ต่อไป »

[darkknightza]

ตนแลเป็นที่พึ่งของตน  คือทำตนให้เป็นคนดี
ผู้ที่จะยอมเป็นที่พึ่งของผู้ ใดผู้หนึ่ง  คือจะให้ผู้ใดพึ่ง  จะต้องเห็น สมควร นั่นก็คือจะต้องว่าผู้ที่ตนจะให้พึ่ง  ให้ความช่วยเหลือนั้น มีความเหมาะสมที่จะได้รับความช่วยเหลือในเรื่องใดหรือไม่  ถ้าไม่เห็นความสมควรก็คงจะไม่ช่วย  นี้คือที่พุทธศาสนาสุภาษิตนี้  จึงตั้งใจทำตนให้เป็นที่พึ่งของตนคือทำตนให้เป็นคนดีนั่นแหละเป็นประการ สำคัญ

[darkknightza]

ทุกคนต้องมีที่พึ่ง การมีคนดีเป็นมิตร  จึงจำเป็นอย่างยิ่ง
คนดีหรือไม่ ดี มีความเหมือนกันอยู่ประการหนึ่ง  คือชอบคนอื่นที่ดี จึงชอบจะเลี้ยงดูบุตรหลานให้เป็นคนดี  ให้คบคนดี  มีสังคมที่ดี  และตนเองก็ภูมิใจที่จะมีคนดีเป็นมิตรสหาย  ภูมิใจที่จะได้อยู่ในสังคมคนดี โดยที่จะลืมความจริงที่สำคัญไปคือ  คนดีนั้นย่อมไม่ปรารถนาจะมีคนไม่ดีอยู่ร่วม  คนดีย่อมหลีกเลี่ยงคนไม่ดีเพราะคนดีย่อมรู้ว่า คนไม่ดี ย่อมนำให้เกิดความทุกข์ความเดือดร้อนวุ่นวายต่างๆนานา
ดังนั้น  แม้ปรารถนาจะมีสังคมที่ดี  จึงต้องอบรมตนเองให้เป็นคนดี ให้กิเลสอยู่ใกล้ให้น้อยที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ คนไม่ดีเป็นคนให้ความทุกข์ความร้อน  คนไม่ดีจึงเป็นที่พึ่งของใครไม่ได้  คนดีเท่านั้นที่จะเป็นที่พึ่งได้  ทุกคนจำเป็นต้องมีที่พึ่งในเรื่องนั้นบ้าง  เรื่องนี้บ้าง  การมีคนดีเป็นมิตร  จึงจำเป็นอย่างยิ่ง

[darkknightza]

ความทุกข์ความร้อน  ตั้งต้นที่ใจของตนเอง
การจะทำความทุกข์ความร้อนให้ บรรเทาเบาบาง  ห่างจากโลกไป  จึงอยู่ที่ต้องทำใจตนเองของแต่ละคน  ให้มีกิเลสเข้าครอบคลุมน้อยที่สุด  บางเบาที่สุด
ผู้ที่มีกิเลสครอบคลุม ใจมาก  ก่อความร้อนให้แก่ตนเองและผู้อื่นมาก  เป็นที่เข้าใจกันว่า  ผู้นั้นเป็นคนไม่ดี  แม้ตัวเองจะคิดว่าตนเป็นคนดี  แต่ความจริงหาเป็นคนดีไม่
คนมีกิเลสห่อหุ้มใจมาก  จะเป็นคนดีไม่ได้  พึงสึกนึกในความจริงข้อนี้  และรู้จักตนเองให้ถูกต้อง  เพื่อจะได้ปรับปรุงตนเองให้เป็นคนดีให้ได้
ไม่มีใครชอบคนไม่ดี  ไม่มีใครปรารถนาจะเป็นคนไม่ดี  เพียงแต่ไม่ทุกคนที่มีความเห็นชอบ  จึงไม่ทุกคนที่นะรู้ตัวว่าตนเป็นคนไม่ดี  ทั้งๆ ที่ก่อความเดือดร้อนให้แก่โลกอยู่ ด้วยถูกกิเลสครอบงำชักจูงไป

