ต่อไป »

[Mr.Blogger]

อย่าไปท้อครับเรื่องหางาน
ผมก็จบต่อเนื่อง เพื่อนๆหลายคนกว่าจะจบอายุสามสิบกว่าๆก็มี  ก็ยังเห็นหางานได้ครับ
ปัญหามีไว้ให้แก้ ไม่ได้มีไว้ให้ท้อครับ

[golfzilla]

พึ่งออกจากงานมาหางานใหม่เหมือนกันครับ

สู้ๆ ครับ

[cnnon]

ต้องลองหาไกล

[mikeyx]

ผมตกงานมา 3 ปีแล้วครับสาเหตุที่ตกงานเพราะเงินเดือนน้อยทุกวันนี้ก็ใช้ตังเยอะเลยลาออกจากงานประจำ
และอีกอย่างเป็นคนชอบนอนตื่นสาย ไม่ชอบทำตามใครสั่งมีความคิดเป็นของตัวเองสูง
กินเยอะ กินจุ

อาชีพอิสละเป็นคำตอบให้กับชีวิต

[Krittapas]

อยากมีงานทำ อย่าเลือกงา่นคับ ผมเชื่อเช่นนั้น

ถูกต้องละครับ อย่าเลือกงาน อยากได้เงินก็ต้องยอมเหนื่อย

[ข้าวกระเพราหมู]

สู้ต่อไปครับ 

[cnnon]

ต้องลองหาไกล ๆ บ้าน ดูบ้างนะครับ ผมเคยตกงาน เป็นปีกว่าๆ ครับ ท้อแทบจะหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้เลย ปัญหามันอยู่ที่เราไม่มีประสบการณ์ แม้กระทั่งการหางานทำครับ เราไม่รู้ว่าจะต้องทำงาน หรือสมัครงานตามแหล่งงานแบบไหนได้บ้าง นี่แหละคือปัญหาใหญ่ เกรดก็เป็นปัญหาบ้างครับ แต่ว่า ความสามารถเฉพาะด้านก็ำสำคัญกว่า ถ้ามีใบประกอบวิชาชีพครู โรงเรียนของผมก็กำลังรับครูอยู่นะครับ โรงเรียนสว่างบริบูรณ์วิทยาครับ ลอง search หาในกูเกิ้ลเอานะ มีเว็บไซท์อยู่ ประกาศเว็บในนี้ไม่ดีแน่ๆ โรงเรียนกำลังต้องการครูหลายอัตราเลยครับ ใครที่มีใบประกอบวิชาชีพ หรือ กำลังเรียนเพื่อขอใบประกอบวิชาชีพ ก็ลองไปสมัครดูได้นะ

[m16team47]

อย่าเกี่ยงเงินเดือน ให้ทำเอาประสบการณ์ไปก่อน หากมันไม่รับก็บอกมันว่าไม่เอาเงินเดือนก็ได้ ทำให้ฟรี ๆ ขอแค่ค่าข้าว 3 มื้อ แล้วก็ค่ารถมาทำงาน + ค่าที่พักพอ 

[21P.T.]

หางาน --> เพื่อหาเงิน
ดังนั้นอะไรก็ตามที่ได้เงิน = ทำงาน

สั้นๆง่ายๆ ...สู้ๆครับน้อง!!!
 

[ratchapol]

เริ่มจากในนี้เลยก็ได้ครับ บอกว่าท่านทำอะไรได้บ้าง ถนัดด้านไหน ในนี้คนมีน้ำใจเยอะ เดี๋ยวก็มีงานให้ทำไม่ไหว

[ZyZee]

ยังไงก็พยายามนะครับ ตอนผมจบมาใหม่ๆก็ไม่ต่างกันเลย หางานยากแถมโดนกดค่าแรง แต่ก็ยอมทนเอาประสบการ์ณไว้ก่อน
พยายามทำงานที่ตรงกับสายที่เราเรียนครับ เอาประสบการณ์ไว้ก่อนครับ

[ossytong]

ทำไมไม่เอา ID จริงมาโพสหว่า .....

