คนส่วนใหญ่คิดว่า เยอรมันอิจฉาคนยิว ที่ค้าขายเก่งกว่า ฉลาดกว่า
แต่ผมคิดว่าถ้าเก่งเฉยๆ ก็คงแค่ถูกอิจฉา อย่างมากก็คงแค่ถูกข้างปาบ้าน หรือถูกขับไล่
แต่ถ้าจะให้ถึงขั้นฆ่าแกงกัน คงเป็นไปได้ยากครับ
ถ้าชาวยิวไม่มีส่วนบกพร่องจริงๆ ฮิตเลอร์ก็คงยุให้คนเยอรมันฆ่ายิวไม่ขึ้น
ชาวยิวบกพร่องอย่างไร จึงถูกฆ่า
มีเรื่องเล่า ที่น่าจะมาจากทางฝ่ายเยอรมัน ว่าทำไมถึงเกลียดยิวนัก
แต่ก่อนชาวยิวมีธรรมเนียมการทำธุรกิจ แบบที่สมัยนี้หลายประเทศถือว่าผิดกฎหมาย
ชาวยิวทำอย่างไร
สมมติ ชาวยิวกลุ่มหนึ่ง เป็นลูกหลานของกิจการค้าเพชรพลอยที่มั่งคั่ง
กิจการเพชรพลอยร่ำรวย และอิ่มตัวแล้ว ต้องหาทางลงทุนในกิจการอย่างอื่น
กลุ่มนายทุนชาวยิวจะมาประชุมกัน สมมติว่าตกลงจะลงทุนในธุรกิจรองเท้า
ชาวยิวจะให้ทุนลูกหลาน คนรุ่นใหม่ ไปลงทุนทำโรงงานรองเท้า
ไม่ทำแค่โรงเดียว แต่จะทำหลายโรงงาน หลายยี่ห้อ พร้อมๆกัน
ตอนแรกจะยอมขาดทุน โดยอาศัยเงินทุนจากกิจการเพชรพลอยหนุนหลัง
เพื่อกดดันให้โรงงานรองเท้าของคนเยอรมันเลิกกิจการ
เมื่อโรงงานรองเท้าอื่นเริ่มประกาศขายกิจการ ยิวก็จะเข้าไปซื้อกิจการเพิ่ม
พอยิวมีส่วนแบ่งรวมในตลาดมากพอ ก็จะกดดันร้านขายรองเท้า
โดยสร้างเงื่อนไขว่า ต้องซื้อรองเท้าจากโรงงานของชาวยิวเท่านั้น
ถ้าพบว่าร้านขายรองเท้าแห่งใด ซื้อรองเท้าจากโรงงานของคนเยอรมัน
โรงงานรองเท้าทั้งหมดของยิว จะไม่ยอมขายรองเท้าให้ ด้วยข้ออ้างต่างๆ เช่น ผลิตไม่ทัน
เมื่อยิวบีบให้ร้านขายรองเท้าต้องซื้อรองเท้าจากโรงงานของชาวยิวเท่านั้น
โรงงานรองเท้าของคนเยอรมันที่เหลือ ก็เจ๊งหมด
แล้วยิวก็เข้าไปกดราคาบังคับซื้อเอาถูกๆ
พอยิวได้ครอบครองโรงงานรองเท้าทั้งหมด ก็เริ่มตั้งร้านขายรองเท้าของตนเอง
ส่วนคนงานเย็บรองเท้าก็เริ่มถูกกดค่าแรง ไม่มีทางย้ายที่ทำงาน เพราะโรงงานทั้งหมดเป็นของยิว
โรงงานยิว จะขายรองเท้าให้ร้านของชาวยิวในราคาถูกพิเศษ แบบไม่เอากำไร
ทำให้ร้านรองเท้าของชาวยิวสามารถขายปลีกรองเท้าในราคาถูกกว่าร้านของคนเยอรมัน
ร้านขายรองเท้าของเยอรมันก็ค่อยๆทะยอยปิดกิจการลง ยิวก็เข้าไปกดราคาซื้อต่อกิจการ
ในที่สุดยิวก็ครอบครองร้านขายปลีกรองเท้าได้ทั้งหมด
เมื่อยิวครอบครองธุรกิจรองเท้าได้ครบวงจรทั้งหมดแล้ว
ถึงเวลาที่ยิวจะขึ้นราคารองเท้า ฟันกำไรชดเชยกับที่ยอมขาดทุนในตอนแรก
อุตสาหกรรมทำรองเท้าของคนเยอรมันเจ๊ง
ธุรกิจร้านค้ารองเท้าของขาวเยอรมันเจ๊ง
