ThaiSEOBoard.com

ผมก้เสียใจนะและรู้สึกมืดมนลงทุกที

ร้านที่จตุจักรกำลังจะหมดสัญญา ข่าวมันออกมาแล้วว่าจะขึ้นค่าที่อีก  คือคราวก่อนขึ้นไปแล้ว  ขึ้นอีกทีนี่อยู่ไม่ได้แน่ๆ

ที่บ้านนี่ทำธุรกิจทางการเกษตร ขายอุปกรณ์การเกษตรราคาไม่แพงมาก  พวกมะพร้าวสับ  อุปกรณ์จัดสวนถาด ยา ปุ๋ย  10  20บาท

ผมเคยถามนะแม่ค้าว่าจะทำไงดีต่อดีทุกคนอาจจะขายเพราะไปไม่รอด  ที่เขาอยู่ได้นี่พวกเสื้อผ้า  รองเท้า  ราคาหลักร้อยหลักพันขึ้น  อยู่

ได้  ร้านที่จตุจักรผมนี่ตั้งแต่รุ่นยายมารุ่นแม่  แต่มาจบที่รุ่นผม  ผมไม่ได้เช่ารถไฟไม่ได้เช่าช่วง  ที่เสื้อผ้าขายได้แพงเพราะเขาเช่าช่วงต่อ

ผมเลยมาคิดว่าจะว่าผมก็ได้นะ

การทำธุรกิจควรจะมีที่ดินเป็นของตัวเอง  ไม่ต้องไปขึ้นตรงกับใคร  บริษัทก็ควรเป็นของตัวเอองไม่ต้องไปหุ้นใคร  ไม่งั้นความวุ่นวาย

โกลาหลจะตามมา    ในขณะนี้ธุรกิจที่ผมทำอยู่เชียงใหม่อาการนร่อแร่พอควร กำลังประคองไว้ ผมจะไปทำงานประจำแล้วมาขายของ

ตลาดนัดน้อยลงเนื่องจากค่าที่แพงมาก  ทำไมปีนี้มันถึงขึ้นเอาขึ้นเอาแพงทุกอย่างเลย

บริษัทเล็กมีแนวโน้มไม่รอด  ถ้าปรับตัวก็ทรงๆไป   ธุรกิจใหญ่นี่ได้เปรีบยเลย มีเงินจ้างคน กับอีกที่ กับต้องลดพนักงาน  ผมเข้าใจ

ทั้งนายและลูกจ้างนะ แต่จะทำไง ไม่มีใครแก้ปัญหาได้ 

คงไม่กล้าแนะนำอะไร แต่ก็สู้ๆ นะครับ :)

หาหนทางใหม่ครับ  ต้นปีผมก็ปิดกิจการไปแล้ว ตอนนี้ทำเว็บ บวกทำนา ทำไร่ ปลูกผัก ว่าง ๆ ก็ลงหนองกับเพื่อทอดแห หาปลา เย็นกลับมาเช็ครายได้

บ่องตงครับ   มีความสุขกับชีวิตมาก

ชีวิตมันไม่สิ้นหนทางง่าย ๆ หรอกครับ   :wanwan003: :wanwan003:

ความฝันของผมเลย แต่ที่ดินต่างจังหวัดแพงขึ้นเรื่อยๆเลย

ไม่แน่เสมอไปหรอกครับ ที่ธุรกิจใหญ่ได้เปรียบธุรกิจเล็ก

ยิ่งเล้กยิ่งปรับตัวง่าย ปรับตัวเร็วกว่าเยอ่ะ

แต่ที่บอกว่า ค่าเช่าที่แพงขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก

ถ้ามีตึกค้าขายของตัวเองได้จะดีกว่ามากครับ

รุ่นพ่อผมเช่าตึกเค้าทำ เจ็บมาเยอ่ะครับ

มารุ่นผม เลยซื้อตึก ให้เค้าเช่าบ้าง เอาคืน  :wanwan019:

สู้ๆ ครับ อย่ายอมเเพ้

เขาเพียงเเค่ เราไม่ละทิ้งความฝันซะอย่าง

ผมเชื่อว่า ซักวัน ก้อต้องสำเร็จเเหละครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ

ชีวิต ที่ ปราศจากความฝัน เป็นชีวิตที่น่าเบื่อ อย่างเเท้จริง
พยายามทำให้เต็มที่ เเละจงสนุกกับ ขั้นตอน เเละผลลัพธ์ ที่ได้ออกมา
เเค่นี้ก้อม่ายเสียทีที่ได้เกิดมาเเล้วคับ

สู้ๆนะครับ

คุณยังดีกว่าผมเยอะ

กำลังจะทำสวนทำไร่เหมือนกัน เราจะปลูกผักปลูกพืช กินเองละ  :'(

อาจจะทำให้คุณเจออะไรดีๆ ในอนาคตก็ได้ครับ

อะไรๆ ก็ แพง :wanwan015:

น่าจะลองขายในโลตัสหรือบิ๊กซีดูครับ

สู้ๆ นะครับ  :wanwan003:

ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ต้องปิดตัวครับ    ถ้าจะจ้างแรงงาน ค่าจ้างแรงงาน ก็แพงเกิ๊น300/คน   ถ้ามีแรงงาน100คน  ก็จ่ายเดือนละ 900,000บาท   :P
ต้องปรับตัวครับ  ถ้าปรับไม่ได้ ก็ปิดตัวครับ   
ต้องทุนหนาจริงๆ+กำไรดีจริง  ถึงจะอยู่ได้
พูดอะไรมากไม่ได้  เดี๋ยวกลุ่มนั้นจะมาว่าอีก แค่ขึ้นค่าแรง300ทำเป็นจะเป็นจะตาย,แค่รถติดจะเป็นจะตาย,ฯลฯ   Stop

กลุ่มไหนเหรอครับที่จะว่า ถ้ากลุ่มที่คุณว่าเป็นกลุ่มเดียวกับผม ผมก็บอกเลยว่า ขึ้นค่าแรง 300 ให้ๆไปเถอะ ลูกจ้างก็อยากได้เงินที่เหมาะสมกับการทำงานของเขาเหมือนกัน ถ้าไม่ไหวก็ต้องหาวิธีอื่นๆลดต้นทุนลง และที่คุณบอกมีแรงงาน 100 คน แสดงว่าธุรกิจนั้นใหญ่โตพอควรแล้ว หาวิธีประหยัดต้นทุนไปสิ ภาษีรัฐก็ลดให้ ไปละ เดี๋ยวจะยาว............

สำหรับเจ้าของกระทู้ ผมว่าค่าเช่าจริงๆมันถูกมากๆครับ แต่คุณไปเช่าช่วงต่อ ไม่รู้ว่ามีกี่มือ ผมเคยลองๆโทรไปถามช่องว่างๆ แค่3x3 ตารางเมตรเอง ตั้งหลายหมื่นต่อเดือน  :wanwan019:

วงจรธุรกิจจะมี > เกิด - เติบโต - รุ่งเรือง - และขาลง

ผมคงไม่เขียนอะไรมากกว่านี้ นอกจากจะบอกว่าให้กำลังใจ และก้าวต่อไปลองธุรกิจใหม่ๆ ดู นะครับ

ต้องแบบนั้นสิครับ :-[

เป็นกำลังใจให้ค่ะ  :wanwan017:

ลองมองหาแหล่งที่คนนิยมไปซื้อ สินค้าเกษตร ดีกว่าค่ะ
ในกรุงเทพดิชั้นไม่ทราบแน่ชัดว่าศูนย์รวมที่ขายสินค้าเกษตรที่ไหน

เท่าที่อ่าน กำไรขายค่อนข้างน้อย
หากเปลี่ยนมาขายนอกปริมณฑล หรือต่างจำหวัดอย่างเช่นโคราช
ค่าเช่า และค่าครองชีพจะได้ลดลงนะค่ะ

ถ้าเป็นโคราช ดิชั้นพอแนะนำได้นะค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้สู้ต่อไป หากจะต้องเปลี่ยนอาชีพจริงๆ ขอให้ได้งานที่ทำรายได้ให้ครอบครัวยิ่งขึ้นนะค่ะ สู้ๆค่ะ :wanwan003:

ย้ายมาอยู่บ้านผมเลยตรัง ตอนนี้มีความสุขกับชีวิตมาก
งานมีให้ทำเยอะแยะ กรีดยาง ทำไร่ ทำสวน ทำนา
งานอื่นๆอีก แล้วแต่ความสามารถของแต่ละคน สู้ๆ กันต่อไป

เป็นกำลังใจให้แล้วกันนะครับ  :'(

ค่อยคิด ค่อยหาทางออกครับ
ผมอยากกลับบ้าน ไป ทำไร่ ทำนา ที่ ตจว แต่ก็ยังกลับไม่ได้
ภาระ ล้นตัวอยู่ ฮ่า...
ยิ้ม สู้ เข้าไว้

ยิ่งเวลาผ่านไป ที่ดินมันต้องแพงขึ้นอยู่แล้วครับ ค่าเช่าที่ก็เพิ่มขึ้นด้วย
ถ้าอยากอยู่รอด รายได้ของเราก็ต้องเพิ่มตาม ถ้ารายได้อยู่กับที่ ก็คงอยู่ยากอะครับ

ช่วงนี้ก็ลำบากกันทุกหย่อมหญ้าครับ อะไีรเซฟได้ช่วงนี้ต้องเซฟ อนาคตก็ไม่แน่นอน ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้น

ขายของพวกสินค้าเก็บ ปุ๋ย ต้นไม้ ถ้ามีที่ติดถนน รถผ่านเยอะๆ สบายเลยครับ
เห็นร้านหนึ่งจัดสวนด้วย ขายของตกแต่งด้วย (แถวๆ ป้ายรถเมล์ทางเข้าสวนสยาม)
แค่เห็นก็อยากเข้าไปซื้อแล้วครับ

ยังไงเป็นกำลังใจให้ครับ

ขอบคุณคับ ทุกคำตอบคับ


แต่ตอนนี้ผมยังคิดไรไม่ออก ไปสวดมนต์  ทำใจสักแป๊ป  น่าจะดีขึ้น  หัวใจสลายคับ

เคยขายตั้งแต่อนุบาล  จนโตแล้ว   ใจหาย   เมื่อสิ่งๆนั้นไม่ได้อยู่กับเราอีก  ผมหมดแรง  เปลี้ย  ไม่อยากคุยกับใคร  ไม่อยากเจอ