[make step]

ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่มีงานทำเลยเพราะไม่ได้หางาน แต่ก็มีเงินใช้เพราะผมใช้วิธีหาเงิน วิธีหาเงินมันมีเยอะครับเยอะกว่าหางานอีกลองๆคิดดู พูดไปก็งงๆ เนอะ

[realmax]

ทำงานอิสระ ก็ดีครับ ขอเพียงมุ่งมั่นตั้งใจ

[aodblog.com]

www.adisorn-skl.com    ลองสมัครดุครับผมจะไปสมัครด้วยช่างเทคนิคปิโตเลียมถ้าได้เขาจะส่งไปเรียน 8 เดือน ได้เงินเดือน 12000 บาท ที่พักฟรี   ถ้าผ่านการเรียนอบรมแล้วได้เงินเดือน 1 แสนกว่าบาทครับเพื่อนผมทำอยู่ 2 คน

[Gain]

คิดธุรกิจ หรืองานส่วนตัวดีกว่าไหมครับ จะไปเริ่มกับการเป็นลูกจ้าง ต้องสู้กับตัวเลือกดี ดี หลายคน งานก็อาจจะได้ แต่ก็ใช้เวลาหาหน่อย และไม่รู้เงินเดือนจะดีแค่ไหน เพราะเดี่ยวนี่เค้าดูประสบการณ์เป็นหลัก เกรดเป็นรองครับ

[Mr.Blogger]

www.adisorn-skl.com     ลองสมัครดุครับผมจะไปสมัครด้วยช่างเทคนิคปิโตเลียมถ้าได้เขาจะส่งไปเรียน 8 เดือน ได้เงินเดือน 12000 บาท ที่พักฟรี   ถ้าผ่านการเรียนอบรมแล้วได้เงินเดือน 1 แสนกว่าบาทครับเพื่อนผมทำอยู่ 2 คน

ไปอยู่บน plant ไม่ได้พาสาวเที่ยวนะครับ มีแต่ตุ๊กตายาง 

[tongsolution]

ผมเคยตกงาน แบบว่าไม่ได้ทำงานเป็นเรื่องราวประมาณ 1 ปีเต็มๆ ตอนนั้นอายุ 29 ด้วย แก่กว่าคุณตอนนี้อีก หางานยากมาก

ช่วงนั้นผมยอมไปเป็นเมสเซนเจอร์ , เด็กส่งไก่ พยายามทนทำ เหนื่อยโคตรๆ

ทำงานเช้าเลิกอีกทีก็หัวค่ำ กลับถึงบ้านกินข้าวแล้วก็นอนทันที เพราะไม่มีแรง

แต่ตอนนั้นผมก็สู้นะ แต่โดนเมียขอร้องแกมบังคับให้ลาออก เพราะสงสารผม และบอกผมว่า "ถึงหนูเงินเดือนไม่เยอะ แต่หนูเลี้ยงพี่ได้ พี่ออกมาหางานที่พี่ไม่ต้องเหนื่อยแบบนี้เถอะ"

ผมเลยลาออกมาหางานใหม่ไปเรื่อยๆ แล้วก็เจอเรื่องซวยสารพัด ได้ทำงานที่คิดว่าโอเคแล้ว แต่พอทำได้ 2 อาทิตย์ บริษัทดันปิดหนีซะงั้น

ไม่คิดเหมือนกันว่าชีวิตจะไปเจออะไรแบบนั้น แต่บอกเลย ถึงตอนนั้นน้ำตาผมจะไหล เพราะบางทีมันเต็มกลืนกับชีวิต

แต่ผมไม่เคยคิดท้อเลย เพราะตัวผมไม่เชื่อว่า "คนเรามันจะซวยไปตลอดชีวิต" เลยก้มหน้าก้มตาหางานต่อไป

และในที่สุด เวลาผ่านไป รวม 1 ปีกับอีก 2 เดือน...ผมก็ได้งานที่ดีๆทำ และเ้ป็นงานที่ชอบด้วย ได้มาอยู่กับบริษัทที่มีเจ้านายนิสัยดี ไม่เอาเปรียบพนักงาน รักกันเหมือนพี่น้อง

จนถึงตอนนี้ก็ทำงานที่นี่มา 6 เดือนกว่าๆแล้ว แต่เรื่องราวช่วงที่ตกงานยังอยู่ในความทรงจำของผมเสมอ และทำให้ผมได้รู้สึกว่า "กรูไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว"

