ต่อไป »

[tanawat30]

โดยส่วนตัว ผมไม่เห้นด้วยกับหลักการนรก ผมเห็นด้วยกับหลักการทางกฏหมาย เช่น คนขโมยของ ปรับเงิน ถ้าไม่มี ติดคุก กี่วันก็ว่ากันไป
ไม่ใช่ เอาไปทรมาน ตัดมือ ให้อีกาปากเหล็กจิก หรือเอาไปต้ม มันเกินไปครับ พอเกิดมา อ้าว กรรมไม่หมด ต้องใช้กรรมอีก

ที่จริงผมก็ไม่เห็นด้วยกับการมีนรก  ส่วนหนึ่งเป็นเพราะจิตดั้งเดิมจากอดีตชาติตามที่เล่ามาก็ค้านอยู่นานแล้ว  แต่เหตุผลคนละเหตุผลกับคุณเท่านั้น

เหตุผลของผมคือ  การมีนรกเป็นการลงโทษของสิ่งศักดิ์สิทะิ์ด้วยความทรมานเพื่อให้เกิดความหลาบจำ  มนุษย์ก็เลียนแบบการมีนรกมีกฎหมายและการ

ลงโทษให้หลาบจำ  ผลของการมีนรกกับกฎหมายไม่ต่างกัน  คือทำให้ผู้ที่ถูกลงโทษนั้นแค้นเคืองผู้ลงโทษมาแล้วมีมากขึ้นเรื่อย ๆ  นอกจากไม่หลาบจำ

แล้ว  ยังคิดอยากจะทำชั่วเพิ่มมากขึ้นด้วย  ในทางโลกมนุษย์การเข้าคุกออกมาแล้วก็เสียเวลาออกมาก็แก่ไม่มีเรี่ยวแรง  ในทางจิตวิญญาณนั้นการลงโทษ

ที่ดีที่สุดคือการส่งไปเกิดเป็นสิ่งมีชีวิต  เพราะการเกิดเป็นสิ่งมีชีวิตนอกจากจะลืมเรื่องในอดีตแล้วกำลังสมาธิที่สั่งสมมาในขณะที่เป็นจิตถูกทำลายสิ้นด้วย

พอตยไปแม้อยากจะทำชั่วอีกก็ไม่มีพลังจิตเสียแล้ว  เพราะพลังที่เคยมีถูกล้างทิ้งไปตั้งแต่ตอนเข้าไปเกิดในร่างชองสิ่งมแีชีวิต  ในทำนองเดียวกัน

หากไม่มีนรก  นอกจากผู้มีอำนาจสุงสุดไม่ต้องรับกรรมเพราะต้องลงโทษสัตว์นรกด้วยฤทธิ์แล้ว  การที่ไปใช้กฎแห่งกรรมคือการที่ตนเองลงโทษ

ตนเองด้วยตนเอง  จะสำนึกหรือไม่ขึ้นกับตนหากไม่สำนึกตนก็จะทุกข์มากขึ้น  ถ้ายังไม่รู้ตัวตนเองก็จะทำร้ายตนเองด้วยตนเองหนักขึ้น  ทีนี้แหล่ะ

ตัวใครตัวมันก็แล้วกัน  การลงโทษด้วยอำนาจย่่อมไม่อาจทำให้สำนึกได้มีส่วนน้อยเท่านั้นสำนึก  ส่วนมากหยุดเพราะกลัวอำนาจในขณะที่มีความ

แค้นผู้มีอำนาจมากขึ้นแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะตนมีอำนาจไม่พอสู้  ให้สังเกตเถอะผู้ติดคุกพ้นคุกมาก็ทำชั่วต่อ  นี่เห็นผลตำตาตามข่าวทีวี  อีก

ทั้งการลงโทษจากผู้มีอำนาจยังก่อให้ัเกิดการท้าทายอำนาจกับผู้มีอำนาจด้วยความแค้นฝังหุ่นด้วย  แต่ถ้าใช้กฎแห่งกรรมถึงอยากจะแค้นในความ

