สวัสดีครับ
ในที่สุดผมก็สมัครเข้าเว็ปไทยเสียวได้สะที....3 เดือนเเห่งการรอคอย เข้าเช็คทุกเช้าทุกๆวัน วันนี้ในที่สุดก็ได้เข้า
เออ...เข้าเรื่องกันได้ละ
ผมชื่อ เคน เป็นเด็กอายุ 21 กำลังก้าวเข้า 22 (ยังเด็กอยู่ป่าวเนี่ย) ปัจจุบันเป็น self employ (นายตัวเอง) ทำ ธุรกิจ e-commerce : drop shipping รายได้ประมาณเกือบครึ่งล้าน หรือ เกินครึ่งล้านต่อเดือน หรือถ้าถามเอาเเต่กำไรก็ 6 หลักต่อเดือน (บาท)
ผมไม่ได้เรียนเก่งเหมือนคนอื่น (ติด 0 - 6 วิชาตอนอยู่ประถม เเละมัธยม เเละโดน รร เตะออกตอน ม.3 เนื่องจากเกรดไม่ผ่าน) เเละเป็นเด็กที่เคยติดเกมส์ออนไลน์มาก
เกี่ยวกับชีวิตผม
ผมเกิดเเละเติบโตในครอบครัวฐานะปานกลาง พ่อเเม่รับราชการ ไม่ได้รวยเเต่ไม่ได้จน มีหนีสินเยอะ ผ่อนบ้านผ่อนรถ ตามประสาคนทั่วไป ตอนเด็กๆตั้งเเต่ยังจำความได้ ผมติดเกมส์มาก เรื่องเกรดไม่ต้องพูดถึง ติด 0 ย่อยยับ ต้องซ่อม 6 - 7 วิชาต่อเทอม เรื่องกีฬาก็ไม่เอาไหน เล่นไรไม่เป็นสักอย่าง ตอนอยู่ รร ก็โดนเพื่อนเเกล้งเป็นประจำ ผมโดนเตะออกจาก รร ตอนอยู่ ม 3 เพราะเกรดไม่ถึง พ่อกับเเม่เครียดมากเรื่องเรียนเเละเรื่องผมติดเกมส์
จุดเริ่มต้นชีวิตใหม่
ในปี 2006 เเม่ได้ตัดสินใจสมัครเป็น PR ของประเทศเเคนาดา(ได้รับในปี 2010)เพราะเเม่อยากให้ผมเเละพี่ไปเรียนภาษา ซึ่่งตอนนั้นเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก มีทั้งคนที่สนับสนุนเเละไม่สนับสนุน ปู่ย่าพ่ออา ไม่มีใครเห็นด้วย พวกเขามีความคิดว่า อยากให้ผมเเละพี่อยู่ไทยเรียนจบจนเอาปริญญาเเละหางานทำที่นี่ เเต่เเม่คิดต่าง อยากให้ผมเเละพี่ได้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น เลยตัดสินใจละทิ้งทุกอย่าง เงินทองที่สั่งสมมาทั้งชีวิต ลาออกจากงาน (c8) ยืมเงินปู่ย่าตายายญาติพี่น้องเเม้กระทั่งเพื่อนร่วมงาน มาเพื่อจะซื้อเป็นตั๋วเครื่องบิน เเละค่าต่างๆ เเละเเล้ว พวกเราได้มา land ใน เเคนาดา ปี 2010
จุดตกอับ
หลังจากที่เรา 4 คนพ่อเเม่ลูกได้มาอยู่เเคนาดา มีเเต่พี่ที่พูด eng ได้นิดหน่อย พวกเราได้รับความช่วยเหลือจากคนไทยที่นี่ ซึ่งเขามีน้ำใจมาก ช่วยเราหาที่อยู่ หางาน ในช่วงเเรกๆ พวกเราทำงานทุกอย่าง รับ ตัด/ปลูกต้นไม้ เก็บ blueberry เก็บขวดน้ำขาย house keeping เด็กเสริฟร้านอาหารไทย etc ก็พอได้เงินมาส่วนหนึ่งเเต่เราก็ต้องประหยัดกันมาก ( apartment 1 bed room 4 คน นอน พ่อเเละเเม่เสียสละที่จะนอนผมโซฟา เก่าๆ ที่เขาเอามาบริจาคให้ เพื่อลูกจะได้นอนบนเตียง ซึ่งก็มีคนไทยเอามาบริจาคให้นั้นเเหละ) ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี เเต่เเล้วพ่อผมก็ต้องกลับไทยไปทำงานรับราชการต่อ ถ้าออกจะได้บำนาญน้อยเเละพ่อใกล้กเกษีรณเเล้วด้วย เลยตัดสินใจกลับไปไทย เหลือผมเเม่เเละพี่ ที่ยิ่งเเย่กว่านั้นคือผมกลับไปติดเกมส์อีกน่ะสิ...ชิบหา- เข้าไปใหญ่
จุดผิกพลัน
ในปลายปี 2015 ขณะที่ผมทำงานเก็บขยะอยู่ที่ sky train ผมเหลือบไปเห็นเด็กวัยรุ่นคนนึงสพายกระเป๋าเป้ (ขอไม่เอ่ยชื่อ brand ติดสัญญากันอยู่) มันดูเท่มากเเละความโลภของผมมันพุ่งขึ้นมาในเส้นเลือดสมอง ผมอยากได้มันมากๆ วันนั้นผมกลับบ้านไปเเละเริ่มศึกษาเกี่ยวกับกระเป๋านั้นเเละเจอห้างในร้านขายอันละ $85 เเต่เงินในบัญชีมี เเค่ $300 เเละทำงานได้ ชม ละ $10 (minimum wage) ผมคิดว่าเเพงชิ-หาย $85 คือต้องทำงาน 8.5 ชม โดยไม่ใช้เงินเลย เเค่ mcdonald's อันละ $2 ผมยังว่าเเพงเลย 555
