Pm ให้แล้วครับ 

ต้องดูว่าล่มเพราะอะไรก่อนครับ แรมหมด ซีพียูประมวลผลไม่ทัน หรือ แบนวิทล้น

 

แนะนำของปีเตอร์อีกคน บริการดี ราคาเหมาะสม แต่ถ้าอยากได้อินเตอร์แรงๆบอกผมได้ 

เท่าที่รู้ ธนาคารไม่ยินยอมให้มีการถอนตรงๆจากบัญชีคุณโดยบุคคลอื่นนะครับ จะให้ถอนเข้าบัญชีที่ติดต่อหรือผูกไว้กับธนาคารเท่านั้น
ยังพอมีทางอื่นอยู่ พวก paypal หรือtruemoney แต่สุดท้ายไม่ว่าจะยังไง คุณน่าจะเป็นคนสั่งถอนเองครับ เพิ่งความปลอดภัยอีกขึ้นนึงด้วย 

  ผมว่าน่าจะโดนย้อมแลวหล่ะครับ

ยังไงก็สู้ๆต่อไปละกันนะครับ 

ขนาดแอพเปิ้ลยังกล้ายื่นฟ้อง ประสาอะไรกับรายย่อยที่ขโมยลิขสิทธิ์ไปฉายหล่ะครับ

ลองอ่านประวัติเก่าๆ วีรกรรมเยอะเหมือนกัน มอดน่าจะจัดการอะไรบางอย่างนะครับ 

  เป็นเรื่องเป็นราวได้อีกเนาะ สู้ๆก็แล้วกัน

น่าจะเป็นเพราะอัพเดท php จาก 5.2 เป็น 5.3 นะครับ 

สองคนนั้นชอบแง้งกันเอง 555+

ตอบคำถามเจ้าของกระทู้

ไม่เคยแม้แต่จะได้ยินชื่อครับ

ส่วนของ Icykung ปล่อยๆเขาเถอะครับ ilhay

 

 

ยังไม่เคยคุยกันตรงๆสักที เลยไม่รู้ว่า จริงๆแล้วเขาเป็นยังไง แต่ก็น่าเห็นเจ้าผู้ให้บริการนะครับ บางทีกำลังแก้ปัญหาอยู่ แต่โทรศัพท์ก็ดังไม่หยุด แก้ไปรับโทรศัพท์ไป มันเหมื่อย อันนี้ผมเคยเจอ 555+

"ปรับทัศนคติ"
หลังจากชายหนุ่มคนนั้น ทำงานกับพ่อค้ามาได้สักระยะนึง ก็เริ่มสังเกตเห็นอะไรบางอย่างของพ่อค้าคนนั้น แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่ามันคืออะไร ซึ่งสิ่งที่ชายหนุ่มคนนั้นเห็น เช่น

"เขา จะเข้ามาที่ร้านของเขาทุกวัน แต่พ่อค้านั้นจะไม่นั่งเฉยๆ กลับทำงานเสมือนตัวเองเป็นลูกจ้างคนนึง ขณะที่ลูกจ้างมีเป็นสิบๆคนทำงานอยู่"
"เขาจะไม่กิน หรือใช้ของในร้านตัวเองโดยไม่จ่ายเงิน ทุกครั้ง พ่อค้าจะจ่ายเงินโดยเรียกลูกจ้างมารับเงินค่าของๆนั้น"
"เขาจะคอยแก้ปัญหาร้านของเขาด้วยตัวเอง ด้วยวิธีการที่ไม่ใช่ความรุนแรงเลย ยิ่งถ้าลูกจ้างทำผิดพลาด เขาจะใช้วิธีการตักเตือนและลงไปทำงานอย่างใกล้ชิดกับลูกจ้างคนนั้น"
"ถ้าลูกจ้างคนไหนที่เขาเห็นว่าทำดี เขามีค่าตอบแทนเพิ่มเติมให้ ถ้าคนไหนป่วยก็พาส่งไปหาหมอยา"
ฯลฯ

ชายหนุ่มนั่งคิดไปพลางทำงานไปก็ไม่ค่อยเข้าใจถึงวิธีการที่พ่อค้าเท่าไหร่นัก ว่าทำไมต้องทำเช่นนั้น ทั้งๆที่ อยู่เฉยๆไม่ต้องเหนื่อย ก็มีคนทำงานแทนได้ ชายหนุ่มเก็บความสงสัยนั้นไปถามชายสูงอายุในวันถัดมา

