ผ๊ม....ก็ เคยคิดแบบ นี้ แล้ ตอนนั้นไฟ มัน แร้งงงงง.... โดด ออกมาทำธุรกิจ โดยมีทฤษฎีเต็มสมอง กินแกลบอยู่หลายปี ตอนนี้เพิ่งจะมีข้าวปนเข้ามาหน่อย โทษของการมีแต่ไฟ แต่ไร้การ เตรียมพร้อม
ของคุณ papiya เต็มใจโดดออกมาครับ
ของผมนี่แม่เป็นมะเร็ง ต้องลาออกมาแบบไม่มีทางเลือก
ไม่รู้ว่าเหตุผลของใครดีกว่ากัน
ขอเอาเรื่องของคนๆนึงมาเล่าครับ
เจ๊ก...สอนหลาน...
อีกเรื่องที่ก๋งผมสอน...น่าสนใจมาก...
ก๋งบอกว่า...แป็ก...
ถ้าเราปลูกต้นแอปเปิ้ล...ในที่ของคนอื่น...
ยังไงก็สู้ปลูกต้นตะขบ...ในที่ของตัวเองไม่ได้...
นึกภาพออกมั้ยครับ...?
บางคนชอบทำงานบริษัทใหญ่ๆ...ที่มั่นคง...มันดูดี...
ทำงานการบินไทย...ปตท...ปูนซิเมนต์ไทย...มันดูเท่...
แต่การเป็นลูกจ้างเขา...มันก็เหมือนกับ...
การปลูกแอปเปิ้ลในที่ของคนอื่น...
เวลาลูกออกมาแล้ว...เราจะไปเอาลูกแอปเปิ้ล...ที่เราปลูกมากับมือ...
เรายังต้องซื้อมันเลย...
มันไม่เหมือนกับการสร้างทรัพย์สินในที่ของเราเอง...
เราปลูกต้นตะขบไว้ 10 ต้น...
เก็บกินไปจนตาย...กินถึงลูกถึงหลาน...โดยไม่ต้องซื้อ...
อันนี้เป็นไอเดีย...ที่แชร์ให้ฟัง...
ไม่ได้บอกว่า...อะไรดีกว่าอะไร...
งานทุกงาน...มีเกียรติในตัวของมันอยู่แล้ว...
แต่ว่า...สิ่งที่จะได้จากการทำงานเนี่ย...เราต้องรู้...
ว่ามันได้มากน้อยแค่ไหน...มันสร้างอนาคตได้ไหม...?
ก่อนที่จะตัดสินใจ...ลงมือทำ...
iPag ไอ้แป๊ก...
คนไทย...ที่อายุที่น้อยสุด...และเก่งที่สุดในโลก...
อ.ฉันฉันน์ ลวางกูรพสิษฐ์...
(สมคิด ลวางกูร)
จาก
https://www.facebook.com/photo...218_n.jpg&size=2000%2C2000