ใคร  ไม่อยากให้ใครเจอ

โลกนี้มันไม่แน่นอนเนอะคับ

สู้ๆครับ มีขึ้นก็มีลงมันเป็นธรรมชาติ อยู่ที่เราจะปรับตัวได้หรือไม่
ผมเองก็ยังไม่มีกิจการขอตัวเองเป็นชิ้นเป็นอัน เป็นแค่ฟรีแลนซ์ตัวเล็กๆ วันไหนป่วย หรือทำงานไม่ไหว วันนั้นก็ไม่มีกินเหมือนกัน เพราะทำงานให้ลูกค้าไม่ได้ เค้าก็ไม่จ้าง
นี่ก็หาลู่ทางเกี่ยวกับกิจการของครอบครัวอยู่เหมือนกัน แต่ต้องรอพี่น้องกลับมาอยู่บ้านเดียวกันในปีหน้าก่อน ไม่รู้จะกรอบก่อนได้ทำหรือเปล่า

ยังไงก็สู้ๆนะครับ ทุกปัญหามีทางออกเสมอครับ :wanwan003:

สู้ๆน่ะครับ ชีวิตต้องเดินต่อ  :wanwan003:

เป็นกำลังใจให้ครับ

ขายหน้าร้านไม่ได้ ก็ขายหน้าเว็บสิครับ ลองคิดใหม่ ยกเครื่องธุรกิจใหม่ ปรับตัวอย่าหยุดนิ่ง เพราะการแข่งขันและค่าเช่า มันไม่มีทางลดลงได้อีก. เปิดหน้าร้าน(เว็บ)เองเลย ไม่ต้องเสียค่าเช่าใคร. ขายฝั่งบ้านเราราคามันถูกนัก ก็ลองย้ายฝั่งเป็นต่างประเทศดูบ้าง ลองดูว่า มีสินค้าตัวใหนที่มีโอกาสเป็นไปได้บ้าง. เขียนเป็นเรื่องราว ถ้ามีความรู้เรื่องการจัดสวนถาดก็ออกแบบการจัดสวน. พูดถึงเทคนิควิธีการต่างๆเป็นภาษาอังกฤษดูบ้าง ผมว่ายังมีความต้องการอยู่อีกมากนะครับ อย่าหยุดอยู่กับสิ่งเดิมๆ มันหมดยุคแล้วครับ รุ่นพ่อ-แม่เราทำมา รุ่นเราต้องปรับปรุงเปลี่ยนแปลง ไม่งั้นเราจะถูกกลืนหายไปครับ.ลองคิดดูนะครับ ถ้าเราจะไปต่อ ผมว่ามันมีทางแน่นอน. สู้ๆ  :wanwan003:

สู้ครับ วันนี้ คือ ประสบการณ์ในวันหน้า เพื่อความแข็งแกร่งของตัวเรา :wanwan003:

เห็นด้วยครับ แนะนำดีมากเลย ตอนนี้ถ้าร้านยังไม่ปิดตัว ทำเว็บ แล้วก็โปรโมทที่จตุจักรไปก่อน แจ้งลูกค้าประจำให้ทราบ จะได้ตามไปใช้บริการกันต่อ

ดีไม่ดี หักเงินค่าที่ ที่จ่ายแพงๆ ให้จตุจักร อาจจะดำเนินธุรกิจไปได้ต่อ หรือไปต่อได้สวยกว่าเดิมอีกครับ

อยากอยู่รอดต้องใช้ปัญญาคิด

สู้ๆนะครับ ชีวิตยังไม่จบง่ายๆครับ  :wanwan003:

รุ่นน้องผู้หญิงจบลาดกระบัง บ้านเค้าขายสินค้าพวกนี้แหละอยู่ คลอง 15 เรียนจบมาอยากช่วยที่บ้าน เขาถ่ายรูปต้นไม้ (ร้านอื่น) ลงอินตาแกรม และทำแฟนเพจ ปรากฎว่าพวกรีสอร์ทมาให้น้องเค้าเป็นไกด์ซื้อสินค้าเยอะมาก แล้วก็บวกเอา เช่น ต้นล่ะ 5 บาท น้องเค้าก็บอก 7 บาท แต่เราคุยกับทางร้านไว้ก่อน สั่งกันที่ 10,000-20,000 ต้น รับปริญญาเดือนมกราที่ผ่านมาน้องเค้ามีเงินเก็บเกือนล้านแล้ว และที่สำคัญคือทุกร้านต้องพึ่งน้องเค้าดังนั้นต้องมาซื้อของพวกนี้จากร้านน้องเค้าอะครับ รู้ไปปรับประยุกต์ดูครับ สิ่งหนึ่งที่ผมเห็นว่าน้องเค้าประสพความสำเร็จเพราะเค้ารักต้นไม้มาก และชอบถ่ายรูปและเล่น FB เป็นชีวิตจิตใจ จึงเกิดความรักในสิ่งที่ทำ และมั่นใจ แม้จะไม่ได้เงินทองในตอนแรกก็ตาม ลืมบอกไปว่าน้องเค้าจบเกียรตินิยม มีบริษัทใหญ่เรียกตัวเยอะมาก และที่บ้านก็กดดันมากในตอนแรกที่เค้าตัดสินใจแบบนี้