เจ็บปวดที่ตนได้รับก็จะไปแค้นใครได้เพราะไม่มีใครไปทำร้ายตน  จะแค้นก็แค้นได้แต่ตน  พอแค้นตนก็ทำให้ตนทรมานอยุ่ในตนมากขึ้น  ถ้าสำนึก

เมื่อไหร่ก็ค่อย ๆ  สบายขึ้น  พอเริ่มสำนึกน้อยลงก็เกิดความทรมานในตนเพิ่มขึ้นอีก  

อีกอย่างการมีคุกมีกฎหมายลงโทษได้แต่มนุษย์เท่านั้น  ลงโทษจิตวิญญาณและสิ่มีชีวิตชนิดอื่นไม่ได้  วันนี้เข้าคุกพร่งนี้ตายจะทำไงหากต้องติดคุก 10 ปี

แต่กฎแห่งกรรมตามไปได่้ทุกชาติทุกสภาวะ  ไม่ว่าจะเป็นจิตเป็นสิ่งมีชีวิต  ตายเกิดอีกกี่ครั้งก็ตามกันไปได้หมดทุกชาติ ๆ  ไป

[wareerant]

ท่านพี่ช่วยโพสท์ให้สั้่น กระชับ ได้ใจความหน่อยครับ ไม่งั้นจะไม่มีใครอ่านนะครับ

 

[bubbleball]

ถ้างั้นก็ต้องตัดไปว่าบุญไม่มีจริง เป็นแค่หน่วยเรียกหรือสรรพนามอย่างนึงเพื่อใช้ในความเข้าใจ แต่การที่เกิดมาดีหรือไม่มีดี นั้นถูกตัดสินด้วยการกระทำต่างๆ แล้วถูกส่งให้มาเกิดดีหรือเกิดแย่ อีกทีนึงกระมัง ฉะนั้นมันจึงเป็นการเริ่มต้นนับใหม่ตลอด เพียงแต่ได้รับโอกาสที่ดีกว่า

ก็คงคล้ายๆที่พระพุทธเจ้าเกิดมาหลายชาติ จนมาตรัสรู้ในชาติที่เกิดเป็นกษัตริย์ ที่ทุกอย่างพร้อมแล้ว จนเต็ม จนกลายเป็นความรู้สึกพอ และเบื่อหน่าย

[tanawat30]

เหมือนที่ผมเคยอยากรู้นั่นแหละว่า ใครเป็นคนคุมกฏจักรวาล

แต่ให้ผมเดาผมว่า ไม่มีคนคุมกฏจักรวาล แต่กระบวนการทำงานมันถูกฝังอยู่ในจิตเป็นธรรมชาติของมันเองอยู่แล้ว แต่จิตที่ยังไม่ไปสู่การนิพพาน ที่ยังอยู่ในวัฏจักรของการ เวียน ว่าย ตาย เกิด เองนั่นแหละ ที่สร้างกฏขึ้นมาเอง   อยากพ้นตรงจุดนี้ ก็ต้องนิพพานอย่างเดียวเลย

บุญในชาติที่แล้วก็คงเป็นเหมือนโปรโมชั่นสะสมให้ชาตินี้ดีกว่าชาติที่แล้วสักหน่อย ทำให้มีโอกาสมากกว่า แต่ถ้าทำไม่ดี ก็กลับไปสู่จุดเดิม ใช้โปรโมชั่นหมด เหมือนคนถูกหวย รวยแล้วไม่เอาไปต่อยอด สุดท้ายใช้เงินหมด จนเหมือนเดิม

อย่างที่คุณบอลเข้าใจน่ะถูกแล้วครับ  จิตที่เกิดมาก็เป็นสิ่งสมมุติ  แต่เมื่อจิตอยู่ร่วมกันก็ต้องมีกฎแล้วผู้จะออกกฎได้ต้องมีบุญหรือสร้างบุญมากที่สุด  เหมือนโลกมนุษย์ที่ต้องมีกฎหมาย

