ภาษาอังกฤษที่ถือว่าเป็นที่ยอมรับมากที่สุดในปัจจุบันมี 2 รูปแบบ คือ
1. ภาษาอังกฤษแบบอังกฤษ (British English) ซึ่งถือว่าเป็นภาษาอังกฤษสำเนียงแท้แบบดั้งเดิม ใช้อยู่ในประเทศอังกฤษและสหภาพยุโรป และ 2.
ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน (American English) ที่ถ่ายทอดมาจากภาษาอังกฤษแบบอังกฤษแต่สำเนียงและคำศัพท์บางคำได้ผิดเพี้ยนหรือพัฒนาจนต่างออกไป ใช้อยู่ในประเทศสหรัฐอเมริกาและแพร่หลายไปทั่วโลกด้วยความที่ภาษาอังกฤษทั้ง 2 แบบนี้ใช้กันอย่างแพร่หลายทั่วโลกเช่นเดียวกัน จึงทำให้เกิดความสับสนโดยเฉพาะเรื่องของคำศัพท์ที่ใช้ต่างกันแต่หมายถึงสิ่งเดียวกัน ซึ่งมีคำศัพท์จำพวกนี้อยู่เป็นจำนวนมาก สำหรับประเทศไทยหรือประเทศที่ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองยิ่งเกิดปัญหาหนัก เพราะบางคนใช้คำศัพท์จากภาษาอังกฤษแบบอังกฤษ แต่บางคนใช้คำศัพท์จากภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน ยิ่งกว่านั้นบางคนยังใช้ทั้งภาษาอังกฤษแบบอังกฤษและแบบอเมริกันปะปนกันอยู่ในประโยคเดียวโดยไม่รู้ตัวก็มี ทำให้เกิดปัญหาในการสื่อสารอยู่มิใช่น้อย ทางที่ดีที่สุดคือเราจะต้องจดจำคำศัพท์ทั้งอังกฤษแบบอังกฤษและแบบอเมริกันให้ได้ทั้ง 2 แบบ และเลือกใช้แบบใดแบบหนึ่งตามความถนัดของเรา หรือตามความเหมาะสมของผู้ที่เราจะสื่อสารด้วยโดยไม่ใช้ปะปนกัน สำหรับเรื่องสำเนียงนั้นก็ควรทำเช่นเดียวกัน
CR:
http://www.myfirstbrain.com/student_view.aspx?ID=70047 
จริง ๆ การเขียนบทความภาษาอังกฤษหรือการแปลงานอะไรต้องดูด้วยว่านำไปใช้ในประเทศอะไรเป็นสำคัญ เพราะคำศัพท์ สำนวน ไวยากรณ์แตกต่างกันหลายจุด ที่สำคัญคนไทยส่วนใหญ่มักเขียนภาษาอังกฤษให้คนไทยอ่านกันเองมากกว่าคนต่างประเทศอ่าน นี่ยังยังไม่รวมถึงอังกฤษแบบออสเตรเลีย และ อังกฤษแบบแคนนาเดียน อีกนะ ^^
อีกทั้งไวยากรณ์ภาษาไทยที่คนแปลภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยใส่มาในคำจำพวกทับศัพท์ เช่น Title เป็นไตเติ้ล ที่ถูกต้องคือ ไตเติล ภาษาอังกฤษไม่มีการผันวรรณยุกต์นะเธอ ^^
ความรู้ทั่วไป