"เอ่อ ข้ามีข้อสงสัยจะถามท่าน คือข้า....." แล้วชายหนุ่มก็เล่าทุกอย่างที่เห็นจากร้านของพ่อค้าคนนั้นให้ชายสูงอายุฟัง
"แล้วเจ้าคิดว่า เขาทำไปทำไมล่ะ"
"ข้าก็ไม่แน่ใจหรอกท่าน ข้าเปรียบเทียบกับเจ้านายที่ข้าเคยอยู่ด้วย เจ้านายเก่าข้าไม่เป็นแบบนั้นเลย เจ้านายข้าออกจะใช้งานข้าหนัก เงินทองก็ไม่เคยเพิ่มให้ ต่างจากเจ้านายใหม่ลิบลับเลย"
"ถ้าเจ้าเลือกได้ แล้วเจ้าอยากอยู่กับใครมากกว่ากัน"
"ข้าอยากอยู่กับเจ้านายคนใหม่มากกว่า เพราะข้าคิดว่าเขายุติธรรมกับทุกฝ่าย ไม่ว่าตัวเขาเองหรือลูกจ้างของเขา"

ชายสูงอายุ หัวเราะขึ้นมาทันทีทันใด พร้อมบอกว่า "เจ้าก็รู้แล้วนี่ แล้วเจ้าถามข้าทำไมอีก" ชายหนุ่มมึนงงเป็นอย่างมาก ไม่รู้ว่าตัวเขาเองรู้อะไร จึงขอให้ชายสูงอายุได้โปรดแนะนำเขาเพิ่มเติมด้วย

"เจ้านี่นะ 555+ สิ่งที่เจ้าเห็นทั้งหมด มันเรียกว่าทัศนคติและการบริหาร ถ้าจะให้อธิบายก็คือ เขาไม่มองลูกจ้างเป็นลูกจ้าง แต่เขามองเป็นคนร่วมงาน เป็นคนที่จะช่วยให้เขามีเงิน เขาจึงใส่ใจรายละเอียดของลูกจ้างนั้นๆ หรือที่เจ้าเรียกว่า ความยุติธรรมนั่นแหละ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันก็ขึ้นอยู่กับสิ่งหนึ่งด้วย นั่นคือการบริหาร"
"โอ้ท่าน... มันเป็นอย่างนั้นเองรึ แล้วการบริหารมันคืออะไรหรอท่าน ข้าไม่เข้าใจเลย"
"การบริหารมีหลายอย่างเป็นองค์ประกอบอยู่ด้วยกัน ข้าให้เจ้าลองไปดูจากพ่อค้าเองดีกว่า ซึ่งเจ้าจะเข้าใจได้ง่ายกว่า"

ชายหนุ่มพูดขอบคุณชายสูงอายุคนนั้น แล้วก็ลากลับร้านของพ่อค้า เพื่อเตรียมตัวทำงานในวันใหม่ ระหว่างทางกลับชายหนุ่มก็คิดทบทวนถึงคำพูดของชายสูงอายุนั้น

"แสดงว่า ถ้าเราต้องการให้งานของเราเดินไปข้างหน้า นอกจากจะต้องรักงานที่เราทำแล้ว ยังต้องรักองค์ประกอบอื่นๆด้วยสินะ"
------------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอน  ยังไม่จบนะครับ ยังมีมาเรื่อยๆ อิอิ ขอบคุณผลตอบรับทั้งสองทางนะครับ 

"เริ่มต้นทิศทางใหม่"
ชายสูงอายุบอกกับชายหนุ่มว่า
"เจ้าพร้อมแล้วที่จะเรียนรู้จากข้า งั้นตามข้ามา"
"จะไปไหนเหรอท่าน"
"ตามมาแล้วไม่ต้องถาม"

ชายหนุ่มตามชายสูงอายุไปจนถึงร้านหนังสือแห่งนึง จากนั้นชายสูงอายุก็พูดขึ้นว่า
"นี่ร้านหนังสือของข้า ข้าแค่ทำร้านหนังสือแล้วเก็บตังค่าเข้ามาอ่านหนังสือ ข้าก็ได้เงินแล้วเห็นไหม"
"ครับ ข้าเห็นแล้ว ข้าไม่คิดเลยว่าจะทำแบบนี้ได้"
"เจ้ายังอ่อนต่อโลกอีกมากนัก ตอนนี้เจ้ายังไม่มีเงิน เจ้าจำเป็นต้องทำงานอื่นเป็นหลักก่อน แล้วค่อยๆหาทางรวยในแบบของเจ้า"
"ขอบคุณมากท่าน"

