ThaiSEOBoard.com

คนสมัยก่อน รุ่น ปู่ รุ่นทวด ทำไมเขาทำธุรกิจประสบความสำเร็จ แล้วมั่นคง เรียนก็ไม่ได้สูงมาก เทคโนโลยีก็ไม่ได้เจริญ
แถมกิจการส่งต่อลูกหลานได้เยอะเลย

ต่างจากธุรกิจปัจจุบันมาไวไปไวมาก  เทคโนโลยีก็ทันสมัยมากๆการสื่อสารต่างจากเมื่อก่อนมาก
 

ท่านพวกนี้มีวิธีดูแลกิจการตัวเองได้อย่างไร พอมีท่านไหนทราบเทคนิคไหมคับ

ทำแต่งาน ไม่เฝ้าหน้าจอ  :P

การแข่งขันไม่เยอะ และความขยันครับ

สมัยปู่ย่าตายายผม แต่ก่อนที่ดินไม่ต้องซื้อ  ใครขยันก็ถางหญ้าจับจองเอาเอง  บางคนมีเยอะต่อยอดทำธุรกิจอื่นต่างสืบทอดมายังรุ่นลูกรุ่นหลานได้...

ความใส่ใจและความตั้งใจต่างกัน หลายคนมุ่งลดต้นทุน หวังกำไร ท้ายสุด คนที่ให้มากกว่าจึงอยู่รอดครับ

เทคโนโลยีกำเนิดมาเพื่อเพิ่มโอกาศครับ เป็นเพียงปัจจัยภายนอกครับ เป็นสภาวะแวดล้อมที่ไม่เหมือนกัน :wanwan019: :wanwan019:

แต่ว่าปัจจัยที่ทำให้ธุรกิจล้มเหลวหรือสำเร็จ 100 ปีที่แล้วจนกระทั้งถึง 2015 ยังคงเหมือนเดิมนั้นก็คือ

ความมุ่งมั่นครับ เมื่อมีสิ่งนี้สิ่งอื่นๆจะตามมาเอง เช่น การทุ่มเทให้กับงาน, การตรวจตรา, การค้นคว้าและพัฒนา, ความละเอียดรอบคอบ

ความจริงมีกรณ๊ศึกษาเยอะนะครับทั้งของไทยและของต่างประเทศ ถ้าว่างๆจะเอามาฝากครับ

ทำอย่างจริจังครับ  :wanwan011:

เข้ามาฟังด้วยครับ  :wanwan017:

ท่านก็พูดตรงไป

ทุกคนอาจเข้าใจว่าคือความขยัน

แต่ผมมองว่า ถ้าคนเรามองเห็นโอกาส หรือได้ รับโอกาส นั่นหละ จะทำให้คุณสำเร็จ

คนเราทุกคน ไม่เจอโอกาส

บุญหนุน

ทุกคน... ล้มแล้วลุก   ต่างจากคนสมัยนี้... ล้มแล้วเลิก

อาจจะเป็นเพราะความขยันและมุ่งมัน แล้วก็คู่แข่งไม่มากเหมือนปัจจุบัน เพราะยิ่งนานประชากรของโลกก็จะยิ่งมากขึ้น การแข่งขันก็จะมากขึ้นเป็นเรื่องธรรมดา

ขยัน อดทน และคู่แข่งไม่เยอะค่ะ  :wanwan017:

สมัยนี้ คู่แข่งเยอะครับ  ลำบากมากๆ แต่ต้องสู้กันต่อ

1.ความมุ่งมั่น ตั้งใจ ความขยัน ความอดทน คนสมัยก่อน มีจุดนี้มากกว่าคนสมัยนี้ค่ะ โดยเฉพาะชาวจีนรุ่นแรกๆที่หอบเสือผืนหมอนใบ มาเมืองไทยกัน เจ้าสัวทั้งหลายที่รวมติด top 10 ในเมืองไทย ล้วนมาอยู่เมืองไทยตั้งแต่ยังไม่มีอะไรเลยค่ะ
2.ความประหยัดอดออม แบบจริงๆจัง นำเงินไปต่อยอดทางธุรกิจ+ความสามัคคีของคนในครอบครัว ที่ช่วยกันทำมาหากิน
3.การตลาดและคู่แข่ง ไม่ได้เยอะเหมือนสมัยนี้
4.ค่าครองชีพต่ำกว่าสมัยนี้มาก ทำให้รายได้ที่หามาพอที่จะจุนเจือครอบครัว และนำไปหมุนในธุรกิจได้ โดยไม่ต้องกู้ยืมหรือกู้ยืมน้อยที่สุดค่ะ