กฎจักรวาลกับกฎหมายไม่ต่างกันเลย  คือกฎที่ทำให้จิตทุกดวงอยู่ร่วมกันได้่  ท้ายสุดแล้วกฎที่วางไว้หากอ่านจาก rep  บนจะเข้าใจทันทีว่าหวนกลับไปสุ่ธรรมชาติดั้งเดิมของจิต  คือ

กฎแห่งกรรม  ผมได้อธิบายกลไกไปแล้วตามข้างบน  การมีนรก  การมีสิ่งมีชีวิตงอกออกมาเป็นสิ่งที่ผิดธรรมชาติ  สิ่งที่ต้องทำคือทำให้ทุกอย่างกลับไปสุ่ธรรมชาติ  แล้วนี่คือหน้าที่อัน

แท้จริงของผม  เมื่อทุกอย่างกลับคืนสู่ธรรมชาติผมก็หมดหน้าที่  นั่นคือจิตไม่มีการเวียนว่ายตายเกิดอีก  แต่ใช่ว่าทุกจิตจะนิพพานหากอ่านจากที่ผมอธิบายข้างบนจะเข้าใจว่าจะอยุ่กัน

อย่างไร

[tanawat30]

ท่านพี่ช่วยโพสท์ให้สั้่น กระชับ ได้ใจความหน่อยครับ ไม่งั้นจะไม่มีใครอ่านนะครับ

 

สั้นที่สุดทุกคำตอบแล้ว  ผมไม่ชอบพิมพ์อะไรยาว ๆ

[wareerant]

ถ้างั้นก็ต้องตัดไปว่าบุญไม่มีจริง เป็นแค่หน่วยเรียกหรือสรรพนามอย่างนึงเพื่อใช้ในความเข้าใจ แต่การที่เกิดมาดีหรือไม่มีดี นั้นถูกตัดสินด้วยการกระทำต่างๆ แล้วถูกส่งให้มาเกิดดีหรือเกิดแย่ อีกทีนึงกระมัง ฉะนั้นมันจึงเป็นการเริ่มต้นนับใหม่ตลอด เพียงแต่ได้รับโอกาสที่ดีกว่า

ก็คงคล้ายๆที่พระพุทธเจ้าเกิดมาหลายชาติ

จริง ๆ ผมไม่ค่อยได้คุยเรื่องแบบนี้กับใครหรอกครับ มีแต่เพื่อนสนิทแค่คนเดียวที่ชอบคุยกัน แต่คิดว่า ท่าน bubbleball คงจะรับเรื่องความเห็นที่แตกต่างจากสังคมทั่วไปแบบผมได้

ผมคิดว่าความคิดทุกอย่าง ทฤษฎีทุกอย่างควรมีการ "เผื่อไม่ใช่" อยู่ด้วย เคยมีอยู่ครั้งหนึ่ง มีชายคนหนึ่งถามเพื่อนผมว่า "คุณคิดว่า พระพุทธเจ้ามีจริงหรือ" เพื่อนผมโกรธมาก เถียงกันหน้าดำหน้าแดง กลับมาเล่าให้ผมฟัง ผมจึงบอกไปว่า คนเรามีสิทธิ์คิด มีสิทธิ์ถามนะ ไม่ว่าคิดแล้วถามแล้วจะไม่ถูกใจใครก็ตาม

ผมเคยคุยกับคนที่บอกว่าตนเองบรรลุอรหันต์ (ฆราวาส ไม่ใช่พระ) ถามเขาว่าพระพุทธเจ้ามีจริงหรือ เขาบอกว่า มีหรือไม่ ไม่สำคัญ สำคัญที่พระธรรม เป็นของจริง เป็นสิ่งที่จะนำเราไปสู่้ความรู้แจ้ง ผมผิดคาดเลย นึกว่าท่านจะโกรธเสียอีก  

[wareerant]