ชายหนุ่มกล่าวขอบคุณชายสูงอายุคนนั้น ต่อมาเย็นวันเดียวกัน ชายสูงอายุคนนั้นก็พาชายหนุ่มไปฝากงานที่พ่อค้าคนนึง ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นเศรษฐีอีกคนนึงของเมืองนั้น ซึ่งแม้ว่าจะกลับมาอยู่ในสถานะลูกจ้างอีกครั้ง แต่ชายหนุ่มมีเป้าหมายที่แน่นอนแล้วว่า "จะร่ำรวยให้ได้ ตามวิถีทางของตัวเอง"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอน
ตอนสุดท้ายกำลังพิมพ์นะครับ ช้าหน่อยครับ

"เรียนรู้จากความผิดพลาด"

หลังจากชายหนุ่มเข้าป่ามาได้สักพัก ก็เปิดหนังสือที่ซื้อมาอ่าน พบว่าข้อความในหนังสือนั้น ไม่เห็นตรงกับความเป็นจริงในป่านี้เลย จึงย้อนกลับไปหาคนขาย

"พี่ชาย ทำไมข้าไม่เห็นเจออะไรอย่างที่ในหนังสือของท่านเขียนไว้เลย"
"น้องชาย เจ้าต้องทำตามหนังสือข้าเป๊ะๆ เจ้าถึงจะได้ตามที่หนังสือบอก"

ชายหนุ่มมึนงงอยู่เล็กน้อย จากนั้นจึงเดินทางตามที่หนังสือบอก พอไปถึงที่หมายกลับพบว่า

"มีคนอื่นอีกมากมายที่ทำตามหนังสือนั้นเหมือนๆกัน"

แต่ชายหนุ่มก็ยังกัดฟันทำตามหนังสือต่อไป แต่ไม่ว่าไปที่ไหนที่หนังสือบอก ก็พบว่า

"มีคนอื่นมาเก็บเห็ดจากตรงนั้นไปหมดแล้ว"

ชายหนุ่มจึงเริ่มสังเกตคนที่มาเก็บเห็ดที่นี่ พบว่า

"บางคนเข้าแค่หนังสือเล่มเดียวแล้วก็มาเดินค่อยๆใช้มือควานหาไปเรื่อยๆ นานๆจะเจอเห็ดเล็กๆสักดอก คนๆนั้นก็ดีใจเป็นบ้าเป็นหลัง เที่ยวตะโกนบอกให้คนอื่นรู้ว่า เก็บเห็ดดอกแรกได้แล้ว"
"บางคนเข้ามาพร้อมอุปกรณ์เก็บเห็ดเต็มสูตร เอ๊ะอะก็ใช้เครื่องมือๆ แต่ไม่ยอมดูเลยว่า อุปกรณ์นั้นมันใช้ทำงานยังไง บางทีก็เอามีดไปขุดดิน เอาจอบตัดกอเห็ดมั่ง แม้ว่าเขาจะได้เห็ดพิการบ้าง แต่ก็ได้เยอะกว่าคนใช้มือหา"
"บางคนใช้ระเบิดเอาเลย ไม่สนว่าป่าจะเป็นยังไง สนแต่ว่า "กุต้องได้เห็ดเป็นพอ"

หลังจากชายหนุ่มนั่งดูได้สักพักก็มีเจ้าหน้าที่ป่า เข้ามาไล่จับกุม จับหมดทุกคน แล้วนำไปรวมกัน ชายหนุ่มก็โดนหางเลขไปกะเขาด้วย ก็กลัวว่าจะไม่ได้เก็บเห็ดอีก จึงถามคนข้างๆว่า

"พี่ชาย ข้าจะได้มาเก็บเห็ดที่นี่อีกไหม"
"น้องชาย อย่ากลัวไปเลย มันมีวิธีเลี่ยงอยู่ ถ้าเจ้าถูกห้ามเข้ามาที่นี่อีกจากเจ้าหน้าที่ เจ้าก็แค่เปลี่ยนชื่อ แล้วก็เข้ามาเก็บเห็ดที่นี่ได้อีก"

