ก่อนจะเรื่มถามคำถามกับ พ่อแม่พี่น้องชาวThaiSeoBoard ช่วยอดทน อ่านข้อความ และ รายละเอียด ปัญหาของผมก่อนนะครับ จะได้เข้าใจกันตรงยิ่งขึ้น ....จากเหตุการรัฐประหารที่เกิดขึ้นในเมียนมาร์จากฝีมือกองทัพพม่า ทางกองทัพพม่า ได้ทำการปิด สัญญาญโทรศัพส์ และ สื่อต่างๆๆของ คนที่เดินสายกลางด้านสื่อและยืนข้างประชาธิปไตยก็โดนไม่เว้นเช่นกันครับ.
และก็ จะมีบ้างคนที่กลัวทหารเข้ามาจับกุม เลยปิดเว็บทิ้งกระทันหัน. 'ในหัวเพื่อนๆพี่น้องทุกคน'จะมีคำถามนี้ขึ้นมาแน่นอนว่า "ทำไมถึงต้องปิด" และนี่คือคำตอบจากผม ประเทศเมียนมาร์เพื่งได้ใช้อินเตอร์เน็ตไม่กี่ปีนี่เองครับ ทุกวันนี้อินเตอร์เน็ตยังไม่ได้ทุกอำเภอเล้ย ประชาชนก็จะมีความรู้ด้านความปลอดภัยน้อยหน่อย (ไม่ใช่ทุกคนนะ คือ100/10ที่พอศึกษาจากเว็บนอกเป็น) ประชาชนน้อยคนที่จะส่งตัวเองเรียกนอกไหว. มีแค่ลูกหลาน นายพล ลงพุงทั่งหลายแหละที่จะมีบ้างไปเรียนนอก ถ้าพูดให้จบ..... นักการเมืองประชาธิปไตยในพม่า ไม่เคยกล้าใช้ซิมในพม่าคุยกันเลย ความหลับหลุดมาเป็นว่าเล่น ทุกวันนี้ โยกไปทวิตเตอร์ซะส่วนมาก
โอเคเรื่มเข้าเรื่อง.....
ที่พวกเขาอยู่ๆก็ลบเว็บไปบ้าง หายไปแบบไม่มีการลาบ้างก็เพราะ เช่าโฮสกันในประเทศตัวเองซะส่วนมากนั้นแหละ เพราะโดนจับมาไม่รู้กี่ร้อยๆคน สื่อใหม่ยังโดน. ผมก็เป็นเด็กธรรมดาคนหนึ่งที่เติบโตมาในสังคมการเมืองถึงทุกวันนี้ ได้ฟังพ่อคุยการเมืองกับเพื่อนๆเขา ตั่งแต่ฟังความได้เลย พ่อผมทำการเมืองประเทศเพื่อนบ้านมา 70กว่าปีเข้าแล้ว
ผมไม่ขอพูดว่าพ่อเป็นคนมีอุดดมการณ์หรืออุดมกูในการเดินสายการเมือง ทุกวันนี้พ่อมีบ้านเล็กๆเพียงหลังเดียวและรอดตายได้ก็เพราะมีประเทศไทยให้ซุกหัวนอนจนได้แต่งงานกับสาวไทย ซึ่งคลอดลูกมา2 คน คือพี่สาวและผมที่มีสัญชาติไทย.จนมาวันหนึ่ง อยู่ๆมีคำถามเกิดขึ้นในหัวของผมว่า เห้ย!!!นี่มันใช่หรอวะ ทำไมผมต้องมาเจอรัฐประหารทั่งสองประเทศที่ผมได้เกิดมาร่วมทุขย์ร่วมสุขย์เนี่ย และคนรอบกายผมบอกผมว่า นี่มันเวรกรรมของเอ็งอย่างหนึ่ง. ผมได้แต่ตอบกลับไปว่า อื้ม...เวรกรรม แต่ในความคิดผมต่างกันอย่างสิ้นเชิงกับคำว่า "เวรกรรม" ผมมีความเชื่อมั่งว่ามันต้องมีการเปลี่ยนแปลง และ มันต้องมีคนลงมือทำ. ผมอยากจะทำมันด้วยจิตใจอันบริสุทธิ์ครับ ผมรู้ว่ามันเรื่องยาก "ถึงไม่มากก็ไม่น้อยเช่นกันที่ผมจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้เลย". "ผมไม่สามารถเปลี่ยนคนทั่งโลกให้รักกันได้และให้คนผิวดำรับคนผิวขาวได้' แต่ 'ผมสามารถทำให้คนผิวดำรับในตัวผมและคนรอบข้างได้ไม่น้อยกว่าที่จะไม่ทำห่าอะไรเลย" ถึงแม้แต่ตัวเรา ยังยากที่จะเปลี่ยนแปลง แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเปลี่ยนไม่ได้สักหน่อย . ผมเลยอยากจะทำสื่อเพื่อประชาชน และประชาธิปไตยอย่างแท้จริง.และนี่คือProject แรกที่ผมจะร่วมเดินร่วมการเมืองกับคุณพ่อ. (ผมก็แค่เด็กตาดำๆคนหนึ่ง ก่อนที่ประเทศหรือสังคมรอบข้าง จะชิพหายวายวอดมากไปกว่านี้ ผมเข้าใจอะไรเรียนรู้อะไรมาก็มีบ้างแล้ว อยากจะช่วยประเทศเมียนมาร์ของฝั่งพ่อผมเท่าที่ผมจะทำได้ครับ ผมพอเข้าใจเรื่องโฮสนอก อะไรพวกนี้มาบ้าง ซึ่งผมก็เติบโตในประเทศไทยเรียนในไทย และ ได้เรียนรู้วิชาดีๆๆมาพอสมควร --> มีท่านอาจาร์ยคนไหน อยากจะ แนะนำโฮสและ การป้องการตัวด้านข้อมูลและความปลอดภัยให้กับผมบ้างไหมครับ.. ความน่ากลัวของกองทัพเมียนมาร์คือ ฆ่านักการเมืองผู้บริสุทธิ์ไปไม่ใช่น้อย ทั่งในประเทศและนอกประเทศ. แต่ผมยอมรับได้กับสิ่งที่จะเกิดขึ้นครับ อย่างน้อยผมได้ทำในสิ่งที่ผมอยากทำแล้ว ขอบพระคุณครับ (ขออนุญาติลบคำว่าโพสต์นี้ทั่งน้ำตาไปนะครับ อาจดูไม่ดีในสายตาพี่น้องบางคน)