คนละกลุ่มเป้าหมาย พฤติกรรมผู้บริโภคต่างกัน ...

 Adsของกูเกิลคล้ายสมุดหน้าเหลือง(ในยุคนู้น)ที่คนอยากได้อะไรก็เปิดหาที่หมวดนั้น ... ในขณะที่ Adsของเฟสบุ๊คเหมือนใบปลิวไปยืนแจกหว่านแหตามกลุ่มเป้าหมายเพื่อแจ้งให้ทราบว่าที่ไหนมีอะไร (Google > คนอยากได้แล้วค้นหา / เฟสบุ๊ค > ถ้าอ่านข้อความแล้วสนใจคนก็จะคอนแท็คไป)

พัฒนาเว็บไซต์ก็เหมือนซื้อบ้านเดี่ยวมีที่ดินเป็นทรัพย์สินเป็นของเรา ส่วนการใช้เฟสบุ๊คเหมือนหาซื้อคอนโดแถวย่านธุรกิจ ถึงแม้มีความสะดวกและสามารถสร้างสรรค์ได้ง่าย แต่กรรมสิทธิ์ทั้งหมดเราต้องแชร์ความเป็นเจ้าของกับคนอื่น ... 

ไหนๆก็ยกพรบ.คอมฯมาตรา 17 มาคุยแล้วก็ลองเอามาคุยกันเป็นข้อมูลดูนะครับ

อ้างอิงจากลิ้งนี้นะครับ https://sites.google.com/site/...nit2553/phrb-khxmphiwtexr-2550




ดังนั้น กรณีที่มีความผิดที่อาจจะเกิดขึ้นแก่เจ้าของกระทู้ได้ ได้แก่ ...

1. ไปละเมิด มาตรา 112ของกฎหมายบ้านเรา กรณีนี้รัฐบาลไทยสามารถจะเป็นเจ้าภาพในการฟ้องร้อง
2. ไปหมิ่นประมาทเขา ผู้เสียหายเขาก็หอบหลักฐานมาฟ้องเอา
3. ไปละเมิดลิขสิทธิ์ เรื่องนี้เจ้าของลิขสิทธิ์ก็เอาหลักฐานมาฟ้องเอา (ไม่ว่าจะเป็นเจ้าของคอนเทนต์เดิม หรือดาราใน Porn Video ถ้าไม่แฮปปี้ก็อาจจะโดน)


เราจะเห็นว่า ข้อ 2. และ 3. ถึงไม่มีพรบ.คอมในบ้านเรามันก็มีกฎหมายพื้นฐานเป็นแสตนดาร์ดทั่วโลกอยู่แล้ว ..

 

พรบ.คอม มาตรา 17 มันเรื่องของเนื้อหาไงครับ (อ่านคำตอบสรุปของผมที่เม้นต์บน)

คือ เช่น ท่านเช่าโฮสต์นอก ทำเนื้อหานอก ภาษาต่างประเทศ แต่"เนื้อหา" ผิดกฎหมายไทย (ส่วนมากจะเน้นที่มาตรา 112หรือไม่ก็หมิ่นประมาท) ก็ต้องผิด

แต่กรณีนี้ เจ้าของกระทู้เน้นแล้ว ตัวเนื้อหาเป็นข้อมูลที่ถูกกฎหมายตามประเทศเป้าหมายที่จะทำธุรกิจนั้น มันก็ไม่เกี่ยวไรกับกฎหมายไทยไงครับ


ปล. มาตรา 17 มันจะต้องมี"ผู้ร้องขอ" นะครับ นั่นคือต้องมีเจ้าทุกข์ ซึ่งการทำการค้าคอนเทนต์นอกใครเป็นเจ้าทุกข์? (ถ้าเจ้าของลิขสิทธิ์ฟ้องล่ะเห็นด้วย)

ผมขอตอบเจ้าของกระทู้แบบนี้นะครับ ...

การจะพิจารณาว่าทำเว็บแล้วเข้าข่ายกฎหมายไทยหรือไม่ ดูองค์ประกอบ 3 อย่าง คือ
1. ที่ตั้ง
2. เนื้อหา
3. เป้าหมายลูกค้า

ถ้า 1 ใน 3 ข้อนี้เข้าข่ายกฎหมายไทย ก็ต้องใช้กฎหมายไทยพิจารณานะครับ (ย้ำว่าข้อใดข้อหนึ่งผิดก็คือผิดนะครับ) ... ส่วนที่อยู่ ที่เกิด หรือสัณชาติ เราเลือกไม่ได้ แต่เราเลือกทำรูปแบบธุรกิจได้ ...