หลังจากที่ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็สบายใจ หลังเสร็จจากนั้น ถึงแม้ว่าไม่โดนห้ามจากเจ้าหน้าที่ แต่ก็พอที่จะทำให้ชายหนุ่มคนนั้นยังไม่อยากจะเข้าป่าต่อ แต่เลือกที่จะไปที่โรงน้ำชาแทนเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติม พอดีวันนั้น มีเศรษฐีจากต่างเมืองกำลังอยู่บนเวทีเพื่อให้ความรู้ด้านการเก็บเห็ด ชายหนุ่มก็นั่งฟังอย่างตั้งใจ จนคิดว่า ทำไมเราไม่อยู่ที่นี่หาความรู้ไปอีกสักระยะ ให้มันรู้จริงๆก่อนแล้วค่อยเข้าป่าทีเดียว

หลังจากที่ชายหนุุ่มขลุกตัวอยู่ที่โรงน้ำชาเกือบๆ 2 ปี ช่วงเวลาที่ผ่านมานั้น ก็มีคนหลายๆคนผลัดขึ้นให้ความรู้บนเวที มีทั้งที่เคยได้ยินมาแล้วบ้าง ไม่เคยได้ยินบ้าง ขัดแย้งกันเองบ้าง บางรายหนักเอาการถึงขนาดตีกันบนเวทีก็มี บางคนเลวร้ายถึงขนาดเอาของปลอม ของไม่ได้คุณภาพมาโฆษณาชวนเชื่อให้ซื้อหรือเอาไปใช้ก็มี แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของชายหนุ่มในตอนนี้ ปัญหาตอนนี้ของชายหนุ่มคือ

"เงินที่ใช้อยู่ใช้กินเริ่มไม่พอใช้" เนื่องจากไม่ได้ทำงานมานาน เพราะมัวแต่หาวิธีเก็บเห็ดที่มีประสิทธิภาพอยู่นั่นเอง สุดท้ายชายหนุ่มจึงตัดสินใจ กลับบ้านไปเอาเสื่อที่ทอด้วยตัวเองออกมาขาย เพื่อหาทุนสักก้อนมาใช้เพื่อเก็บเห็ดต่อไป

ขณะที่ชายหนุ่มนั่งขายเสื่ออยู่นั่นเอง ก็มีชายสูงอายูท่านนึงเดินเข้ามาถามว่า
"เสื่อนี่ทำเองรึ ขายเท่าไหร่หล่ะ"
"ข้าขาย .... ข้ากะว่าจะเอาเงินไปใช้เพื่อหาเห็ดต่อ"
ชายสูงอายุคนนั้นหยุดนิ่งไปพักนึง ก่อนพูดขึ้นมาว่า
"แล้วนี่มัวรออะไร ทำไมไม่เริ่มไปเก็บเห็ดซะที การที่เจ้ามัวแต่ฟังจากคนอื่นเพียงอย่างเดียว ไม่ทำให้เจ้าได้เห็ดมาหรอกนะ"
"ข้าไม่รู้เลยว่า สิ่งที่ข้ารู้มา อันไหนผิด อันไหนถูกกันแน่"
"ถ้าอย่างนั้น เจ้าต้องขายเสื่อให้ข้า ข้าจะคอยแนะนำเจ้า"