เยี่ยมมากเลย 

และก็กำลังใจให้ เจ้าของกระทู้ ฮะ  :wanwan003:

นี่แหละครับ ตัวอย่างที่ดี การเรียนจบสูง จบดี ไม่ใช่คิดแต่เพียงแค่อยากจะออกมาเป็นลูกจ้าง เงินเดือนดีๆ ตำแหน่งดี

เดี๋ยวนี้ ไม่มีงานไหนมั่นคงแล้วครับ เสี่ยงด้วยกันทั้งนั้น  :wanwan023: ทั้งนายจ้าง ลูกจ้าง

สู้ๆ นะครับ :wanwan003: เป็นกำลังใจให้ครับ

ช่วงนี้ก็เป็นกันเยอะ บางบริษัทไม่มีกำไรแต่ก็พยายามประคองตัวโดยการลดต้นทุนด้วยวิธีการต่างๆ ครับ บางทีอาจไม่ถึงกับปิดตัวก็ได้นะครับ

ลองหาทางอื่นดูครับ ไม่งั้นอาจต้องเปลี่ยนแนว ผมเองก็ลองทำน้ำหมักชีวภาพส่งขายตามตลาดต้นไม้อยู่ รู้เลยครับของพวกนี้ขายได้ช้า(ดีหน่อยว่าไปได้เรื่อยๆ) ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ

สู้ๆต่อไปนะคะ :wanwan003:

สู้ๆนะคะ

ถ้าเป็นเกี่ยวกับต้นไม้ จัดสวน ลองมาดูที่ตรง สนามหลวง 2 เขตทวีวัฒนา มาลงของดูลาดเลาดีไหมคะ เด้วนี้เวลาใครจะซื้อต้นไม้ก้อจะมาดูสนามหลวงสอง กัน

หรือ หาที่ตรงริมถนนกาญจภิเษกที่ให้เช่า ขายอุปกรณ์จัดสวน เห็นขายกันเยอะมากแสดงว่าพอจะขายได้นะคะ เป็นแหล่งรวมเลย  ริมถนนกาญจนาภิเษกช่วงเดอะมอลบางแค มุ่งหน้าไปทางนนทบุรี นะค่ะ


แล้วก็หาทางแทรกซึม เข้าไปร่วมงานพวก บ้านและสวนแฟร์ BIGBIH  ขายอุปกรณ์จัดสวน แต่งสวน ตกแต่งบ้าน จะว่าไปเราเป็นผู้ซื้อก็พบว่า กิจการขายพวกอุปกรณ์ปลูกต้นไม้หลายๆเจ้าขายกันดีสุดๆนะคะ

สู้ๆค่ะวงการต้นไม้

ถึงผมจะช่วยอะไรไม่ได้

ก็ขอเป็นหนึ่งกำลังใจเล็กๆให้กับเจ้าของกระทู้นะครับ สู้ๆ

เรามี แหล่งสินค้า มีความรู้อยู่แล้ว แค่ทำเลมันไม่เป็นปัญหามั้งครับ เดี๋ยวนี้ร้านค้าขายออนไลน์ ได้รายได้มากกว่า หน้าร้านแบบออฟไลน์ซะอีก ลองคิดหาทางลองปรับดูนะครับ  ชีวิตจะแพ้ เมื่อคุณยอมแพ้มันเท่านั้น สู้ ๆ ครับ

