เรียงลำดับความสำคัญของชีวิต ดีกว่า
เรียนให้มันจบ
เวลามีคนถามพ่อแม่ว่าลูกแกเป็นไงบ้าง
เค้าจะจุกอกอีกหลายปี เวลา ต้องตอบว่า ลูกชั้นยังเรียนไม่จบ
เพราะ เพื่อนพ่อแม่เค้าไม่ค่อยมาถามหรอกว่า เดือนนี้ลูกแกได้เช็ค กี่หมื่น กี่แสน
ขอตอบแทนคนเรียนยังไม่จบหน่อยครับ
ถ้าถามว่าลูกเป็นไงบ้าง
ก็ตอบไปสิครับว่าลูกทำงานแล้ว ตอบแบบนี้เค้าคงไม่ถามต่อมั้งครับว่าเรียนจบยัง
ทุกวันนี้แม่ผมภูมิใจในตัวผมทั้งๆที่ผมก็เรียนยังไม่จบเหมือนกัน เรียนเกินโควต้าอีกต่างหาก
แต่ผมก็มีเงินส่งให้แม่ ส่งน้องเรียน ม เอกชนได้ มีเงินใช้มากกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกัน
ความสำคัญของชีวิตมันไม่ใช่เรียนจบหรือไม่จบนิครับ มันอยุ่ที่เรียนมาแล้วเอาไปใช้ได้รึเปล่า
สำหรับผมการศึกษาเป็นสิ่งสำคัญ แต่ต้องแยกระหว่างความรู้กับใบปริญญาให้ได้
ยกตัวอย่าง(สมมติเหตุการณ์ปีหน้า เป็นปีที่ผมควรจะจบแต่ผมยังไม่จบ)
แม่เพื่อน: ลูกเป็นไงบ้าง
แม่ผม:เรียนปี 5 เห็นบอกทำงานไปด้วย
แม่เพื่อน: ลูกชั้นจบละนะ
แม่ผม:ทำงานที่ไหนอะ
แม่เพื่อน: เอ่อ... ยังหางานไม่ได้
แม่ผม:ลูกชั้นมันส่งเงินมาให้ทุกเดือน ส่งน้องเรียนด้วย เห็นว่าเรียนจบเมื่อไหร่จะเปิดบริษัทของตัวเอง
แม่เพื่อน: ?!? (จะหาว่าโม้ก็ไม่ได้เพราะแม่ผมเลิกทำงานอยู่บ้านเฉยๆแล้ว)
เหตุการณ์ด้านบนใครครับที่ควรจะจุก
ไม่ใช่ว่าทุกคนจะตกงานนะครับ แต่ผมจะบอกว่า เรียนไม่จบกับเรียนจบแล้วตกงาน มันก็มีค่าเท่ากันแหละ ถ้ายังต้องเกาะพ่อแม่กิน
ถ้าเลือกได้ควรจะตั้งใจเรียนและทำตามความฝัน
แต่ถ้าเลือกได้เพียงอย่างเดียว ผมขอเลือกทำตามความฝัน กลับไปเรียนทีหลังมันก็ไม่สาย
เพราะสำหรับผมความฝันมันสำคัญกว่าการเรียน(หมายถึงการเรียนในห้องเรียนนะครับไม่ใช่ความรู้)
ความคิดผมอาจจะขัดๆกับหลายๆคนไปหน่อยแต่มันก็คือทางเดินที่ผมเลือกครับ
ผมคิดแบบลายเซ็นนี่แหละครับ My life i write it ใครจะนินทาอะไรช่างหัวมัน ไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับชีวิต เพราะคนที่สำคัญกับเราเค้าจะไม่นินทาเราแต่จะช่วยแก้ตัวให้แทน