ชายหนุ่มทราบซึ้งในน้ำใจของชายสูงอายุท่านนั้นเป็นอันมาก เพราะเหมือนราวกับว่าเจอแสงสว่างในยามตกยาก จึงขอติดตามชายสูงอายุคนนั้นไป ซึ่งต่อมาหลังจากอยู่กับชายสูงอายุคนนั้น ชายหนุ่มก็เริ่มคิดได้ว่า
- มีคนมากมายเชื่อในสิ่งที่คนอื่นพูดแล้วก็ทำตามโดยไม่ได้คิดเลยว่ามันมีปัจจัยอย่างอื่นอยู่ที่ทำให้ผลลัพท์มันไม่เป็นไปตามนั้น แล้วไม่ยอมปรับเปลี่ยนเพื่อให้เข้ากับสถานการณ์ด้วย
- บางคนไม่จำเป็นต้องไปเก็บเห็ด แค่ทำหนังสือหรืออุปกรณ์ที่เกี่ยวกับการเก็บเห็ดขายก็สามารถอยู่ได้แล้ว โดยวิธีหรือเครื่องมือที่ว่า อาจจะทำให้เก็บเห็ดได้หรือไม่ได้ก็ตาม
- บางคนมีเครื่องมือหรืออุปกรณ์เก็บเห็ดอยู่มากมาย แต่ใช้ไม่เป็น หรือใช้เป็นแต่เลือกที่จะไม่รักษาที่อยู่ของเห็ด ขอแค่ให้ได้เห็ดเป็นพอ
- บางคนพยายามให้ความรู้ผู้อื่นทั้งๆที่ตัวเองก็รู้มาด้วยวิธีการถามคนอื่นมา แต่ไม่ได้เรียนรู้ด้วยการทำด้วยตัวเอง ถึงขั้นทำให้ผู้อื่นที่ไม่เคยฟังมาก่อนเขวได้
- บางคนถึงขนาดขายของปลอม หรือขายของที่ใช้งานไม่ได้ หรือแสดงออกซึ่งความเกรียน ทั้งที่ตัวเองก็เข้าวัยกลางคนไปแล้วแต่ไม่หัวคิด ไม่มีหัวอ่าน
- บางคนเลี่ยงการทำผิดซ้ำสอง โดยการเปลี่ยนชื่อ แล้วทำแบบเดิมๆอีกครั้ง พอโดนไล่ก็เปลี่ยนชื่อมาทำใหม่ วนเวียนไม่รู้จบ

ชายหนุ่มเริ่มพิจารณาเห็นถึงปัญหาการเก็บเห็ดอย่างจริงจัง จึงเริ่มคิดว่าทำไมเราต้องทำตามเขา เพราะถ้ายิ่งทำตามเขา เราก็ต้องตามเขา สู้เราเริ่มเอง หรือหาอย่างอื่นที่ไม่ค่อยมีคนทำไม่ดีกว่าเหรอ

เมื่อคิดได้เช่นนั้น จึงเดินมาบอกกับชายสูงอายุว่า "การรวยมันเกิดจากการเก็บเห็ดอย่างเดียวหรือเปล่า"

ชายสูงอายุได้ยิ่งก็หัวเราะ พร้อมบอกว่า "เจ้าจงไปดูที่ตลาด นั่งเฝ้าให้ได้ 1 วัน แล้วกลับมาบอกข้าว่า เจ้าเห็นอะไรบ้าง" ชายหนุ่มรีบกุรีกุจอไปนั่งเฝ้าตลาดตั้งแต่เช้า จนดึก ขณะที่นั่งดูตลาดอยู่นั่นเองก็ได้ความคิดขึ้นมาว่า

"คนมันไม่ได้กินเห็ดอย่างเดียวนี่หว่า มันกินอย่างอื่นด้วยเยอะแยะ อีกอย่าง มีของอีกหลายๆอย่างที่คนต้องการแต่ไม่มีในตลาด พอคิดได้อย่างนั้นแล้วก็กลับมาบอกชายสูงอายุ

"ท่าน ข้ารู้แล้วว่า รวยไม่ได้เกิดจากการขายเห็ดเพียงอย่างเดียว แต่สามารถรวยจากการขาย หรือให้บริการอย่างอื่นได้ด้วย ข้ารู้แล้ว!!!"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอน

ผมเล่านิทานให้ฟังดีกว่า เรื่องดราม่าไว้ทีหลัง ผมอยากให้อ่านไปคิดตามไป จะได้สนุกไปกับมันนะครับ

"เริ่มรู้จักตนเอง"
กาลครั้งนึง นานมาแล้ว มีชายหนุ่มคนนึงมีความขยันขันแข็งมากๆ งานหนักไม่เคยเกี่ยง ไม่ว่าเจ้านายจะใช้ให้ทำงานอะไรก็ตาม ชายคนนี้ก็จะทำโดยไม่มีมีบ่น อยู่มาวันนึง มีเศรษฐีจากต่างเมืองมาหาเจ้านายของเขาเพื่อคุยเรื่องการร่วมธุรกิจ เจ้านายของเขาจึงใช้ให้เขาไปเอาน้ำมาเสริฟให้เศรษฐีคนนั้น

ด้วยความที่ชายหนุ่มคนนั้น อยากรู้ว่า เศรษฐีคนนี้รวยมาได้อย่างไร จึงถามเศรษฐีไปว่า