[darkknightza]

จิตที่ปกคลุมอยู่ด้วยกิเลสย่อมเป็นเหตุแห่งความเดือนร้อน
จิตที่ความใส สะอาดบริสุทธิ์ประภัสสร  ไม่อาจปรากฏได้เลย คือจิตของผู้ที่ยังเกลือใกล้กับกิเลสมากหลาย  กิเลสยังปกคลุมหุ้มห่อจิตอยู่แน่นหนามาก  มากทั้งโลภะ  มากทั้งโทสะ  มากทั้งโมหะ
ผู้มีจิตเช่นนี้  ย่อมเป็นเหตุแห่งความเดือดร้อนนานาประการ ทั้งแก่ตนเองและแก่ผู้อื่น  รวมเรียกได้ว่าแก่โลก  จิตเช่นนั้นจึงเป็นที่รังเกียจ
“โลก” มิไดมีความหมายเพียงดาวดวงหนึ่งในจักรวาล แต่โลก หมายถึงทุกคนสัตว์ คือหมายถึงเรา  หมายถึงเขานั่นเอง  เราเดือดร้อน  เขาเดือดร้อน  นั่นก็กล่าวได้ว่าโลกเดือดร้อน จึงอย่าแยกเรา  แยกเขา  พึงถือเป็นโลกด้วยกัน
กิเลสเป็นเครื่องเศร้าหมอง  ความเศร้าหมองไม่ทำให้ผู้ใดมีความสุข  ทำให้มีความทุกข์ความร้อนเท่านั้น  ที่ความร้อนยังมีอยู่ทั่วโลกทุกวันนี้  ก็เพราะคนยังยอมให้กิเลสครอบงำจิตใจอยู่อย่างหนาแน่น
ความทุกข์ความร้อน ที่เกิดแก่โลกให้รู้ให้เห็นประจักษ์อยู่  คือกระจกส่องให้เห็นความหนาแน่นของกิเลส  ที่เข้าห้อมล้อมจิตใจผู้คนทั้งหลาย

[darkknightza]

กิเลสจะปกคลุมจิตใจที่ไม่ได้รับการระวังรักษา
กระจกหน้าต่าง  ประตู  หรือกระจกเงาเป็นต้น  ที่ใสสะอาดอยู่เดิม แต่ไม่ได้รับการเช็ดถูนานเข้า  ฝุ่นละอองที่มีอยู่ทั่วไปแม้ไม่อาจเห็นได้ด้วยตาเปล่า  จับมากขึ้นตามวันเวลาที่ล่วงไปย่อมทำให้กระจกหน้าต่าง ประตู  หรือกระจกเงาเป็นต้นนั้นมีความสกปรกขุ่นมัวปกคลุมมากขึ้น  จยปิดบังสภาพใสสะอาดเดิมได้ ฉันใด
กิเลสที่มีอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่ง  แม้ไม่อาจแลเห็นได้ด้วยตาเปล่าก็จะปกคลุมจิตใจที่ไม่ได้รับการระวังรักษา   ทำให้สภาพที่ใสบริสุทธ์ประภัสสรของจิตเดิมไม่อาจปรากฏได้  ฉันนั้น นึกภาพกระจกที่ฝุ่นจับหนา  แล้วนึกถึงใจที่ไม่พยายามหนีให้ไกลจากกิเลส  นี้เป็นเช่นเดียว

[darkknightza]

