ผมเองในฐานะนักเขียน  ยังใช้ผิดใช้ถูกเลยครับ  ภาษาไทยเป็นภาษาที่ยากแต่เราใช้กันจนชินแล้วจึงดูว่าง่าย

โดยเฉพาะการเผยแพร่ธรรมะนี่  สำคัญมาก  เช่น กำจัดกับขจัดไม่เหมือนกัน  อันนี้ต้องให้ชัดเจน  การใช้ผิด

เพราะไม่ค่อยได้ใช้  หรือรวมถึงปัญหาการออกเสียง ร.  ไม่ได้ก็เป็นเหตุ  เช่น  "ได้กำไลกี่บาท"  กับได้  "กำไรกี่บาท"

คนละเรื่องเลยนะครับ  อย่างผมต้องออกเสียงให้ชัด  เดี๋ยวจะเป็น  "ฉันลักเธอน่าตาจิ้มลิ้ม"  อะไรทำนองนี้มันจะยุ่ง

เพิ่มอีกอย่างคือ  ถึงแม้ผมจะบรรยายธรรมใน IRC  ผมก็ใช้ภาษาเขียน  เช่นวันอาทิตย์ก็พิมพ์ออกไปเลยว่าวันอาทิตย์

ไม่พิมพ์ว่าอาทิด  ไม่ว่าประโยคนั้นจะพิมพ์ยาวแค่ไหน  ยิ่งบรรยายธรรมไม่ต้องห่วง  พิมพ์นิ้วหงิกแน่ ๆ   

หลักง่าย ๆ  อะไรก็ตามอยู่ที่ใครมากมันจะกระจุก  ตัวอย่างเช่น "เงิน"  ถ้าลองกระจายปันส่วนให้เท่าเทียมกันทุกคนดูซิ

ปันการทำงานให้เท่าเทียมกันด้วย  ปัญหาเศรษบกิจหมด  ขี้เกียจตอบยาวแล้ว 8.30 น.  ได้เวลาไปทำงาน  เดี๋ยวตอนค่ำค่

อยมาลงรายละเอียด

ไม่มีรีนิ้ว renew  อิอิ

ไม่เคยใช้ eset  ใช้แต่ Macafee b ใช้มาตั้งแต่ใช้ DOS  แต่ตอนนี้เลิกใช้ Macafee  ไปแล้ว  scan สู้ Trend micro maximum security ไม่ได้

ผมขอตอบในแง่มุมของผม  ที่พยายามจะไม่ให้เกี่ยวกับการเมืองก็แล้วกันนะ  แต่มันคงเลี่ยงไม่ได้อะเพราะเป็นความเดือดร้อนของสังคมในวงกว้าง

เอาเป็นว่า  อะไรก็ตามที่เป็นรายได้ของคนส่วนใหญ่ราคาจะถูกกดให้ต่ำลง  เช่นราคายางตามกระทู้  ราคาข้าวทำให้สูงโดยรับจำนำ 1.5  หมื่น

แต่ขอเท็จจริงรายได้ถึงชาวนาเท่าไหร่  คนที่ได้ประโยชน์จริงคือชาวนารึไม่  ไม่ขอขยายความเดี๋ยวจะเป็นการเมืองจ๋าไป  ในขณะเดียวกันกับก่อให้เกิด

แต่เอาเข้าจริงกับก่อให้เกิดปัญหาข้าวเน่า  เพราะข้าวไทยแพงกว่าเพื่อนบ้านหรือที่อื่น ๆ  ขายไม่ออก  แล้วเอากลับมาย้อมแมวขายคนไทยด้วยกันเองทำให้ 

คนไม่กล้าซื้อข้าวกินตามข่าว  ผลที่ตามมาคือ  แม่ค้าขายอาหารตามสั่งขายไม่ออก  ข้าวจำเป็นต้องกินนะยอดขายตามร้านยังตกเลย  ในขณะที่รายจ่ายที่ประชาชน

จะต้องจ่ายออก  เช่นราคาแก๊ส LPG  ก็จะขึ้น  ราคาน้ำมันโคตรแพง  ค่ารักษาพยาบาลเอกชนโคตรแพง ค่าเล่าเรียนบุตรก็เช่นกันสภาวะแบบนี้ใคร ๆ  ก็เดือดร้อน