ผมเลยบอกตัวเองว่า อย่าไปเอาเลย เราไม่มีตัง เเม่ก็บอกว่าจะซื้อให้เเต่ผมบอกไม่เอาเพราะ ผมเป็นคนที่เเบบว่าอยากได้อะไรต้องหาด้วยมือตัวเอง ผมเลยเริ่ม google หากระเป๋านี้อย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 3 อาทิตย์ด้วยกัน ช่วงเวลานั้นผมรู้สึกเหมือนติดยาเเต่เปลี่ยนเป็นติดกระเป๋าเเทน ผมหยุดเล่นเกมส์ เเละ วันๆเวลาว่างก็นั่งหาเเต่ไอ้กระเป๋าเเบรน์เนี่ย เวลาผ่านไป ผมกลายเป็น brand expert รู้ทุกอย่าง เเบรน์นนี้ขายไร กระเป๋ามี model ไรมั่ง ราคา average เท่าไหร่ ทำจากอะไร ผลิตที่ไหน etc เเละเเล้ว opportunity ก็มาถึง
3 อาทิตย์หลังจาก extensive research ผมได้เจอเเม่ค้ารายนึง online ขายกระเป๋าเเบรน์นี้สีเเละ model ที่ผมอยากได้อยู่ ซึ่งขายถูกกว่า ร้านในห้าง (เเม่ค้า $60 ห้าง $85 average price on website $65 - 85 ซึ่งผมบอกตัวเองเอาวะ ผมเลยติดต่อเเม่ค้าคนนี้ซึ่งเขาก็ credit ดี มีคนเคยซื้อก่อนหน้าผมประมาณ 10 กว่าคน เเละ มี review ดี ผมเลยตัดสินใจซื้อ ก่อนซื้อผมใช้เวลาติดต่อกับเขา เกือบอาทิตย์ ขอดูรูปจริง ดูว่าของจริงของปลอม อ่านรีวิว ดูนิสัยคนขาย etc พอได้ของมา ผมก็ชอบมาก
เเละทันใดนั้นเองมันก็มีความคิดเเล่นขึ้นมาว่า เห้ย เค้าขายของเนี่ยคงรวยเนอะ อยู่เฉยๆก็มีคนมาซื้อไม่ต้องทำงานไรมาก ตั้งร้านออนไลน์ทิ้งไว้เดียวก็มีคนมาซื้อ มันหาเงินง่ายจริงๆ...วินาทีนั้นเเหละครับ มันเหมือน click ในหัวผมเลย ผมคิดว่าทำไมเราไม่ลองมาขายของบ้างวะเออ
ผมเริ่มศึกษาวิธีขายของ online ใน ebay amazon estay bonanza etc ซึ่งตอนเเรกผมก็ไม่รู้จักหรอก drop shipping คืออะไร เเต่ในวินาทีนั้น คือคิดได้ว่า ถ้าเราไปตั้งร้าน online เเล้วพอมีคนมาซื้อของเรา เราก็เอาออเด้อให้คนที่มีสินค้า ส่งให้ เราเป็น middle man เก็บเงินกลาง เเทน ก็ดีนะ
ปัจจุบันผมปักหลักขายเเค่บน ebay อย่างเดียว (ตอบ email ก็เเทบจะไม่ทันละ) เเละทำงานประจำ เด็กเสริฟอาหารในโรงพยาบาลเด็กป่วย
นั้นเเหละครับเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตผมใน e-eCommerce : drop shipping ปัจจุบันทำได้เกือบปี รายได้ 6 หลักต่อเดือน (บาท)
***ใครสนใจอยากทำ ผมว่าจะสอนทำเเต่กำลังศึกษาเกี่ยวกับวิธีการสร้างเว็ปอยู่ 555 รอหน่อยนะครับ หรือมาสอนผมก็ได้นะเออ อยากเรียน 5555***
คำถาม "ทำไมถึงยังทำงานประจำ"
ที่ผมทำงานประจำอยู่ก็เพราะ
1. งาน online มันทำกับคอม เเทบไม่ได้เจอใครเลย เลยหาพบปะผู้คนด้วยการทำงานกระจำ อย่างน้อยก็ได้คุยคนมั่งเเหละ
2. เอาประสบการณ์ ผมประสบการณ์การทำงานน้อง 1 ปี เศษๆ ทำงานเก็บขยะ ปัจจุบันทำงานเป็น food service (เตรียมอาหาร เสริฟอาหาร)
3. เงินที่หาได้จากงานประจำเอา เอาให้เเม่ เลี้ยงพี่เลี้ยงเเม่ เวลาไปกินข้างนอกบ้าน หรือซื้อข้าวขนม เข้าบ้าน
4. ถ้าเกิดงาน online วันนึงเกิดเจ๊งขึ้นมา ยังมีงานประจำรองรับ
คำส่งท้าย
ทุกครั้งที่ผมก้าว ไม่ว่าผมจะล้ม หรือ ยืน เเต่ละครั้งผมได้ประสบการณ์
- Sorawit Ken
ติดตามผมได้ที่ :
https://www.facebook.com/PublishFeature/ 
ความรู้ทั่วไป