กิเลสเป็นเครื่องเศร้าหมองของชีวิต
กิเลส  คือ โลภะ โทสะ โมหะ หรือความโลภ  ความโกรธ ความหลง  เป็นเครื่องเศร้าหมอง  มีอยู่ที่ใด  ย่อมทำให้ที่นั้นเศร้าหมอง  มีอยู่ใกล้ผู้ใดย่อมทำให้ผู้นั้นเศร้าหมอง เปรียบดังฝุ่นละออง  จับต้องเข้าที่ใดสิ่งใด  ย่อมทำที่นั้นสิ่งนั้นให้หมองมัวกิเลสจึงเป็นสิ่งที่ควรหลีกให้ไกล

[darkknightza]

ตนที่ฝึกดีแล้ว  ย่อมเป็นแสดงแสงสว่างของชีวิต
ผู้เป็นคนดี  ย่อมสามารถนำตนไปสู่ความดีงามต่างๆได้  นำตนไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองได้  และสามารถนำผู้อื่นไปสู่ความดีงามต่างๆได้  นำผู้อื่นไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองได้ด้วย  ท่านจึงกล่าวว่า “ตนที่ฝึกดีแล้ว เป็นแสงสว่าง  เป็นเครื่องส่องทาง เป็นเครื่องนำชีวิต  เป็นเครื่องยังชีวิตให้สว่าง “ ถ้าต้องการเป็นแสงสว่างทั้งของตนเองและของผู้อื่น  ก็ต้องฝึกตนให้เป็นคนดี  หนีให้ไกลจากความโลภโกรธหลงให้มากที่สุด

[itacc]

ของอย่างนี้ใครทำใครได้ครับ 

[darkknightza]

ของอย่างนี้ใครทำใครได้ครับ 

ผมว่าศีล 5 รักษายากที่สุดนะ สำหรับบางคน เรื่องเหล้าเบียร์นี่คือปัญหา

[darkknightza]

ตนที่ฝึกดีแล้ว  ย่อมนำสุขมาให้
ผู้มีปัญญา  เห็นค่าของตนที่ฝึกแล้ว  ย่อมยินดีที่จะเผชิญความยาก  ความยากแม้มากมายเพียงไรก็ตาม ย่อมให้ผลเป็นความมีค่าแห่งจิตใจตน  เป็นความมีค่าแห่งตนเอง  เป็นผลที่คุ้มกับความยากลำบาก  ที่ต้องต่อสู้เพื่อให้การฝึกตนเป็นไปด้วยดี  มีผลสำเร็จสมดังความมุ่งมาดปรารถนา “บัณฑิตหรือคนดีมีปัญญา ย่อมกล้า  ย่อมพร้อม ที่จะรับความยากทั้งหลาย  เพียงเพื่อได้มีโอกาสฝึกตน”

[darkknightza]

ผู้ไม่โกรธ ฝึกตนดีแล้ว
มีความเป็นอยู่สม่ำเสมอ
หลุดพ้นแล้ว เพราะรู้ชอบ
สงบ คงที่อยุ่
ความโกรธจักมีมาแต่ที่ไหน

ผู้ใดโกรธตอบบุคคลที่โกรธแล้ว
ผู้นั้นเป็นผู้ลามก กว่าบุคคลนั้นนั่นแหละ
เพราะการโกรธตอบนั้น

บุคคลไม่โกรธตอบบุคคลผู้โกรธแล้ว
ชื่อว่าย่อมชนะสงคราม
อันบุคคลทั้งหลายชนะได้โดยยาก

ผู้ใดรู้ว่าผู้อื่นโกรธแล้ว
เป็นผู้มีสติสงบเสียได้
ผู้นั้นย่อมชื่อว่า
ประพฤติประโยชน์แก่ทั้งสองฝ่าย
คือแก่ตนและบุคคลอื่น

เมื่อผู้นั้นรักษาประโยชน์อยู่ทั้งสองฝ่าย
คือของตนและของผู้อื่นอยู่
ชนทั้งหลายผู้ไม่ฉลาดในธรรม
ย่อมสำคัญบุคคลนั้นว่าเป็นคนเขลา
แต่พระอริยเจ้าทั้งหลาย
ย่อมสรรเสริญบุคคลนั้น
ว่าเป็นบัณฑิตโดยแท้