สั้นที่สุดทุกคำตอบแล้ว  ผมไม่ชอบพิมพ์อะไรยาว ๆ

จริงอ่ะ

[tanawat30]

สั้นที่สุดทุกคำตอบแล้ว  ผมไม่ชอบพิมพ์อะไรยาว ๆ

จริงอ่ะ

ตอบยาวคิดเยอะกว่าจะจบต้องคิดต้องตอบทุก rep  สมองทำงาสนเยจอะขึ้น  หุหุ  ไม่ชอบหรอกแต่ตอบสั้นคนไม่รู้เรื่องเพราะไม่มีรายละเอียด

แล้วเป็นผลเสียมากกว่าผลดี

[knight15]

ตอนที่ผมทำงานใหม่ ๆ

สวรรค์มีพื้นที่กระจึ๋งเดียว  แต่นรกปริแล้วปริอีกแล้วดันมีปล่องรอยแตกทะลุมาที่ห้องนอนผมด้วย  ตอนแรก ๆ  หมาหอนทุกคืนช่วงดึก ๆ  ปีหลัง ๆ  พอผมแผ่

เมตตาอุทิศกุศลให้ก็ีไปสุ่สุคติหมดจนกระทั่งเดี๋ยวนี้และผ่านมานานหลายปีไม่มีหมาหอนอีกเลย

แล้วสวรรค์กว้างกว่านรกมากเหรอครับ ที่เอานรกย้ายไปอยู่บนสรรค์ได้เลย

แล้วขนาดของนรกกว้างเท่าไร บรรจุจิตวิญญาณได้มากแค่ไหน
ทำไมถึงเต็มจนจะล้นได้ ถ้านำขนาดของจิตมาบรรจุลงในหม้อหุงข้าวได้ไม๊ หม้อหนึ่งใบบรรจุได้กี่ดวง

ถ้า ท่านไม่ย้ายนรกขึ้นไปในตอนแรก สมมุติว่านรกเต็มแล้ว นรกก็จะแตกไปอยู่ที่บ้านท่านเหรอ อย่านี้ใครที่ล้นออกมาก็ไม่ต้องโดนลงโทษสิ เหมือนเกณฑ์ทหาร รับหมดแล้วก็รอดไปเหรอท่าน

[bubbleball]

ผมไม่ค่อยได้ยึดติดบนความมีอยู่หรือไม่มีหน่ะครับ ผมแค่ค้นหาจุดร่วมทางความคิดเฉยๆว่าอะไรน่าจะเป็นคำตอบเสียมากกว่า แต่สุดท้ายจะรู้ได้มันก็ไปจบด้วยการปฏิบัติอยู่ดี เพียงแต่ถ้าเรารู้ในสิ่งที่เป็นจุดร่วมระหว่างกัน แม้คนละศาสนา มันก็น่าจะเป็นสิ่งที่น่าเชื่อถือมากกว่า และเป็นแนวทางที่น่าจะใช่

บางอย่างผมก็เชื่อ แต่บางอย่างผมก็ไม่ค่อยเชื่อ ซึ่งอะไรถ้าไม่ค่อยน่าเชื่อ ก็ถามๆเอา แล้วพิจารณาว่าสมเหตุสมผลสักเท่าไร แต่จริงหรือไม่นั้น มิอาจรู้ได้

สรุปผมไม่ได้ยึดติดบางสิ่งบางอย่างครับแม้ว่าจะถูกปลูกฝังให้เชื่อมาก็ตาม เรื่องการทำดีจึงไปอยู่ใจการพินิจพิจารณาว่าทำแบบนี้แหละดี ซึ่งสิ่งนั้นอาจจะไม่ได้วางอยู่บนกรอบแนวทางที่กำหนดมาโดยทั่วไปก็ได้