ทำเว็บก็ไม่ต่างจากทำธุรกิจอ๊อฟไลน์ทั่วๆไปครับ คือถ้าคุณเป็นคนไทย แต่ทำธุรกิจที่อเมริกา คุณก็ต้องอยู่ภายใต้กฎหมายอเมริกา (การทำธุรกิจ กับขั้นตอนการเอาเงินเข้าประเทศ คนละเรื่องกันนะครับ)

สมมติเราทำ Aff Amazon หมวด Sex Toy ขายแต่ ดิลโด และจิ๋มกระป๋อง ลูกค้าอเมริกันสั่งผ่านเรา เราผิดกฏหมายไทยข้อไหน ? ตำรวจไทยจะจับเรา หรือจับอเมซอน?

ผิดอะไร ?

คนที่อ้างกฎหมายไทย อ่านหัวข้อดีๆนะครับ ...

1. เว็บต่างประเทศ
2. ไม่มีภาษาไทย
3. เนื้อหาไม่เกี่ยวกับไทย

ดังนั้นเป้าหมายผู้เสพหรือยูสเซอร์ ไม่ใช่คนไทย โฮสต์อยู่เมืองนอก ค้าขายเมืองนอก แล้วจะอ้างกฏหมายไทยได้อย่างไร?  





ที่โดนจับส่วนมากดูเส้นทางการเงิน เป้าหมายลูกค้าอยู่ในไทย มีการโอนเงินหรือชำระเงินในไทย เป็นการค้าขายในไทย ก็ต้องอยู่ภายใต้กฎหมายไทยไงครับ

lnwshop มันยอมให้ทำ Redirect มั๊ย?

ถ้ายอมก็ Redirectไป จนกว่าโดเมนใหม่มันติดอันดับ  http://www.thaiseoboard.com/se...hp%3Fwww&ss=6471j9128929j9

Paypal รู้สึกจะไม่มีออฟชั่นนี้สำหรับประเทศไทยนะครับ แต่ผมไม่แน่ใจว่า eCheck ที่ออกจากต่างประเทศจะขึ้นเงินผ่าน Paypal ได้มั๊ย (น่าจะได้มั๊งครับ แต่กลัวว่าแอคเคาต์เราอยู่ในประเทศไทยจะไม่มีเมนูให้กรอกข้อมูล eCheck นะสิ)

เอาตามความเข้าใจแบบบ้านๆก่อนนะครับ ...

- eCheck ถ้าท่านมีพื้นฐานเข้าใจ Check แบบเดิมๆที่เป็นกระดาษมาบ้าง(แบบข้อ 2 ในรูปที่ท่านเอามาแปะ) คือเขาเขียนชื่อท่านบนหน้าเช็ค และจำนวนเงิน มาให้ ท่านจะถือเช็คไปขึ้นธนาคารไหนก็เรื่องของท่าน ... ดังนั้ eCheck ก็ส่งข้อมูลเป็นอีเลคโทรนิคจำลองเช็คแบบนั้นมาให้ เมื่อท่านได้ข้อมูลeCheckก็จะเอาeCheckนั้นไปขึ้นเงินที่ธนาคารไหนก็แล้วแต่ท่าน (คนจ่ายเงินไม่ต้องรู้เลขบัญชี) ...

- Wire Transfer หรือ Telex Transfer(TT) ก็คือการโอนเงินด้วยวิธีโทรเลข(สมัยนี้ใช้เป็นอีเมล์)ในการสื่อสาร(ธนาคารเป็นผู้สื่อสารกันเอง)ส่วนเราจะให้ผู้จ่ายตังค์จ่ายเข้าบัญชีไหนเราก็บอกเลขบัญชีให้เขาไป เขาก็จัดการโอนเข้าบัญชีมาเข้าบัญชีเราตามที่แจ้งไป ...

ส่วนค่าธรรมเนียมไม่ทราบคับ(ขึ้นอยู่กับแต่ละธนาคาร)....

