ThaiSEOBoard.com

 คนค้าขายบางคน บางเจ้า ขายดีจนเจ๊ง...

ไม่ได้ผิดหรอกครับ ผมหมายความอย่างนั้นจริงๆ ขายดี...จนกระทั่งธุรกิจเจ๊ง แล้วต้องปิดตัวลงแบบเจ้าตัวยังงงๆ กับชีวิตว่าเกิดอะไรขึ้น

     เหตุการณ์เช่นนี้ มักเกิดขึ้นกับ SMEs ในบ้านเรา ที่เริ่มต้นเติบโตมาจากระบบเจ้าของคนเดียว มีความเชี่ยวชาญในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง เอาความเชี่ยวชาญนั้นมาทำธุรกิจ จนประสบความสำเร็จ เจริญก้าวหน้า มีลูกค้ามากมาย

     แต่อยู่ๆ ก็เกิดอาการซวนเซ แล้วเจ๊งไปซะง่ายๆ มีเพื่อนรายหนึ่ง อยู่ในอาการที่ว่ามานี้ โชคดีที่มาถามก่อนเจ๊ง เพื่อนมาถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งๆ ที่ธุรกิจไปได้ดี ลูกค้ามากมาย ยอดขายแต่ละวัน...นับเงินเมื่อยมือ แต่ต้องไปกู้หนี้ยืมสินมาใช้ในธุรกิจ เหมือนเติมไม่เต็ม ตลอดหลายปีที่ทำธุรกิจมา

    ผมเริ่มต้นจากคำถามง่ายๆ ว่า "เป็นเจ้าของกิจการมีเงินเดือน เดือนละเท่าไหร่?"

     เงียบ...แทนคำตอบ ก่อนที่จะถามกลับมาว่า ทำไมต้องมีเงินเดือน ในเมื่อเป็นเจ้าของอยู่แล้ว

     ผมถามคำถามที่สอง "แล้วเจ้าของใช้เงิน เดือนละเท่าไหร่?"

     ลังเลนิดหนึ่ง ก่อนจะตอบว่า ไม่รู้ว่าเดือนละเท่าไหร่ เพราะจะใช้อะไรก็หยิบไปจากลิ้นชัก ไม่ได้จดไว้ว่าเท่าไหร่ อาศัยว่าถ้าเงินพอก็หยิบไปได้ ถ้าไม่พอ ก็รอให้เงินพอก่อน แล้วค่อยหยิบ

     ผมถามคำถามที่สาม "เงินที่หยิบจากลิ้นชักไป เอาไปซื้ออะไรบ้าง"

     คราวนี้สาธยายยาวเหยียด...ก็ซื้อทุกอย่าง กินข้าว ซื้อของเข้าบ้าน เลี้ยงสังสรรค์ ผ่อนรถ...ฯลฯ

     ผมสรุป..."นั่นแหละสาเหตุ"

     คนทำธุรกิจแบบโตมากับมือ ส่วนใหญ่เป็นแบบเพื่อนผมนี่แหละครับ ไม่เคยตั้งเงินเดือนให้ตัวเอง ไม่เคยจดว่าใช้เงินไปเท่าไหร่ และใช้ไปกับเรื่องอะไร ทั้งหลายทั้งปวงสรุปได้ 3 สาเหตุใหญ่ คือ

     สาเหตุประการแรก ไม่แยกแยะเงินของธุรกิจออกจากเงินส่วนตัว การที่ไม่ตั้งเงินเดือนให้ตัวเอง เพราะคิดว่าตัวเองคือเจ้าของธุรกิจ และเป็นเจ้าของเงินทั้งหมดอยู่แล้ว จะใช้อย่างไรก็ได้ นั่นคือแนวคิดเริ่มต้นที่ผิด เพราะต้องมองให้ธุรกิจเป็นเหมือนบุคคลอีกคนหนึ่ง ที่เรารับจ้างทำงานให้อยู่

     เวลาเราจ้างลูกจ้าง จ่ายเงินเดือนชัดเจน ใช้เกินกว่านั้นไม่ได้ แต่ตัวเราซึ่งรับจ้างธุรกิจที่เราก่อตั้งขึ้นมา กลับใช้เงินได้ไม่จำกัด ซึ่งส่งผลทำให้เงินที่เป็นค่าใช้จ่ายด้านเงินเดือนไม่คงที่ในแต่ละเดือน ขึ้นอยู่กับเราจะเมามันหยิบมาใช้มากน้อยแค่ไหน