คนงานที่มีอาชีพเย็บรองเท้าถูกกดค่าแรง
ประชาชนเยอรมันต้องซื้อรองเท้าแพง
คนเยอรมันจะรู้สึกอย่างไร
ผ่านไปหลายปี บรรดาลูกหลานชาวยิวในธุรกิจรองเท้าเริ่มเติบโต แต่ธุรกิจรองเท้าอิ่มตัวแล้ว
ขาวยิวก็จะประชุมกัน ว่าจะยึดครองการค้าชนิดใดต่อไป
บางที ความโลภ และความไร้ยุติธรรม ของชาวยิวนั่นเอง ที่ฆ่าชาวยิว
การยึดครองธุรกิจแบบนี้ได้ผลยิ่ง
เหมือนกับเช้าวันหนึ่ง คนเยอรมันก็พบว่าร้านขายรองเท้าทุกร้านขึ้นราคาหมด
เมื่อถามต่อๆกันไป ก็พบว่ายิวยึดครองร้านค้าปลีกรองเท้าไปหมดแล้ว
หลักอุปสงค์อุปทาน หลักการตลาดทุกอย่าง ในเวลานั้นเป็นอันใช้ไม่ได้หมด
การแทรกตัวเข้าไปในธุรกิจที่ถูกยึดครองโดยขบวนการยิวนิยมนั้นทำได้ยาก
คนเยอรมันไม่สามารถตั้งร้านค้าปลีกรองเท้าเพิ่มขึ้นได้
เพราะไม่มีแหล่งโรงงานที่จะขายรองเท้าให้ในราคาที่เป็นธรรม
พร้อมๆกับไม่มีใครตั้งโรงงานรองเท้าขึ้นมาแข่งได้ เพราะไม่มีร้านค้าปลีกที่จะรับซื้อรองเท้า
ในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เศรษฐกิจเยอรมันทรุดไปทั่ว
เปิดโอกาสให้ยิวเข้ายึดครองธุรกิจไปหลายประเภท
การยึดครองธุรกิจโดยกลุ่มนายทุนยิว มีผลต่อการจ้างงานด้วย
ลัทธิยิวนิยมทำให้ คนยิว มีโอกาสได้ตำแหน่งงานที่ดี ในธุรกิจที่มีคนยิวเป็นเจ้าของ
คนยิวแม้ไม่ใช่ครอบครัวนายทุน ก็พลอยมีฐานะการเงินที่ดี ในสังคมไปตามๆกัน
ส่วนคนเยอรมันก็ต้องเป็นลูกจ้างกรรมกรในโรงงานของยิว แถมถูกกดค่าแรง
การยึดครองธุรกิจของยิว ยังนำมาใช้สร้างองค์ประกอบของชนชั้นวรรณะ
รองเท้าชั้นดี ที่ผลิตได้ไม่ทันความต้องการ จะไม่ถูกนำขึ้นชั้นขาย จะเก็บไว้ขายให้ชาวยิวเท่านั้น
เรื่องรองเท้าชั้นดีมีไว้เพื่อชาวยิวโดยเฉพาะ รู้สึกว่าจะบาดใจคนเยอรมันเอามากๆ
เพราะเมื่อเกิดจลาจลทำร้ายชาวยิวตามท้องถนนในเมืองต่างๆ
คนยิวนอกจากถูกทุบตีทำร้ายแล้ว จะถูกถอดแย่งเอารองเท้าไปด้วย
ชาวยิวที่ตกเป็นเหยื่อ จะถูกบังคับให้เดินเท้าเปล่าไปตามถนน
ตามปกติการจะลุกขึ้นมาฆ่าแกงกัน ไม่ใช่เรื่องที่ทำง่ายๆ
ต้องเก็บกด บ่มความแค้นกันมานานพอควร
เรื่องชนชั้นคนจนคนรวย เป็นเรื่องหนึ่งที่ทำให้คนลุกขึ้นมาฆ่ากันได้
ปัญหาชนชั้นในเยอรมันยิ่งหนักหนา เมื่อชนชั้นคนรวย เป็นกลุ่มชนต่างชาติ
และรวยขึ้นมาด้วยวิธีการ ที่สมัยนี้ บางประเทศถือว่าผิดกฎหมายการค้า
ที่มา
http://www.richdadthai.com/rdtboard/viewtopic.php?t=4865 
อื่นๆ