สงสัยผมจะเป็นพวกนอกรีต อิๆ แต่ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก อะไรที่เขาทำกันทั่วไป ผมก็ทำ แต่ถามว่าด้วยความรู้สึกต้องการทำของตัวเองไหม ก็ไม่ใช่ อย่างคนอื่นอาจจะมองว่าบุญคือการบริจาค ส่วนผม บุญอยู่ที่ใจ  แต่การทำบุญช่วยเหลือนั้นคือน้ำใจ ที่ทำให้ปลอดโปร่งบริสุทธิ์ใจ จึงได้บุญอีกที (ผลพลอยได้)

[tanawat30]

ถ้างั้นก็ต้องตัดไปว่าบุญไม่มีจริง เป็นแค่หน่วยเรียกหรือสรรพนามอย่างนึงเพื่อใช้ในความเข้าใจ แต่การที่เกิดมาดีหรือไม่มีดี นั้นถูกตัดสินด้วยการกระทำต่างๆ แล้วถูกส่งให้มาเกิดดีหรือเกิดแย่ อีกทีนึงกระมัง ฉะนั้นมันจึงเป็นการเริ่มต้นนับใหม่ตลอด เพียงแต่ได้รับโอกาสที่ดีกว่า

ก็คงคล้ายๆที่พระพุทธเจ้าเกิดมาหลายชาติ จนมาตรัสรู้ในชาติที่เกิดเป็นกษัตริย์ ที่ทุกอย่างพร้อมแล้ว จนเต็ม จนกลายเป็นความรู้สึกพอ และเบื่อหน่าย

บุญนี่เป็นรูปธรรมครับ  เกิืดขึ้นจากความเข้มข้นของความตั้งใจครับ  แต่มนุษย์จะรับรู้ว่าเป็นนามธรรมเพราะใช้ประสาทสัมผัสทั้ง 5  ไม่ได้  บุญสะสมอยู่ในจิตในรูปของอนุสัยนั่นแหล่ะ  

ถ้าไม่มีอะไรเลยอนุสัยก็จะมีสถานะว่าง

ทำให้เกิดสภาวะนิพพานได้  ถ้ายังมีหรือไม่ดีอยู่  เช่นมีโลภ  มีเมตตา  ฯลฯ  อยู่ในจิตแสดงว่ายังไม่ได้อยู่ในสภาวะนิพพาน  ความเข้มข้นของความตั้งใจจะก่อให้เกิดกำลังสมาธิขึ้น

ใครก็ตามที่ยิ่งคิดทำชั่วอยู่แล้วจะยิ่งอยากทำชั่วมากขึ้นและมากขึ้นเรื่อย ๆ  เนื่องจากไม่มีรทางออกไม่มีใครชี้แนะ  จึงคิดว่าความทรมานที่ตนได้รับเป็นเหตุมาจากคนอื่น  โดยหารู้สักนิด

เลยว่ามันอยู่ในตนเองแหล่ะ  เช่นคนโกรธเกิดที่จิตตนก่อน  ไฟเมื่อถูกจุดขึ้นแล้วคนที่อยุ่ใกล้ไฟนตั้นจะร้อนมากที่สุดไไม่มีใครรู้สึกร้อนกับตน  แต่เพราะเราทั้งหลายหลงผิดคิดคิดว่าคน

อื่นเอาไฟมารนตนเอง  คิดว่าใครทำก็เอาไฟนั้นไปรนคนนั้นด้วย  ผู้นั้นเมื่อเห็นว่าเราจุดไฟไปเผปาเค้า  เค้าก็ต้องจุดไหอีกกองมามาเผาเราคืน  แล้วเช่นกันถ้าใครคิดว่าผมจุดไฟใส่เขาก็

ต้องจุดไฟนนั้นไว้ที่ตนเองเพื่อนำมาเผาผมด้วยเหตุที่ว่าเขาคิดว่าผมทำ  พอเอาไฟมาใกล้ ๆ  ผมก็เอา่น้ำฉีดไล่เพราะผมก็ไม่อยากร้อนอยู่แล้ว  เรื่องอะไรที่จะต้องให้ไฟมาเผาตนเอง  