"ข้าขอถามท่านเศรษฐีได้ไหม ท่านรวยได้ยังไง"
พอเศรษฐีได้ยินก็ตอบกลับมาว่า "เรารวยได้เพราะเห็ด เมื่อก่อนเราเป็นเหมือนๆเธอนี่แหละ แต่พอฉันเข้าป่า ฉันก็ไปเจอเห็ด แล้วก็เก็บมาขาย ฉันก็เลยมีเงินอย่างที่เห็นนี่แหละ"

ชายหนุ่มได้ยินอย่างนั้นก็ดีใจ คิดว่าตนได้หนทางร่ำรวยมาไว้ในมือแล้ว จึงเดินออกมาบอกเจ้านายของเขาว่า

"ข้าเลิกทำงานเฮงซวยนี่แล้ว ข้าจะไปเก็บเห็ดขาย ข้าจะรวยเหมือนเศรษฐี" จากนั้นก็เดินจากมาบ้านของเจ้านายของเขา

เมื่อชายหนุ่มกลับถึงบ้าน ก็พบว่า เขาไม่รู้ว่าจะไปเก็บเห็ดที่ไหนเพราะจำได้แค่ว่า เข้าป่าเก็บเห็ดแล้วจะรวย เขาจึงรีรอ กะว่าจะหาข้อมูลเพิ่มเติมอีกสักหน่อย เขาจึงเดินทางไปในเมือง เข้าไปที่โรงน้ำชาของตลาด กะว่าจะลองถามข้อมูล

เมื่อเข้าไปในโรงน้ำชาแล้ว กลับพบว่า ที่นั่น ทุกคนพูดถึงการเข้าป่าเก็บเห็ดทุกคนเลย อาจจะบางคนที่พูดถึงเรื่องอื่นบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะพูดเรื่องเก็บเห็ด จะมักจะบอกถึงประสบการณ์การเก็บเห็ดที่ผ่านมา

"โอ้ย.. วันก่อนข้าไปเก็บเห็ดแถวๆป่าท้ายหมู่บ้าน ได้มาเยอะอยู่ ลองๆไปกันดูนะ"
"เมื่อก่อนข้าจะไปเก็บเห็ดแถวป่าเมย เมื่อก่อนได้เห็ดดีๆเยอะแยะ เดี๋ยวจะเข้าก็ลำบาก แถมเวลาจะเอาออกมาต้องเจอด่านตรวจอีก แต่มีหลายคนไม่ได้เห็ดกลับมาแถมยังถูกสั่งห้ามเข้าไปเก็บเห็ดอีกนะ"
"ข้าลองเพาะเห็ดเองเลย แต่ไม่เกิด ข้าว่าข้าจะเลิกทำแล้ว เสียเวลา กลับไปเป็นลูกจ้างเขาดีกว่า"

ชายหนุ่มได้ยินคำพูดต่างๆนานาจากโรงน้ำชาแห่งนั้น ก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้ว่า การเก็บเห็ดมันยุ่งยากมาก และไม่ใช่เขาคนเดียวที่ตั้งใจจะเข้าป่าไปเก็บเห็ด แต่มีคนมากมายที่คิดเช่นเดียวกันกับเขา

ขณะที่เดินออกจากโรงน้ำชา สายตาของชายหนุ่มก็ไปเห็นเอาแผงขายของ ซึ่งพอเดินเข้าไปใกล้ๆ ก็พบว่าเป็นหนังสือคู่มือเก็บเห็ดบ้าง เป็นอุปกรณ์หาเห็ดบ้าง อุปกรณ์เก็บเห็ดบ้าง คลุกเคล้ากันไป สุดท้ายชายหนุ่มคนนั้นจึงถามเอากับคนขาย

"พี่รู้ได้ไงว่ามันจะเก็บเห็ดได้"
"ไอ้น้อง ข้าเก็บเห็ดมาก่อนเจ้า ข้ารู้ดีว่าเห็ดมันอยู่ตรงไหน เจ้าซื้อหนังสือคู่มือหาเห็ดข้าไป เจ้าหาได้แน่นอน"

ชายหนุ่มจึงซื้อหนังสือและอุปกรณ์เก็บเห็ดมาชุดนึง จากนั้นก็เดินเข้าป่าไป
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอน

99->100


ขอด้วยยยยยยย

  PA นะ

แลกผ่าน FP ในไทยครับ ไม่งั้นก็ออกไปทางเพย์พาว หรือPayza ผมก็เคยมาแล้ว