ล่ะครับ  ผมจะไม่ตอบแค่ราคายาง

แต่ตอบมันทั้งระบบ  แต่ขอตอบสั้น ๆ  พอ  สรุปสั้น ๆ  คือเป็นหาเรื่องทุนสามานย์นั่นแหล่ะ  ผมไม่ขยายความเรื่องทุนสามานย์นะครับ

แต่งเป็นหนังสือสักเล่มยังลงไปในกระทู้นี้ไม่หมดครับ

กระทู้นี้น่าสนใจดี  ผมมีมุมมองที่อาจจะไม่ตรงเท่าไหร่  แต่ในทางธรรมคนที่มีความบริสุทธิ์ใจไม่มีใครทำอะไรได้

อ่านจากที่เจ้าของกระทฦู้บอกมา  มีติดใจประโยคนึงที่บอกว่า  คนไทยฉลาดแต่มีอะไรก็ชอบบอกล่วงหน้า

ทำให้คนอื่นรู้ว่าเราจะทำอะไร  ผมเองก็เป็นแบบนั้นคือจะทำอะไรก็บอกล่วงหน้า  เช่นตอนกำลังเล่น IRC  ผมก็

บอกคู่สนทนาตรง ๆ  เลยว่าผมกำลังวางกับดักคุณอยู่นะ  อธิบายเสร็จสรรพเลยว่าวางกับดักอะไรเอาไว้  บอกชัด

เจนแบบนี้  เค้ายังเดินลงกับดักที่ผมวางเอาไว้เลย  เมื่อเทียบกับการเล่น  webboard  ผมคิดได้ว่าจะทำอะไร

แต่บอกล่วงหน้าไม่ได้  ทำให้แชทสด ๆ  แบบดราม่ามันส์กว่าคุย webboard  ดราม่า  ในแชทหรือในชีวิตจริง

ผมบอกหมดจดเลยชัด ๆ  ว่าผมจะทำอะไรตอนไหนวิธีการใด  เหตุที่ผมบอกได้เช่นนั้นเพราะผู้ที่ทำอะไรด้วยความ

บริสุทธิ์ใจไม่ว่าทำอะไรหรืออยู่เฉย ๆ  ตนเองก็มีแต่ได้กับได้  ยกตัวอย่างกระทู้ดราม่า  ถ้ามีคนดราม่ากับผม  ผมก็

เอาจุดนั้นมาเป็นจุดที่แข็งแกร่งสร้างบารมีในทางธรรมให้เพิ่มพอกพูนขึ้น  ถ้ามีคนฟังที่ผมอธิบายแล้วไปปฏิบัติตาม

คิดตาม  ผมก็ได้แนะนำสิ่งที่ผมปฏิบัติให้ผู้นั้นมองเห็น  ถ้าผมอยู่เฉย ๆ  เป็นผู้อ่าน  ผมก็จะได้มีเวลาทบทวนสิ่งที่ผม

ได้ทำไปแล้ว  ไม่ว่าจะลงเอยแบบซ้ายแบบขวาแบบถอยหลังหรืออยู่เฉย ๆ  ผมก็ได้รับประโยชน์เต็ม ๆ  ทำให้ผมประ

กาศล่วงหน้าว่าจะทำอะไรล่วงหน้าก่อนลงมือทำได้  แล้วผลักให้คู่กรณีเป็นฝ่ายตั้งรับแล้วแก้เกมแทน  แล้วพอคู่กรณี

แก้เกมมาก็เข้าแผนที่ผมวางเอาไว้  เพราะการตัดสินใจกระทำใด ๆ  หลัก ๆ  มีแค่ 2 ทาง  คือ 1.  ตัดสินใจทำ  2.  