[darkknightza]

พราหมณ์ภารทวาชโคตรทูลถามเป็นคาถาว่า

บุคคลฆ่าอะไรได้ ย่อมนอนเป็นสุข
ฆ่าอะไรได้ ย่อมไม่เศร้าโศรก
ข้าแต่พระโคดม
พระองค์ย่อมชอบใจการฆ่าธรรมอะไรเป็นธรรมอันเอก


พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า

บุคคลฆ่าความโกรธได้ ย่อมนอนเป็นสุข
ฆ่าความโกรธได้ ย่อมไม่เศร้าโศก
ดูก่อนพราหมณ์ พระอริยเจ้าทั้งหลาย
ย่อมสรรเสริญการฆ่าความโกรธ
อันมีรากเป็นพิษ มียอดหวาน
เพราะว่าบุคคลฆ่าความโกรธนั้นได้แล้ว
ย่อมไม่เศร้าโศก


เจริญในธรรมครับ

[darkknightza]

ผู้ใดประทุษร้ายต่อคนผู้ไม่ประทุษร้าย
ซึ่งเป็นผู้หมดจด ไม่มีกิเลสเป็นเครื่องยั่วยวน
บาปย่อมกลับสนองผู้นั้น ผู้เป็นพาลนั่นเอง
เปรียบเหมือยธุลีอันละเอียด
ที่บุคคลซัดไปสู่ที่ทวนลม ฉะนั้น


เจริญในธรรมครับ

[darkknightza]

ความถือตัว ยึดมานะ มิละไว้
อีกความโกรธ เข้าสิงใส่ ในตัณหา
จิตติดข้อง ทั้งนามรูป ลูบกายา
มวลกิเลส นานา เข้าโรมรัน

แม้ผู้ใด ละได้ ในความโกรธ
ละสังโยชน์ ดั่งละโทษ มานะ นั่น
สักกายะ ทิฏฐิผละ ละโดยพลัน
ทุกข์ โศกศัลย์ ไม่มาเยือน และเลือนไป

[goozuza]

ปัญญา คือ ความรอบรู้ในกองสังขาร

         พ่อแม่ครูอาจารย์หลวงปู่ฝั้น  อาจาโร

[goozuza]

พระท่านว่า " มนุษย์เราเปรียบเหมือน มดที่ไต่อยู่ขอบกระด้ง "

[darkknightza]

บุคคลพึงละความโกรธ,
สละความถือตัว,
ล่วงสังโยชน์ ทั้งสิ้นได้
ทุกข์ทั้งหลายย่อมไม่ตกต้องบุคคลนั้น
ผู้ไม่ข้องในนามรูป ไม่มีกิเลสเครื่องกังวล

[darkknightza]

ผู้ใดแล พึงสะกดความโกรธที่พลุ่งขึ้น
เหมือนคนห้ามรถที่กำลังแล่นไปได้
เราเรียกผู้นั้นว่า "สารถี"
ส่วนคนนอกนี้เป็นเพียงผู้ถือเชือก

[darkknightza]

กัลยาณมิตรามีหมวดหนึ่งอย่าพึ่งประะมาท

เกสปุตติสูตร ที่ทรงตรัสขัดเขล่าเผ่ากาละมะ

ที่หลงอธิโมกข์นิยามไกลในอรรถะ ยึดธรรมะเป็นครูเชื่อผู้นำ

บัญญัติมีองค์ครบนำมาทำนบน้อม อย่าให้ค้อมไปทางใดไม่ ถะ-หลำ

อินทรีย์แฝงแอบ ถะ-ไหลไปทุกวัน ความระเริ่งในธาตุสรรค์จะพันทาง

[asemm]

สาธุครับ