เล่าสู่กันฟังครับ มีใครเคยพอเป็นเหมือนผมมั้ย
จากเด็กบ้านนอกลูกชาวนา ที่พ่อส่งเรียนมหาลัย จบวิศวะ
จนเราคิดว่า เรารู้มากกว่าพ่อ ฉลาดมากกว่าพ่อ และไม่เคยฟังคำที่พ่อสอน
อยากทำอะไรก้อทำตามใจ หาว่าพ่อไม่รู้หรอกผมเป็นยังงัย รู้มากแค่ไหนฃ
พ่อดุด่าก้อเถียงคำไม่ตกฟาก ว่าพ่อจะไปรู้อะไร เรียนยังไม่จบ ม.ปลายด้วยซ้ำ
จนสุดท้ายพ่อผมพูดขึ้นมาเบาๆพอให้ผมได้ยินว่า...
แล้วเมื่อวันที่มึงเป็นพ่อ มึงจะรู้เองว่ากูรู้สึกยังงัย

จนวันนี้ผมได้เป็นพ่อ...สิ่งที่ย้อนอยู่ในความทรงจำของผมมีแต่คำที่พ่อพูด
มันทำให้ผมร้องให้แบบไม่มีน้ำตา... คิดเสมอว่าจะมีใครอีกมั้ยที่จะรักผมได้เหมือน
กับที่พ่อรักผม และเหมือนกับผมรักลูก ...
พ่อครับผมขอโทษ และผมจะรักพ่อมากกว่าที่พ่อรักผม ......ผมสาบาน
วันพ่อนี้...คุณทำอะไรเพื่อพ่อหรือยัง ถ้ายังก้อรีบทำซะ ก่อนทุกอย่างจะสายไป