มุมมองความคิดโดยส่วนตัวนะคะ
สำหรับเราแล้ว ก่อนจะมองถึงความมั่นคงของงาน อาจจะมองที่ตัวเราเองก่อน
"การได้มีชีวิต" คือสิ่งที่มั่นคงที่สุดแล้วดังนั้น สิ่งใดก็ตามที่เกี่ยวข้อง ผลักดันให้เราก้าวไปข้างหน้าได้
ไม่ว่าจะงานประจำ-ไม่ประจำ ไม่ว่าจะงานเล็กๆ หรืองานใหญ่
ไม่ว่าจะเงินแม้แต่บาทเดียว ก็คือปัจจัยผลักดันไปสู่ "การมีชีวิต" ไปสู่ "ความมั่นคง" ที่ดีได้แล้ว
มองเรื่องง่ายใกล้ตัวอย่าง เศษเงินในกระปุกออมสินเด็กน้อยที่หยอดวันละบาทสองบาท
ก็เป็นการปูพื้นฐานสู่ความมั่นคงในอนาคตที่ดีแล้ว
ในขณะที่เด็กน้อยยังเรียนหนังสือ -- ไม่ได้มีงานประจำหรืองานอิสระทำ ไม่ได้เป็นนักธุรกิจ-นักลงทุนใหญ่โต
เพราะฉะนั้น สิ่งใดที่เกี่ยวข้องกับชีวิตเรา -- ก็ควรทำให้สิ่งนั้นกลายเป็นความมั่นคงให้มากที่สุดไว้ก่อน
จะได้มากน้อยก็รันไปตามลำดับหรือกำลังความสามารถที่เราจะมีหรือทำได้
ระหว่างทางก็ค่อยๆ เก็บเกี่ยวสะสมประสบการณ์ความรู้ไป
จงอย่าปิดหน้าต่างทัศนคติเพื่อหยุดให้ศักยภาพตัวเราเติบโต
เหมือนเด็กน้อยที่ต้องเรียนรู้ เรียนหนังสือ ฝึกวิชาความสามารถอีกหลายปีกว่าจะเรียนจบแบบนั้น
บางเรื่อง.. เราก็ไปรีบเร่งบังคับมันไม่ได้ เพราะบางทีการเดินช้าก็ยังดีกว่า วิ่ง-ล้ม!
สำคัญคือหัวใจเราต้องมั่นคงต่อสิ่งที่ทำ
สำคัญคือเมื่อมั่นคงต่อสิ่งที่ทำแล้ว
ทัศนคติเราต้องมั่นคงต่อการคิดคี ทำดี ไม่ทำคนอื่นเดือดร้อนไปด้วย
หากเรามั่นคงต่อตัวเองได้แบบนี้ มันจะเป็นเกราะป้องกัน "ความไม่มั่นคง" ให้เข้ามาในชีวิตน้อยที่สุด
แม้วันนี้เรามีแค่มือเปล่า เราก็ย่อมกลายเป็นคนที่มั่นคงได้
ตราบที่ทัศนคติ เป้าหมายของเรายัง "คงมั่น" มั่นไปสู่ลู่ทางที่ดี ที่ใช่
อนาคต... ต่อให้เป็นงานประจำ งานอิสระ งานเล็กหรือใหญ่
เชื่อเถอะค่ะว่าความมั่นคงในหัวคิดและใจของเรานี่แหละ
จะทุบกระปุกเงินออมในวันหน้าออกมานับได้แทบไม่มีวันหมดเลยก็เป็นได้
จากประสบการณ์ของเรา
ทุกวันนี้เราเริ่มต้นพื้นฐาน "การมีชีวิต(อยู่ได้)" จากสิ่งที่หัวใจรัก ลงมือทำทีละเล็กละน้อย
เหมือนค่อยๆ ปลูกพืชหว่านเมล็ด จนกระทั่งเติบโตมั่นคงจากอาชีพอิสระ ทำจนกลายเป็นอาชีพหลัก
และก้าวกระโดดสู่อาชีพที่มั่นคงไปเองในเวลาต่อมา
ซื่อสัตย์ต่อความมั่นคงในสิ่งที่ใจคุณอยากเป็นหรือทำให้มากที่สุด
(เพราะเราสุขกับสิ่งที่ได้ทำมากกว่าและความสุขก็คือกำไรชีวิตอย่างหนึ่ง)
แม้ทุกวันนี้เราจะเป็นแค่นักเขียนอิสระ ตัวหนังสือที่เราบรรจงคิดและพิมพ์มันทีละคำ ทีละตัวนี่แหละ
สำหรับเรามันคือเม็ดเงินที่เราได้หยอดกระปุกไปทุกๆ วันจนมันเต็มล้นและมองเห็นเป้าหมายของความมั่นคงในอาชีพชัดเจนไปแล้ว
ความคิดหลุดกรอบยาวไปหน่อยค่ะ ต้องขออภัยนะคะ เผลอเขียนอะไรแล้วชอบยาวทุกทีเลย