การได้เจอกับเรื่องแย่ๆ มันเหมือนเป็นการสร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเอง ทำให้ไม่กลัวกับสิ่งที่จะเจอต่อๆไป มันทำให้เราแกร่งขึ้นครับ

ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขอบคุณเมียที่แสนน่ารักด้วย เงินเดือนแค่ 8,000 บาท แต่เขาเลี้ยงผมมาปีกว่าๆ โดยที่ไม่เคยบ่นซักแอะ มีคนรวยๆมาจีบ(มีคนบอก)เขาก็ไม่เคยคิดจะทิ้งผมไป


ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ครับ จำคำผมไว้ว่า "คนเรามันไม่ซวยไปตลอดชีวิตหรอกครับ"

สู้ๆ

[ครึ่งควบลูก!]

ผมเคยตกงาน แบบว่าไม่ได้ทำงานเป็นเรื่องราวประมาณ 1 ปีเต็มๆ ตอนนั้นอายุ 29 ด้วย แก่กว่าคุณตอนนี้อีก หางานยากมาก

ช่วงนั้นผมยอมไปเป็นเมสเซนเจอร์ , เด็กส่งไก่ พยายามทนทำ เหนื่อยโคตรๆ

ทำงานเช้าเลิกอีกทีก็หัวค่ำ กลับถึงบ้านกินข้าวแล้วก็นอนทันที เพราะไม่มีแรง

แต่ตอนนั้นผมก็สู้นะ แต่โดนเมียขอร้องแกมบังคับให้ลาออก เพราะสงสารผม และบอกผมว่า "ถึงหนูเงินเดือนไม่เยอะ แต่หนูเลี้ยงพี่ได้ พี่ออกมาหางานที่พี่ไม่ต้องเหนื่อยแบบนี้เถอะ"

ผมเลยลาออกมาหางานใหม่ไปเรื่อยๆ แล้วก็เจอเรื่องซวยสารพัด ได้ทำงานที่คิดว่าโอเคแล้ว แต่พอทำได้ 2 อาทิตย์ บริษัทดันปิดหนีซะงั้น

ไม่คิดเหมือนกันว่าชีวิตจะไปเจออะไรแบบนั้น แต่บอกเลย ถึงตอนนั้นน้ำตาผมจะไหล เพราะบางทีมันเต็มกลืนกับชีวิต

แต่ผมไม่เคยคิดท้อเลย เพราะตัวผมไม่เชื่อว่า "คนเรามันจะซวยไปตลอดชีวิต" เลยก้มหน้าก้มตาหางานต่อไป

และในที่สุด เวลาผ่านไป รวม 1 ปีกับอีก 2 เดือน...ผมก็ได้งานที่ดีๆทำ และเ้ป็นงานที่ชอบด้วย ได้มาอยู่กับบริษัทที่มีเจ้านายนิสัยดี ไม่เอาเปรียบพนักงาน รักกันเหมือนพี่น้อง

จนถึงตอนนี้ก็ทำงานที่นี่มา 6 เดือนกว่าๆแล้ว แต่เรื่องราวช่วงที่ตกงานยังอยู่ในความทรงจำของผมเสมอ และทำให้ผมได้รู้สึกว่า "กรูไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว"

การได้เจอกับเรื่องแย่ๆ มันเหมือนเป็นการสร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเอง ทำให้ไม่กลัวกับสิ่งที่จะเจอต่อๆไป มันทำให้เราแกร่งขึ้นครับ

ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขอบคุณเมียที่แสนน่ารักด้วย เงินเดือนแค่ 8,000 บาท แต่เขาเลี้ยงผมมาปีกว่าๆ โดยที่ไม่เคยบ่นซักแอะ มีคนรวยๆมาจีบ(มีคนบอก)เขาก็ไม่เคยคิดจะทิ้งผมไป


ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ครับ จำคำผมไว้ว่า "คนเรามันไม่ซวยไปตลอดชีวิตหรอกครับ"

สู้ๆ

ซึ้งมาก ๆครับ ฟังแล้วมรกำลังใจขึ้นเยอะ แต่ก็อิจฉาคนที่มีเมียที่ดีแบบนี้จริง ๆ 

[ThongJsn]

