พิมพ์หน้านี้ - ก็แค่อยากเป็นนักเขียน - เรื่องสั้นเรื่องแรกค่ะ ลองอ่านแล้วติด้วยนะคะ *-*

เรื่องสั้น : สิ่งที่เกิดขึ้น

ปลายผมสลวยพริ้วตัวเป็นระลอกตามสายลมที่พัดผ่าน นัยน์ตาเหม่อลอยครุ่นคิดบางสิ่งบางอย่างอย่างไร้จุดหมาย ไม่มีที่มาว่าเริ่มต้นยังไง และไม่รู้ว่าจุดจบมันจะเป็นยังไงกับสิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่ อาจมีหลายเรื่องราวที่รุมล้อมเข้ามาในมรสุมชีวิตของเธอ จนจับต้นชนปลายไม่ถูกว่ามันเป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร

สิ่งที่เธอทำ ทุกอย่างมันช่างไร้ค่าในสายตาของใครต่อใครจนไม่อาจคิดว่าเธอก็มีหัวใจบ้าง เลยหรือการที่ผู้หญิงคนหนึ่ง จะทำอะไรที่คิดว่าดีที่สุดให้กับคนที่เธอรักที่สุดได้มีความสุขที่สุด มันไม่ใช่เรื่องที่ดีหรอกหรือ การที่เธอเป็นคนจัดเตรียมวางแผนและให้ในทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เธอคิดว่าดีที่สุดกับลูกสาวคนเดียวที่เธอทั้งรัก ทั้งหวงมากกว่าสิ่งอื่นใด มากกว่าชีวิตของเธอเองด้วยซ้ำ

แต่ทำไมลูก สาวถึงไม่ต้องการมัน กลับพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อจะทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอได้วางไว้ เส้นทางที่เธอเลือกให้ลูกสาวเดินผ่านไปอย่างสง่าผ่าเผยเมื่อครั้งยังเด็กลูก สาวของเธอช่างเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักสดใส อ่อนหวาน ใครเห็นใครก็รัก ช่างพูดช่างเจรจา จนเธอไม่อาจคาดคิดได้ว่าลูกสาวคนนี้จะทำให้เธอต้องผิดหวัง แต่แล้วทุกสิ่งทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป เธอกับลูกสาวมีปากเสียงกันอย่างรุนแรง เมื่อหล่อนเอ่ยปากที่จะให้ลูกสาวเข้าศึกษาต่อในสาขาวิชาที่เธอต้องการ แต่แล้วเพราะการที่เธอเป็นคนที่รักลูกสาวมาก และเพราะการเลี้ยงดูแบบตามใจลูกที่ผิดๆ ของเธอ ก็ทำให้เธอต้องจำยอมกับความต้องการของลูก ให้ลูกได้เลือกเรียนในแบบที่ต้องการ

ซึ่งเธอไม่เคยได้ล่วงรู้เลยว่า แท้จริงแล้ว ลูกสาวของเธอไม่ได้ไปศึกษาเล่าเรียนที่ไหนเลย แต่งตัวออกจากบ้านทุกวันเพื่อไปเรียน แต่กลับออกเที่ยวเล่นกับเพื่อนวัยรุ่น ใช้จ่ายเงินอย่างสุรุ่ยสุร่าย ลูกสาวของเธอตกอยู่ภายใต้วัตถุนิยมกับค่านิยมของวัยรุ่นที่ผิดๆ เริงร่ากับมันโดยไม่คำนึงถึงสิ่งอื่นใด แม้กระทั่งความรู้สึกของผู้เป็นแม่ ที่เริ่มเคลือบแคลงสงสัยว่าทำไมลูกสาวถึงมีท่าทีที่แปลกไปทุกวันๆ ไม่น่ารักสดใสเหมือนอย่างที่เคยเป็นเธอจึงตัดสินใจสะกดรอยตามลูกสาวของเธอ และแล้วเธอก็ได้รู้ว่า ลูกสาวเธอไม่ได้ไปเรียน แถมยังไปมั่วสุมกับพวกวัยรุ่นในชุมชนแห่งหนึ่ง

