ถ้าคุณทะเลาะกับคนที่คุณรัก ... รีบคืนดีให้เร็วที่สุด ทิ้งทิฐิไว้เถอะ ก็ในเมื่อคุณรักเค้า เค้ารักคุณ แล้วคุณจะให้ความรู้สึกไม่ดีมาโจมตีทำไม
บางคนอาจคิดว่า เชอะ ปล่อยให้งอนไปเหอะ เด๋วไว้ว่างๆค่อยไปง้อ
...หยินมีเพื่อนผู้ชายอยู่คนนึง ทะเลาะกับแฟนแล้วเจ้าแง่แสนงอนกัน ประกอบกับแฟนไปทำงานต่างอำเภอ ก็เลยต่างคนต่างไม่ง้อ เคยถามมันว่าเมื่อไรจะไปขอคืนดีล่ะ มันว่า ไว้อีกสักเดือนละกันตอนนี้ขี้เกียจ...
แต่วันนั้นก็มาไม่ถึง เมื่อฝ่ายหญิงประสบอุบัติเหตุ รถคว่ำ ตายคาที่...
วันนั้นหยินจำได้ดี ว่าเพื่อนหยินคนนี้ร้องไห้ฟูมฟายมากขนาดไหน พร่ำบอกตลอดเวลา ว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทั้งที่มันกำลังจะไปขอโทษ จะไปขอคืนดี อยากจะบอกว่ารักเธอคนนั้นมากแค่ไหน อยากทำดีด้วยให้มากๆ อยากใช้เวลา ใช้ชีวิตร่วมกัน .... แต่สายไปเสียแ้ล้ว ....
เห็นด้วยอย่างแรงค่ะ
มีเพื่อนคนนึง อยู่กับแม่แค่สองคนเพราะว่าพ่อได้เสียชีวิตไปแล้ว ส่วนพี่สาวก็แต่งงานแยกครอบครัวออกไป
เย็นวันนึงทะเลาะกับแม่อย่างแรงด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่้ด้วยความทิฐิของทั้งคู่จึงไม่มีใครยอมใครค่ะ คืนนั้น
ทั้งสองคนแม่ลูกก็ต่างแยกย้ายกันเข้าห้องนอนของตัวเอง ทั้งๆที่ยังงอนกันอยู่
เช้าวันต่อมาลูกสาวก็ไม่ได้สนใจอะไร ตื่นขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวันตามปกติ กินข้าวดูทีวีเรื่อยเปื่อยไป แต่ในใจ
ก็แอบคิดว่าสายขนาดนี้แล้วทำไมแม่ยังไม่ตื่นอีก แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรมาก ยังคงดำเนินกิจกรรมประจำวันของ
มัน ( น่าตบกบาลให้กับความทิฐิของมันซักป้าบ...) จนเวลาบ่าย มันก็เลยตัดสินใจเข้าไปดูที่ห้อง เพราะคิดว่า
จริงๆแล้วแม่อาจจะออกไปข้างนอกตั้งแต่มันยังไม่ตื่นก็ได้ เพราะยังงัยแม่ก็ไม่เคยตื่นสายขนาดนี้มาก่อน
มันเปิดประตูเข้าไป ก็ตกใจเล็กน้อย ที่เห็นว่าแม่ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง มันแอบคิดในใจว่าวันนี้แม่คงขี้เกียจ
ก็เลยทำกระแอมกระไอ เพื่อให้แม่ได้ยิน แต่ทำยังงัยแม่ก็ไม่สน จึงเรียกแม่ ว่า ...แม่ไม่หิวหรืองัยสายป่านนี้แล้ว...
ไม่มีเสียงตอบจากแม่ของมันค่ะ มันเริ่มใจเสีย เข้าไปหาแม่ใกล้เห็นหน้าแม่ซีดๆ จึงเขย่าตัวแม่แรงๆหลายครั้ง
แต่ไม่มีปฎิกิริยาตอบรับใดๆ มันเริ่มแน่ใจว่าแม่คงไปแล้ว จึงร้องเรียกหาให้คนมาช่วยพาแม่ไปโรงพยาบาล
เมื่อไปถึงมันก็สายไปแล้วล่ะค่ะ แม่ของมันจากไปเพราะเส้นเลือดในสมองแตก โดยที่มันก็ไม่เคยได้สังเกตหรือรับรู้
สัญญาณใดๆมาก่อน มันเสียใจ มันร้องไห้จนไม่รู้ว่ามันเอาน้ำตาจากไหนมาเยอะแยะขนาดนี้ มันกับแม่จากกันด้วย
ความรู้สึกที่โกรธกันอยู่ น้อยใจกันอยู่ มันเจ็บใจตัวเองที่ไม่ยอมง้อแม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา เพราะมันก็ไม่คิดว่านี้
จะเป็นครั้งสุดท้ายที่มันกับแม่จะได้ทะเลาะกัน จากนี้มันก็ไม่เหลือใครอีกแล้ว มันบอกว่าน้ำตามันไหลทุกครั้งที่มัน
คิดถึงแม่ คิดถึงภาพสุดท้ายของแม่ คิดถึงคำพูดของมันที่พูดเอาไว้กับแม่ก่อนที่แม่จะจากมันไปอย่างไม่มีวันกลับ
คนที่ยังมีพ่อแม่หรือคนที่เรารักอยู่ใกล้ๆ ก็ดูเอาไว้เป็นตัวอย่างนะคะ ไม่มีใครรู้ว่านาทีต่อไปของชีวิตเรานั้น จะต้องเจอ
กับอะไรบ้างดีหรือร้ายก็ไม่รู้ ทำดีกับคนที่เรารักมากๆนะคะ วันนึงที่พวกเค้าไปจากเรา เราจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง
เหมือนเพื่อนคนนั้น หรือแม้แต่วันหนึ่งวันใดที่เราอาจจะต้องจากพวกเค้าไปก่อน เค้าจะได้คิดถึงเราและรู้สึกภูมิใจในตัวเรา
ที่เราไม่เคยต้องทำให้เค้าผิดหวังหรือเสียใจ
อย่าปล่อยให้วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆเลยนะคะ อย่างที่หัวข้อกระทู้บอกไว้
" เพราะชีวิตคนเรามีแค่ 21,900 วันเท่้านั้นนะคะ "