ผมเคยตกงาน แบบว่าไม่ได้ทำงานเป็นเรื่องราวประมาณ 1 ปีเต็มๆ ตอนนั้นอายุ 29 ด้วย แก่กว่าคุณตอนนี้อีก หางานยากมาก

ช่วงนั้นผมยอมไปเป็นเมสเซนเจอร์ , เด็กส่งไก่ พยายามทนทำ เหนื่อยโคตรๆ

ทำงานเช้าเลิกอีกทีก็หัวค่ำ กลับถึงบ้านกินข้าวแล้วก็นอนทันที เพราะไม่มีแรง

แต่ตอนนั้นผมก็สู้นะ แต่โดนเมียขอร้องแกมบังคับให้ลาออก เพราะสงสารผม และบอกผมว่า "ถึงหนูเงินเดือนไม่เยอะ แต่หนูเลี้ยงพี่ได้ พี่ออกมาหางานที่พี่ไม่ต้องเหนื่อยแบบนี้เถอะ"

ผมเลยลาออกมาหางานใหม่ไปเรื่อยๆ แล้วก็เจอเรื่องซวยสารพัด ได้ทำงานที่คิดว่าโอเคแล้ว แต่พอทำได้ 2 อาทิตย์ บริษัทดันปิดหนีซะงั้น

ไม่คิดเหมือนกันว่าชีวิตจะไปเจออะไรแบบนั้น แต่บอกเลย ถึงตอนนั้นน้ำตาผมจะไหล เพราะบางทีมันเต็มกลืนกับชีวิต

แต่ผมไม่เคยคิดท้อเลย เพราะตัวผมไม่เชื่อว่า "คนเรามันจะซวยไปตลอดชีวิต" เลยก้มหน้าก้มตาหางานต่อไป

และในที่สุด เวลาผ่านไป รวม 1 ปีกับอีก 2 เดือน...ผมก็ได้งานที่ดีๆทำ และเ้ป็นงานที่ชอบด้วย ได้มาอยู่กับบริษัทที่มีเจ้านายนิสัยดี ไม่เอาเปรียบพนักงาน รักกันเหมือนพี่น้อง

จนถึงตอนนี้ก็ทำงานที่นี่มา 6 เดือนกว่าๆแล้ว แต่เรื่องราวช่วงที่ตกงานยังอยู่ในความทรงจำของผมเสมอ และทำให้ผมได้รู้สึกว่า "กรูไม่มีอะไรต้องกลัวอีกแล้ว"

การได้เจอกับเรื่องแย่ๆ มันเหมือนเป็นการสร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเอง ทำให้ไม่กลัวกับสิ่งที่จะเจอต่อๆไป มันทำให้เราแกร่งขึ้นครับ

ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ขอบคุณเมียที่แสนน่ารักด้วย เงินเดือนแค่ 8,000 บาท แต่เขาเลี้ยงผมมาปีกว่าๆ โดยที่ไม่เคยบ่นซักแอะ มีคนรวยๆมาจีบ(มีคนบอก)เขาก็ไม่เคยคิดจะทิ้งผมไป


ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ครับ จำคำผมไว้ว่า "คนเรามันไม่ซวยไปตลอดชีวิตหรอกครับ"

สู้ๆ

 

นึกถึงสมัยจบ ม.6 มาใหม่ๆ
ตอนนั้น ทำงานเดือนละ 2200 เป็นเด็กส่งเอกสาร (หลายปีมาละ)
เช่าบ้านที่เขาแบ่งห้องเล็กๆ ให้เช่า อยู่ท้ายสวนส้มโอ แถวๆ นนบุรี เดือนละ 800 แพงกว่านี้ไม่มีตังซื้อมาม่าแน่
ตอนเย็นๆ เลิกงานมา ซดมาม่า ไม่อิ่มตกดึกมีฟามเฮ้ารองท้อง ที่มันช้ำคือ ฟามเฮ้าต้องแบ่งกับหนู ที่มันแย่งกินข้างบนไป 
อยู่แบบนั้นหล่ะครับ ใจก็นึกว่า แม่ทำกับเราได้ขนาดนี้ เวลลอย
แต่ทุกวันนี้ บทเรียนบทนั้นสอนอะไรเรามากมายเลยทีเดียว เวลาต้มมาม่ากินทีไร น้ำตาจะไหล ขอบพระคุณแม่มาก