สวัสดีครับ วันนี้ มีเรื่องราว น้ำเน่า ฆ่าเวลา มาให้เพื่อน ๆ อ่านเป็นนิทานที่ผมแต่งขึ้นมาให้ใครคนหนึ่งอ่าน เพราะว่าไม่กี่เดือนเธอจะต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศแล้ว
และสัญญากันว่ากลับมาเราจะแต่งงานกัน แต่แค่ปีเดียว เงินเดือนพนักงานบริษัท ขั้นผู้น้อย จะหาค่าสินสอดทันได้ไงไม่รู้ พ่อตาโหดด้วย
ลองอ่านดูนะครับ..........
กาลครั้งหนึ่ง ในดินแดน แห่งความหวัง มีแม่น้ำสายหนึ่ง ไหลผ่านกลางภูเขาแห่งนั้น หล่อเลี้ยง สรรพชีวิตมากมายในดินแดนแห่งความหวัง สายน้ำสายนี้ชาวดินแดนแห่งความหวังต่างเรียก กันว่า สายน้ำแห่งพรมลิขิต และ ในบ่อยครั้ง ที่สายน้ำแห่งพรมลิขิต จะพัดพาสิ่งต่าง เข้ามาในดินแดนแห่งความหวัง และบนทุ้งหญ้าที่เขียวขจีนั้นซึ้งตั้งอยู่ข้างแม่น้ำสายนี้ จะมีกระท่อมเล็ก ๆ ซึ้งเป็นที่อาศัยของช่างซ่อมรองเท้า คนหนึ่ง ที่ได้อาศัยแม่น้ำแห่งนี้หล่อเลี้ยงชีวิต เรื่อยมา ทุกเช้าช่างซ่อมรองเท้าจะเิดินไปที่แม่น้ำ เพื่อมองดูสิ่งต่าง ๆ ที่แม่น้ำแห่งพรมลิขิตสายนี้พัด เข้ามาและในเช้าวันหนึ่งที่อากาศสดใส ช่างซ่อมรองเท้าก็ได้พบกับรองเท้าสองข้าง ที่พัดมากับสายน้ำ รองเท้าทั้งสอง มีสภาพที่ไม่ค่อยจะดีนัก ช่างซ่อมรองเท้าจึงเก็บรองเท้าทั้งคู่ขึ้นมาจากแม่น้ำ และพารองเท้าทั้งสองข้างไปสู้กระท่อมของตน เมื่อมาถึงกระท่อม ช่างซ่อมรองเท้าจึงพูดกับ รองเท้าทั้งสองข้างว่า เจ้าทั้งคู่ชื่อว่าอะไร รองเท้าข้างที่หนึ่งจึงตอบขึ้นว่า
ฉันชื่อ กาฟิว ฉันใช้ชีวิต อยู่บนถนน ที่มีผู้คนมากมาย บางเวลาฉันก็เดินในที่ ที่มีอากาศเย็น สบายในที่ ที่สวยงาม บางครั้ง ฉันก็ต้องเจอกับวันที่ฝนตกทำให้พื้นถนน เต็มไปด้วยโคลนตม และลื่น ยากต่อการเดินไปข้างหน้า
และวันหนึ่ง ฉันก็ลื่น บนถนน แห่งนั้น ทำให้ ตัวฉันเปียกปอน และบอบช้ำ และสายฝนก็พัดพาตัวฉัน ตกลงในแม่น้ำสายนี้ "รองเท้ากาฟิวกล่าว" แล้วเจ้าละ อ๋อ ข้าชื่อ คิงคอง รองเท้าอีกข้างกล่าวขึ้น ส่วนข้านะเหรอ ข้าเดินบนถนนที่ขรุขระ ซะเป็นส่วนใหญ่ ใช้ชีวิตอย่างโลดโผน แต่ว่าข้าก็ยังไม่รู้ ว่าอะไรคือจุดมุ่งหมายของข้า
แล้ววันหนึ่งวันที่ฝน ตก ข้าก็เห็นรองเท้าข้างหนึ่ง ลอยผ่านแม่น้ำสายนี้มา ข้าจำได้ว่าข้ารู้จักรองเท้าข้างนี้มาก่อน ข้าจึงโดดลงไปในน้ำ เพื่อคุยกับรองเท้าอีกคู่ที่ข้ารู้จัก ก่อนมาที่กระท่อมของท่าน เราทั้งคู่ก็ได้ คุยเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ให้กันและกันฟังบ้างแล้ว " รองเท้าคิงคองกล่าว"
อ๋อ เป็นอย่างนี้ นี่เอง รึ เจ้าทั้งคู่ จะต้องอยู่ในสภาพที่ดี แน่นอน แต่วิธีการซ่อมรองเท้าของข้านะ เจ้าทั้งคู่ ต้องดูแล กันและกันเอง ในกระท่อมแห่งนี้ของข้า และเจ้าทั้งคู่ก็จะ เป็นรองเท้าที่อยู่ในสภาพใหม่เหมือนเดิม
รองเท้าคู่นั้นจึงตกลง กันว่า เราทั้งคู่ จะดูแลกันและกันอยู่ในกระท่อมแห่งนั้น แล้วเวลาไม่นาน รองเท้าทั้งคู่
ก็หายจากอาการ เปียกปอน และเป็นรองเท้าที่อยู่ในสภาพดีดังเดิม โดยให้สัญญากับช่างซ่อมรองเท้าว่า เราทั้งคู่จะทำหน้าที่ของตัวเอง และดูแลกันและกันอยู่ ในกระท่อม แห่งนั้น ในกระท่อมของช่างซ่อมรองเท้า ที่ผู้คนมากมายในดินแดน แห่งความหวัง ขนานนามกันว่า ความรัก ในกระท่อมเล็ก ๆ ที่เรียกว่ากระท่อมแห่งความรัก
และ รองเท้าคู่นั้นก็ได้อาศัยอยู่ในกระท่อมแห่งนั้น อย่างมีความสุขขขขขขขข นานแสนนาน
ด้วย..รัก...และ..ความคิดถึง...จากรองเท้าอีกข้าง
คิง คอง
เวลาที่รักใครซักคนรีบบอกให้เขารู้เลยนะครับ ไม่แน่ ปีหน้าโลกอาจจะแตกจริง ๆ ก็ได้
ส่วนใครใจดี มีงาน part time ให้ทำหรือสอนวิธีหาเงินค่าสินสอดให้จะไม่ลืมพระคุณเลยละครับ
แค่มีคนอ่านก็ดีใจแล้วครับ
ขอบคุณครับ
นายคิงคอง
แสดงกระทู้
