อ่านแล้วเศร้าเลย แต่เรื่องที่ไม่น่าเศร้าคือเรื่องผู้หญิงนะคะ ในฐานะที่เป็นผู้หญิง (รึเปล่า) ตอนนี้แทนที่สาวน้อยคนนั้นจะมางอน กลับถือว่าเป็นเวลาที่เค้าควรจะให้กำลังใจและคอยช่วยเหลือกันมากกว่า
ส่วนเรื่องจุดต่ำสุดในชีวิต เคยมาแล้ว ตอนนี้ก็คิดว่าตัวเองก็ยังต่ำเตี้ยอยู่นะ แต่ก็ยังพยายามยิ้มอยู่ เพราะค่อนข้างเชื่อมั่นในศํกยภาพของตัวเองว่า เราก็คงหาเงินได้เหมือนกัน ในฐานะที่ยากจนมากๆ บอกได้สองอย่าง 1.ต้องหาเงินเพิ่ม 2. ต้องใช้เงินให้น้อยลงหรือแทบจะไม่ใช้เงินเลย พยายามหาความสุขกับสิ่งที่ตัวเองสามารถให้ตัวเองได้ค่ะ แล้วก็อดทน ท้อใจได้ แต่อย่าถอยหลัง เศร้าและให้เวลาตัวเองพักได้ แต่อย่าครุ่นคิดตลอดเวลาว่ามันจะต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ เพราะนั่นจะทำให้ความเศร้ามันวนเวียนอยู่รอบๆตัวเองไม่หยุดเลย ออกห่างและคิดถึงมันให้น้อยลงก็ได้นะคะ แล้วจะได้ีมีแรง และสู้ต่อไป
เราก็ยากจนมากเหมือนกัน แถมยังขี้เกียจด้วย เลยได้แต่ใช้วิธีใช้เงินให้น้อยลงนี่หละ ฮ่าๆ)
อื่นๆ