ตัดสินใจไม่ทำ  ถ้าเลือกทำคำถามว่าทำอย่างไรตามมา

แหะ ๆ 

สำหรับผมแล้ว  พิจารณาให้เห็นถึงคุณค่าในสิ่งที่ทำก่อนลงมือทำเสมอ

พอเหนื่อยหรือท้อคิดถึงผลสำเร็จที่ผ่านมาแล้ว  มันจะมีพลังแล้วก้าวเดินไปข้างหน้าต่อ

ไม่มีปัญหาเช่นกัน  แต่ส่วนตัวผมแล้วขอใช้ Windows 7 ต่อไป  Win8 ลงแล้วฟอร์แมตทิ้งไปแล้ว  55   

โดเรม่อน 55 ดูมาตั้งแต่ 7 ขวบ  ดูมา 30 กว่าปีแล้ว  ยังชอบอยู่เลย   

ตอบไปตามตรงเลยครับว่าให้หรือไม่  ถ้าเราให้ใครยืมให้คิดว่ายกให้ไปเลยไว้ก่อน  แต่ถ้าไม่ให้ก็บอกไปตรง ๆ  เลย

แปลว่าถ้าเราให้ใครยืมเงิน  แสดงว่าเงินที่เราให้เขายืมไม่ส่งผลให้เราเดือดร้อนตามมา 

ผมว่าปวดหลังมากกว่า มันต้องนั่งบริหารไปด้วยแล้วมันจะไม่ปวด  ทั้งคอ  ทั้งหลัง  เลย  มันต่อเนทื่องกันหมด

ชำระผ่าน Internet  ใช้ Visa Debit  ก็ดี  ชำระเป็นเศษสตางค์ตามยอดเลย  เช่นมียอดค้างชำระ 2,536,717.88  ก็ชำระแบบนี้เลย   

เมื่อก่อน kaspersกี  แต่ตอนนี้ลอง  trend micro  maximum ซีเคียวริตี๋

เจอลูกสวน 

---------------------------------------------------------------------------------------

ตอบต่อเลยแล้วกัน  จะได้ไม่เปลือง  rep

กว่าจะพิมพ์เสร็จเกว่าชั่วโมง    คิดไปพิมพ์ไป  ถ่ายทอดจากประสบการณ์เลย 

เมื่อก่อนประสบการณ์ในการอธิบายมีน้อย  แต่ตอนนี้เล่น  IRC  อธิบายบ่อยชำนาญขึ้น   

ขอพัก  คั่นสายตา  ตอบ 2  กระทู้นะครับ

ส่วนเรื่องเร้นลับ  ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่า  การเกิดมาเป็นสิ่งมีชีวิตใด ๆ  ขณะที่ยังมีชีวิตอยู่  คือพ้นจากโลกจริงมาสู่โลกสมมุติ  ส่วนการตายจากชีวิตคือพ้นจากโลกสมมุติไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง

ทำให้ผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่  มองโลกแห่งความเป็นจริงที่ว่าเป็นเรื่องเร้นลับ  เป็นนามธรรม  ทั้ง ๆ ที่เราตายเมื่อไหร่สิ่งที่เคยเร้นลับตอนมีชีวิตอยู่จะสัมผัสได้จริงแล้วไม่เร้นลับอีกต่อไปตอนที่เราตายไปแล้ว

สิ่งที่ต้องพิจารณาคือทุกคนทุกชีวิตเกิดมาแล้วต้องตายหมด  ไม่มีชีวิตใดอยู่ค้ำฟ้าเลย  แม้แต่ต้นไม้อายุนับพันปีก็ยังต้องตาย  เมื่อตายแล้วพ้นสมมุติ  เมื้อพ้นสมมุติแล้วไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง

หรือโลกแห่งจิตวิญญาณ  หากก่อนที่เราจะตายเราสามารถชดใช้วิบากบาปได้หมด  ไม่ก่อกรรมบาปใหม่ ๆ  อันเป็นสมุหทัยได้  ก็พ้นโลกสมมุติอย่างถาวรหรือเรียกว่าการปรินิพพาน

ฉะนั้นคนบนโลกจริงแห่งจิตจึงเห็นโลกสมมุติแห่งชีวิตเป็นนามธรรม  เช่นคนถูกหวยรางวัลที่ 1  ได้เงินมา 2,999,999.50  บาทวันนี้  วันนี้เขาดีใจ  รุ่งขึ้นเขาถูกรถชนตาย

จะยังดีใจอยู่หรือไม่  แล้วเขาป้องกันตัวเองมิให้ตายได้หรือไม่  วันนี้ตอนนี้อาจจะได้วันหน้าล่ะได้หรือเปล่า  แล้วเมื่อเขาตายไปแล้วเงินก็ไร้ประโยชน์  เงินที่มีประโยชน์เป็รูปธรรมจับต้องได้ตอนที่ยัง

