ตอนที่ 2 - 2 ตัดช่วงการหารายได้เสริมจากเน็ตออกไป ขอวกมาเข้าเรื่องของความเป็นอยู่บ้างครับ ในช่วงที่เป็นนักศึกษา ปี 1-4 ผมอิจฉาเพื่อนร่วมคณะตลอด คิดว่าเป็นปมด้อย เรียนเกษตรก็จริง แต่มีลูกคนรวย ๆ มาเรียนครับ มีเพื่อนร่วมรุ่นประมาณ 300 กว่าคน มีเพียงเพื่อนที่ผมสนิทจริง ๆ ด้วยก็ 3 คน นอกนั้นผมเข้ากับใครไม่ได้เลย...ชีวิตโดดเดี่ยวตลอด คิดว่าสักวันหนึ่งผม จะต้องรวยให้ได้ ๆๆๆ
ช่วงที่เรียนก็มีปัญหาเรื่องเงินเข้ามาตลอดครับ ทางบ้านส่งเงินให้ใช้เดือนละ 2,000 บาท ผมกู้หนี้ กยศ. ด้วยนะ แต่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย คือ 4-6 เดือนเงินจะเข้าทีนึง ไม่ได้เข้าทุกเดือนตามที่ทำสัญญากันไว้ ไม่รู้เดี๋ยวนี้ เงินเข้าทุกเดือนเหรอเปล่า...ได้เดือนละ 2,000 บาท ผมมหาลัยก็มีหอให้พักนะ แต่อยู่ไม่เป็นสุขครับ ไม่มีความเป็นส่วนตัว ใครจะเข้า จะออกห้องได้ตลอดเวลา เสียงรบกวนเยอะจากห้องข้าง ๆ ตี 1 ตี 4 ก็ยังไม่นอนกันเลย.........จึงย้ายมาพักอยู่หอนอกมหาลัยครับ ค่าหอ ค่าน้ำ ค่าไฟ ก็มีค่าใช้จ่ายประมาณเดือนละ 1,600-1,700 บาท
ผมมีตังค์ใช้ซื้อข้าวกินก็เดือนละ 300-400 เอง และต้องรบกวนยืมเพื่อนเดือนละ 500 ทุกเดือน ก็เกรงใจมันอยู่เหมือนกัน
พร้อมกันนั้นก็ต้องหางานเสริมครับ ด้วยการรับจ้างติดใบปลิว เป็นของสถาบันศึกษาต่อต่างประเทศอะไรนี่แหละ ได้ครั้งนึงก็ 300 บ้าง 600 บ้าง 2,000 บ้าง ว่ากันไปตามจำนวนแผ่นและขนาด ผมติดใบปลิวคนเดียวครับทั่วเชียงใหม่ ถามว่าอายไหม ก็อายมากครับที่จะต้องทำ (หน้าตาผมค่อนข้างดีอ่ะ หล่อ ๆ อย่างเรา ต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย แต่เพื่อเงินครับ ต้องทนทำเอา....) เวลาจะเดินผ่านหน้าสาว ๆ แล้วก็อายครับ....เมื่อไหร่เราจะรวยสักทีหนอ.....ด้วยความที่ผมเป็นคนซื่อสัตย์ในการทำงาน พี่เค้าให้มาเท่าไหร่ผมติดให้หมดเลยครับ ไม่ไดเหลือไว้หรือเอาไปทิ้งที่ไหน เพราะเค้าตรวจสอบได้จากการที่มีคนดทรมาสอบถาม และพี่เค้าก็ไว้วางใจมอบงานให้ผมคนเดียวมาตลอดจนจบ
แต่กระนั้นเงินมันก็ไม่พอครับ สำหรับค่าใช้จ่ายอะไร นู่น นั่น นี่ รายงานนี่ทำส่งทีหนึ่งก็หลายตังค์นะ หลายวิชาเข้า เงินมันก็ไม่พอ....อย่าว่าแต่ไปจะเที่ยวตามผลับ ตามบาร์เลยครับ เงินจะแด....กข้าวก็ยังไม่พอเลย ประหยัดทุกอย่างครับที่พอจะประหยัดได้ วันไหนไม่มีเรียน ไม่ออกไปไหนครับ อยู่แต่ในห้อง ไข่ฟองเดียวพยายามกินให้ได้ทั้งวัน ดื่มน้ำเยอะ ๆ ครับ ประทังหิว ไปวัน ๆ ขนาดนั้นเลย.....