 :-[ สวดยอด  :wanwan017:

เค้าไม่ได้เร่งรีบเหมือนสมัยนี้ครับ
สมัยนี้มีแต่คนค้นหา

รวยไว
รวยลัด
รวยง่าย

ผมบอกได้เลยไม่มีอะไร ไว ลัด ง่าย หรอกครับอยู่ในประสบการณ์ของเราว่าจะทำมันมากแค่ไหน ไอ้คนที่บอกว่ามันง่าย มันลัด ไปดูในสิ่งที่เค้าทำก่อนครับ กว่าจะง่าย กว่าจะลัด เค้าทำอะไรมาบ้าง มันสะสมเรื่อยมาจนเค้าทำได้ขนาดนี้

สุดท้ายแล้วจะทำอะไรก็ทำเถอะครับ สำคัญที่ลงมือทำ ไม่ใช่นั่งคิด แล้วปัญหาจะเข้ามาให้เราแก้ พอแก้บ่อยๆจนชิน จนมันง่าย คราวนี้ก็โม้ได้ละครับว่า เห้ยมันง่าย เพราะเราทำมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว :)

สู้ๆครับ

เขาเรียกว่าการมองเห็นโอกาสก่อน และเข้าสู่ตลาดก่อนครับ

แต่ก็ใช่ว่าธุรกิจรุ่นปู่รุ่นย่าจะอยู่ยั้งยืนยงมาซะหมดนะครับ ล้มหายตายจาก ถูกกลืนกินไปก็เยอะมากๆ ที่เหลือรอดมาก็แค่ส่วนน้อยเท่านั้น

ดูง่ายๆ อย่างร้านชำอาแปะสมัยก่อนนั่นล่ะครับ สมัยก่อนมีทุกเมือง เฟื่องฟูสุดๆ ปัจจุบันเป็นไง ล้มหายตายจากไปจนแทบสูญพันธุ์ละ

สมัยก่อนผมว่าการผูกขาดตลาดของแต่ละธุรกิจยังน้อยกว่านี้ครับ แล้วธุรกิจประเภทมีสาขาทั่วประเทศมีน้อยมาก จึงทำให้ช่องว่างทางด้านธุรกิจยังมีอยู่เยอะครับ

คนสมัยนี้ รอไม่ค่อยเป็นครับ ไม่รู้จักสร้างฐานธุรกิจให้แข็งแรง
ลงทุนวันนี้ พรุ่งนี้ต้องได้ผล

ไม่งั้นกระทู้ Forex จะโดดมาบ่อยๆ หรือครับ

คนสมัยก่อนโคตรทนครับ ... ทนเจ๊ง ทนทำ ทำรอ กันเป็นปีๆครับ ... ประมาณว่าขาดทุนติดกัน 3 เดือนก็ยังไม่เชื่อ ต้องเป็นปีๆ  :wanwan012:

สมัยก่อนข้อมูลข่าวสาร ยังไม่ถึงกันเร็วครับ จะทำอะไรๆ มันก็เหนผลช้ามากๆ เลยต้องใช้ความอดทนสูง แต่ข้อดีคือ คู่แข่งจะน้อย

สมัยนี้กลับกัน จะทำอะไรเหนผลทันที หรือไม่กี่วันก็รู้เลยว่า รอดไม่รอด (จริงๆ นะ) ข่าวสารถึงกันหมด แต่ข้อเสียคือ ถ้าทำอะไรแล้วดี แป้บๆ คู่แข่งมาแล้วครับ ไม่ต้องเรียกเลย  :wanwan004:

สมัยก่อนคู่แข่งน้อยครับ เทคโนโลยีต่างๆก็ไม่ทันสมัยเหมือนสมัยนี้ และอีกอย่างความอดทนสูงมาก ใครทำเริ่มก่อนก็รวยก่อน เป็นเจ้าตลาด แข็งแกร่ง

หวังรวยเร็วครับ  คนที่ประสบความสำเร็จในธุรกิจพวกนี้ก็มีครับ  แต่ก็ไม่ต่างกันคือ ต้องเจ็บๆบ้างๆ จุกบ้าง  จนได้สิ่งที่ไม่มีในห้องเรียน   จะรู้จังหวะของโลก ซื้อขายทันท่วงที

ผมเปรียบเทียบทุกอาชีพ  เหมือนเล่นพระ  รู้ลึก รู้จริง   ประสบความสำเร็จแน่นอน  จะเล่นไพ่ ตีไก่ เล่นหุ้น ขายกางเกงใน  ขายเสื้อผ้าแฟชั่น  ขายของเล่น    ขอให้รู้อย่างน้อยเท่ากับชาวบ้านในวงการ ก็มีโอกาสรอดครับ  ศึกษาไปเยอะๆๆ    รับรอง เสกเงินจากอากาศได้ครับ  ทุกอย่างในโลกขายได้หมด

ขอบพระคุณทุกท่านคับ :wanwan002:

สมัยนี้ เจ้าที่โหด  :wanwan004: เล่นกันแรง

คนสมัยก่อนกว่าจะมาถึงวันนี้ได้ ลำบากมากนะครับ

อากงผมมาจากจีน เรียนหนังสือจบแค่ป.4 แล้วไปเป็นคนงานในโรงสี สมัยนั้นอากงเล่าให้ฟังว่าต้องอดออมมากๆ เวลากินข้าวก็กินโดยเอาปลาแขวนไว้ไม่กิน แล้วกินข้าวต้มเปล่าๆ พอทำงานได้สักระยะนึงก็แต่งงานกับอาม่าผมเป็นคนไทยแต่ลูกจีน มีอาชีพขายกล้วยปิ้ง อากงเปิดร้านขายของเล็กๆ ในบ้านนอก สมัยนั้นเดินทางโดยต้องใช้ม้า ก็ติดต่อเอาของจากกรุงเทพไปขาย ก็ขายดิบขายดี จนขยายร้านเรื่อยๆ ทั้งชีวิตอากงประหยัดมาโดยตลอด ผมจำได้ว่าอากงใช้รถ Toyota Corolla รุ่นเก่ากึก ก็ยังใช้อยู่อย่างนั้นเป็นยี่สิบปี ส่วนลูกหลานใช้ Benz, BMW กันแล้ว

สั้นๆ ครับ อดทน และ พยายาม ถ้าทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ เราก็จะได้ในสิ่งที่ไม่เคยได้  :wanwan003:

ส่วนใหญ่ คนเฒ่าคนแก่ที่ประความสำเร็จ

ใช้อิทธิบาท 4 เป็นหลักการทำงาน

           1. ฉันทะ คือ ความรักงาน-พอใจกับงานที่ทำอยู่
           2. วิริยะ คือ ขยันหมั่นเพียรกับงาน
           3. จิตตะ คือ ความเอาใจใส่รับผิดชอบงาน
           4. วิมังสา คือ การพินิจพิเคราะห์ หรือ ความเข้าใจทำ

และคุณธรรมที่ขาดไม่ได้คือ ความซื่อสัตย์ ครับ

ที่ถามนี่คือจริงๆจะถามว่าอาเสี่ย อาเฮีย อาซ้อ ในปัจจุบันนั้นเค้าสร้างธุรกิจอย่างไรให้รวยๆอย่างนั้นหรือ ถ้าถามแบบนี้คำตอบคงต้องย้อนไปสมัยพ่อของอาซ้อ แม่ของอาเสี่ย พ่อของอาเฮียโน่นล่ะครับเพราะการสรัางธุรกิจของเค้าไม่ได้สร้างกันแค่10ปี 20ปี เค้ายึดตลาดกันมานานแล้ว มาเช่าห้องเเถวตั้งแต่สมัยหลังสงครามโลกโน้นล่ะครับ คงต้องย้อนเวลาเจาะอดีตฝ่าดงปืน ฝ่ากระสุนกันตั้งแต่เค้ามาตั้งรกรากกันเลย โบราณว่าเอาไว้ต้นไม้หล่นไม่ไกลต้น พ่อแม่ทำอาชีพอะไรลูกเต้าก็คงไม่ต่างกันมาก

เมื่อรุ่นปู่ รุ่นทวดทิ้งสมบัติเอาไว้ให้เป็นที่ทางในเมือง เป็นตึกแถว เป็นห้องเช่า รุ่นลูกรุ่นหลานก็มากอบโกยกันต่อไป มาต่อยอดกันต่อไป คือทวดปูทางเอาไว้ให้แล้ว ลูกหลานก็มาสร้างต่อ เคล็ดลับสำคัญในการประสบความสำเร็จของเค้าก็คงต้องยกเครดิตในรุ่นทวด หรือทวดของทวดโน้นล่ะครับ การจะยกเครดิตให้คนๆนั้นคนเดียวอาจไม่ถูกต้องเสมอไป กำแพงเมืองจีนไม่ได้สร้างในวันเดียว เชียงใหม่ไม่ได้สร้างใน100ปี Googleไม่ได้สร้างใน10ปีด้วยคนๆเดียว เฟสบุ๊คไม่ได้สร้างใน10ปีด้วยคนๆเดียว

ผมลองมาสังเกตุดูคนที่รวยๆในอำเภอของผมส่วนมากแล้วจะเป็นรุ่นแรกๆนะ เค้าเข้ามาจับจองธุรกิจ เข้ามาผูกขาดตลาดในยุคแรกๆพร้อมกับเงินก้อนใหญ่ที่เค้านำมาลงทุน เรื่องทุนนิยมจริงๆไม่ต้องเรียนจบปริญาโท จริงๆเค้าสอนเรื่องการตลาด เค้าเรียนกันนอกโรงเรียนมาเป็น100ปีแล้วว่าทำยังไงถึงครองตลาด เมื่อยึดตลาดได้แล้วก็จะเป็นคนที่รวยติดอันดับต้นๆของอำเภอนั้นเลยล่ะครับ ตลาดต้องการอะไรก็นำเสนอสิ่งนั้น ก็เอาสิ่งนั้นมาขาย อำเภอนั้นมีแต่คนทำการเกษตร คนที่รวยที่สุดในอำเภอก็ต้องเป็นคนขายอุปกรณ์ก่อสร้างและการเกษตร ของใช้ดีแล้วต้องบอกต่อ เมื่อก่อนจากที่มาแต่ตัว เช่าห้องแถวเล็กๆ ผ่านไป20ปีค้าขายจนร่ำจนรวยส่งลูกส่งเต้าเรียนจบปริญญาตรีกันทุกคน จบมาก็มาซื้อตึกแถว6ห้อง แถมสร้างร้านขายปุ๋ย ขายอุปรกรณ์การเกษตรใหญ่โตอลังการงานสร้าง