+1 ครับ ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งเลยคับ ผมว่าเราโชคดีมากเลยครับที่เกิดมาเป็นคนต่างจังหวัดครับ คนส่วนใหญ่ที่มาทำงานที่กรุงเทพผมคิดว่าเพราะคนส่วนใหญ่เหล่านั้นก็โดนปลูกฝังมาแต่ไหนแต่ไรกันว่าลูกชั้นจบจากโน่นนี่นั่น ทำงานใหญ่โต ได้แฟนรวย ทำธุรกิจใหญ่โต ส่วนใหญ่เกิดจากการอยากมีอยากอวดกันซะมากนะผมว่า ฉันต้องรวยกว่า ฉันจะต้องดังกว่า ฉันต้องมีอำนาจมากกว่า พรรคพวกเยอะ แต่ผมว่าความจริงแล้ว อยู่กรุงเทพทุกอย่างค่าใช้จ่ายทั้งนั้น แค่ออกจากห้องก็มีค่าใช้จ่ายแล้ว ตามความคิดผมนะ บางครั้งถึงจะขายของดีจริงๆ แต่เสียดายค่าเช่านะ บางครั้งเป็นหมื่นต่อเดือน ถ้าได้ยอดดีทุกวันก็ดีไปแต่ถ้าวันไหนขายไม่ได้ขึ้นมาก็จบกัน ตามความคิดผมนะผมคิดว่าเดี๋ยวนี้มีแต่คนแก่งแย่งแข่งขันกัน จนผมคิดว่าสังคมน่ากลัวขึ้นทุกที ผมว่าถ้าเรามีเงินเก็บจนเราพอใจแล้วผมเห็นด้วยกับหลายๆ ท่านที่่อยากกลับไปทำธุรกิจที่บ้านเกิดนะครับ ต่อให้ไม่ได้เงินเยอะ แต่ก็มีความสุขได้อยู่กับครอบครัว ปู่ย่าตายาย ซึ่งผมคิดว่าเดี๋ยวนี้ซึ่งท่านๆเหล่านั้นกลับห่างเหินกับลูกหลานกันเหลือเกิน ผมไม่โทษบางท่านนะครับ ที่บางที่นั้นแถวบ้านอาจจะไม่มีอะไรทำจริงๆ อาจจะแห้งแล้งไม่มีงานทำจรึงต้องเข้ามาทำงานในกรุงเทพคนเหล่านี้ต้องยกให้เค้าครับ เพราะเค้าต้องหาเงินไปจุนเจือครอบครัว แต่ผมก็ยังสนับสนุนความคิดที่ว่าเมื่อเก็บเงินได้ซักก้อนแล้วกลับไปทำธุรกิจที่บ้านดีกว่าครับ อยู่อย่างพอเพียงมีความสุขกว่าเยอะครับ ต่อให้ท่านรวยเป็นหมื่นล้านท่านผมก็คิดว่าคงไม่มีความสุขหรอกครับ ตามความคิดผมนะผมว่ารวยเยอะ ก็มีฐิติเยอะ บางครั้งคนจนๆ บางครั้งคนจนๆ คนหาเช้ากินค่ำ อาจถูกรังแกได้เช่นเดินไปขวางทางรถ จอดรถเข็นขายของขวางหน้าบ้าน ประมาณนั้น คนหาเช้ากินค่ำจะเอาปัญญาอะไรไปสู้กับเค้า อย่าพูดถึงเรื่องเงินเลย ผมว่าเดี๋ยวนี้น่ากลัวขึ้นทุกวันนะคับ ผมก็คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าผมมีเงินเก็บซักก้อน จะกลับไปหาอะไรทำที่บ้านดีกว่า ถึงไม่รวยล้นฟ้าก็ขอแค่มีพื้นหญ้าให้อาศัยก็พอ ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่งซะเมื่อไร รวยมากไปก็ไม่รู้จะมีความสุขกันจริงๆ หรือป่าว ผมขอฝากไว้นิดนึงนะครับว่า เราโชคดีมากแล้วที่เกิดเป็นคนต่างจังหวัด กว่าเราจะได้เข้ามาทำงานเพื่อหาเงินในกรุงเทพเรามีโอกาสได้อยู่กับครอบครัว ได้อยู่ใกล้พ่อแม่ ยิ่งถ้าท่านเรียนสูงๆ แถ้วบ้านแล้วค่อยมาหางานในกรุงเทพก็มีเวลาอยู่กับครอบครัวเยอะ สุดท้ายไม่มีใครอยู่ค่ำฟ้า ถ้าคิดได้แบบนีกันก็คงดีนะครับ เผื่อสังคมมีความเผื่อแผ่ ทำให้น่าอยู่กันมากยิ่งขึ้น

ถ้าเปลี่ยนไปขายอย่างอื่นจะได้ไหมครับ  :wanwan044:

เอาใจช่วยน่ะครับ ผมเองก็ทำธุรกิจเหมือนกัน เพิ่งเริ่มต้น กระท่อนกระแท่นอยู่เลย แต่ยังไงก็ต้องเดินต่อไปครับ เพราะทางมันอยู่เราก็ต้องเดิน  :wanwan003:

ส่วนของท่านผมว่าลองหาช่องทางอื่นๆดูตลาดนี้ยังมีความต้องการอยู่น่ะ เพราะหมู่บ้านใหม่รอเกิดเป็นขบวนเลย ทำเลนี้ไม่ก็ลองดูทำเลอื่นครับ ดีไม่เท่าแต่ถ้าพอไหวก็น่าลองน่ะครับ

อ่านแล้วอยากช่วยอะไรได้บ้าง แต่ตัวเองยังเอาตัวเองไม่ค่อยจะรอด  :wanwan035: :wanwan035:
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ครับ  :wanwan003: :wanwan003:

น่าจะช่าย ดูส่วนประกอบก่อนผมก็เป็น  :(

ขอเมนท์นิดหน่อย ผมเป็นแฟนพันธุ์แท้ จขกท.

ผมว่าท่าน ทัศนคติไม่ดีนะชอบคิดลบ ขี้บ่นด้วย

สถานการณ์เดียวกันคนนึงอาจเห็นเป็นโอกาส อีกคนเห็นทางตันครับ

เอาเวลาน้อยใจหรือตัดพ้อ ทำที่เหตุเยอะๆครับเดี๋ยวผลมันตามมาเอง ตรงนั้นละจะเรียกว่าโชคดี :-)

 ขอชมเพจได้ป่าวค่ะ

สู้ต่อไปนะคะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ  :wanwan003:

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ก็ขอเป็นอีกหนึ่งแรงใจให้ จขกท. ฝ่าฟันปัญหาคราวนี้ให้จงได้ครับ :wanwan003:

เปนกำลังใจให้ครับ  :wanwan017:

เป็นกำลังใจให้นะครับ
อย่าให้วิกฤษมันมาถึงเรา ต้องปรับตัว อะไรขายไม่ได้กำไรก็หาอย่างอื่นมาแทรก ที่มันติดตลาด
การทำธุรกิจค้าขายบางทีมันต้องพึ่งพากระแสและโอกาส รวมทั้งทำเล หลายคนยอมเช่าที่แพงๆก็มีครับ มันไม่มีอะไรตายตัว...สู้ๆ