     ดังนั้น ต้องตั้งเงินเดือนให้ตัวเอง แล้วจ่ายเงินเดือนเมื่อสิ้นเดือนเหมือนพนักงานคนอื่นๆ แล้วต้องใช้เงินแค่นั้น ห้ามเกิน ถ้าเกิน ก็ห้ามหยิบมาจากลิ้นชักอีก ต้องไปหายืมคนอื่นเอาเอง ห้ามยืมจากลิ้นชัก ถ้าจะยืมจากลิ้นชักจริงๆ ก็ต้องจด แล้วนำมาคืนอย่างเคร่งครัด

     สาเหตุประการที่สอง ไม่ทำบัญชีรายรับ-รายจ่าย เมื่อจ่ายเงินเดือนให้ตัวเองมาแล้ว ควรจะทำบัญชีรายรับ-รายจ่าย ให้ตัวเองด้วย คร่าวๆ ก็ได้ เอาพอรู้ว่า แต่ละวันจ่ายอะไรไปเท่าไหร่ เหลือเงินใช้ได้อีกเท่าไหร่ ไม่ใช่ใช้สนุกมือไปเรื่อย เพราะเห็นว่าธุรกิจขายดี

     ถ้าคิดว่าขายดี และเงินเดือนที่ตั้งให้ตัวเองไม่พอใช้ ขึ้นเงินเดือนให้ตัวเองซะ จะขึ้นเท่าไหร่ไม่มีใครว่า แต่ควรเป็นตัวเลขที่มีเหตุผล และไม่ทำให้กระทบกับรายรับของธุรกิจ จะรู้ได้อย่างไรว่าไม่กระทบ ต้องทำบัญชีรายรับ-รายจ่ายของธุรกิจด้วย อันนี้ถ้าไม่ทำ...แย่เลยนะ ของส่วนตัวขี้เกียจทำ ใช้ระบบนับเงินที่เหลือในกระเป๋ายังพอได้ แต่ของธุรกิจ ไม่ทำบัญชี เดี๋ยวจะรวยแบบไม่รู้เรื่อง และเจ๊งแบบไม่รู้เรื่องเช่นกัน

     สาเหตุประการที่สาม ใช้เงินผิดประเภท เพื่อนผมเอาเงินที่หยิบจากลิ้นชักไปซื้อข้าวกิน ไปเลี้ยงสังสรรค์ ไปซื้อของใช้เข้าบ้าน ไปผ่อนรถ...ฟังดูแล้ว ล้วนแต่เป็นเรื่องส่วนตัวทั้งสิ้น เรื่องส่วนตัวต้องใช้เงินส่วนตัว คือเงินเดือนของตัวเอง แต่เงินของธุรกิจ ควรจะจ่ายในสิ่งที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจ เช่น ชำระหนี้การค้า ซื้อวัตถุดิบ จ่ายเงินเดือน ค่าจ้าง ฯลฯ อะไรก็ได้ ที่เกี่ยวกับธุรกิจ

     ตอนที่รับเงินจากลูกค้า ในเงินแต่ละก้อนที่ได้รับ ประกอบด้วย ต้นทุนของสินค้า ต้นทุนค่าดำเนินการ และกำไร อยู่ในนั้น แต่เวลาที่เราหยิบออกมาจ่าย เรากลับมองว่าวันนี้รับมาเท่าไหร่ โดยมองว่าเป็นรายรับล้วนๆ ไม่คิดจะแยกทุนแยกกำไรกันเลย พอเอาไปใช้ผิดประเภท เท่ากับว่าได้ใช้ทั้งกำไรและต้นทุนไปทั้งหมด ก็จะอยู่ในอาการ "ทุนหด...กำไรไม่เหลือ"

     อีกรายเป็นญาติของเพื่อน ขายไก่ย่าง ขายดิบขายดี เลี้ยงไก่เองด้วย เรียกว่าครบวงจร ขายดีจนย่างแทบไม่ทัน ออกมาเท่าไหร่ ขายหมด ขายจนเหนื่อย แต่ที่เหนื่อยกว่าคือ ขายไปพักใหญ่ ทำไมทุนหายกำไรหด ทุนหมดกำไรไม่เหลือ

     สาเหตุหลักไม่หนีกรณีเพื่อนผมครับ คือ 3 สาเหตุหลักนั้น เหมือนกันทุกประการ ไม่มีการตั้งเงินเดือนของคนทำงานแต่ละคน แต่รายนี้มีคนทำหลายคน ทำกันทั้งครอบครัว ไม่มีการทำบัญชีรับ-จ่าย เอาเงินไปใช้ผิดประเภท...ครบเครื่องเลย

     แต่สิ่งที่น่าใช้เป็นกรณีศึกษาเพิ่มเติมคือ รายนี้มีลักษณะของ 2 ธุรกิจ ที่เชื่อมโยงกันอยู่ อันหนึ่งเป็นเสมือนโรงงานผลิตวัตถุดิบ คือส่วนที่เป็นโรงเลี้ยงไก่ ที่มีลักษณะของธุรกิจแบบหนึ่ง อีกส่วนเป็นหน้าร้าน ที่นำวัตถุดิบมาแปรรูปเป็นไก่ย่างจำหน่าย ลักษณะของธุรกิจแตกต่างกันกับโรงเลี้ยง

     ถ้าคิดแบบไม่ซับซ้อน ให้เห็นภาพเข้าใจง่าย คิดเสียว่า ถ้าต้องไปซื้อไก่จากตลาดมาย่างขาย จะต้องจ่ายเงินค่าไก่ให้แม่ค้าอย่างไร ส่วนใหญ่ต้องจ่ายสดเป็นรายวัน ถ้าซื้อเยอะ เครดิตดีหน่อย อาจได้เครดิตในระยะสั้นๆ วัน สองวัน

     เช่นเดียวกัน ไก่ที่มาจากโรงเลี้ยงของเราเอง ก็ต้องจ่ายเงินสดให้เป็นรายวัน แม้เจ้าของจะคนเดียวกัน ก็ต้องแยกกระเป๋าเงินออกจากกัน กระเป๋านี้สำหรับโรงเลี้ยงไก่โดยเฉพาะ อีกกระเป๋าสำหรับร้านไก่ย่าง

     ยิ่งถ้าเป็นผัวเมียช่วยกันทำ น่าจะแยกให้ผัวเป็นซีอีโอของโรงเลี้ยงไก่ แล้วเมียเป็นซีอีโอของร้านไก่ย่าง ผัวก็รับเงินเดือนของโรงเลี้ยงไก่ไป ถ้าไปช่วยย่างไก่ด้วย ก็รับเงินอีกส่วนจากร้านไก่ย่าง เรียกว่าได้ค่าจ้างจาก 2 แหล่ง เพราะทำงาน 2 ที่ ขณะที่เมียย่างไก่อย่างเดียว ก็รับเงินเดือนที่เดียว ห้ามมายุ่งกับเงินของโรงเลี้ยงไก่

     การแบ่งแยกให้เกิดความชัดเจนเช่นนี้ จะทำให้การบริหารจัดการธุรกิจทำได้ง่ายขึ้น ถ้าพบว่าส่วนของโรงเลี้ยงไก่ไม่ทำเงิน เลี้ยงตัวเองไม่ได้ ก็ไม่ต้องแบกภาระ ยุบทิ้งไปซะ แล้วซื้อไก่จากตลาดมาทำไก่ย่างต่อไปได้ หรือถ้าธุรกิจไก่ย่างไม่ดี ก็เลี้ยงไก่อย่างเดียว เอาไปส่งขายคนอื่นแทน

     แต่กรณีของญาติเพื่อนนี้ เงินที่ขายไก่ย่างได้ถูกเก็บเข้ากระเป๋าทั้งหมด เอาไปใช้ซื้อของตามใจชอบ เพราะได้เงินเยอะเกินคาด...ไม่ใช่เกินคาดหรอกครับ เพียงแต่เงินที่ได้มา มีมูลค่าจากการขายไก่ย่างปะปนกับต้นทุนของไก่จากโรงเลี้ยง เลยดูว่าเงินเหลือเฟือ

     แล้วก็ต้องหาเงินมาเติมใส่โรงเลี้ยงไก่ไปเรื่อยๆ จนกลายเป็นยอดหนี้ที่ฝั่งโรงเลี้ยง แต่ฝั่งของหน้าร้านเงินสะพัด ใช้จ่ายกันได้มันมือ

     จากกรณีศึกษาทั้งคู่นี้ ทำให้เห็นชัดเจนว่า อย่ารีบดีใจว่าขายได้เงินเยอะ ตราบใดที่ยังไม่ได้ทำบัญชีรับ-จ่าย ให้ชัดเจน ยังไม่ได้ตั้งเงินเดือนให้คนช่วยทำงานทุกคนอย่างชัดเจน บางคนอาจได้ค่าจ้างรายวัน บางคนรายสัปดาห์ บางคนรายเดือน บางคนเหมางานเป็นครั้ง ไม่แปลกที่จะมีวิธีจ่ายค่าจ้างแบบหลากหลาย แต่ต้องมีความชัดเจนว่าจะจ่ายคนละเท่าไหร่ แล้วห้ามมาหยิบเงินจากการขายไปใช้โดยพลการ

     ไม่เช่นนั้น ท่านอาจหนีไม่พ้นสถานการณ์ ขายดี...จนเจ๊ง...
เครดิต sentangsedtee.com

เจอหลาย ๆ คนเป็นแบบนี้ครับแต่ยังไม่เจ๊งเพราะมันเยอะมากใช้ยังไงก็ไม่หมด
ทำ SME ที่ต้นทุนต่ำกำไรงามนะครับ ค่าใช้จ่ายแค่น้ำมันรถ ค่าที่พัก

ขอบคุณครับ ได้สติเลย

เตือนสติได้ดีเลย :wanwan017: :wanwan017:

ขอบคุณครับ  :wanwan017:

บางคน รายได้ดีหน่อย อยากได้รถใหม่ ๆ เป็นต้นครับ << เข้าตัวผมเองเลย  :-X >>

เป็นเรื่องที่นึกไม่ถึงเลยค่ะ ส่วนใหญ่จะลืมคิดว่าเป็นเจ้าของแล้วหยิบเงินใช้ตามสบาย
ไม่ทันคิดว่าดึงเอาทุนเอาอะไรไปจ่ายเท่าไหร่ จนไม่มีเงินบริหารภายในร้านตัวเอง

ขอบคุณครับ  :wanwan017:

วินัยทางการเงิน ><

เรื่องนี้เกี่ยวกับวินัยทางการเงินเต็มๆเลยครับ  :P

ขอบคุณครับ อยากนับเงินเมื่อยมือจังเลย^^

เป็นอุทาหรณ์ได้ดีมากเลย

ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากครับ +1  :wanwan017:

เยี่ยมครับ

ขอบคุณครับ  :wanwan017:

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะเริ่่มทำบัญชีรายรับ รายจ่ายหล่ะ

ผมไม่ได้ตั้งเงินเดือนให้ตัวเอง แต่กำหนดเงินเก็บว่าต้องเก็บเดือนละเท่านี้ทุกเดือนบังคับฝากประจำเท่ากันทุก ๆ เดือนที่เหลือจะใช้ทำอะไรก็ทำ

ยังไม่เคยมีว่าเดือนไหนติดลบต้องไปดึงเงินฝากประจำมาใช้ มีแต่แคะกระปุกที่หยอดพวกแบงค์ไว้เวลาไปข้างนอกกลับมา

ปล. เวลาไปข้างนอกติดไปแต่แบงค์พันจนเป็นนิสัยชอบไปแตกแบงค์ เวลากลับมาก็เลยมีแบงค์ย่อยอย่างแบงค์ร้อย แบงค์ 20 แบงค์ 50 เยอะ

จับหยอดกระปุกหมดถ้าไม่พอค่อยเปิดกระปุกไปใช้  :-[ :-[

เป็นเรื่องของการจัดสรรเงินที่ได้มาโดยแบ่งเป็นส่วนๆ  จริงๆครับ  :wanwan003:

สุดยอดครับ :wanwan003:

ขอบคุณครับ

เป็นความรู้ที่ดีจริงๆครับ  :wanwan017:

 :wanwan017:
ขอบคุณครับ
อธิบายเห็นภาพเลย

ขอบคุณครับ  :wanwan017:

เข้ามาฟังด้วยครับ ขอบคุณครับ  :wanwan017:

ก็คล้ายๆกับคนรู้จักคนนึง
เค้าก็ไม่ได้ทำบัญชีอ่ะนะ แต่เค้าใช้จ่ายไม่ฟุ่มเพื่อย ไม่ค่อยเที่ยว ใช้เเงินคุ้มค่า  มันก็เลยพอไปได้

ขอบคุ๊ณครับ เก็บไปคิดต่อละครับ = =  :wanwan031:

เห็นด้วยคร้าบแต่ใช้เกินทุกทีสิน่า  :P

ผมก็เคยเปนแบบ

เอาเงินไปใช้ในส่วนที่ไม่จำเปน แล้วประหยัดส่วนที่จำเปน

สุดท้ายไม่ไหว ไม่เหลืออะไรซักอย่าง

กลับไปนับหนึ่งใหม่... :'(

เป็นบทคว่มที่ให้ความรู้ที่ดี ๆ มากครับ

วิธีคิดดีมากเลยครับ จะพยายามนำไปใช้จริงๆ

มองข้ามจุดเล็กๆไปถนัดเลยครับ :-X

 :wanwan017: ขอบคุณครับ ผมก็เป็นแบบนี้กำลังจะทำรายรับรายจ่ายอยู่ ผมก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมเราหาเงินได้มากขึ้นกว่าแต่ก่อน แต่มันก็ยังเดือนชนเดือนอยู่เหมือนเดิม  :P

เคยผ่านจุดนั้นมาแล้วครับ ขายได้เยอะใช้เงินเยอะ ซื้อทุกอย่างกินเที่ยวเล่น พอมาวันนี้รู้เลยว่า งเินที่เรากว่าจะหามาได้มันเหนื่อยและมีคุณค่ามากแค่ไหน
 :wanwan017: :wanwan017: :wanwan017:

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ มีประโยชน์มาก ๆ เรยนะคะ  :wanwan017:

 :wanwan017: มีประโยชน์มาก ๆ นะครับ

สุดยอด

 :wanwan017: :wanwan017:

บทความโดนใจเลย ขอบคุณครับ :wanwan017:

ได้อะรไมากมายครับ อย่างน้อยเอาไว้เตือนตัวเอง ให้อย่าเหลิงได้

เป็นบทความที่ดีมากครับ  :wanwan017:

 :wanwan017: :wanwan017: ได้ความรู้จริงๆ

เป็นประโยชน์มากเลยคะ
ได้ความรู้เรืองของการทำธุรกิจ และการทำบัญชี

ขอบคุณมากคะ
 :wanwan017:

เรื่องประมาณนี้ผมก็พอรู้นะครับ มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับผมเท่า เเต่ปัญหาที่ผมมีมันใหญ่กว่านั้นมาก

ผมเข้าใจในทุกข้อที่ท่านกล่าวมา เเต่พ่อ เเม่ผมนี่สิ ไม่เข้าใจเอาสะเลย รบกวนพี่ๆหน่อยครับ

ผมจะทำยังไงให้ พ่อ เเม่ ผมเข้าใจในวิธีคิดแบบที่ท่าน จขกท. กล่าวมา นี่เเหละครับปัญหาใหญ่ของผู้ใหญ่

พอบอกท่านก็คิดว่าเป็นความคิดเด็กๆ ผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อน เฮ้อ! ยึดติดกับรูปแบบเก่าๆ ไม่เคยฟังผมเลย

บางครั้งสิ่งเล็กๆก็สำคัญมากๆ ไม่แพ้กับสิ่งใหญ่ๆเลย  :wanwan023:

ต้องคิดให้รอบด้านครับ เรียกว่าขายให้เป็น

ประมาณนั้นเลย

บางทีตอนเริ่มก็ทำได้ดีนะครับ แต่พอเงินไหลมาเยอะๆก็ ใช้ไม่คิดเหมือนกัน  :wanwan031:

ของผม นะ ขายดี กำไรโอเค แต่  !!!

เมียเก็บหมดครับ ไม่ได้ใช้ซักบาท ไม่เจ๊ง ก็ เหมือน เจ๊ง คับ 555+  :wanwan004: :wanwan004:

 :wanwan004: อันนี้เจ๊งจริงครับอิอิ

ธรรมดาครับ การแยกกระเป๋ารายได้ทำให้รู้ต้นทุนที่แท้จริง

ทำให้บริหารการเงินได้

บริหารเงินให้ดีๆ สิ่งเล็กที่ห้ามมองข้ามเลยครับ   :P

ขอบคุณครับ  :wanwan017:

ขอบคุณสำหรับความรู้ครับ  :'(

ตามความคิดผม... ปัญหาสำหรับคนส่วนใหญ่มันไม่ได้อยู่ที่  "ขายดีแล้วเจ๊ง"  
เพราะคิดว่าคนจำนวนมาก  ขายไม่ดีแล้วเจ๊งมีมากกว่า  ดังนั้นบทความนี้เตือนสติคนรวย  หรือแทงใจดำคนเคยรวย  55555555  
สำหรับคนจน ๆ แบบผม...ปัญหามันอยู่ที่  "ทำไงให้ขายดี  และขายได้มากขึ้นเรื่อย ๆ" มากกว่า

