ต่อครับ
ทีนี้เค้าถามผมว่า ถ้าสมมติ เวลาผ่านไปๆ 3-4 เดือน ผมยังจะรอเค้าอยู่ไหม
ผมก็เลยตอบไปว่า มันเป็นเรื่องของอนาคตอ่ะ ตอบไม่ได้หรอก
เค้าก็เลยบอกว่าที่เค้าถามผม ก็เพราะอยากให้ผมตัดใจ ผมก็เลยบอกไปว่า
ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เพราะผมตัดใจไปนานแล้ว ก็ยอมรับว่ามันยากมาก
แต่ก็ผ่านมันมาแล้วก็ตัดใจไปแล้วล่ะ ไม่ได้รออะไรแล้วล่ะ เพราะตัดใจนั่นก็หมายถึง
ไม่หวังอะไรใดๆแล้ว สิ่งที่ผ่านมามันก็คืออดีตไปแล้ว
แล้วเค้าบอกว่าเค้าก็ยังคิดถึง ยังเป็นห่วงผมอยู่ ผมก็เลยบอกไปว่า ไม่ต้องเป็นห่วง
หรือว่ารู้สึกผิดหรอก ผมสบายมาก ผมเป็นตัวเองคนเดิมแล้ว เป็นตัวของผมเหมือนตอนที่ยังไม่รู้จักเค้า
อย่าให้ความรู้สึกห่วงใย หรือความรู้สึกอะไร ไปทำร้ายคนใหม่เลย บางอย่างมันก็เป็นแค่อดีต กับความทรงจำเท่านั้นแหละ
ทีนี้บรรยากาศก็เริ่มตึงเครียดลงครับ ต่างฝ่ายต่างเริ่มเงียบเยอะขึ้น พูดน้อยลง
แล้วเค้าก็ถาม ผมเองก็เริ่มจะมีน้ำตาเอ่อมา แต่ก็กลั้นมันเอาไว้อยู่ครับ
แต่ไม่ใช่น้ำตาแห่งความอ่อนแอนะครับ เป็นน้ำตาของความเข้มแข็งครับ
เค้าถามต่อว่า แล้วถ้าสมมติ ว่าวันนึงเค้ากลับมาหาผมล่ะ ผมจะว่าอย่างไร
ผมก็ตอบไปว่า ให้มันถึงวันนั้นก่อน ตอบตอนนี้ไม่ได้หรอก วันนี้ผมรู้สึกอย่างนึง
พรุ่งนี้ผมอาจจะรู้สึกอย่างนึง ก็เหมือนกับวันที่ผมฟูมฟาย เสียใจ กับวันที่ผมตัดใจ
ผมก็รู้สึกคนล่ะอย่างกัน แต่ว่าความทรงจำดีๆทุกอย่างผมก็ยังคงเก็บไว้อยู่
ซึ่งความทรงจำกับความรู้สึกมันก็คนละเรื่องกัน
แล้วเราก็ต่างคนต่างเงียบ
แล้วเค้าก็เหมือนจะร้องไห้(รึเปล่า)ผมไม่แน่ใจ
แล้วก็บอกกับผมว่า... ลึกๆแล้วเค้าก็ยังรักผมอยู่นะ
ผมก็บอกว่า ขอบใจนะ ขอบใจมาก
เค้าก็ถามต่อว่าทำไมถึงพูดอย่างนั้น
ผมก็บอกว่ามันก็เป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่หรอ มีคนรักเรา
ก็แค่ขอบใจในความรักที่มีให้กัน
แล้วเค้าก็บอกว่า ฟังเค้าพูดนะ (เสียงเหมือนเค้าร้องไห้ แต่ผมไม่แน่ใจนะ)
ทุกคืนเค้าตอนนอนคนเดียว เค้าบอกว่าเค้าอยากจะร้องไห้ รึอะไรประมาณเนี๊ย ผมได้ยินไม่ชัด
ผมก็เลยบอกเค้าไปว่าเข้มแข็งเข้าไว้ ยังไงผมก็เป็นกำลังใจให้
จบแล้วครับ แต่ติดอีกเรื่องนึง เฟซบุ๊คที่เค้าแอดมาผมควรจะรับดีไหม
อื่นๆ