ผมว่าระดับขายอยู่ที่จตุจักรมานานอย่างนี้ถ้าจะไปเปิดกิจการที่ไหนในประเทศไทยก็ได้สบายนะครับ ผมมีความรู้สึกอย่างนี้จริงๆ เพราะจตุจักรคือตลาดนัดที่ใหญ่ที่สุด มีคู่แข่งที่เป็นพ่อค้าแม่ค้าระดับเซียนมากมาย มีลูกค้าสารพัดรูปแบบ

แต่ถ้าอยากเปิดร้านต่อก็ต้องมีลูกฮึดกันบ้างอย่ายอมถอยง่ายๆ กิจการหรือสินค้าส่วนใหญ่มันก็ไม่มีที่จะก้าวหน้าอย่างเดียวอยู่แล้ว วงจรสินค้ามันต้องมีจุดถดถอยเป็นธรรมดา ซึ่งก็ต้องแก้กันด้วยการปรับปรุง ค่าที่ขึ้นก็ต้องทำกำไรให้ได้เพิ่มมากขึ้นตามไปด้วย แต่ไม่ใช่ขึ้นราคาสินค้าเดิมเอาดื้อๆ ด้วยเหตุผลค่าที่ขึ้นก็ขอขึ้นราคาตาม แบบนี้ถือเป็นการไล่ลูกค้าให้ไปซื้อที่อื่นมากกว่า

ลองหาสินค้าที่ทำกำไรดี สินค้าที่ไม่มีคนขายแต่มีคนตามหาซื้อ อย่างมะพร้าวสับที่ขายๆ กันอยู่ถุงละ 10 บาท คุณอาจคิดว่าถูกมากใครๆ ก็น่าจะซื้อ แต่วันก่อนผมอ่านเจอมีผู้หญิงคนหนึ่งยอมปอกมะพร้าวแล้วสับเปลือกเองเพื่อเอาไปปลูกต้นโฮย่า ซึ่งต้องใช้มะพร้าวสับที่ติดเปลือกแข็งๆ ให้ต้นโฮย่าจับยึดได้นานๆ ส่วนที่ขายๆ กันอยู่มันเหมาะสำหรับเอาไปผสมดินมากกว่า กรณีนี้ถ้ามีเปลือกมะพร้าวสับที่เหมาะสำหรับโฮย่า กล้วยไม้ มาขายในราคาที่สูงกว่าปกติก็น่าจะมีคนซื้อ

หรืออย่างดินปลูกต้นไม้ถ้าผลิตเองได้ก็น่าจะดี และมีช่องให้เล่นอีกเยอะ ค้างสำหรับปลูกต้นไม้เล็กๆ ดีไซน์เก๋ๆ ก็ยังไม่เห็น เจอแต่แบบอันใหญ่โต พวกนี้ก็น่าจะกำไรดี ลองขายอะไรที่ร้านอื่นไม่มีขายบ้างเถอะครับ อย่าขายเหมือนกันหมดทุกร้านยังกับเป็นแฟรนไชส์เลย...

JJ พ่อค้าแม่ค้าออกเยอะค่ะ ขายของกำไรน้อยคงอยู่ยาก บอกไปก็ไม่มีใครเชื่อ
คราวที่แล้วประท้วงกัน ก็ไม่มีประโยชน์ ก็ที่ของเค้าเค้าจะขึ้น เค้าไม่ฟังใครหรอก
เอะอะก็เอาสถิติโน่นนี่มาอ้าง ไม่มีประโยชน์ค่ะ
ลองหาย้ายไปที่อื่นดูนะคะ บางอย่างก็อยู่ที่ทำเล
บางร้านห่างกันแค่ไม่เกิน 200 เมตร ยอดขายก็ต่างกันค่ะ

เห็นด้วยว่าอิจฉาคนอยู่ตจว.นะคะ ดูข่าวพวกเกษตร
เห็นมีเกษตรกรบางคนมาเล่าเมื่อก่อนเป็นหนี้เป็นสิน หลัง ๆ เข้าอบรมเกษตรกรแนวใหม่
ใช้พระราชดำรัสของนายหลวง "อยู่อย่างพอเพียง"
ปลูกผัก ปลูกโน่นนี่ แรก ๆ ก็กินเอง ต่อมาก็ขายเพื่อนบ้าง
แล้วก็มีริเริ่มโครงการ 1 กิโลก็ขายได้ ไม่ต้องเยอะ ก็มีกินมีกำไร ดีจัง

เราก็ไม่ได้ดีไปกว่าคุณนะคะ แต่ใจยังสู้ค่ะ (บางวันก็แอบท้อ แต่วันรุ่งขึ้นก็รวบรวมกำลังใจใหม่ค่ะ)
ทางนี้ไปไม่ถึงดวงดาว เราก็ลองหาทางเดินสายใหม่ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

ลองเพิ่มมูลค่าให้สินค้าที่ขายดูครับ อย่าขายแต่สินค้าที่เหมือนคนอื่นๆ ถ้าขายไม่เหมือนคนอื่นก็น่าจะมีกำไรมากกว่าเดิมแน่ๆ อรกอย่างคือช่องทางการขาย มาโพสที่นี้ได้ก็น่าจะใช้ช่องทางอินเทอเนตขายของเป็น