พอขึ้นปี 4 มา ทางคณะก็ต้องให้ไปฝึกงานครับ ส่วนผมได้ อ. ที่ปรึกษา ความคิดไม่เหมือนใคร ใคร ๆ เค้าก็ว่า อ. คนนี้เพี้ยน สติไม่ดี เป็นเกย์ แต่หารู้ไม่ว่า อ. คนนี้ สุดยอดมาก แกมีความคิด มีรูปแบบการใช้ชีวิตทีไม่เหมือนใคร
อ.ครับ ผมจะไปฝึกงาน อ.ว่าผมควรจะไปฝึกงานที่ไหนดีครับ
แล้วเอ็งทำไมไม่ฝึกงานด้วยตัวเองล่ะ ฝึกเองที่นี่ก็ได้นี่..ทำไมต้องไปที่ไกล ๆ ด้วยล่ะ เอ็งอยากทำอะไรล่ะ..
ผมอยากฝึกเพาะเห็ดนางฟ้าครับ
เอ็งก็ฝึกซะที่ีนี่เลย ที่คณะเรานี่แหละ ไปติดต่อลุงที่เค้าดูแลโรงเห็ด ....แล้วเอ็งไปฝึกด้วยตัวเองเลย ฝึกได้กี่ชั่วโมง ก็เขียนมาให้ข้าดูละกัน
555555555555 ผมฝึกงานด้วยตัวเองครับ เพื่อน ๆ ผมคนอื่นไปฝึกงานที่อื่น ๆ กันหมด.......
ผมเก็บตังค์ ซื้้อคอมเป็นของตัวเองได้ จนใกล้จะจบปี 4 อีก 4 เดือน และผมก็เพิ่งลง windows ลงโปรแกรม เองเป็นก็คราวนี้แหละครับ หัดใช้ Photoshop Flash Dream แต่จะเอาเวลามาทุ่มให้ตรงนี้มันไม่ได้ซะแล้วครับ ต้องรีบหางานครับ ใจจริงไม่อยากจะเรียนจบ ยังอยากจะอยู่ในวัยเรียนอยู่ ไม่อยากทำงาน ไม่อยากต้องไปเป็นลูกจ้างใครที่ไหน .....อยากอยู่สบาย ๆ ไปวัน ๆ แต่คนเรามันก็เลือกไม่ได้ใช่ไหมล่ะครับ พอถึงเวลาที่เรียนจบแล้ว เพื่อนผมบางคนก็มีงานทำแล้ว CP บ้าง โครงการหลวงบ้าง เจียไต๋บ้าง กระดาษ dubble A บ้างแหละ แต่ผมนะ....อืม ยังไม่ได้ที่ไหนเลยสักที่ หางานในเชียงใหม่ครับ เชียงใหม่เป็นเมืองที่เจริญรองจากกรุงเทพ แต่ไหงมันหางานได้ยากขนาดนี้ ...ผมหมายถึงงานที่มันตรงกับความชอบของผม ผมใช้วุฒิเกษตรที่จบมานั่นแหละ ไปสมัครงานที่มันเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ แล้วคิดว่าเค้ารับผมเข้าทำงานไหมล่ะครับ ทุกที่ปฏิเสธผม....เพิ่งเรียนจบ เป็นวุฒิเกษตรอีก ไม่มีประสบการณ์ อยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ครับ จนท้ายสุดไปสมัครงานเป็นคนสวนครับ.......เหนื่อย ร้อน ตัวดำ พี่ที่รับผมเข้าทำงาน น้อง น้องเรียนจบปริญญาตรีเชียวนะ ทำไมมาสมัครงานแบบนี้ ผมตอบ ผมไม่มีทางเลือกครับ .......................
เห็นไหมล่ะครับ การตัดสินใจผิดมันส่งผลต่ออนาคตของเราเลยนะ
ความรู้ทั่วไป
