 ลองใช้วิชาพวก ฮวงจุ้ย เพื่อความเป็นมงคล เพื่อช่วยได้ อาจดีขึ้น :wanwan003:
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: @StarexVIP ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:21:21 ขอเป็นกำลังใจให้น้องครับ
คนเราทุกคนมีสิ่งที่เป็น อุปสรรคในชีวิตทุกคน แต่ต่างเวรต่างกรรมกัน ชีวิตต้องสู้ครับ อย่าท้อ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Aussawinning ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:21:22 ยังไม่จบอีกเหรอกระทู้นี้ :wanwan005: น้องเค้าน่าสงสารออก มาตอบเพื่อหาทางออกให้ มันก็จบยากล่ะครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: RICHEST ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:22:55 ยังไม่จบอีกเหรอกระทู้นี้ :wanwan005: น้องเค้าน่าสงสารออก มาตอบเพื่อหาทางออกให้ มันก็จบยากล่ะครับ เป็นกำลังใจให้ล่ะกันครับ สู้ๆ ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางออก :wanwan020: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:23:50 ยังไม่จบอีกเหรอกระทู้นี้ :wanwan005: น้องเค้าน่าสงสารออก มาตอบเพื่อหาทางออกให้ มันก็จบยากล่ะครับ ขอบคุณค่ะที่เข้าใจ ขอบคุณทุกคนมากๆแต่ยืนยันว่าเครียดมากจริงๆ เพราะโดนมาทั้งชีวิต หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:25:08 ยังไม่จบอีกเหรอกระทู้นี้ :wanwan005: น้องเค้าน่าสงสารออก มาตอบเพื่อหาทางออกให้ มันก็จบยากล่ะครับ เป็นกำลังใจให้ล่ะกันครับ สู้ๆ ปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางออก :wanwan020: ขอบคุณค่า TT หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: imeso ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:26:25 เป็นกำลังใจให้นะคะ ค่อยๆ คิดหาทางออกค่ะ เอาใจช่วยค่ะ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: lamerryroom ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:28:35 เป็นกำลังใจให้นะคะ ค่อยๆ คิดหาทางออกค่ะ เอาใจช่วยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ ขอให้ทุกคนประสบความสำเร็จกันทุกๆเรื่องนะคะ งาน เรื่องครอบครัว อย่าทุกข์เหมือนหนู หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: tanawat30 ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:30:34 ยังไม่จบอีกเหรอกระทู้นี้ :wanwan005: น้องเค้าน่าสงสารออก มาตอบเพื่อหาทางออกให้ มันก็จบยากล่ะครับ ขอบคุณค่ะที่เข้าใจ ขอบคุณทุกคนมากๆแต่ยืนยันว่าเครียดมากจริงๆ เพราะโดนมาทั้งชีวิต ไม่ต่างกันเลยครับ เดี๋ยวนี้ก็ยังโดนอยู่ แต่เดี๋ยวนี้โดนน้อยลงแล้ว ที่เป็นแบบนี้ก็ผมอธิบายมาแล้ว เดี๋ยวนี้โดนก็ไม่ทุกข์แล้ว แถมโดนน้อยลง ๆ ไปตแามลำดับ เหตุผลเพราะถ้าใครเคาะหัวชาวบ้านแล้วตนเองเจ็บเอง แม้อยากจะเคาะหัวชาวบ้านแต่ก็ไม่ อยากเจ็บ ของแบบนี้ต้องแลกเอา ตอนนี้ก็มาเลยเขกหัวชาวบ้านเมื่อไหร่ตนเองก็จบหัวเอง อยากเจ็บก็ทำต่อไป ผมไปถึงจุดนั้นแล้ว หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Krittapas ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:36:45 เรื่องแบบนี้ก็พูดได้ยากนะครับ ไม่รู้จะแนะนำอย่างไรเลย
เอาใจช่วยนะครับ ขอให้รอดพ้นปัญหานี้ได้ไวๆครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: 9_MkunG ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:41:20 น่าเห็นใจ สู้ๆนะครับ เชื่อว่าจะหาทางออกได้ แต่อย่าใช้ความรุนแรงนะครับ
หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: mrdreamer ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:42:22 อย่าท้อครับ สู้ๆครับ
แยกกันอยู่ดีที่สุดครับ คอยส่งเงินให้ท่านเอา ปล. ผมฟอกเลือด อาทิตย์ละสามครั้งยังไม่เครียดเลย 555+ :wanwan003: หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: Aussawinning ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:43:25 น่าเห็นใจมากคะ เป็นกำลังใจนะคะ ใช้สติปัญญาแก้ไขปัญหาในแนวทางที่ถูกต้องนะคะ เห็นด้วยครับมีคำถามคะ ทุกวันนี้คุณทนอยู่กะแม่เพราะอะไรคะ ยิ่งคุณทนมันจะยิ่งก่อบาปให้ทั้งตัวคุณเองและคุณแม่ของคุณด้วย ทางที่ดี คุณย้ายออกมา แรกๆ ยังไม่ต้องส่งเสียแม่ก็ได้มั้งคะ ถ้าคุณยังรับผิดชอบค่าใช้จ่ายสองทางไม่ไหว เพราะคุณแม่ก็มีสามีอยู่ คงพอจะทนอยู่ได้ พอตั้งตัวได้ก็ค่อยส่งเสีย ยังไม่สายคะที่จะตอบแทนพระคุณ เพิ่มเติมอีกหน่อยคะ ควรพาแม่ตรวจหน่อยก็ดีคะ ท่านต้องมีปัญหาทางจิตแน่ๆ ช่วยรักษาท่านให้เป้นปกติ ยังงัยก็เป็นแค่ความเห้นของเรานะ คุณต้องตัดสินใจเองคะ ขอให้พบทางแก้ปัญหาที่ดีคะ ช่วยเสิร์มนิดนึง ถ้าเป็นผมๆจะเว้นระยะห่างด้วยการไม่ตอบโต้ท่านอะครับ ถ้าท่านทำไรไม่ดีก็ เงียบ และ เมินเฉย ไปก่อน ถ้าหนักจริงๆก็ย้ายไปอยู่ที่อื่นและเขียนจดหมายบอกท่าน โดยขอโทษท่านและบรรยายต่างๆโดยใช้คำที่ให้เหมือนกับว่าเราผิดแต่เพียงฝ่ายเดียว ให้ดูน่าสงสารที่สุด บางทีท่านไม่มีเราตอนนั้นท่านอาจจะได้คิดอะไรบ้าง พอเราตั้งหลักได้ค่อยส่งเงินมาให้ท่านก็ยังไม่สาย เพราะถ้าเราอินไปตามท่านเหมือนเป็นการเสิร์มให้ท่านรู้สึกว่ามีอำนาจควบคุม รู้สึกว่าทำสำเร็จ แล้วก็วนเข้าลูปเดิม recursive ซ้ำไปมา ซึ่งจริงๆมันส่งผลเสียต่อทั้งสองฝ่าย วิธีนี้อาจจะดูเหมือนไม่รักดีไปนิด แต่เราก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดทั้งสำหรับเราและสำหรับท่าน ยังงัยก็เป็นแค่ความเห้นของเรานะ คุณต้องตัดสินใจเองครับ ขอให้พบทางแก้ปัญหาที่ดีครับ หัวข้อ: Re: เศร้ามาก เริ่มหัวข้อโดย: itmicrobit ที่ 13 สิงหาคม 2010, 23:51:16 :'( :'( โลกมนุษย์ มีแต่ความทุกข์
|