ค่าที่แพง ขึ้นจริงๆครับ คิดละเหนื่อย  :'(

เป็นกำลังใจให้ครับ...สู้ๆ

5-6 เดือนก่อน 
โรงงานญาติกัน เก่าแก่
เปิดมานานกว่า 40 ปี ต้องปิดตัวลง
ด้วยสารพัด เหตุผล 
ทั้งสินค้าจากจีน ต้นทุนถูกกว่า ทั้งค่าแรง ทั้งบลาๆๆๆ

โรงงานปิดตัว ก่อปัญหาให้กับแรงงาน ไม่ใช่น้อย
คนงานเองก็ขาดที่พักพิง โดยเฉพาะแรงงาน เก่าๆ ที่อายุมากๆ

สำคัญมาก คือ " อย่ายอมแพ้ "

คงต้อง ปรับตัว และสู้กันต่อไป ...  เอาใจช่วยน่ะค่ะ สู้ สู้ ค่ะ  :'( :'(

สู้ๆ ครับ :wanwan003:

กำลังใจในนี้จะทำให้ ท่าน จขกท ตกผลึกความคิดแล้วก้าวผ่านมันไปได้ครับ
ช่วงแรกๆ การเปลี่ยนแปลงเจ็บปวดเสมอ  สู้ๆครับ

เพิ่มราคาขายขึ้นไปหน่อยเพื่อชดเชยต้นทุนที่เพิ่มขึ้นค่ะ จะได้มีกำไรและอยู่ได้ค่ะ 

ขายให้คนกรุงเทพฯ ขายแพงได้ค่ะ เพราะกลุ่มลูกค้ากรุงเทพฯ ที่เดินจตุจักรเพื่อไปซื้อของทำสวน คือกลุ่มคนมีเงินเยอะ ถึงขั้นรวยค่ะ
ถึงขึ้นราคาสินค้าไป เขาก็ซื้อค่ะ เพราะเขาเลือกเอาการเดินทางสะดวกเป็นหลักค่ะ ไม่ได้แคร์เรื่องราคาค่ะ ที่เห็นเดินซื้อแล้วต่อๆ ๆ ราคาไปนั้น เขาทำตามความเคยชิน เผื่อฟลุกเฉยๆ ค่ะ ถ้าเขาอยากได้ขึ้นมา ถึงคุณไม่ลดราคาให้เขาก็ซื้อค่ะ


ส่วนคนที่แคร์เรื่องราคา เขาไม่เดินจตุจักรหรอกค่ะ เขาจะลงทุนขับรถไปซื้อตามต่างจังหวัดเองค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ :wanwan003:

เห็นด้วยครับ

แต่ก่อนผมก็นั่งขายอยู่ โครงการ 11 ซอย 4 ซอยสัตว์เลี้ยง ของบ้านผมนี่เรียกว่าตั้งแต่รุ่นสนามหลวง จนย้ายมาจตุจักร

มีวิกฤติอยู่ช่วงหนึ่ง เพราะโครงการใหญ่กว่า ช่วงนั้นให้คนอื่นเช่าร้านไปแล้ว สุดท้ายเอาไปปล่อยต่อจนร้านหลุดไปแล้ว ผมรู้เอาทีหลัง (ทีแรกก็อยากจะรับช่วงต่อ ปล่อยเช่า แต่ไม่ได้ละ)
สรุปไม่เหลืออะไรเลยครับ

โครงการใหม่ก็ล่ม หุ้นส่วนธุรกิจใส่ร้ายคนในครอบครัวผม ประมาณว่าเสร็จศึกแล้วฆ่าโคขุน ตัวเองลอยลำกับโปรเจกต์ยักษ์ใหญ่แถวนั้นไปละ ตอนนี้กำลังก่อสร้างอยู่

ถามว่าเจ็บใจไหม ก็เจ็บใจนะ แต่จะยอมเป็นคนแพ้หยุดอยู่กรับความพ่ายแพ้ ก็ไม่ใช่ ชีวิตมันก็ต้องลุยไปต่อ วางแผนต่อ จนกว่าเราจะก้าวขึ้นไปอยู่ในจุดที่สูงกว่านี้ สำเร็จกว่านี้

พี่ผมเปิดร้านตรง ศรีสมรัตน์ ค่าเช่าเดือนเกือบแสนมั้ง ช่วงนี้ก็ขายไม่ค่อยดี ผมก็มาช่วยซัพพอรต์ทางด้านออนไลน์เพิ่ม ค่อยเป็นค่อยไป

อย่าปล่อยให้ชีวิตนั่งจมอยู่กับปัญหาครับ ไม่ว่าเราจะเสียอะไรไปก็ตาม

เอาใจช่วยสู้ๆครับผม  :wanwan003: :wanwan003:

ส่วนใหญ่คนมีตังไม่ค่อยซือพวกนีครับจ้างเอา ขึนราคาจะแย่เอาเพราะมีหลายร้านแข่งกัน

หาที่ปลูกยางพารา ท่านว่าจะรอดไหม กับคนที่ยังไม่เคยทำยางพาราเลย

สู้ๆครับ :wanwan003: :wanwan003:

ธุรกิจมีการแข่งขันตลอดเวลา อย่าหยุดอยู่กับทีครับ
เราต้องปรับเปรียนเทคนิคต่างๆ

ศึกษาโครงสร้างของร้านเรา พวกswot ต่างๆ
เพื่อจะได้รู้จุดอ่อน รู้ธุรกิจของตัวเองเป็ฯยังไง
สู้ๆครับ

นับถือคุณครับ  ใช้ชีวิต ได้ อิสระ ที่สุดแล้ว   :wanwan017:

เคยได้ยินมั้ย ร้านเล็กทำกันครอบครัว กำไรไม่มากปลอดหนี้

บริษัทใหญ่ กู้แบ้งมาหมุน ออกหุ้นกู้มา ขาดทุนเท่าไหร่

อยุ่แบบพอเพียง ชีวิตจะมีความสุขครับ พอมี พอกิน ก็โอเครแล้วครับ ไม่ต้องดิ้นรนให้เคลียด

:wanwan017: :wanwan017:

ถ้าผมแก่
ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากไปใช้ชีวิต ต่างจังหวัดเหมือนกันครับ
ชีวิตไม่สับสนวุ่นวายดี
 :P

สู้ ๆๆ ค่ะ  ถ้าประมาณการไว้ปีหน้า ก็แสดงว่ายังมีช่วงเวลา วางแผน ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง ไว้รองรับ

ประสบการ์ณตรงส่วนตัว เมื่อ 2-3 ปีก่อน เอ๋เคยฆ่าตัวตาย หลับไปกว่า 2 วัน  ล้มเหลว กับชีวิต ล้มละลาย เคยโดนผู้ชายที่อยู่ด้วยกันมากว่า 17 ปี หลอกให้ซื้อบ้าน เอาบ้านไป บริษัทก็ล้มละลาย แต่ไม่ยอมแพ้  สู้ ผู้หญิงตัวคนเดียว ทำเองทุกอย่าง หาซื้อของ ทำเวป ทำการตลาด แพ๊คของ ส่งของ หอบหิ้วขึ้นรถเมล์ 

ไม่ถึง 1 ปี วันนี้ หนี้เกือบ 1 ล้าน หมด  ปลูกบ้าน ต่อเติมบ้าน ให้พ่อแม่ ซื้อรถให้ตัวเอง  เราทำได้ค่ะ

 (http://image.ohozaa.com/i/cff/5X8Y2E.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/wnZvE5Kq6dAi6JlG) (http://image.ohozaa.com/i/649/NRWCal.JPG) (http://image.ohozaa.com/view2/wKHteaivVCkRAM7M)

ถ้ารัก ขายของ ช่องทางออนไลน์ก็มีเยอะค่ะ Ebay / Amazon โฆษณาต่าง ๆๆ ขึ้นอยู่กับความขยัน

เพราะฉนั้น อย่ายอมแพ้ ๆๆ สู้ ๆๆ ค่ะ  วางแผนให้กับตัวเอง นั่งเขียนเป็น ข้อ ๆๆ เลยค่ะ งาน ช่องทางยังมีอีกเยอะ 

1. จตุจักร กลางวันขายของในร้าน เย็นก็เช่าพื้นที่ ขายของเล็ก ๆๆ น้อย ๆๆๆ หน้าหอนาฬิกา รู้สึกจะมีประมูลพื้นที่เป็นเดือนน่ะ พอมืดก็มาปูผ้าขายสะพานลอย เดือนนึง 4 อาทิตย์ได้กำไรเกือบหมื่นเหมือนกันน่ะค่ะ 

2. ลดค่าใช้จ่าย ของที่บ้านน่ะค่ะ เศษกระดาษ ถุงพลาสติก ขวดน้ำ ขายได้ค่ะ อย่างน้อยก็ช่วยค่าน้ำค่าไฟได้เลย บางทีเย็นไปออกกำลังสวนหย่อม เด็ก ๆ ที่บ้านช่วยกันเก็บก็มี อย่ารังเกียจเงินน้อย รวม ๆ กันเข้าก็เยอะค่ะ

สู้ ๆๆ จ๊า :wanwan003:


 

^
^
สุดยอดครับ หัวใจเธอมันน่ากราบ  :wanwan017:

สุดยอดเลยครับ นับถือความพยายามเลย อ่านแล้วมีแรงฮึดที่จะศึกษาหาข้อมูลมากขึ้น  :'(

ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีน่ะครับ :wanwan008:

ชีวิตต้องเดิมหน้าครับ ขนาดผมอายุ 19 ปี ขายของเก้บๆสู้ๆ อดทนประหยัด ก็ซื้อบ้านให้พ่อแม่ได้1หลัง รถให้พ่อแม่ขับ คนล่ะ1คัน อย่างสบายๆ
ถึงเราไม่เหลือไม่กี่บาท แต่ก็เห็นพ่อแม่มีความสุขก็ดีใจแล้วครับ  :wanwan020: :wanwan020:

น้องเค้ามีพระดี !!
พระ ยา ยาม อ่า
(ลอกมาจากกระทู้ก่อนหน้านี้ ชอบมว๊าาาาก)

เก่งจังคะ สู้ไปด้วยกัน เป็นกำลังใจให้กัน
เรื่องอื่นๆไม่กล้าแนะนำ ได้แต่ส่งกำลังใจไปคร๊าาาาา

 :wanwan003: