ThaiSEOBoard.com

จริงๆแล้วจะเรียกว่าขอกำลังใจก็ได้ครับ  :-[  แต่ว่าอยากฟังความคิดจากคนที่มีอายุและมีประสบการณ์
การเปิดธุรกิจเป็นของตัวเองครับ อยากฟังความคิดเห็นเพื่อเป็นแนวคิดและแนวทางในความคิดเพื่อฟัง
แล้วจะได้รับมือสิ่งที่พร้อมจะ เกิดขึ้นด้วย

อยากถามง่ายๆครับ :: ยากไหมครับ ถ้าเราจะทำธุรกิจส่วนตัวขึ้นมาให้อยู่รอดได้

ขอบคุณมากครับ อยากฟังความคิดเห็นครับ  :wanwan017:

ปล.. ผมอยากให้คนที่มีธุรกิจเป็นของตัวเองนะครับ ช่วยบอกหน่อยนะครับ

ผมครับ ผมกู้เงินนอกระบบมาสองแสนบาท มาเปิดร้านเน็ต จริง ๆ มันผิดหลักการครับ แต่ผมไม่มีอะไรจะเสีย เป็นงัยเป็นกัน ผ่าทางตัน ตอนนีัปลดไปได้ 1 แสนบาท จากที่เคยจ่ายดอกเบี้ย 3 % คือ 6000 บาท เหลือ 3000 บาท ตอนนี้ร้านก็อยู่ได้แล้ว และกำลังจะกู้อีก 100000 บาท พรุ่งนี้เขาเอาเงินมาส่ง ให้แฟนลงทุนขายเสื้อผ้า

คนจะเป็นนักธุรกิจต้องใจกล้า กล้าตัดสินใจ จะมารอฝนฟ้าอยู่ไม่ได้ งึก ๆ งัก ๆ ก็ไม่ได้ แต่ก็ต้องดูตาม้าตาเรือด้วย ก่อนลงทุนคิดให้ดี แต่อย่าคิดจนล่วงเลยไปเป็นปีเป็นเดือนก็ยังไม่ได้ลงมือทำ

นิสัยคนไทยชอบซื้อครับ (ไม่ชอบขาย คนจีนสมัยก่อนถึงรวยเอา รวยเอา) ช่วงนี้เศรษฐกิจขาขึ้นครับ ที่อื่นไม่รู้ แต่แถวบ้านผมเศรษฐกิจดี แม้ยางจะลงราคาแล้วก็ตาม

กลัวเจ๊งมัย กลัวนิดหน่อย ทำอะไรต้องมั่นใจ กรณีของผมถ้าเจ๊งก็เจ๊งจริงครับ หมดตัว หมดบ้านเลย(เอาบ้านไปจำนอง) งานประจำก็ไปทำไม่ได้ เพราะไม่มีปริญญา เงินเดือนอย่างมากก็แค่ 6000 บาท อายุก็อยู่แถวดินแดงแล้ว อีกไม่กี่โลก็หลักสี่แล้ว

อายุแค่ 20 ยังมีโอกาสอีกเยอะ

 :P แสดงว่าบอร์ดนี้ ไม่ค่อยมีคนเป็นเจ้าของธุรกิจของตัวเอง ไป ห้องสีลมก็ได้  :wanwan004:

2 คำ

ขยัน + ตั้งใจจริง


ไม่มีคำว่าจนแน่นอน

ขอบคุณมากครับ  :wanwan017:


ขอบคุณมากครับท่าน  :wanwan017: ตอนนี้ ขยันมาครับ เริ่มหาตลาดและก็สินค้าราคาถูกๆ

มีความรู้ในสิ่งที่เราทำ เรารัก ศึกษาเรื่องการตลาดเยอะๆครับ แต่ถ้าทำเกี่ยวกับปัจจัยสี่ ก็เป็นเรื่องที่สำคัญเพราะคนต้องกินต้องใช้ครับ แต่จากประสบการณ์ของผม มีธุรกิจเล็กๆ เป็นอาชีพรองจากเล่นดนตรีก็ต้องมีเวลาดูแลครับ และใส่ใจรายละเอียดต่างๆ ดูรายการSme ตีแตก ย้อนหลัง เยอะๆครับ จะได้แนวทางในการทำธุรกิจมากๆเลย ลองเริ่มจากเงินทุนไม่มาก ถ้าไปได้ดีก็คือมาถูกทางครับ ไม่เจ็บตัว หรือถ้าวิจัย ตลาดก่อนก็ดีครับ แต่หัวใจสำคัญที่สุดผมว่า ทำเลครับ สู้ๆครับ ลองเขียนมาแชร์ความรู้กันครับ

ลุยโลด อย่าไปกลัว

แต่ต้องฉลาด ขยัน และ ทำในสิ่งที่ตัวทำได้ ไม่เกิน 2 ปี ก็เห็นผล

ไม่ไกลเลยครับ

กำลังจะเริ่มเหมือนกันครับ ที่ผ่านมาก็ทำอยู่ละแต่ของครอบครัวบางทีมันก็เหมือนไม่ใช่ของตัวเองจริงๆ  งงมั๊ย ผมก็งง  :P

ถ้าอยากเป็นเจ้าของธุรกิจต้องศึกษาตำราบริหารให้มาก ๆ ครับ
แล้วจะรู้ว่าทำไมเขาถึงบอกว่าคนเก่ง ๆ แม้แต่ขี้ก็ขายได้
 :wanwan003:

ศึกษาประสบการณืไปก่อนครับ อย่าเพิ่งใจร้อนครับ ในโลกนี้มันล้ำลึกมากครับ

สิ่งแรกที่ผมอยากฝากสำหรับ ผู้ที่ประกอบอาชีพเป็นของตัวเองคือ ความเป็นมืออาชีพมนสิ่งที่ตนเองทำครับ

เพราะผมเพิ่งเจอมากะตัว คนในบอร์ดนี้ละเป็นเจ้าของธุรกิจ แต่เอาเรื่องส่วนตัวมาปนกะงาน

 :-[ ได้คำแนะนำดีๆ ทั้งนั้น

จะว่ายากก็ไม่ยาก จะว่าง่ายก็ไม่ง่าย  การหาสินค้าไม่ยากนักเพราะคนที่ทำขายส่งมีมากมาย จะยากก็ตรงทำอย่างไรให้คนสนใจซื้อสินค้าเรา  ซื้อแล้วติดใจกลับมาซื้ออีก  ตอนนี้ก็พยายามอยู่ค่ะ ใช้เวลานานพอสมควรเพราะเป็นมือใหม่ด้วย  แต่ตอนนี้ธุรกิจก็เริ่มเดินแล้วค่ะ กำลังจะหาวิธีทำให้เดินได้มากขึ้น เป็นกำลังใจให้ค่ะ  ถ้าเรามีความพยายามมากพอยังไงก็ต้องสำเร็จเข้าสักวันค่ะ

เข้ามาให้กำลังใจ และ มาฟัง ค่ะ

 :wanwan017:
ขอตอบแบบมั่ว ๆ บ้างนะครับ

ทำเลยครับ คนหนุ่ม ไฟแรง กล้าคิด กล้าทำ นอกกรอบ thinking of box คิดแบบเป็นระบบ รีบล้ม จะได้รีบลุก

ก้าวข้ามความกลัว เดินหน้าผ่านตัวเราอย่างน้อยซักครึ่งก้าวก็ยังดีครับ

คุณ นิติภูมิ เนาวรัฐ บอกไว้ว่า เขาทำธุรกิจต่าง ๆ มา 100 อย่าง จะไปต่อได้เพียง 10 อย่าง หมายความว่าเราต้องเผื่อใจไว้ด้วย และไม่ใช่ทุกอย่างจะไปได้สวยหมด

ต้องเข้าใจเรื่องที่เราจะทำให้ดีนะครับ จะได้ต่อยอดได้ ไม่โดนหลอก
มีคนเคยโดนหลอกให้เซ้งต่อร้านก่วยเตี่ยวที่เจ้าเก่าำกำลังขายได้ดีอยู่
พอเขารับต่อมาแล้ว ถึงรู้ว่าเจ้าของที่ทั้งหมด จะไม่ปล่อยให้เช่าช่วงต่อไปอีก
เขาจะทำ หอพักอีก สุดท้าย เขาที่เซ้งต่อมา จะมีเวลาขายไม่เกิน 8 เดือน
สุดท้าย ก็ขาดทุนมาก เพราะโดนหลอก

บางคนโดนหลอกให้ซื้อร้านขายน้ำโซดาต่อ แต่ธุรกิจแบบนี้เป็นแบบแฟชั่น life cycle มันสั้น เหมือนเว็บปั่น มีเทรนที่ขายได้ช่วงสั้น ๆ ต้องรีบโกย
เจ้าของบอกว่ากำไรดี จะขายต่อให้ ไม่มีเวลาดูแล เพราะต้องดูแลหลายธุรกิจ
สุดท้ายเขาก็โดนหลอก ซึ่งจริง ๆ แล้ว ถ้าเขาไปตรงกับเจ้าของแฟรนใชส์ จะถูกกว่ากันเยอะ