อยู่ในโลกสมมุติแห่งการมีชีวิต  จะกลายเป็นนามธรรมจับต้องไม่ได้ทันทีหลังจากเขาตายกลายเป็นจิตไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง  ที่สำคัญเมื่อตายไปแล้วก็สามารถป้องกันมิให้ตนเกิด

ชาติหน้าได้อีกหรือเรียกว่าปรินิพพานพ้นวัฏสงสาร 

จะเห็นได้ชัดเจนว่า  ในขณะที่เราอยู่ในโลกสมมุติแห่งการมีชีวิต  ไม่มีผู้ใดป้องกันมิให้ตนเองตายได้  ทำให้คนส่วนมากกลัวตายเพราะอยากดำรงอยู่ในสมมุติให้ได้นานที่สุด  คนรวยมีสุขจึงมีทุกข์มากกว่า

คนจนมีทุกข์มาจากเหตุนี้ด้วย  ผิดกับโลกแห่งความเป็นจริง  ถ้าเราสร้างบาปไว้มากมีคู่กรณีหรือนายเวรมาก  ถ้าเราไม่ไปเกิดชาติหน้า  เราจะเห็นว่ามีนายเวรตามล่าเราไปตลอด  ทำให้อยากหนีมาเกิด

เพราะการหนีมาเกิดส่งผลให้ลืมสภาพนายเวรตามไล่ล่าได้ชั่วคราว  พอตายอีกรอบสภาพนั้นก็กลับมาใหม่ ตายแล้วต้องเกิดใหม่ในชาติถัดไปตกอยู่ในวังวลสังสารวัฏไม่รู้จบสิ้น

ผิดกับคนที่ตายไปแล้ว  ไม่มีนายเวรมาตามราวีเพราะเราชดใช้ผลไปหมดแล้ว  ไม่จำเป็นที่จะต้องหนีนายเวรมาเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตอีก 

ฉะนั้นการตายจากชีวิตไม่ทำให้ลืมเรื่องที่เราทำในชาติปัจจุบันได้  แต่ตายไปแล้วเกิดชาติหน้าต่างหากถึงจะลืมเรื่องในชาติปัจจุบัน  ฉะนั้นไม่ว่าจะเป็นทั้งการตายจากชีวิตเช่นการฆ่าตัวตาย

แล้วในขณะที่เราเป็นจิตกำลังเกิดใหม่ชาติหน้า  จึงมีสภาพของการ  ไม่ยอมรับความจริงที่ตนก่อแล้วตนต้องได้รับ  นั่นเอง

+1  ให้เจ้าของกระทู้ที่เข้าใจแล้วแยกแยะเรื่องของบุญบาปออกมาให้เห็น

ประเด็นของกระทู้นี้  สำหรับผมตอบไม่ยากเลย  แล้วเรื่องของกรรมนี่แหล่ะสามารถอธิบายได้เลย

กรรมหรือการกระทำทั้งดี (บุญ)  ไม่ดีคือ (บาป)  นั้นเป็นเหตุ  เหตุเมื่อทำไปแล้วทั้งในและอดีตชาติไม่สามารถแก้ไขได้

ฉะนั้นกรรมนั้นแก้ไม่ได้ถูกแล้ว  ลบล้างไม่ได้ก็ถูกต้อง  เพราะเป็นสิ่งเราได้ทำลงไปทั้งปัจจุบันและอดีตชาติ  เช่นเราไปตีหัวสุนัข

เมื่อวานตอนเย็น  วันนี้หรือพรุ่งนี้จะมาบอกว่าเราไม่ได้ตีหัวหมาไม่ได้  นับจากปัจจุบันตลอดไปจนสิ้นกาล  คือเราก็ยังต้องยอม

รับว่าเราตีหัวหมาอยู่แบบนั้น  เมื่อมีกรรมเป็นเหตุแล้ว  ย่อมมีสิ่งที่คู่กันคือวิบากเป็นผล  จึงเรียกว่าวิบากกรรม  มีวิบากบุญ

วิบากบาปตามประเภทของการส่งผให้ได้รับตามนั้น

ส่วนการจะรู้ว่าอดีตชาติเราไปทำอะไรมา  เราจำเป็นต้องรู้แล้วรู้ให้ได้ด้วย  วิธีการที่จะให้รู้คือการทำสมาธิให้ได้ แล้วใช้สมาธิระลึก

