ผมไม่เห็นด้วยกับนรกอยู่ข้อนึงเหมือนกับความคิดเห็นนึงก่อนหน้านี้ ที่ว่า สวรรค์ นรกไม่แสดงตัว
ผมติดใจตรงที่ คนชั่ว แล้วก็ไปรับกรรมต่อในนรก โอเคมันเป็นสิ่งที่ต้องได้รับตามผลกรรม แต่มันเป็นการรับผลกรรมที่ดูเหมือนจะเสียเปล่า เพราะคนเราพอกลับมาเกิดใหม่ ก็ลืมทั้งหมดทั้งสิ้นจำอะไรไม่ได้ สุดท้ายก็จะเข้าวงจรการเรียนรู้เดิมใหม่อีก (ยกเว้นว่าจะได้ไปเกิดด้วยปัญญาดี สภาพแวดล้อมที่ดี แต่ปกติคนมีกรรมติดมา มักไม่ได้เกิดมาดีในชาตินี้ ก็ยังแอบสงสัยอีก ชดใช้กรรมในนรกแล้วยังต้องมาชดใช้ในชาตินี้อีกด้วยเหรอ)
ฉะนั้นผมอยากให้นรก เอาเรื่องนี้ไปพิจารณาครับ (ว่าไปนั่น)
ผมขอตอบบแบบนี้ก่อน ส่วนนี้อยู่ในส่วนงานที่ทำอยบู่เหมือนกันแล้วทำไปตั้งแต่ปี 2548 ก่ีอนเข้ามารับงานอย่างเป็นทางการในปี 2549 กลางปี
ประเด็นแรกเรืองของจิตก่อน จิตมีความฉลาดกว่าสมองแล้วทำงานเร็วกว่าสมองมาก สมองจึงรับความรู้จากจิตน้อยกว่าทำให้เช่นเมื่อผมรับข้อมูลมา
จากพระศิวะ สามารถรับคำตอบมาได้แค่สั้น ๆ เช่นบางทีรับมาสั้น ๆ ว่า "ไป" แต่ว่าไปไหนต้องใช้สมองคิดเองด้วยปัญญาของตนเอง + ประสบการณ์
ที่มี ส่วนเรื่องการเกิดชาติหน้าแล้วลืมนั้นเป็นวัตถุประสงค์ของจิตที่ทำบาปไว้มากอยู่แล้ว จิตเมื่ออยากลืมเรื่องที่ทำเอาไว้จากการเพิ่งตายจาชาติเดิมใหม่ ๆ
ก็จะใช้วิธีการหนีมาเกิด หรือแม้แต่สัตว์นรกซึ่งทนต่อสภาวะความทรมานไม่ไหวก็จะหนีมาเกิด สมัยผมเป็นเทพใหม่ ๆ ตอนปลายปี 2544 ยังช่วยพระศิวะ
จับจิตสัตว์นรกลงนรกอยู่เลยครับ แต่ส่วนมากพวกนี้จะหนีมาเกิดปะปนรวมกับมนุษย์แล้วส่งผลให้เกิดความเดือดร้อนต่อมวลมนุษย์ด้วยกันเอง เป็นเหตุหนึ่ง
ในหลาย ๆ เหตุที่ทำให้มนุษย์รบราฆ่าฟันกันเอง นรกเต็มเน่นยิ่งกว่ารถเมล์ปลากระป๋องขสมก. เสียอีก จิตทำบาปมากกว่าจิตทำดี ตอนที่ผมทำงานใหม่ ๆ
สวรรค์มีพื้นที่กระจึ๋งเดียว แต่นรกปริแล้วปริอีกแล้วดันมีปล่องรอยแตกทะลุมาที่ห้องนอนผมด้วย ตอนแรก ๆ หมาหอนทุกคืนช่วงดึก ๆ ปีหลัง ๆ พอผมแผ่
เมตตาอุทิศกุศลให้ก็ีไปสุ่สุคติหมดจนกระทั่งเดี๋ยวนี้และผ่านมานานหลายปีไม่มีหมาหอนอีกเลย
จากที่ผมเล่าเรื่องสถานการณ์นรกที่ว่า ทำให้ตอนกลางปี 2548 ผมได้กำหนดนโยบายใหม่ โดยใช้กำลังสมาะิทั้งหมดย้ายนรกขึ้นไปเหนือสวรรค์เสียเลย
แล้วกั้นคอกเอาไว้ พวกสัตว์นรกพอเห็นความสวยงามบนเมื่องสวรรค์อยากไปอยุ่ก็จะเหาะลงไปอยู่ด้วยแต่ไปไม่ได้ ผมก็แนะนำให้พวกนี้ปฏิบัติธรรมจนกระ
ทั่งใช้เวลานานหลายเดือนนรกก็สลายไปเหลือแต่ดินแดนแห่งเดียวกัน นั่นหมายความว่าจิตที่ไปอยุ่บนดินแดนนั้นจะใช้กฎ "กรรมเป็นเครื่องแสดงเจตนา"
อย่างถูกต้อง เมื่อใดคิดไม่ดีโทษก็ปรากฏกับตนทันที ถ้าคิดดีบุญก็เกิดกับตนทันที แล้วก็มาเก็บตกอีกนิดหน่อยเมื่อสัก 2 เดือนที่แล้วกับพวกที่ผมส่งลงนรก
ไปเองในช่วงต้น ฉะนั้นนรกไม่จำเป็นต้องมีอีกต่อไปใช้หลัก "สวรรค์อยู่ในอกนรกอยู่ในใจ" แทน ส่วนนี้ยังไม่ครอบคลุมถึงมนุษย์และสิ่งมีชีวิต เพราะ
กรรมยังมากเกินกว่าจะขึ้นไปอยู่ดินแดนได้
ส่วนคำถามที่ว่าสัตว์นรกที่ชดใช้กรรมแล้วต้องมาเกิดอีกหรือ คำตอบคือต้องมาเกิดใหม่อีกเพราะการตกนรกนั้นเป็นการชดใช้กรรมให้ลดน้อยลงเท่านั้น อีกทั้ง
การไม่มีร่างของสิ่งมีชีวิตทำให้การชดใช้กรรมช้าลงด้วย นั่นเป็นเหตุให้สัตว์นรกต้องอยุ่ในนรกนานกว่า ด้วยเหตุนี้ทำให้ผมหันมาเร่งกรรมในโลกมนุษย์แทน
โดยที่คนที่ตายไปแล้วแสดงว่ากรรมน้อยโอกาสที่จะไม่กลับมาเกิดอีกก็มีสุง ส่วนคนที่อยุ่ในโลกมนุษย์ก็คือคนที่ยังมีบาปกรรมที่ต้องชดใช้มากอยุ่ ด้วย
เหตุนี้โลกมนุษย์จึงเป็นนรกแทนนรกเดิม คือถ้าใครกลับลงมาเกิดใหม่นั่นแหล่ะคือตกนรก ส่วนผมเองกลายเป็นต้องทำงานอยุ่ในนรกโดยปริยายด้วยการแก้
กฎระเบียบใหม่ที่นำมาใช้แทนกฎระเบียบเดิมที่ออกโดยพระศิวะ
อีกอย่างเนื่องจากที่ผมเคยเล่าว่าผมเคยตายไปแล้ว เมื่อกลับมาก็คือการเกิดใหม่ก็ลืมทุกอย่างจนหมดสิ้นเป็นเหตุให้เสียสติแล้วพระศิวะท่านก็สร้างความทรงจำขึ้นมาใหม่
เมื่อความทรงจำกลับคืนมาสติก็กลับมาใหม่