... ย้ำนะครับ ว่าเป็นความเข้าใจแบบบ้านบ้านๆของผมเอง

บริษัทคิดแคมเปญคงหวังโชว์เหนือ แต่คาดว่าคงโดนด่าจากคนในวงการแบบเต็มๆ ...

(นอกจากไม่มีใครสนใจแล้วยังโดนด่าด้วย)

 

เรื่องแค่นี้ไม่น่าเกินกำลังฐานข้อมูลมหาศาล และอัลกอฯของกูเกิลนะผมว่า ...

สังเกตุดูว่าระยะหลังขนาดเราค้นโดยลืมสลับแป้นพิมพ์มันยังแสดงผลได้ถูกเลย

ส่วนการจัดหมวดเว็บไซต์ ไม่ว่าภาษาไหน ฐานข้อมูลกูเกิลมันย่อมจัดหมวดเข้าหมวดเดียวกันอยู่แล้วครับ 

Hashtag ใน twitter และใน IG จะใช้ได้ดี เพราะ tw คิดฟังก์ชั่นนี้ออกมานานแล้ว การค้นหาของ hashtag ใน tw ค่อนข้างได้ผลดี และตรงตามกลุ่มที่ hashtag เดียวกันจริงๆ ไม่ค่อยเพี้ยน เพราะฉะนั้นการค้น hashtag เพื่อหาคนสนใจเรื่องเดียวกัน พูดเรื่องเดียวกัน ค่อนข้างจะมีประสิทธิภาพมาก ...

แต่ในเฟสบุ๊คเพิ่งเพิ่มออฟชั่นนี้มาตอนหลัง และปัญหาการค้น hashtag ในระบบค้นหาของเฟสบุ๊คยังมีปัญหา หลายๆครั้งเราเราค้น hashtag เดียวกัน มันยังแสดงผลคำคล้ายกันมาด้วย ทำให้การใช้ hashtag ในเฟสบุ๊ค ไม่ค่อยแน่นอน ( เช่น #กินข้าว ในเฟสบางทีมันไมแสดงผลของ "กิน" หรือ "ข้าว" มาด้วย)

ดังนั้นสำหรับผม เวลาใช้จริงในเฟส มักจะใส่แฮชแท็คเพื่อให้เป็นตัวหนา เน้นสรุปสิ่งที่เราพร่ำในเฟสซะมากกว่า

 

มันคนละระนาบกัน ... ข้อมูลของเฟสบุ๊คก็อยู่ในฐานข้อมูลของกูเกิล ในขณะที่ค้นในเฟสไม่มีทางจะเจอข้อมูลในกูเกิล (ยกเว้นแชร์เข้าไปหรือแอดซ์)

กลุ่มคนไทยต่างแดนครับ พวกนี้คิดถึงบ้าน คิดถึงอาหารไทย (อาจจะต่อยอดไปร้านอาหารไทยในต่างแดนสั่งไปเป็นวัตถุดิบ) .... อย่าลืมศึกษาการจัดส่งไปต่างประเทศด้วยนะครับ

จริงๆแล้ว www ก็มีสถานะเหมือนsubdomainอันนึงครับ ...

เพราะฉะนั้นจะสร้างsubdomain "กางเกง .abcd .com" ก็เหมือนสร้างอีกเว็บโดยมีซับ "กางเกง" แทน "www" นั่นเองครับ (จะสร้างกี่ซับก็ได้ แล้วแต่เสป็คโฮสต์รองรับ)

กูเกิลช่วยได้ https://www.google.co.th/searc...&ei=2wpQV862MczIvgSWl5DICg

ทำ Sub Domain ก็ได้ครับ


http://www.thaiseoboard.com/se...mp;ref=&ss=8864j9618188j15

ผมเปิดของแบงค์กรุงเทพเป็นสิบบัญชี แต่เงินในบัญชีนี่สิ T_T

ถ้าจะชนแบบปะทะตรงๆ ต้องมีความเจ๋ง 4 ทีมหลัก คือ ..

1. ทีมคอนเท้นต์
2. ทีมพัฒนาสคริปต์
3. ทีม seo
4. ทีมการตลาด

แต่ถ้าจะสู้แบบตำนานล้มยักษ์ก็คือ "ถึก + ไอเดียที่แตกต่าง" เพราะคุณจะต้องมีศักยภาพเท่ากับ 4 ทีมดังกล่าวรวมกัน และต้องทำให้โดดเด่นกว่า