แล้วอย่างที่ผมบอกคนที่ผลิตไฟก็จะผลิตไฟมากขึ้นแล้วแรงขึ้นเผาตนเองแรงขึ้นทุกที  แล้วเอาไปเผาคนอื่นด้วยตามที่ผมเล่ามา  ส่วนผมผลิตน้ำออกมาตลอดคนจุดไฟมาเผาจุดมาเท่า

ไหร่เจอน้ำฉีดไล่ตลอดแล้วถึงแม้บางทีเครื่องผลิตน้ำจะพังไปบ้างเพราะไฟมาแรงจากหลายแหลง  น้ำดับไฟไม่ทันตนก็มีติดไฟจากคนอื่นมาขบ้างก็ต้องเดินหนี  แล้วไปซ่อมเครื่องฉีึดน้ำ

ใหม่ดับไฟที่ติดลุกไหม้อยู่ในตนจนหมดนี่เรื่องการเปรียบเรื่องอนุสัยในจิตได้ชัดเจนที่สุดเท่าที่ผมอธิบายมา  อะไรร้อนก็เผาตนก่อนเพื่อนหากตนผลิต  อะไรเย็นตนก็ได้รับก่อนเพื่อนเพราะ

ตนผลิต  นี่เท่ากับหลักกรรมเป็นเครื่องแสดงเจตนานั่นเอง

[bubbleball]

คำถาม ถือศีล 5 กินเหล้าผิดไหม อิๆ

[tanawat30]

ผมไม่ค่อยได้ยึดติดบนความมีอยู่หรือไม่มีหน่ะครับ ผมแค่ค้นหาจุดร่วมทางความคิดเฉยๆว่าอะไรน่าจะเป็นคำตอบเสียมากกว่า แต่สุดท้ายจะรู้ได้มันก็ไปจบด้วยการปฏิบัติอยู่ดี เพียงแต่ถ้าเรารู้ในสิ่งที่เป็นจุดร่วมระหว่างกัน แม้คนละศาสนา มันก็น่าจะเป็นสิ่งที่น่าเชื่อถือมากกว่า และเป็นแนวทางที่น่าจะใช่

บางอย่างผมก็เชื่อ แต่บางอย่างผมก็ไม่ค่อยเชื่อ ซึ่งอะไรถ้าไม่ค่อยน่าเชื่อ ก็ถามๆเอา แล้วพิจารณาว่าสมเหตุสมผลสักเท่าไร แต่จริงหรือไม่นั้น มิอาจรู้ได้

สรุปผมไม่ได้ยึดติดบางสิ่งบางอย่างครับแม้ว่าจะถูกปลูกฝังให้เชื่อมาก็ตาม เรื่องการทำดีจึงไปอยู่ใจการพินิจพิจารณาว่าทำแบบนี้แหละดี ซึ่งสิ่งนั้นอาจจะไม่ได้วางอยู่บนกรอบแนวทางที่กำหนดมาโดยทั่วไปก็ได้

สงสัยผมจะเป็นพวกนอกรีต อิๆ แต่ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก อะไรที่เขาทำกันทั่วไป ผมก็ทำ แต่ถามว่าด้วยความรู้สึกต้องการทำของตัวเองไหม ก็ไม่ใช่ อย่างคนอื่นอาจจะมองว่าบุญคือการบริจาค ส่วนผม บุญอยู่ที่ใจ  แต่การทำบุญช่วยเหลือนั้นคือน้ำใจ ที่ทำให้ปลอดโปร่งบริสุทธิ์ใจ จึงได้บุญอีกที (ผลพลอยได้)

แค่เหตุผลแล้วพิจารณาเชื่อหรือไม่ยังไม่เพียงพอแล้วเป็นอันตรายต่อคำสอนในพุทธศาสนาด้วย  สิ่งที่ขาดไม่ได้คือต้องปฏิบัติให้เกิดผลขึ้นกับจน

