ไม่ได้เรียนคอมเหมือนกันแฮะ
บอกตามตรง เรียนจน ม. 6 ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าต้องเตรียมไปเอนต์ จะเรียนอะไรต่อ รู้ตัวอีกทีก็เลือกๆโควตา ไปสัมภาษย์อย่างเดียวแล้วได้ แล้วก็ไปเรียนต่อให้มันได้เกรดดีๆ ก็พอจนจบ (ผมเห็นเพื่อนๆแต่ละคน พอจะขึ้น ม. 4 นี่ดิ้นรน จะไปเข้าแต่ละโรงเรียนมาก แต่ผมก็ยังคิดอยู่เลยว่า เรียนโรงเรียนเก่านี่แหละดี กลับมาก็นั่งเล่นเกมอยู่บ้าน เพลินๆ
เผอิญ รู้แต่ว่า สมัยเด็กๆ ถ้าเรียนแล้วได้ ที่เท่าไร ของห้อง จะได้รางวัล ก็เท่านั้นเอง มันก็เลยเหมือนเป็นไปโดยอัตโนมัติว่าเราต้องเรียนให้ดีๆหล่ะมั้ง แต่ผมว่ามันก็ไม่ดีหรอก มันทำให้เราไม่กล้าล้มเหลวไม่กล้าพลาดพลั้งได้เหมือนกัน บางทีอาจจะทำให้ขาดความมั่นใจเสียด้วยซ้ำ ซึ่งอันที่จริงแล้วความสำคัญของชีวิตมันไม่ได้อยู่ขนาดนั้น จำได้เลยว่าตอนได้ D+ ครั้งแรกนี่เครียดเลย

เท่าที่ดูๆ (เจอบ่อย) ส่วนใหญ่ เรียนมาจนปี 4 ต้องทำโปรเจกต์นั้นๆ แต่ยังไม่รู้เรื่องโปรแกรมนั้นๆเลยก็มี ผมว่ามหาลัยที่เขาไม่สอนมันก็เยอะหล่ะ
ส่วนผมเรียน IE ต้องบอกว่าจับฉ่าย สากกะเบือยันเรือรบ ไฟฟ้า เครื่องกล การจัดการ เศรษฐศาสตร์ ปิโตร โพลีเมอร์ หล่อโลหะ เรียนหมดเลย จบมาเป็น เป็ด

ได้อาจารย์ที่ปรึกษาจบเครื่องกล จาก ม.ช ทำโปรเจกต์โคตรยาก ต้องไปนั่งวัดค่าทุก 2 นาที 24 ชั่วโมง ทำทั้งหมด 6 การทดลอง คิดๆแล้ว ให้กลับไปเรียนใหม่ ตายดีกว่า ขี้เกียจ อิๆ แต่ถ้าให้ย้อนกลับไปใหม่ ก็คงเรียนคอมหล่ะครับ เพราะชอบอยู่กับเนต
แต่ทำงานที่แรกสมัครเป็นเว็บดีไซน์ (ไม่เก่งหรอก) ได้ทำเป็นโปรแกรมเมอร์ แต่เขาไม่ค่อยให้เล่นเนต เพราะเป็นไซต์งานลูกค้าที่กระทรวง ไม่มีมุมส่วนตัว ชีวิตช่างน่าเศร้าอยู่หลายปี

ตกลงจะไปทำงานหรือจะไปเล่นเนต

แบบว่าติดแชต ครับ แต่พอมีใน msn สักพันสองพันคน ก็หายติดละครับ เพราะไม่รู้จะคุยกับใครอ่ะ อิๆ