บางคนโดนหลอกขายเม็ดกาแฟ ตอนแรกก็ได้ของดี ตอนหลัง ๆ ก็โดนสอดไส้
ตรงนี้จะบอกว่าถ้าเราไม่รักในงาน ไม่รู้จริง เราจะชิมกาแฟงวดหลังๆ ที่ส่งมาให้ไม่ออก ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วกาแฟดีๆ ต้อง มีกลิ่น รส อย่างไร ความหอมนุ่ม หอมลึก หอมดอกไม้ หอมคาลาเมล รสกาแฟที่เกิดจากการผสมจาก 2 แหล่ง เช่น บราซิล+แอฟริกา เป็นอย่างไร


จะทำอะไรดูให้ขาด ๆ นะครับ บางคนเคยขายขนม ของกินมาก่อน
พอเขาไปช่วยขายชา กาแฟสด  smoothies เขาแค่ช่วยทำไม่ถึง 3 นาทีก็รู้แล้วว่า ทำไปก็มีแต่ทรุดตลอดกาล ไม่มีเสมอตัว
เพราะเขารู้ว่าซุ้มกาแฟ เวลาขายจริง ๆ มีปัญญาเยอมากๆ เช่น ต้องยืนขาย
ความร้อน พื้นที่แคบมาก ไม่มีอ่างล้าง การเก็บร้าน  margin ต่ำมาก cost สูง ขึ้นเรื่อย ๆ รอว่าจะเจ็บตัวจากทางไหนเท่านั้น

พูดสั้น ๆ คือ เขามีประสบการณ์(การขายขนมปังที่ต้องทำสด ๆ) มาก่อน
เขาแค่มองไม่ถึง 2 นาที เขาก็มองขาดแล้วนะครับ

อย่าสู้ในสงครามที่พ่ายแพ้ Dont fighting in losing war คืออย่าทำอะไรที่ทำไปแล้ว ยังไงก็แค่เสมอตัวนะครับ เสียแรง เสียเงิน เสียโอกาส กำลังใจหดหาย
สมมุติไปเปิดร้านคอม ที่เขาไปเปิดมาก่อนหลายเจ้ามานานแล้ว
เราไปก็คงกำไรน้อยมาก วันดีคืนดีเจอขาใหญ่เข้ามาแชร์ตลาดอีก

ถ้าแม่ทัพฝ่ายเราถูกจับตัวได้แล้ว ศีกใหญ่ก็จบไปแล้ว ตัดสินไปแล้ว มีผู้ชนะ
ผู้แพ้แล้ว แล้วเราเป็นแค่นักรบระดับรอง ๆ แต่กำลังทำศึกย่อย เล็ก ๆ ทีอีกพื้นที่หนึ่ง เรารบไปก็ไม่ชนะในศึกใหญ่อยู่แล้วครับ

อย่ายึดติดมากเกินไปครับ ถ้าเราทำอย่างนั้น เราจะจมอยู่ในปัญหาครับ
สมมุติขายตุ๊กตายาง แล้วไม่กำไร ถ้าเราไปรีบถอยตัวออกมา เราก็จะมีแต่ปัญหาในหัว คิดอะไรไม่ออก ติดกับไปเรื่อย ๆื เพราะเราเป็นผู้เล่น ไม่ใช่คนดูวงนอก ที่อาจจะมักมองเห็นได้ดีกว่าเรา เพราะมุมมองที่ต่างออกไป

เคยอ่านจากหนังสือแก้จนของคุณปัญญา นิรันกุล
เขาทำงานเคลียร์เรื่องประกันมาก่อน เขาทำอยู่ประมาณ 4 ปี
เห็นช่องทางว่าน่าเปิดร้านทำกระจก
เพราะถ้าทำร้านใหญ่แพง
เขาจึงอาศับช่องว่างทางการตลาดอันนี้
เขาก็เลยเปิดร้านเอง อาศัยที่รู่จักลูกค้ามากอยู่แล้ว
และราคาก็ไม่แพงอย่างร้านใหญ่
เพราะเขาเริ่มทำจากร้านเล็ก ใช้ข้อดีที่ต้นทุนไม่สูงเท่าร้านใหญ่
สู้ตามวิถีของการทำธุรกิจขนาดเล็ก รับงานเล็กก็เอา
มีราคาให้เลือกด้วย ลูกค้าเลือกได้