บางทีก็แอบคิดไป1อย่างว่าการที่ป้าเค้ามาแต่ตัว ผัวก็ตายตั้งแต่ตอนสาวๆ แถมเลี้ยงลูก3คน ทำไมแก่สามารถสร้างธุรกิจได้ขนาดนี้ ทั้งที่เป็นคนดูธรรมดาๆมากๆ บางครั้งผมนั่งรถทัวร์เข้าไปในตัวจังหวัดยังนั่งที่เดียวกับแก่เลย ผมคิดว่าการที่แก่รวยขนาดนี้น่าจะเป็นเพราะแก่ทำธุรกิจอย่างเดียว ไม่ฝักใฝ่อบายมุข ไม่เล่นการพนัน ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ และที่สำคัญเป็นคนประหยัดมาก นี่คือที่ผมมองเห็น เพราะทำเลห้องแถวสมัยที่แก่มาอยู่ตอนแรกก็ไม่ได้ดีอะไร ดูโทรมๆ เก่าๆ เว้นเสียแต่ว่าแก่ถูกหวยแล้วเอาเงินมาขยายธุรกิจนะ.....อ๋อ สิ่งที่สำคัญที่สุดคงเพราะแก่มาเป็นรุ่นแรกๆของอำเภอนั้นด้วย ตั้งแต่ทางสองเลน ตอนนี้ทางขยายเริ่มกว้างขึ้นแล้ว คาดว่าน่าจะมาช่วงตั้งเป็นกิ่งอำเภอนะ ถือว่าแก่ประสบความสำเร็จมากนะในตอนนี้ แต่ใช่ว่าแก่จะประสบความสำเร็จเพียงคนเดียว คนที่มาสมัยแต่งตั้งเป็นกิ่งอำเภอนั้นสำเร็จเกือบหมดทุกคนนะ เพราะที่ทางมีเท่าไหร่ก็ยึดหมด ทำเลดีๆตรงไหนก็เสร็จคนรุ่นแรกหมดเลยนะ ที่ๆเค้าไม่เอาก็คงจะเป็นที่นา ที่สวนไกลๆที่การคมนาคมไม่สะดวกนั่นล่ะเพราะเค้าคิดว่าอีกหลายสิบปีกว่าจะมีการพัฒนา ซึ่งเค้าคิดถูกหมด ผ่านไป30ปีถึงมีการพัฒนา เพื่อนๆรุ่นราวคราวเดียวกันที่ย้ายมาตั้งรกรากกันตั้งแต่สมัย40-50ปีก่อนนั้น ตอนนี้ก็มีฐานะกันหลายคน บางคนมีที่ดินผืนใหญ่อยู่ตรงสี่แยกไฟแดงกันเลยทีเดียว

แต่ผมคาดว่าสิ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือความรู้พื้นฐานของแก่ต้องดีมากๆแน่ๆ ซึ่งส่วนหนึ่งคงต้องยกเครดิตให้พ่อแม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ของแก่ด้วย เเละมันคงเป็นเช่นนั้นจริงๆ

ดังนั้นจากกระทู้นี้ ใครคิดว่าอยากรวยชัวร์ๆก็ควรย้ายไปตั้งรกรากในตำบลที่กำลังถูกแต่งตั้งเป็นกิ่งอำเภอนะ เพราะไม่นานมันจะถูกแต่งตั้งเป็นอำเภออย่างแน่นอน แล้วหาซื้อที่ทางรัศมี1กิโลเมตรจากที่ว่าการอำเภอให้มากที่สุด ซื้อตึกแถวรัศมีไม่เกิน500เมตรทำการค้าขาย รับรองรุ่นหลานรวยเละ แต่รุ่นตัวเองอาจลำบากหน่อย คือสรุปว่าซื้อไว้ตอนนี้ พอถูกแต่งตั้งเป็นอำเภอ ผ่านไป40ปีรวยแน่นอน


ปล.แต่ผมเจอตึกรัศมี500เมตรเป็นตึกร้างเหมือนกันนะ ถ้าให้ชัวร์นี่คือรัศมี300เมตรจากที่ว่าการกิ่งอำเภอ หรือโรงพยาบาลกิ่งอำเภอ


 :P :-X :wanwan031: :wanwan022: :-X

-คู่แข่งน้อย
-ไม่ขายตัดราคา
-คนซื้อ มากกว่า คนขาย
-อัธยาศัยพ่อค้า แม่ค้าดี

--- ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมานี้ ไม่มีเหลือแล้วในยุคสมัยนี้ครับ ---

 :P :P :P

สมัยนี้คู่แข่งมากขึ้น แถมส่วนมากก็เข้าถึงแหล่งเงินทุนได้ง่ายมากขึ้น เลียนแบบกันง่ายขึ้นด้วยค่ะ  :wanwan023: