ผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาธรรมดาไม่หล่อ
ไม่ขี้เหร่จัดว่ากลางๆ โดยปกติเป็นคนขี้อาย ครับไม่เคยจีบใครก่อน
แต่ก็มีสาวๆ มาชอบเหมือนกัน โดยที่เป็นคนขี้อายก็เลยไม่มีแฟนสักที
ก็เอาแต่เรียนผมจัดว่าเป็นคนที่เรียนดีคนหนึ่ง
จนเรียนจบเริ่มทำงานก็เริ่มรู้สึกเหงาเวลาที่เห็นคนเดินจับมือกัน ในขณะที่เราต้องเดินคนเดียว
แล้วเธอก็ผ่านเข้ามาในชีวิตผม เธอก็ทำงานที่เดียวกับผมนั่นเอง
ตอนนั้นใครที่เคยมีรักแรกพบก็คงจะรู้สึกแบบเดียวกับผมแน่ๆ
เราสองคนสนิทกันเร็วมาก ซึ่งมารู้ทีหลังว่าเธอเองก็ปิ๊งผมเหมือนกัน
ด้วยความที่ใจมันตรงกัน เราก็เลยเป็นแฟนกัน หลังจากที่รู้จักกันเพียงเดือนครึ่งเท่านั้น
หลายคนอาจบอกว่ามันเร็ว แต่ว่าทุกอย่างมันลงตัวไปหมด
เราคุยกันทุกเรื่องจนมาถึงเรื่อง sex
ต้องบอกก่อนว่าตอนนั้นผมยังไม่เคยมีอะไรมาก่อน และ
อยากจะบอกให้ทุกคนทราบว่าคนที่ยังไม่เคย
ก็ยังหวังให้คนรักยังบริสุทธิ์อยู่เหมือน
ในความคิดของผม มันคงเป็นอะไรที่สวยงามถ้าได้มีอะไรครั้งแรกด้วยกัน
ซึ่งตอนนั้นผมก็เลยถามตรงๆ ไปว่าเธอเคยมีอะไรแล้วหรือยัง
ซึ่งเธอก็อึ้งไปพักหนึ่งแล้วตอบว่า "ถ้าเราตอบว่าเคยแล้ว
เธอจะยังรักเราอยู่หรือเปล่า" ตอนนั้นใจผมก็เต้นมากแต่ฝืนตอบไปว่า รักสิ
แล้วเธอก็บอกว่าเธอเคยแล้วกับแฟนเก่า ซึ่งเธอบอกว่าเพราะความหล่อ และ คารมดี
ทำให้เธอยอม ซึ่งความรู้สึกตอนนั้นผมเหมือนทั้งโลกหยุดนิ่ง
และอึ้งไปนานเลย ผมบอกว่าปวดหัวแล้ววางสายเข้านอนเลย
ตลอดทั้งคืนคิดฟุ้งซ่านไปหมด คำถามมีเต็มหัว ทำไมเธอง่ายจัง ทำไมถึงยอม
นึกภาพบัดสี ระหว่างแฟนเก่ากับเธอ ทั้งหมดนั้นทำให้ผมรับไม่ได้
คุณต้องเข้าใจนะว่า ผู้ชายที่ยังไม่เคยส่วนมากจะคิดเหมือนผม
(กลุ่มผมส่วนมากเป็นเด็กเรียนดีเรื่องอย่างนี้ ไม่ค่อยยุ่งนักทำให้หลายคนยังซิงๆ อยู่)
เพื่อนผมแต่ละคนก็คิดอย่างผมทั้งนั้น คืนนั้นก็เลยตัดสินใจว่า เอาล่ะ
มันคงจบลงแล้ว พรุ่งนี้จะไปบอกเลิกกับเธอ ทั้งๆ ที่ผมรักมาก และเจ็บมาก
ผมหลับพร้อมกับน้ำตาท่วมหมอน
พอตอนเช้าเจอเธอที่ที่ๆ ทำงาน คำแรกที่เธอพูดคือเมื่อคืนเป็นอะไรหรือเปล่า
ภาพที่ผมเห็นก็คือ เธอยังสวยเหมือนวันแรกที่ผมเจอ ยังน่ารัก ยังยิ้มแย้ม
ยังแจ่มใส ไม่ต่างจากวันแรกที่ผมตกหลุมรัก
ผมเลยคิดได้ว่า ที่เรารักมันคือสิ่งเหล่านี้ต่างหาก ไม่เกี่ยวกับเรื่อง sex เลย
เรื่องที่จะบอกเลิกก็หมดจากหัวไปทันที
ทุกวันนี้ก็คบกันมากว่า 7 ปีแล้วและผมคิดว่า รักครั้งนี้จะเป็นรักครั้งแรกและครั้งเดียวของผม
เป็นพลังที่ทำให้ผมมีชีวิตอยู่ เป็นจุดหมายปลายทาง เป็นแรงบันดาลใจ
ผมยอมรับว่าบางครั้งนานๆ ที ก็นึกถึงเรื่องเธอกับแฟนเก่าบ้าง
ซึ่งทุกครั้งผมจะหงุดหงิดใจมาก จนพาลไปทะเลาะบ่อยๆ
โดยไม่ได้บอกเธอว่าผมโกรธเรื่องอะไร ดูเธอเสียใจมาก
แต่เธอก็ยังดีกับผมเสมอมา
จนวันนี้ผมบอกได้เต็มปากเลยว่า ผมเลิกคิดแล้วเรื่องเธอจะมีอะไรกับใครมาก่อน
มันไม่สำคัญเลย เพราะสิ่งที่เธอให้ผมนั้นมันมีค่ามากกว่าแค่เยื่อบางๆ
เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตผม นั่นคือ ความรัก ความห่วงใยที่เธอให้ผม
เธอคือแรงบันดาลใจให้ผมก้าวเดินต่อไป
สิ่งเดียวที่ผมต้องการจากเธอคือขอให้ผมเป็นคนสุดท้ายของเธอ
ผู้ชายที่ได้เป็นรักแรกของผู้หญิง อาจจะเป็นคนโชคดี
แต่ผู้ชายที่ได้เป็นรักสุดท้าย สิ เป็นคนโชคดีที่สุด
-.-
เครดิต mr.why
แสดงกระทู้
