เรื่องเล่าผมฟังมาตั้งแต่เด็กละ
มีหนุ่มสุรินทร์เข้าไปทำงานที่กรุงเทพหลายปีละ คราวนี้ปีใหม่ตั้งใจจะกลับบ้านเกิด
โดยเดินทางด้วยรถบัสโดยสารประจำทาง พ่อหนุ่มคนนี้พูดภาษาไทยไม่แข็งแรงเท่าไรนัก
ส่วนมากจะพูดไทยปนภาษาบ้านเกิด
"ภาษาเขมร" อีสานใต้ พอพ่อหนุ่มคนนี้ซื้อตั๋วได้ละ
ก็ขึ้นไปนั่ง จนรถจะได้คิวออกละ หนุ่มอีสานคนนี้ จึงเดินไปบอกคนขับรถบัสว่า
หนุ่มอีสาน : พี่ๆ จำผมได้ไหม ?
คนขับรถ : ก็มองหน้าแล้วก็ไม่คุ้นหน้า ก็บอกไป จำไม่ได้ครับ
หนุ่มอีสาน : ก็ทำท่าทางลุกลี้ลุกลน แล้วก็ถามอีกว่า พี่ๆ จำ ผมได้ไหม ?
คนขับรถ : ชักรำคาญละ ก็ไล่ให้ไป นั่งรถจะออกแล้ว (คนตั้งเยอะแยะ จะจำได้ไงฟ่ะ คิดในใจ)
หนุ่มอีสาน : งั้นถ้าจำไม่ได้ เหม็นนะ (แล้วหนุ่มคนนี้ก็เดินกลับไปนั่ง)
คนขับรถ : ก็ งง สิคับ อะไรของมัน จำไม่ได้ แล้วจะเหม็นได้ไงหว่า (สงสัยคนไม่เต็ม)
ขับรถไปสักพัก "กลิ่นมาเลย เหม็นกันทั้งรถ"
หนุ่มอีสาน : พูดออกมาว่า เป็นไงล่ะ จำไม่ได้ใช่ไหม แล้วเป็นไงล่ะ 555
คำว่า "จำ" ภาษาเขมรแปลว่า
"รอ" (พี่ๆจำผมได้ไหม)
อื่นๆ