ภาพ ที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เห็น สิ่งที่ไม่คิดว่าลูกสาวที่แสนจะน่ารักของเธอจะทำ ทั้งดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เสพยาเสพติด ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอวาดไว้ ได้พังทะลายจนหมดสิ้น น้ำตาแห่งความรักลูกพรั่งพรูออกมาเหมือนจะกลายเป็นสายเลือด ขาทั้งสองข้างแทบล้มทั้งยืน เธอเดินโซซัดโซเซกลับมายังบ้านพัก เพราะความอ่อนเพลียจากการร้องไห้ทำให้เธอเผลอหลับไป และสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงกรีดร้องของลูกสาวที่ดังขึ้นจากห้องนอน เธอรีบวิ่งไปหาลูกสาว ภาพที่เธอได้เห็น เธอแทบไม่เชื่อในสายตาตัวเอง ลูกสาวของเธอนอนจมกองเลือดอยู่ในห้องน้ำ เธอรู้ดีว่านี่คืออาการของคนตกเลือด นี่ลูกสาวของเธอท้องหรือนี่ โธ่!ลูกแม่ เธอรีบเข้าโอบกอดลูกไว้ แต่สายไปเสียแล้ว คำสุดท้ายที่เธอได้ยินจากปากลูก "หนูขอโทษ"

พอสิ้นเสียงลูกของเธอก็ สิ้นใจ เธอกรีดร้องอย่างสุดเสียง ร่ำร้องไห้สะอึกสะอื้นยิ่งกว่าเดิม ปากก็ร้องเรียกแต่ชื่อลูกสาว เธอรัดกอดร่างที่ไร้วิญญาณของลูกสาวไว้อย่างแนบแน่น ดุจจะให้ลูกสาวฟื้นคืนมาเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง มองดูนาฬิกา ถึงเวลาที่สามีเธอโทร.ทางไกลมาจากต่างประเทศ เธอผละจากร่างของลูกสาว ครึ่งเดินครึ่งคลานไปรับโทรศัพท์ ยังไม่ทันได้พูดอะไรสามีเธอก็ขอหย่าร้างกับเธอด้วยเพราะเขามีอีกครอบครัว อยู่ที่ต่างประเทศด้วย อะไรกันนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ สิ่งที่เธอไม่เคยได้รับรู้ วันนี้เป็นวันแห่งการสูญเสียของเธอหรืออย่างไร ชีวิตที่เคยสมบูรณ์แบบ ครอบครัวที่อบอุ่น บัดนี้ได้กลายเป็นเพียงภาพความฝัน

ไม่มีแล้วคนที่เธอรัก ทั้งลูกสาว ทั้งสามีสุดที่รัก เขาทั้งสองได้จากเธอไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ แล้วเธอจะใช้อยู่อยู่ต่อได้อย่างไร จะต้องใช้เวลาอีกนานหรือไม่ ที่เธอจะยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้นัยน์ตาคู่เดิมยังคงเหม่อลอยครุ่นคิด ถึงบางสิ่งบางอย่างอย่างไร้จุดหมาย น้ำใสๆ เริ่มรินไหลจากดวงตากลมทั้งสองข้าง ความคิดและจิตนาการของเธอยังไม่หยุดนิ่ง ยังคงไร้ซึ่งที่มา จุดเริ่มต้น และจุดจบ

เสียงที่คุ้นหูก็ทำให้หลุดจากพะวัง อ้อ..พี่บุรุษพยาบาลสุดหล่อนั่นเอง "จิน มานั่งอยู่นี่เองตามหาแทบแย่ ได้เวลาทานยาแล้ว อ๊ะ..แล้วนี่ร้องไห้ทำไมเนี่ย อย่าบอกนะว่านั่งคิดเรื่องเศร้าที่ลูกสาวตายเหมือนวันนั้นอีกน่ะ" หญิงสาวลุกขึ้นยิ้มแล้วเอามือปาดน้ำตาที่ไหลลงมา "แหะๆ หนุกดีๆ เอาอีกๆ เลือดไหลๆ เลือดไหลเยอะแยะเลย" แล้วเดินตามบุรุษพยาบาลเข้าตึกคนไข้แผนกจิตเวชไป.

---------------+ เรื่องสั้นเรื่องนี้เกิดจากจิตนาการ ไม่ได้อ้างอิงจากเรื่องราวของผู้ใดโดยสิ้นเชิง พอดีว่าไปค้นเจอค่ะ แหะๆ เขียนไว้เมื่อปี 49 แล้วหง่า ลองมาให้เพื่อนๆ ใน TSB อ่านกันดูนะคะ เป็นเรื่องแรกที่เขียนค่ะ แล้วตอนนี้ก็ไม่ว่างเขียนอีกเลย เหอะๆ ยังไงก็ฝากติกันด้วยนะคะ :wanwan020:

ThaiSEOBoard.com

อื่นๆ => Cafe => ข้อความที่เริ่มโดย: mypatc ที่ 23 มกราคม 2010, 05:59:38