คือ...ผมว่าประเด่นคือผลกระทบวงกว้างเรื่องของแพง
ไม่ใช่ใครมีเงินไม่มีเงินใช้ ของมันเลยถูกแพงตามสะภาพเงินในกระเป๋านะครับ..
เงินนะมันของส่วนตัว ของแพงน่ะมันส่วนรวม..ไม่ได้มีทุกคนที่มีโอกาศ หาเงินได้อย่างที่ยกตัวอย่างมานะครับ..
เรื่องคอมไม่มีใช้เรียนเดียวนี่ก็ยังเป็นอยู่ครับสมัยน้องผมเรียน ม.ปลาย เค้าก็ไม่มีใช้ครับ ต้องตะแวนหาบ้านเพื่อน วิ่งเข้าออกร้านเนตคาเพื่อพิมพ์งาน..
อ. เดียวนี่ก็ไม่ให้เขียนมือหรอกครับ สั่งพิมพ์อย่างเดียว แผ่นหนึ่งไม่ได้ 1-2บาท แล้วก็ไม่ได้สั่งคนเดียว..
ค่าพิมพ์งานเดือนๆหนึ่งเยอะกว่า ค่ารถไปโรงเรียน ต่อสัปดาห์ อีก..
ตอนนี้ขึ้นมหาลัย ปิดทอมก็ต้องทำงานตลอด เพื่อที่จะลดค่าใช้จ่าย...คอมผมก็ต้องยกให้ ตอนนี่ก็ใช้ของที่ทำงานแทนตลอด - -
ผมว่าผมก็ดิ้นรนพอควรแล้วนะ....ยังต้องไปหา Iโน้น Iนี่ Iนั้นมา ประดับเพื่อให้กลายเป็นคนยุคใหม่ตามสังคมอีกเหอรครับ..
เครื่องหนึ่งนั้นก็ค่าเทอมน้องผมแต่ละเทอมเลย ค่าบ้าน ค่าใช้จ่าย อีกมากมาย...
วันหนึง ท้ากิน ข้าวมื้อละ 30 *3มื้อก็ 90 แต่พอของแพง มันขึ้นมาอีก 5บาท มันก็เป็น 105*ทั้งเดือน มันก็ถือว่าเพื่มขึ้นมากนะครับ..
นี่แค่คนเดียว แล้วคนอื่นๆละครับ รวมๆกันมันจะเท่าไร - -.
*ปัจุจบัน คอมพังไปแล้ว - -..ตอนนี่ให้มันดิ้นรนเองละ..