"ความพอใจของผู้เล่นทั้งสองฝ่ายที่ตกลงกันเอง" ผมคิดว่าตรรกะนี้ยังไม่ถูกต้องพอครับ
ต้องมีอันนี้ด้วย "และความพอใจนั้นก็ไม่ส่งผลกระทบต่อผู้อื่นด้วย" นี้ครับถึงจะถูกกว่าเดิม
คุณจะตกลงฆ่ากันตายก็ไม่มีใครว่า ถ้ามันไม่ส่งผลกระทบต่อผู้อื่น(ทำในที่ลับ ๆ ไม่ให้คนอื่นดู รู้กันแค่สองคน)
การทำสิ่งใด ๆ ก็แล้วแต่ ผมว่ามันไม่มีผิดหรอกครับ แต่ที่ต้องตั้งเป็นบทกฏหมาย เพราะมัน "ส่งผลต่อผู้อื่น" นั่นเอง
คุณพนัน ๆ กัน เงินคุุณหมด ครอบครัวคุณก็เดือดร้อน
ถึงคุณได้ ครอบครัวอีกคนก็เดือดร้อน
ยกเว้นคุุณและคู่พนันคุณไม่มีใครอยู่จัก หรือ
คุณไม่มีครอบครัว ไม่มีสังคม มีคนเดียวในโลก คุณก็สามารถทำได้ทุกอย่างครับ
สรุป ทำได้ทุกอย่างครับ ถ้ามันไม่ได้ส่งผลต่อผู้อื่น ถ้ามันส่งผลต่อผู้อื่นเมื่อใด ก็จะมีกฏหมาย ระเบียบ ว่ากันตามไปแต่ละยุค และความคิดของคนในที่นั้น ๆ แล้วเพราะอะไรถึงต้องมีกฏหมายละ ? ก็เพราะจะได้ควบคุมไม่ให้มีความเดือดร้อน นั้นเองครับ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะคิดเหมือนกัน ดังนั้นจึงต้องมีสิ่งที่คนส่วนใหญ่ยอมรับว่ามันดีครับ นั่นคือกฏหมายนั้นเอง ถ้าการพนันคนส่วนใหญ่ยอมรับว่ามันดี กระตุ้นเส้นเลือดให้เดือดพล่านเหมือนเหล้าเมื่อไร ก็คงถูกกฏหมายเมื่อนั้นอะครับ
ชัดเจนมากเลยครับ
ผมอ่านแล้วเข้าใจโดยไม่ต้องเอาไปประมวลผลเพิ่มเติมเลย
เข้าใจในเรื่องที่ต้องตั้งกฎหมายมาควบคุมเรื่องต่างๆนะครับ
แต่เรื่องของการตั้งกฎหมายมาควบคุมการพนัน ผมยังมองเห็นว่า เป็นการควบคุมได้แค่ปรามเท่านั้น
ปรามที่ผมหมายถึงคือ การห้ามไม่ให้เกิดขึ้นเยอะกว่าเดิม หรือไม่ให้เกิดขึ้นในวงกว้างเท่านั้น
หรือเรียกง่ายๆก็คือ รัฐบาลไม่สนับสนุนและไม่รับผิดชอบการกระทำดังกล่าว จากผลกระทบที่ได้รับได้เท่านั้น ตรงนี้เป็นตัวกฎหมาย
แต่ปัญหาจริงๆผมยังมองว่า เพราะประชาชน ยังไม่มีสวัสดิการรายได้ต่อเดือนไม่ดีพอครับ
ขอยกตัวอย่างง่ายๆเรื่องรายได้หรือเงินเดือนต่อเดือนของประชาชนที่ทำไร่นาหรือค้าขายทั่วไป ไม่ได้เป็นพนักงานบริษัท ถ้าขายไม่ได้จะเอาที่ไหนกิน
และจะมีรายได้มาจากไหน ตรงนี้ถ้ารัฐบาลมีเงินเดือนให้ทุกคนอยู่แล้ว ปัญหาจะหมดไปทันที
ก็จะเกิดคำถามว่าจะทำได้ยังไงล่ะ เรื่องนี้ถ้าเป็นนักธุรกิจจริงๆ สามารถทำแน่นอนครับ
เพราะมีอีกหลายธุรกิจเหลือเกินที่ยังต้องหากำลังคนและกำลังสมองมาช่วยให้รายได้ของประเทศเพิ่มขึ้น และมันสามารถเพิ่มธุรกิจนั้นๆให้ใหญ่โตขึ้น โดยให้รัฐเป็นผู้ควบคุม
ปล.ว่าแต่ ผมออกทะเลเองรึป่าวเนี่ย
อื่นๆ