ให้ได้  วิธีการหนึ่งที่ใช้ได้คือเมื่อเกิดผลหรือวิบากขึ้นแล้ว  ให้นำผลนั้นเข้าไปอธิษฐานจิตถามหาเหตุให้ได้  ผลบาปหรือวิบากบาป

จึงเป็นหนึ่งในทุกชข์ของอริยสัจ หรือทุกข์อริยสัจ  หรือข้อ 1.  คือทุกข์  โดยมีวิบากบาปเป็นเหตุ  หรือเป็นข้อ 2.  ของอริยสัจ 4

ฉะนั้นต้องไปหาวิธีแก้วิบากบาป  หรือทำข้อ 3.  นิโรธ(คามินีปฏิปทา)  แล้วจบลงด้วย 4.  คือผลที่ได้รับหลังจากทำนิโรธ

แล้วหรือมรรค  ฉะนั้นอริยสัจ 4.  ข้อที่ทำยากที่สุดคือสมุหทัย  แล้วที่ง่ายที่สุดคือทุกข์  ทุกข์ไม่ต้องทำอะไรเลยทุกคนสัมผัสหมดทั่วถึง

จึงง่ายที่จะเข้าใจ

ฉะนั้นนิโรธคือ  ต้องระลึกชาติเพื่อหาเหตุให้ได้  ผมยกตัวอย่างคนที่มาทำสมาธิกับผม  อยู่ดี ๆ  เขาก็ปากโป้งไปท้าพญายมบอกว่า  "ถ้าแน่จริง  มีจริง

ก็ออกมา"  ผลหรือวิบากที่เขาได้รับ  คือเดินสะดุดของมีคมที่วางไว้บนพื้นเลือดออกเสมอ  ไอกระอักแทบเป็นเลือดแม้กระทั่งตอนที่โทรมาคุยกับผม

ก็ไม่มีเสียง  อยู่ดี ๆ  ก็ป่วยเข้าโรงพยาบาลนอนให้หมอหยอดน้ำเกลือ 2  คืน  หลังจากที่เขาได้สารภาพบาปที่เขาทำ  +  ยอมรับสำนึกในสิ่งที่เขาทำ

+  ยอมชดใช้ในผลบาปนั้น  ซึ่งนอกจากจะใช้ผลโดยตรงแล้ว  ยังสามารถใช้พลังเมตตาที่บริสุทธิ์ไปช่วยชดใช้ผลหรือวิบากได้อีกแรง  เมื่อเขาทำนิโรธ

แล้ว สิ่งที่เกิดเป็นมรรค  คืออาการเจ็บป่วยทั้งหลายหายสิ้น  ก่อนหน้าเคยเดินสะดุดของมีคมก็หายไป  ใช้ชีวิตปกติสุข  นี่เป็นเรื่องปัจจุบันชาติของเขา

แต่ถ้าเป็นเรื่องในอดีตชาติก็ใช้หลักการเดียวกัน  ไม่ว่าจะปัจจุบันชาติหรืออดีตชาติใช้หลักเดียวกัน  ส่วนอริยสัจ 4  คือ  1.  ทุกข์วิบากบาปที่ส่งผล

2.  มีกรรมที่ตนก่อเป็นสมุหทัย  แล้วมี  3.  นิโรธคือยอมรับว่าไปทำอะไรมาแล้วชดใช้  4.  ผลคือพ้นบาปหรือผลเป็นอโหสิ (ขอรวบรัดนะครับ)

ซ้อมจนชำนาญครับ  เวลาพูดพยายามสบตาคน  ถ้าเหมือนผมซ้อมในใจบนรถเมล์จนชำนาญครับ  พอชำนาญแล้วเวลาพูดจริงมันจะมีพลังออกไปเอง

ไมีมี เอ่อ อ่า  หรือติดขัดเลย  ที่สำคัญไม่มีวอกแวกด้วย

ผมยังไม่เกิด (ยังไม่มาเล่นที่นี่) เลย   

อยู่ประจำ  on  ทั้งวัน  3  เดือนครับนานสุดสำหรับผม  แต่ถ้าไม่ได้อยู่ทั้งวันก็อย่างมาก 2 อาทิตย์