-ร้านข้าวนั้นขายแพง อร่อย ลูกค้าบางส่วนก็กิน เพราะไม่เกินความสามารถที่จะจ่าย
-ร้านข้าวนี้ถูก อร่อย ลูกค้าส่วนมากกินและชอบ
-ร้านข้าวนี้ถูก ไม่อร่อย ลูกค้ากินครั้งเดียว
ถามว่า ถ้าคุณเป็นร้านแรก คุณทำไง
-ไล่ร้านที่ 2 ไปเปิดมูลนิธิ (ซึ่งแบบนี้ที่คุณกำลังทำตามบทความด้านบน)
วิธีที่ถูกควรจะ
1. รักษาลูกค้าเดิม
2. มีโปรโมชั่น หรือ วิธีเรียกลูกค้าจากร้านอื่น มาลองกินร้านเรา หากเขาชอบก็จะมาอีก (ซึ่งแบบนี้ที่คุณกำลังทำตามบทความด้านบน)
ใครใคร่รับถูก ก็รับไป ใครใคร่รับแพงก็รับไป สังคมเสรีนิยม ก็เป็นแบบนี้ล่ะ ผู้ที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่รอด ราคาจ้างงานโปรแกรมเมอร์จะถูกลงไปกว่านี้อีก
เพราะคนเขียนโปรแกรมเยอะขึ้น เครื่องไม้เครื่องมือสำหรับอำนวยความสะดวกเยอะขึ้น
แต่ผมไม่ได้บอกว่า คนโปรแกรมเมอร์เก่งและโปรแกรมเมอร์ดี มีมากขึ้นนะ เพราะโปรแกรมเมอร์เก่งและดี มีน้อยลง
ถามตัวคุณโปรแกรมเมอร์ทุกๆ คน ถ้าในวันนี้โปรแกรมเมอร์มีมายมาก คุณพยายามดันคนอื่นลง หรือคุณพยายามยกตัวเองขึ้น
มันก็แล้วแต่ใครจะคิด คุณรับ ทำเว็ป 30 บาท ได้ข้าวจานนึงก็แล้วแต่คุณ
เรื่องข้าว กับเรื่องเว็ปมันคนละเรื่องกัน ลองคิดดูคนที่จะทำเว็บเค้าก็ต้องมี ธุระกิจหรือความจำเป็นแหละ
ข้าวกินทุกวัน วันละ 3 มื้อ เท่ากับว่า ทุกๆ วัน คนหนึ่งคนมีโอกาศซื้อข้าวกันตั้ง 3 ครั้ง และมีคนเป็นล้านคนที่ทำแบบนี้
ถ้าถามราคาข้าวนะ จะบอกว่า 10 ปีที่แล้วราคาข้าวเท่าไหร่ แล้ว ปีนี้ราคาเท่าไหร่
ราคาค่าทำเว็ป 10 ปีที่แล้ว ราคาเท่าไหร่ ตอนนี้ราคาเท่าไหร่
ถ้าเว็ปร้านค้าทั่วไป 1 ร้าน มีพนักงาน 5-10 คน ทำเว็ป แค่ 1 เว็ป บางทีทำครั้งเดียวจบ คิดเอาว่า จำนวนงานมันน้อยต่างกัน
ทั้งจำนวนการใช้บริการ น้อยกว่า ข้าว แต่ราคาตกตำลงทุกวัน สวนทางกับค่าข้าว
ลองเปรียบเทียบจำนวน ลูกค้าทางการตลาด ข้าวมันจำเป็นต้องกินกันทุกวัน แต่เว็ปคนไม่ได้ว่าจะทำทุกวัน ใช่ว่าไม่มีเว็บลูกค้าร้านจะเจ๊ง
ตอนนี้ผมทำเว็ป โปรเจคนึงเป็นแสน up ผมคงไม่ไปยุ่ง กับตลาดข้าวของคุณหรอก
ถ้าไม่คิดสร้างสรรค์ ก็ ไปเปิดกระทู้ไหม่เถอะครับ ตั้งไปเลยว่า ผมเปิดมูลนิธิ รับทำเว็บ 500 มาคอมเม้นให้คนเอามาแชร์เสียอารม
แล้วไทยเสียวก็จะไม่ได้บทความดีๆ จากคนที่คิดแบ่งปันอีก ผมว่าหลายๆที่เก่งๆ ที่เค้าหายกันทุกวันนี้
เพราะเจอพวกคน เทพๆ แบบพวกคุณนี่แหละ
พัฒนาเว็บไซต์