ผลที่เกิดขึ้นกับตนย่อมเป็นส่วนตนหรือเป็นปัจเจกหรือเป็นปัจจัตตัง  เมื่อผลประจักษ์แจ้งกับตนเช่นนั้นแล้ว  เหตุผลจะตามมาทีหลัง  เหตุผลใดที่มา

ก่อนจะเกิดผลนั้นต่อตนเองย่อมก่อให้เกิดอคติได้โดยง่าย  เหตุผลที่มาก่อนการพิสูจน์ในผลก่อให้เกิดความพอใจหรือไม่พอใจ  หรืออีกนัยหนึ่งคือเชื่อ

หรือไม่เชื่อนั่นแหล่ะ  เหตุผลที่มาจากการพิสูจน์ผลนั้นด้วยเหตุนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่านับหลาย ๆ  ครั้งโดยไมยึดติดอะไรไว้ล่วงหน้า  ผมขอละเรื่องอุปทานไว้เพราะ

อธิบายไปเยอะแล้ว  ผลออกมาไงก็ว่าไปตามนั้นเมื่อไม่มีอุปทานผลคือผลที่แน่นอน  แล้วเหตุผลที่ได้จะปราศจากอคติอย่างสิ้นเชิงแล้วเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

แล้วจะกลายเป็นสัจธรรมในที่สุดเมื่อผู้อืนหลาย ๆ  คนนับจำนวนมากหลายได้พิสูจน์ผลนั้นจากเหตุนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีกแล้วได้ผลเช่นเดียวกับตน

[tanawat30]

คำถาม ถือศีล 5 กินเหล้าผิดไหม อิๆ

คำถามที่ถามว่าถูกผิดหรือไม่เป็นคำถามหนึ่งที่เป็นเรื่องไร้สาระยิ่ง  คำถามประเภทนี้หากจะตอบได้ให้ถามตั้งแต่วันแรกจนกระทั่งวันตาย  ตายแล้วเกิดใหม่อีกกี่ร้อยนชาติ

กี่พันชาติก็ตอบไม่หมด  ให้ถามตนเองสั้น ๆ  ว่าผลของการกระทำนั้นเป็นอย่างไรหรือต้องรู้อยู่แล้วว่าผลจากการกระทำนั้นเป็นเช่นไร  ถ้าไม่รู้ให้ถามคนที่เขารู่้  ผลนี้ให้ใช้

ทางกายภาพเท่านั้นไม่อาจใช้กับความรู้สึกทางใจได้  เมื่อได้คำตอบแล้วถึงผลนั้นถ้ารู้ว่าไม่ดีแล้วไปทำนั้นคือผิด  ถ้ารู้ว่าดีแล้วก็ถูกคำตอบมีเท่านี้

[bubbleball]

อิๆ ตอบถูก

ผิดไม่ผิด ผมก็ว่าอยู่ที่ผลของการกิน และใจ 

อย่างผมเป็นคนไม่กินเหล้า หรือไม่รู้สึกอะไรกับการกินเหล้า กินแล้วก็ไม่ได้อร่อยอะไร  ถึงผมถือศีล 5 แล้าเหล้าเข้าปาก ผมก็คิดว่าไม่ได้ผิดศีล 5 ยกเว้นว่าจะไปทำอะไรไม่ดี หรือว่า เป็นใจผมที่รู้สึกไปเองว่ากำลังทำผิดจากที่กฏกำหนดเอาไว้

[Legolas]

ถึงว่าทำไมไม่ตกซักที   

[wareerant]

อีกคำถามที่ผมมักถามใคร ๆ (ที่พอจะรับคำถามนี้ได้) คือ

*"ถ้าวันหนึ่งท่านได้รู้แจ้งเห็นจริงว่า กฏแห่งกรรม ไม่มีจริง ท่านยังจะทำความดีต่อไปอีกหรือไม่"

นี่คือคำถามที่คนตอบไม่เหมือนกัน บางคนตอบว่า ทำดีก็ต้องได้ดีสิ ทำชั่วต้องได้ชั่ว บางคนตอบว่า จะทำดีไปทำไมล่ะทำดีแล้วไม่ได้ดี

อยากทราบว่าท่าน bbb (bubbleball) มีคำตอบต่อคำถามนี้อย่างไร
.
 