บางคนขายกระเป๋า จ้างเขามาขายให้ สบายมาก กำไรเยอะ แต่ก็เคยโดนโกงเยอ บางครั้งลูกจ้างก็ทำงานแบบคุ้มค่าตัว มาช้า ขาดบ่อย ปิดไว ไม่ค่อยเชียร์ กำไรต่อใบก็ประมาณ 100 บาทขึ้น เอาเวลาไปทำอะไรได้อีกเยอ ไม่ต้องมาร้านตลอดทุกวันก็ได้ มาร้านวันหนึ่งไม่กี่ชั่วโมงก็ได้
แต่ถ้าเราคิดผิดไปขายของกินบางอย่าง กำไรต่อหนึ่งหน่วย ที่ได้ต่ำมาก บางครั้ง ได้แค่ 10 บาท ก็เยอแล้ว เห็นได้เลยว่า margin ต่ำมาก ๆ

เขาว่ากัน คนจีนที่เคยขายอาหารมาก่อน พอมีเงินแล้วเปลี่ยนไปเปิดร้านขายของแทน จะไม่กลับมาขายอาหารอีก


แต่ผมว่าทำงานเพื่อหาเงินแบบลูกจ้าง ยังไงก็เหนื่อย เงินไม่พอที่เราอยากได้
ต้องให้เงินทำงานให้เราครับ แต่คงไม่ง่ายแน่ ๆ


ผมว่า เติ้ง คงคิดว่า เราไม่ควรเป็นลูกจ้างเขาตลอดไป ชีวิตเราจะเป็นลูกจ้างปตลอดเหรอ เกิดมาชาติหนึ่งกับเขาแล้ว ได้แต่รอรับคำสั่ง ไม่ได้ลืมตาอ้างปากกับเขาซักที
ทำงานประจะเหมือน เราไปขายตัว เวลา 6 วันจาก 1 อาืทิตย์ ต้องเป็นของเขาทั้งหมด เช้ามาก็ไม่ต้องคิดอะไร คิดกระวีกระวาด ตาหลีหตาเหลือก อาบน้ำไปทำงาน ข้าวก็ไปหาเอาข้างหน้า ขอแค่ไปเซ้นชื่อให้ทันเป็นพอ
เช้ามาก็กดดัน ไม่อยากไปทำงาน แต่ไม่ไปก็ไม่ได้ ต้องกินเงินเดือนของเขา
มีรายได้ทางเดียว ทำๆ ไป หลายปี ไฟเริ่มหมด เริ่มชิน ไม่อยากออก ติดเก้าอี้ ลงทุนเปนลูกน้องไต่เต้ามานาน ให้ออกไปทำอะไรก็นึกไม่ออก ไม่กล้า กลัว

ยังไงเป็นเจ้าของก็ดีกว่าแน่นอน แต่ว่ามันไม่ง่าย หรือทำควบกันไปทั้ง 2 อย่างเลยก็จะดีมาก

ถ้าเคยอ่านเมนต์ของ คุณเติ้ง lennethdark มาก่อนก็จะรู้ว่า คุณบิ๊กเติ้ง ไม่ยึดติดแนวเก่า ๆ อยู่แล้ว ออกแนวๆ ดีออก เชื่อว่ายังไงก็รุ่งแน่ ทำ ๆไป ก็เก่งขึ้นมาก ๆ แน่นอน คงไปไว ไปไกล ด้วยความเป็นตัวเอง ไม่ตามใคร
มั่นใจ เชื่อมั่น มีทางเป็นของออกเอง

:wanwan017::wanwan017: :P
:'(:wanwan012: :wanwan013::wanwan020: :wanwan003:

สิ่งสำคัญอีกอย่างในการทำธุรกิจคือ “ให้ขายคุณภาพ อย่าขายปริมาณ” ของที่ขายไม่ว่าจะเป็นอะไร ให้มีคุณภาพดีที่สุด ลูกค้าซื้อไปแล้วรู้สึกว่าคุ้ม ท่องไว้ให้ขึ้นใจเลยว่า “ขายคุณภาพ อย่าขายปริมาณ”
อย่างร้านผมนี่ ยืนยันที่ราคา ชม.ละ 15 บาท แถวนั้นมี 3 - 4 ร้าน 10 บาทมั่ง 8 บาทมั่ง แต่เครื่องมีปัญหาบ่อย และหนวกหู เพราะมีเด็กเกรียนเยอะ การตั้งราคา 15 บาท ช่วยลดเด็กเกรียนไป เหลือแต่คนทำงาน ผู้หญิง วัยรุ่น คนก็ยังเต็มอยู่ดี