ได้ความรู้เยอะเลยค่ะ

ใช่เลยครับ...  :'(

เป็นเรื่องที่เตือนสติได้ดีครับ ในโลกการทำธุรกิจควรจะ management ให้ดีครับ

เตือนสติได้ดีครับ ขอบคุณครับ

ขอบคุณมากๆครับ +1

ขอบคุณมาก  :wanwan012:

มีเพื่อนผม ทำธุรกิจส่วนตัว ค้าขายดีมาก แต่บ่นตลอดว่า เหลือกำไรไม่เยอะ บางเดือนก็บอกว่าขาดทุนด้วย

ก็เลยลองถามว่า เงินไปไหนหมด เพื่อนแจ้งว่า ออกรถให้แม่ ออกรถตัวเอง ซื้อบ้านใหม่ เงินไปอยู่ที่ส่งรถ และส่งบ้าน

สรุป เงินในธุรกิจ มีกำไรเยอะพอสมควร แต่คิดว่าตัวเองขาดทุน ซ่ะงั้น  :P

cash flow หรือเรื่องกระแสเงินสดเป็นเรื่องสำคัญมากครับ
ผมถ้าไม่ใช่ว่าคุมกระแสเงินสดไว้
ตอนนี้คงเจ๊งเหมือนกัน
ตั้งแต่น้ำท่วมมานี่ มีแต่ทรุดกับทรงครับ
ถ้าเคลียร์โปรเจ็คเก่าเรียบร้อย คงต้องหาลู่ทางใหม่ๆ เหมือนกันครับ
 :P

อ่านบทความนี้เสร็จ

ไปอัพบุ๊คแบงค์ดู สามเดือนที่ผ่านา มีรายรับเข้า บ.ช.ทั้งหมด เกือบๆล้านสาม ยอดถอนก็เกือบๆ ล้านสาม เหอๆ ไม่เหลือเงินเก็บเลย

นั่งจับเข่ากับแฟน มาให้เงินเดือนตัวเองกันเถอะ 5555

เพราะ ทำธุรกิจมาไม่เคยเหลือเหมือนกัน หมดไปกับค่า life style บ้าบอซะเยอะ

ขอบคุณบทความกระตุ้นเตือนสติครับ

ขอบคุณครับ ข้อมูลเตือนสติได้ดีครับ

สวดยอด

อ่านแล้ว ใช่เลยคะ ตอนนี้ก็เป็นอยู่ ต้องปรับพฤติกรรมใหม่แล้ว

ข้อคิดเยี่ยมมากครับ จำนำไปใช้บ้าง

ต้องเก็บเลย

กระทู้ดีๆแบบนี้

 :wanwan017: :wanwan017:

กระทู้ดีๆแบบนี้ บวกให้เลยครับ

ให้ข้อคิดมากครับ :wanwan017:

 :wanwan003: ให้ข้อคิดดีมาก

เจ๋งครับ

ยอดเยี่ยมครับ  :wanwan019:

 :wanwan031: :P ผมก็เป็นอย่างนั้นครับ

เตือนสติได้ดีมากเลยครับ ขอบคุณครับ   :wanwan017:

ขอบคุณความรู้และแนวคิดดีๆ ครับ

นี่เป็นต้นแบบการบริหาร sme เลย พวกธุรกิจครอบครัวปัจจุบัน ไม่เคยคิดถึงพื้นฐานแบบนี้เลย
อย่าว่าแต่ sme เลยครับ บริษัทใหญ่ๆ ที่บริหารแบบครอบครัวปัจจุบัน ก็ยังไม่เคยคิดที่จะทำแบบนี้

ลูกจ้างก็เซ็งไปตามๆ กัน สิ้นปีโบนัสไม่มี เงินเดือนไม่ขึ้น แต่ผู้บริหารถอยรถป้ายแดงกันเป็นว่าเล่น
เฮ่อ.ออ

ผมทำร้านไอศครีมแล้วพึ่งเจ๊งก็เพราะขายดีนี่แหละ พลาดง่ายๆคือตั้งราคาต่ำเกิน

ผมทำร้านคอมก็เจ๊งเป็นเหมือนกันเลย :wanwan031: :wanwan031: :wanwan031: :wanwan035: :wanwan035: :P

บัญชี รายราย - รายจ่าย นี่สำคัญเลยครับ หลายคนมากที่มองข้ามเรื่องนี้