[wareerant]

สำหรับผมก็ยืนยันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันแล้วว่า การทำความดีเป็นหน้าที่อันดับ 1 ของมนุษย์ ไม่เกี่ยวกับกฏแห่งกรรม

[tanawat30]

อิๆ ตอบถูก

ผิดไม่ผิด ผมก็ว่าอยู่ที่ผลของการกิน และใจ 

อย่างผมเป็นคนไม่กินเหล้า หรือไม่รู้สึกอะไรกับการกินเหล้า กินแล้วก็ไม่ได้อร่อยอะไร  ถึงผมถือศีล 5 แล้าเหล้าเข้าปาก ผมก็คิดว่าไม่ได้ผิดศีล 5 ยกเว้นว่าจะไปทำอะไรไม่ดี หรือว่า เป็นใจผมที่รู้สึกไปเองว่ากำลังทำผิดจากที่กฏกำหนดเอาไว้

อันนี้ถูกต้องครับ  ที่จริงที่ป๋าบอลคุยกับผมได้เพราะมีพื้นฐานเข้าใจหลักธรรมที่ดีอยู่แล้ว  แล้วตั้งแต่ที่ผมตอบมาทุกกระทู้ไม่มีกระทู้ไหนที่ประทับใจเท่ากระทู้นี้

หลายคำถามถูกลากให้ผมต้องตอบ

เข้าแก่นแล้วสิ่งที่ผมใช้อยู่  สิ่งที่ผ่านมานั้นเพราะผมใช้หลักสัจธรรมมาตอบ  แล้วกลไกการหาความเป็นสัจธรรมจะอยุ่ข้างบน  ไม่มีใครเอาชนะสัจธรรมได้

หลายต่อหลายกระทู้ที่ดราม่าบานปลาย  เพราะหลายคนไม่มองเข้ามาที่ความเป็นปัจจัตตัง  ผมเองก็จะตะแบงอะไรที่นอกไปจากสัจธรรมไม่ได้  ส่วนนี้ก็

ทำให้เกิดการพายเรื่ออยุ่ในอ่างเกิดขึ้น  กระทุ้นี้เป็นกระทู้แรกที่ผมอยากตอบมากที่สุด  สิ่งี่ผมตอบคือทุกอย่างที่เป็นจิตวิญญาณของผม  ผมเล่าสิ่งที่เกิดขึ้น

สิ่งที่ได้ทำแล้วใช้ในการทำงาน  พิจารณาแล้วไม่มีส่วนไหนที่เป็นการอวดอิทะิฤทธิ์เลยหลักธรรมล้วน ๆ  เว้นแต่เป็นประสบการณ์นอกร่างมันเป็นแบบนั้นก็

ต้องเล่าตามนั้น  หรือถ้ากระทู้มันออกแนวนั้นจริง ๆ  ถึงจะตอบแนวนั้นแต่ถึงตอบก็กำกับไว้เสมอว่าไม่ใช่หลักธรรมในพุทธศาสนา  

[bubbleball]

ผมว่ามันอยู่ที่วิธีการเล่าและนำเสนอข้อมูล หล่ะมั้ง

คืออะไรที่มันเว่อร์เกินไป ผมว่าเล่าไปก็มีแต่จะทำให้เกิดมาม่านะ  

ผมไม่ได้บอกว่าไอ้ที่เล่าหน่ะมันผิดหรือไม่ผิด เพราะผมก็ไม่ได้บอกว่าผมเชื่อ หรือผมไม่เชื่อ

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคนที่ไม่เชื่อจะไม่ผิด เพราะบางทีมันฟังแล้วก็ดูเว่อร์จริงๆ อิๆ

แต่ถ้าเป็นบางคำตอบที่ดูมีเหตุผล ผมว่ามันก็โอเคหล่ะนะ